Jeab77 เขียน: หวัดดีค่ะคุณขาว เจี๊ยบกะลังเริ่มกลับมาออกกำลังเหมือนกันค่ะ ตอนนี้แผลใกล้หายแล้วค่ะ คุณหมอเริ่มไห้ออกกำลังกายเบาๆได้แล้วค่ะ แต่ยังห้ามยกของอยู่ค่ะ เห็นรูปแล้วคุณขาวเก่งจริงๆนะคะ เจี๊ยบเคยลดได้จาก น้ำหนัก105 กิโล ลดไปได้ปีครึ่งลงไปเหลือ 70 แต่ดันย้ายกลับมาอยู้นี่แล้วแต่งานไหม่ ดอกรักบาน กินๆกะนอนๆ ทำงานเหนื่อยก็ยิ่งกิน มันเลยพุ่งมาเป็น 86 กิโลค่ะ ช้ำใจมากๆในเลวไม่ถึงปีดีมันขึ้นมาได้ซะขนาดนี้ ตอนนี้สามีซื้อเครื่องออกกำลังกายไห้ เป็นจักรยาน และ Treadmill มีดัมเบลลื และซีดีออกกำลัง P90X เหมือนคุณนกเลยค่ะ แล้วบอกถ้าลดลงเหลือซัก 60ได้ จะไห้รางวัลชิ้นใหญ่ ไม่รู้อะไร แต่เจี๊ยบอยากลดมากๆเลย แบบเดินไปไหนไม่มั่นใจอ่ะ ก้นที่เคยเฟริม ตอนนี้มันพังแล้วค่ะ บานเป็นกะละมังเลยอ่ะ
ปัญหาของเจี๊ยบคือ พุงกะต้นขาและสโพกค่ะ แล้วเจี๊ยบก็เป็นพวกขี้เบื่อค่ะ ต้องมีอะไรมีถีบๆๆๆตัวเองถึงจะเริ่มย้ายตรู๊ดออกกำลัง ไม่ได้ขี้เกียจนะคะ แต่มันเบื่อ เมื่อก่อนก็ไปยิมเกือบทุกวันเลยค่ะ แบบว่าติดเหมือนติดยา พอไปแล้วชอบเพราะเห็นคนสวยๆหล่อๆ หุ่นดีๆ ออกกำลังแล้วมันทำไห้เราฮึดอ่ะ กริ๊วววๆ
ตอนนี้กะลังจัดตารางการกินที่แสนจะน่ากลัวของตัวเอง ตัดๆบางอย่างออกไปบ้างแล้วค่ะ แต่บางทีอะนะ ของเคยกิน มันอดไม่ค่อยจะได้ แต่จะตั้งใจไห้แน่วแน่แล้วค่ะ ใกล้วันครบรอบแต่งงานอีกไม่กี่เดือนแล้ว ชุดที่อยากจะใส่นี่ ขาข้างเดียวยังยัดเข้าไปไม่ได้เลยเลยค่ะ ก๊ากๆๆๆ
คุณขาวเคยเบื่อปั่นจักรยานแบบเดิมๆทุกๆวันมั้ยค่ะ มีวิธีไหนที่เราสามารถทำแล้วสนุกบ้างมั้ยคะ แต่เห็นความพยายามของคุณขาวแล้ว เริ่มทำไห้ตัวเองฮึดสู้ขึ้นมาหน่อยค่ะ
<span style='color:blue'>หวัดดีค่ะ คุณเจี๊ยบ หายเร็ว ๆ นะคะ ค่อย ๆ ออกกำลังเบา ๆ ไปค่ะ อย่าหักโหม เหมือนที่หมอว่าน่ะ ถูกแล้วค่ะ ขาวก้อเป็นพวกขี้เบื่อค่ะ แต่ถ้าเบื่อปั่นจักรยานในบ้านจะให้ทำไงดีละคะ จะให้ไปทางไหนละคะ วิ่งข้างนอก...ก้อไม่อยากน่ะค่ะ เหนื่อยต้องทรงเครื่อง(แต่งตัว) โน่น นี่ นั่น ปั่นจักรยานข้างนอกแบบของจริง...ก้อไม่อีก ไอ้จักรยานแม่บ้านที่ปั่นธรรมดา ยังเบรกหัวทิ่มแล้วทิ่มอีก ขืนไปปั่นแบบจักรยานแข่ง มีหวังตายแน่ ครั้นจะไปฟิตเนส...