บ้านโฮมฮัก ดูแลเด็กๆกำพร้าที่ จ.ยโสธร ขาดแคลนอย่างมาก

[mummy2jasmine]

สวัสดีค่ะ อ้ำหายจากครัวไปนานเลย ยุ่งๆกะเจ้าคนพีบ้างคนน้องบ้าง กำลังต่อเติมบ้านด้วย เลยไม่ได้เข้ามาทักทายใครเลยค่ะ

ขอเข้าเรื่องเลยนะคะ อ้ำได้รับ foward e-mail จากเพื่อน เมื่อได้อ่านแล้ว เรื่องราวกระชากหัวใจเหลือเกิน จึงไปหาข้อมูลเพิ่มเติมในอินเตอร์เนท <span style='color:red'>บ้านโฮมอัก ของแม่ติ๋ว หรือคุณสุธาสินี น้อยอินทร์ ซึ่งขายสมบัติส่วนตัว เพื่อดูแลเด็กๆกำพร้าที่พ่อแม่เสียชีวิตจาดโรคเอดส์ เด็กบางคนติดเชื้อและถูกรังเกียจ ถูกปฏิเสธจากโรงพยาบาล บางคนไม่ติดเชื้อ แต่ถูกสังคมรังเกียจ</span> แม่ติ่วเล่าว่า เด็กตายแล้วอุ้มไปวัด ชาวบ้านยังไม่ไห้เผาเลย เพราะกลัวเชื้อโรค เด็กคนหนึ่งพ่อแม่ตาย ตัวเองอายุ 4 ขวบ ไม่มีใครดูแล กินเศษข้าวสาร เดินไปขอข้าววัดกิน ยังโดนพระใจทรามขืนใจอีก ... ยังมีอีกมากมาย เด็กร้อยกว่าคน อายุ 3 เดือน ไปจนถึง 20 กว่าปี ขาดแคลนอย่างมาก ตอนนี้แม่ติ๋วเป็นมะเร็ง เหลือเวลาอีกไม่มากแล้ว แต่ยังคงดูแลลูกๆ บางคนเด็กทารก แม่ติ๋วยังคงตื่นมาชงนม กล่อมนอน ในขณะที่ตัวเองก้อปวดท้องจากโรคร้าย...

อ้ำได้สอบถามจากมูลนิธิโดยตรง ทราบว่า<span style='color:red'>ตอนนี้ขาดแคลนอย่างมากคือ นมผงดูเม็กซ์ สำหรับเด็กทารก 6 เดือน - 3ปี และนมกล่อง กล่องสีส้ม สมุด ดินสอ เครื่องเรียน พิมพ์ดีดสำหรับหัดเรียน ...นอกจากนี้ทุกอย่างที่ท่านไม่ต้องการแล้ว เป็นประโยชน์ทั้งนั้น ช่วยกันหน่อยนะคะ </span>

<span style='color:red'>ต้องการส่งของ</span> ส่งไปที่ มูลนิธิ สุทธาสินี น้อยอินทร์ เลขที่ 3 หมู่12 บ้านประชาสรรค์ ต.ตาดทอง อ.เมือง จ.ยโสธร 35000 Thailand <span style='color:red'>หรือต้องการบริจาคเงิน</span> รายละเอียดตามในนี้เลยค่ะ <a href='http://www.banhomehug.org' target='_blank'>http://www.banhomehug.org</a> ((ในกรณีส่งของจากต่างประเทศ สามารถเขียนที่อยู่เป็นภาษาไทยได้เลย แล้วเขียน THAILAND ลงท้ายค่ะ อ้ำก้อส่งแบบนี้ตลอด))

ช่วยกันคนละนิดละหน่อยนะคะ เมตตาธรรม ค้ำจุนโลกค่ะ

......................................................................................................