คิดมาเป็นชาติแล้วค่ะ เห็นแฟนไป อยากค่ะ แต่ขี้เกียจมาแต่งสวยอ่ะ ตัดสินใจปั่นอยู่บ้านแบบยายเพิ้งนี่แหละดีแล้ว ตื่นมาหน้าตาไม่ต้องสวยมาก หลับหูหลับตาปั่นไปค่ะ ท่องอย่างเดียว ถ้ากินได้ ต้องปั่นได้ ถ้าไม่ปั่นที่นี่ ก้อต้องไปปั่นที่ยิม อยากไปเปล่าน้องงง....คำตอบคือ อยาก...แต่ขึ้เกียจย้ายตรูดดด..และไม่อยากแต่งตัว เป็นคนที่จะให้ออกข้างนอกน่ะชอบนะคะ แต่กว่าจะแต่งตัวเสร็จ กว่าจะโน่น นี่ นั่น เสร็จ เฮ้อ..หมดอารมณ์ ขาวเป็นคนที่น้ำหนักลงยากมาก ๆ เดือนซักโลก้อช่างว่ายาก ไม่ได้โชคดีเหมือนคนที่ลดน้ำหนักเดือนนึงลง 3-5 kg นะคะ อันนั้นน่ะถือว่าโชคดี ขาวว่าระบบการเผาผลาญขาวมันชำรุดแล้วค่ะ คิดดูปีนึงปั่นลงไป 12-13 kg ดูเหมือนเยอะช่ายปะ แต่เฉลี่ยออกมาก้อ 1-2 kg ต่อเดือน บางเดือนนิ๊ง..นี่งงงงงงง ไม่ขยับไปไหนเลยค่ะ มีแต่ขึ้น ๆ ๆ ๆ ทั้ง ๆ ที่กินไม่เยอะ ออกกำลังกายก้อออก นี่ขนาดใช้ตัวช่วยมันยังทำหน้ามึน ๆ ไม่ยอม ขาวก้อกดมันจนมันยอม แต่ก้อต้องออกกำลังช่วย ยาลดน้ำหนักที่ดีที่สุดคือการขยับ..ค่ะ บวกกับการกินอย่างพอประมาณ ไม่ต้องไปเน้นเอาเป็นเอาตายกับแคลอรี่หรอกค่ะ มันจะพาหิวเปล่า ๆ กินไปเนียน ๆ นี่แหละ เพราะทันทีที่สมองรับรู้ว่าต้องงด ต้องจำกัดอาหาร ฝ่ายค้านมันจะโผล่มาทันทีให้กิน ๆ ๆ แล้วมันจะหนักกว่าเดิม แต่ถ้าเราได้กินไอ้ที่เราอยากแล้วมันก้อจะไม่อาลัยอาวรณ์กันมากนัก ซักพักความอยากมันจะสะบัดตรูดหนีไปเองค่ะ อันนี้ขัดกับหลักการใครก้ออย่าว่ากันแล้วกันนะคะ เพราะตัวเองลองมาหมดทุกวิธีแล้วค่ะ ทั้งตึง ทั้งหย่อน แต่ไม่ได้เน้นหลักวิชาการ เอาแบบในชีวิตประจำวันนี่แหละค่ะ
คุณเจี๊ยบก้อเอางี้ซีคะ ขึ้เกียจช่ายม้า...ขึ้เกียจก้อ ขึ้นเครื่องเลยค่ะ ได้เท่ารัยช่างมัน ผ่านสิบนาทีแรกไปได้ก้อชนะแล้วค่ะ มันจะได้สิบห้านาทีก้อช่าง ขึ้เกียจ...แต่ขึ้นเครื่องทุกครั้ง มันต้องมีซักครั้งที่แบบ โห...วันนี้ฉันฟิต ฉันพร้อมแระ ทำ ๆ ไป อีกซักสองสามวัน มันก้อขี้เกียจ ก้อหยุดไปซักวันสองวัน ก้อมาขึ้นใหม่ กินได้ ต้องปั่นได้ คิดแค่นั้น ก้อพอ ปั่นไปเป็นสิบนาที ยังได้ไม่ถึงสองร้อยแคลอรี่ สมองมันคิดแล้วค่ะ แหม...กรูปั่นแทบตาย...ยังได้แค่ไม่ถึงสองร้อยแคลอรี่..แล้วความฮึดมันจะมาเองค่ะ เพราะกินไปจานนึงมันล่อไปเกือบห้าร้อยแคลอรี่แระ ก้อต้องปั่นอย่างน้อย ยี่สิบนาที ปั่นไปสี่สิบนาที ก้อพันกว่าแคลอรี่นิด ๆ นี่ขนาดไม่คิดมากเรี่องแคลอรี่นะ หุหุ ถ้าเราไม่ขี้เบื่อเราผอมกันไปนานแล้วค่ะ ว่ามะ เค้าเรียกว่า ตัวสะกัดดาวรุ่ง อิอิ
ไง ๆ ก้อขยับกันเร็ว ๆ นิดนะคะ อย่าปล่อยไว้นาน เพราะถ้าไขมันที่พุงหรือสะโพกสะสมนาน ๆ จนแข็งเหมือนพุงผู้ชาย หุหุ เมื่อนั้นลดยากค่ะ ถ้าตราบใดที่ไขมันยังนุ่ม ๆ อยู่ก้อยังมีโอกาสลดเร็วค่ะ อันนี้ท่านว่ามาค่ะ แระก้อสังเกตจากตัวเองด้วย เพราะไขมันพุงขาวลดง่าย แต่ไขมันต้นขาขาวแข็งเป็กเลยตั้งแต่ก่อนจะเริ่มปั่นจักรยานอ่ะ ขาวคิดในใจ ซวยแล้ว...ไม่น่าปล่อยไว้เลย แต่ทำไงได้เนอะ มันเป็นไปแล้ว ก้อตามแก้เอาค่ะ
คุณเจี๊ยบคะ อีกวิธีที่ขาวใช้นะคะ คือ ซื้อกางเกงไซส์เล็กกว่าที่เราใส่น่ะค่ะ อันนี้ขาวใช้ได้ผลค่ะ ขาวซื้อกางเกงหนังมาค่ะ แต่ไม่ใช่หนังแท้หรอก แต่เห็นทรงมันสวยดี มันลดจาก 30 € ลดมาประมาณเกือบ 5 ครั้ง ยังไม่มีคนซื้อจนเห็นมันเหลืออยู่ 5 € โห..ทำไมไม่แจกฟรีว้า คิดในใจ..แต่ก้อซื้อมาค่ะ ไซส์ S ด้วยนะ ขอบอก ใส่ไม่ได้ด้วยค่ะ ทั้งที่สภาพขา..ของขาวตอนที่ซื้อน่ะ XL จะแหย่ลงเปล่ายังไม่รู้ แต่เฮี้ยนไปถอยกางเกงไซส์ S มาประดับบารมี โอ้วววว์..สุดยอด หุหุ ขาอย่างขาวใส่กางเกงหนังได้ก้อเกินไปแร้ว ไม่เคยใส่กางเกงหนังค่ะ เห็นขากางเกงแล้ว โอ้โห.. จะแหย่น่องตูลงไปได้เปล่าว้าเนี่ย พอลองดู มันได้แค่น่องค่ะติดหัวเข่า ดึงขาไม่ขึ้น ก้อเก็บใส่ตู้คืน ปั่น ๆ ๆ ไป มันขยับกางเกงขึ้นได้ทีละนิด ๆ ๆ แต่ก้อยังติดสะโพก พอผ่านสะโพกได้ ติดตะขอไม่ได้ ตะขอห่างกันเป็นคืบเลยค่ะ กว่าจะมาเกาะกันได้ โอ๊ย...ชีวิตน้อ...ติดตะขอได้ รูดซิปไม่ขึ้น เวรรรรร... มันจะเป็นพัฒนาการไปเรื่อย ๆ น่ะค่ะ ตื่นเต้นดี เดี๋ยวนี้รูดพรวดเดียวขึ้นถึงเอวเลยค่ะ ติดตะขอได้ รูดซิปได้ เหลือแค่ให้มันหลวมหน่อยเท่านั้นค่ะ เพราะขายังฟิตอยู่ กำของคนขาโจ๋...อิอิ</span>