<span style='color:orange'>ส่วนด้านล่างนี้ เป็นเนื้อหาในฟอร์เวิด อิเมล์ ที่ได้รับมาค่ะ </span>
บ้านโฮมฮัก"อบอุ่นด้วยรักแต่แร้นแค้น



"บ้านโฮมฮัก" เป็นบ้านแห่งความรักของเด็ก ๆ นับร้อยชีวิตที่มาอาศัยพักพิงในยามที่ไม่เหลือใคร เด็กๆ ที่นี่มีทั้งเด็กกำพร้าที่ติดเชื้อเอดส์จากพ่อแม่ เด็กกำพร้าไม่ติดเชื้อแต่ถูกชุมชนผลักไสด้วยความรังเกียจ เด็กที่พ่อแม่มีปัญหาไม่สามารถเลี้ยงดูได้ เด็กที่มีปัญหายาเสพติด เด็กบางคนมาด้วยหัวใจที่แตกสลายพร้อมกับร่างกายที่บอบช้ำจากการกระทำทารุณกรรมของผู้ใหญ่ เรื่องราวของเด็กบางคนดั่งนิยายที่กรีดกระชากใจผู้ที่ได้รับรู้



เด็กที่นี่มีทั้งหมด 104 ชีวิต ตั้งแต่อายุ 4 วันไปจนถึง 20 ปี บางรายถูกพ่อแม่เร่ขายให้ไปเป็นขอทาน บางรายกำลังถูกขายไปเป็นหญิงขายบริการ และอีกหลายกรณีที่สะเทือนใจ อาทิ
กรณีของน้องส้ม (นามสมมติ) เด็กหญิงวัย 3 ขวบ แววตาสดใสน่ารัก แต่โดนผู้ใหญ่ใจโหดร้ายป้ายบาดแผลทั้งร่ายกายและจิตใจให้เธอด้วยการข่มขืน เธอมาในสภาพอวัยวะเพศฉีกขาด จิตใจบอบช้ำ ซ้ำร้ายเธอติดเชื้อเอดส์
หรือกรณีของน้องโฟร์ (นามสมมุติ) พ่อแม่เสียชีวิตเพราะเอดส์ เธอเองก็ได้รับเชื้อเช่นกัน บ้านเธอยากจน ยามหิวโหยก็เคี้ยวข้าวสารประทังชีวิต เพราะไม่มีใครดูแล มีวัดใกล้บ้านเธอจึงไปขอเศษข้าวเศษแกงประทังชีวิต แต่ซ้ำร้ายโดนพระใจโฉดข่มขืน ทุกวันนี้ร่างกายเธอแคระแกรนเพราะขาดสารอาหาร และเอดส์ทำให้เธอมีอาการชักหลายครั้ง จนมีผลทางสมองทำให้เธอพัฒนาการช้ากว่าเพื่อน ๆ ในวัยเดียวกัน


"แม่ต้อย" ของเด็ก ๆ หรือ สุธาสินี น้อยอินทร์ หญิงเหล็กหัวใจแกร่งที่มีความตั้งใจงานเพื่อสังคมมาโดยตลอดนับตั้งแต่เรียนจบ จากจุดเริ่มต้นที่ได้ทำงานเกี่ยวกับการดูแลเด็ก โดยไม่รับเงินเดือน จนกระทั่งมาตั้ง"มูลนิธิ สุธาสินี น้อยอินทร์ เพื่อเด็กและเยาวชน" อยู่ที่เลขที่ 3 หมู่ 12 บ้านประชาสรรค์ ต.ตาดทอง อ.เมือง ยโสธร โทร 0-4572-2241

แม่ต้อยก่อตั้งบ้านโฮมฮักมา 20 กว่าปีแล้ว แต่จดทะเบียนเป็นมูลนิธิเมื่อไม่กี่ปีที่ผ่านมา เป็นพินัยกรรมเพื่อความอยู่รอดของเด็กๆเมื่อเธอต้องจากไป ทรัพย์สินทั้งหมด บ้าน รถ ที่ดิน มรดก ของพ่อแม่ก็ขายหมดมาเป็นค่ายา ค่าอาหาร ค่าเทอม ค่าน้ำ ค่าไฟ ของเด็ก ๆ ที่สูงถึงเดือนละ 4-5 แสนบาท สุดท้ายแม้กระทั่งสร้อยที่ใส่ติดคอยังต้องขาย เพื่อเป็นค่าใช้จ่ายให้เด็กๆ ซึ่งเปรียบเสมือนลูกๆ ของเธอก่อนเมื่อเปิดเทอม

แม่ต้อย เล่าว่า บ้านโฮมฮักเป็นบ้านหลังที่อบอุ่นเพื่อเด็ก ๆ ที่ยากไร้ ขาดที่พึ่งพิง เราอยู่กันด้วยความรัก แต่แร้นแค้น ปัจจุบันขายสมบัติจนหมดเกลี้ยงตัว แม้จะมีเงินบริจาคเข้ามาแ?่ก็ไม่พอ เด็ก ๆ ที่บ้านโฮมฮักต้องช่วยเหลือกัน แบบพี่ดูแลน้อง ปลูกผัก หาแมลงกินประทังชีวิต แต่ด้วยความแห้งแล้งก็ยากลำบากเหลือเกิน แค่น้ำใช้อาบทั้งบ้านก็ไม่พอ จะเอาน้ำที่ไหนไปรดผัก แมลงที่หาได้ต้องเอาไปคั่วแล้วป่น โรยข้าวเพื่อให้พอกินกันทั้งบ้าน เด็กก็มีแต่ตัวเล็ก ๆ บางส่วนก็ป่วย บางส่วนไปโรงเรียน ที่โตขึ้นมาหน่อยก็ต้องดูแลน้องตัวเล็ก ๆ ที่ยังช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ และบางคนก็ต้องพยาบาลน้องๆ ที่เจ็บป่วย

"ที่น่าเศร้าใจคือสังคมยังมีการเลือกปฏิบัติและอคติต่อผู้ติดเชื้อเอดส์ เมื่อส่งเด็กไปโรงเรียนต้องหาโรงเรียนที่ไกลออกไป บางครั้งเมื่อรู้ว่าเด็กมาจากที่นี่ พ่อแม่ ผู้ปกครองก็ประท้วงให้ไล่เด็กออก เพราะสังคมยังขาดความเข้าใจว่าไม่สามารถติดเชื้อจากการอยู่ร่วมกัน แต่ติดทางเลือดและการมีเพศสัมพันธ์เท่านั้น ทำให้ไม่เข้าใจเด็กเหล่านี้ว่าป่วยแค่ร่างกายแต่ยังมีชีวิตจิตใจ มีความรู้สึกนึกคิด ร้องไห้ได้เหมือนกับเรา เด็กเหล่านี้โดนมองเหมือนเป็นตัวประหลาดที่ไม่มีใครอยากเฉียดกรายเข้าใกล้ ขนาดเหลือแต่ร่างไร้ลมหายใจจะเผาในวัดยังไม่ได้ ชาวบ้านกลัวขี้เถ้าฟุ้งไปในอากาศตกหลังคาบ้านแล้วจะติดเอดส์กันทั้งหมู่บ้าน" แม่ต้อย เล่าทั้งน้ำตา

มีเด็กระยะสุดท้ายที่แพทย์พิพากษาว่า อยู่ได้อีกไม่ถึงเดือน หรือ 2 เดือน กับเด็กที่แพทย์หยุดยา เพราะดื้อยาแล้ว ส่งมาอยู่รอความตายที่นี่ แต่ด้วยความรัก ความอบอุ่น และบรรยากาศที่ดูแลกันเหมือนพี่น้อง เด็ก ๆ หลายคนกลับมีชีวิตอยู่ได้เกินกำหนดที่แพทย์บอก เช่น น้องก้อง (นามสมมุติ) มาตอนอายุ 8 เดือน ซึ่งหมอไม่รักษาแล้ว เพราะเชื่อว่าอยู่ได้อีก 2 เดือน แต่ตอนนี้น้องก้องสุขภาพแข็งแรงดี อายุ 12 ขวบแล้ว ช่วยพี่ๆ รดน้ำผักทุกวัน

แต่ตอนนี้ผักปลูกได้น้อย แมลงหาจนไม่มีให้หาแล้ว ข้าวกินได้ครึ่งท้องเพื่อแบ่งอีกครึ่งให้น้อง ๆ ซ้ำร้ายแม่ต้อยของเด็กกำลังป่วยด้วย "มะเร็งลำไส้ระยะสุดท้าย"
ซึ่งหมอบอกว่าเธอจะอยู่ได้อีกไม่เกิน 6 เดือน แต่หัวใจแม่เกินร้อยที่เธอมอบให้เด็กๆ ทำให้เธอสู้ บางคืนเธอถูกรุมเร้าด้วยอาการปวดที่ไม่ได้พักผ่อนจากการทำงานหนัก
พอช่วงกลางคืนถึงกับนอนไม่ได้ ต้องลุกออกมาเดิน หากใครไปบ้านโฮมฮักไม่รู้คนไหนแม่ต้อยละก็ ให้สังเกตที่ข้อเท้าจะมีกระซิงเป็นลูกกระพรวนห้อยไว้ เพราะยามเธอออกมาเดิน เด็ก ๆ ได้ยินเสียงกระซิงจะได้ไม่กลัวคิดว่าเป็นผี ...
แต่จะมีวันไหนที่แม่ต้อยไม่ลุกออกมาเดินอีกแล้วก็ไม่รู้ !?! แล้วเด็ก ๆ จะอยู่กันได้อย่างไร ต้องกำพร้าครั้งที่สองในชีวิตกันอีกแล้วหรือ ?

ปัจจุบันบ้านโฮมฮักกำลังประสบภาวะขาดแคลนทุนทรัพย์อย่างหนัก และยังขาดครูพี่เลี้ยง ขาดเจ้าหน้าที่อาสาสมัครที่ทยอยถอนตัวออกไป เราลองมาช่วยกันสร้างปาฏิหาริย์ให้บ้านโฮมฮักเพื่อช่วยเหลือเด็ก ๆ ที่ถูกทอดทิ้ง ใครที่เคยคิดว่าพวกเขาเหล่านั้นเป็นส่วนเกิน เป็นส่วนที่ต้องกันไว้ให้อยู่อีกโลก เป็นอีกชนชั้นของสังคม ก็น่าจะมองกันใหม่ เพราะพวกเขาเป็นเพียงเด็ก เป็นชีวิตที่ไร้เดียงสา แววตาบริสุทธิ์ไม่ได้รับรู้ถึงเรื่องราวที่ผู้ใหญ่ยัดเยียดให้ เด็กน้อยเหล่านี้เกิดมาจากปัญหาที่พวกผู้ใหญ่สร้างขึ้นทั้งนั้น

ถ้าหากใครได้ไปสัมผัสเยี่ยมเยือน เด็กๆ ที่บ้านโฮมฮัก จะเห็นแววตาที่สดใส ร่าเริง ทุกคนจะดีใจที่มีพี่ๆ ไปเยี่ยม ยิ่งถ้าไปเล่นไปสัมผัสเด็ก ๆ เหล่านั้นด้วยจิตกุศล ด้วยความรักก็เหมือนได้ต่อเติมชีวิตอันสดใส จากเด็กที่ไม่ลุกเดิน ซึมเศร้าเหม่อลอย ไม่มีแม้แต่รอยยิ้ม เมื่อเห็นผู้มาเยี่ยมเยือนจะดีใจ ลุกขึ้นมาต้อนรับ มีรอยยิ้ม เพราะนานมากแล้วที่ถูกทอดทิ้ง ไม่ค่อยมีใครไปเยี่ยมเยือน

"พี่ ๆ จะกลับมาหาพวกหนูกันอีกมั้ยคะ"
"พี่หนูอยากได้เสื้อสีแดงไว้ใส่ หนูจะได้ใส่ก่อนตายมั้ยคะ"
และอีกมากมายคำพูดอันเสียดแทงหัวใจพี่ๆ ทุกคน อยากให้สังคมได้รับรู้ ก่อนจากกันโบกมือลาด้วยน้ำตา และแววตาของเด็ก ๆ ที่มองรถจนลับตาพร้อมกับความหวังว่า จะมีใครมาเยี่ยมเยือนและนึกถึงพวกเขาเหล่านั้นกันอีกบ้าง…

สำหรับผู้มีจิตศรัทธาบริจาคช่วยเหลือเด็ก ๆ โอนเงินไปได้ที่ ธ
นาคารไทยพาณิชย์ สาขายโสธร ชื่อบัญชี มูลนิธิสุธาสินี น้อยอินทร์ เพื่อเด็กและเยาวชน เลขที่ 561-2-21187-7
โทร. 0-4572-2241
หรือจะบริจาคเสื้อผ้า หนังสือการ์ตูน หนังสือเรียน ของเล่น และสิ่งจำเป็นได้ตามจิตศรัทธาเป็นของใหม่หรือของใช้แล้วก็ได้ เพราะของที่ท่านไม่ใช้แล้วยังมีค่ากับเด็ก ๆ เหล่านี้อย่างมาก

[ปิ๊ก]

ขอบคุณที่นำมาเผยแพร่นะคะ

[jay-jay]

<span style='color:blue'>เรื่องนี้เคยคุยกับน้องที่ มหาวิทยาลัย ว่าจะระดมทุน และเปิดขันเพื่อบ้านโฮมฮัก
นี่ก็ยังไม่ได้ติดต่อกัน ยังไม่รู้ว่าปีนี้ น้องๆ เค้าตกลงกันว่ายังไง
เด็กๆ เค้าน่าสงสารจริงคะ
เมื่อก่อนตอนเรียนก็ทำกิจกรรม กันทุกปี แต่ไม่เคยได้ไปบ้านโฮมฮัก
ตอนนี้จบมาแล้ว ก็เลยห่างหาย เพราะว่ามาอยู่ต่างประเทศ
มีโอกาสก็ช่วยกันเถอะคะ </span>

[meawmark]

ฟังแล้วหดหู่นะคะ.... ช่วยกันคนละนิดละหน่อยนะคะ ทำบุญตรงนี้เห็นผลทันตายิ่งกว่าอะไรอีก ขอบคุณทีส่งข่าวจ้า

[mummy2jasmine]

ฟังแล้วหดหู่จริงๆค่ะ ทำเอานอนไม่หลับ อย่างน้อยช่วยเผยแพร่ต่อๆไปก้อยังดีค่ะ
นี่อ้ำก้อเก็บของเล่นของลูกๆไว้ กลับไทยปีหน้าจะขนไปบริจาค เพราะส่งจากอังกฤษไปแพงมาก มันหนักน่ะค่ะ เสื้อผ้าเด็กๆด้วย ใครๆมีก้อเก็บๆไปบริจาคได้นะคะ อ้ำมีพวกขวดนม ของใช้เด็กอ่อน ว่าจะส่งไปพรุ่งนี้เลย ของเบาค่าส่งไม่โหดมาก...ช่วยกันบอกต่อๆหน่อยนะคะ

[pimlapas]

เรื่องดีๆ สนับสนุนอยู่แล้วจ้าน้องอ้ำ สบายดีนะคะ

[Phailin]

เข้าไปดูโฆษณาไทยประกันชีวิตแล้วนั่งร้องไห้อยู่คนเดียว เห็นตอนที่ครูกับเด็กๆๆเห็นทะเลแล้วก็วิ่งไปลงเล่นน้ำน่ะค่ะ หุหุ น่าสงสารน้องๆๆ เขาเลือกเกิดไม่ได้ เราต้องช่วยกันค่ะ บางทีถ้าเราแบ่งเงินที่เรา ซื้อกระเป๋า รองเท้า ไปให้น้องๆๆบ้างก็ดีนะคะ

[pensij]

ขอบคุณที่นำมาโพส เพื่อเผยแพร่นะคะ

[ต้มแซ่บค่ะ]

เก็บของเด็กไว้ได้หลายอย่างแล้วค่ะ เพี่อนเค้าจะกลับเมืองใทยพอดี จะให้เค้าส่งไปทําบุญให้ ขอบคุณที่เอาบุญมาฝากค่ะ อ่านแล้วนํ้าตารื้นเลยค่ะ สงสารจับใจเลย

[naddyswiss]

น้องอ้ำเป็นไงบ้างค๊า เจ๊จะกลับเมืองไทยพอดีค่ะ ขอบคุณที่เอามาแชร์กันค่ะ เจ๊จะช่วยตามกำลังทรัพย์ค่ะ

[prettypass2000]

คุณอั๊มกะลิงทั้งน้อยสองสบายดีไหมคะ อ่านข้อความแล้วก็สงสารเด็กๆที่บ้านโฮมฮักมากๆเลยค่ะ เดี๋ยวจะไปหาทางช่วยเหลือค่ะ

[mummy2jasmine]

ขอบคุณค่ะ ที่ถามไถ่ อ้ำกับเด็กๆสบายดีค่ะ
ตอนนี้น้องเจย์จะพยายามเดินแล้ว สนุกสนานมากมาย "^^

ใครกลับไทยก้อช่วยๆกันบริจาคหน่อยนะคะ
อ้ำแพ็คเสื้อผ้า ของใช้เด็กไว้ พอกลับไทยจะขนไปด้วย ไปให้เค้าน่ะค่ะ

[Phakdee]

พี่ไหม...ในฐานะคนยโสธร บอกตรงๆไม่เคยรู้จักที่นี้มาก่อนเลยพี่ไหม รู้จัดหมู่บ้านนั้ดี(บ้านพี่ห่างตัวเมื่อง4-5กิโล ส่วนบ้านนั้นติดเขตตัวเมืองไปทางอุบล) คงจะเพราะเราก็จนหาเช้ากินค่ำ เลยไม่ได้ใส่ใจหรือมีใครในหมู่บ้านเล่าหรือบอก เรื่องราวและสถานที่แบบนี้มีในบ้านเกิดเมืองนอน ซึ่งเป็นจังหวัดเล็กๆ(ออกจากบ้านมา25กว่าปีค่ะไปก็แค่เยี่ยมไม่กี่วัน)
ได้รู้เรื่องไม่กี่เดื่อนนี้เองค่ะ ที่สนุกดอดท์คอม
และติดตามข้อมูลมาเรื่อยๆ คิดเอาไว้ว่าเมื่อกลับไปบ้านครั้งต่อไปจะต้องไปเยี่ยม และบริจากด้วยตัวเอง

มีคนที่อยู่ในระแวกนั้นเขียนในกระทู้ที่ทำให้ สกิดใจนิดหน่อยเกี่ยวกับระบบบริหาร เธอคนนั้นเล่าว่า เห็นเจ้าหน้าที่ๆนั้นเอาของที่บริจาก(อาจเป็นของรับบริจากที่มีมากเกินความต้องการและไม่จำเป็น) ไปแจกให้ญาติพี่น้องตัวเอง
เธอว่าทำไมไม่ขายแล้วเอาเงินมาซื้อของที่จำเป็น (อาจเป็นข้อดี..แต่ใครจะทำหรือจักการให้ถูกต้องไม่มีข้อครหา)

และมีกระทู้ของคนที่ให้ข้อมูลต่อสาธารณชนมาตอบกระทู้ เหมือนกันค่ะว่าจะเขาไปเยี่ยมและดูแล และคุณคนนั้นว่าทางบ้านต้องการเงินมากกว่าสิ่งของค่ะ และคุณคนนั้นว่าเขาจะรับอุปการเด็กเป็นรายบุคคลเป็นเดือนๆ 790 บาท หรืออะไรนี่แหละค่ะถ้าจำไม่ผิด

พี่ไหม ขอขอบคุณ น้องอ้ำที่นำกระทู้ดีๆนี้มาเผยแพร่ บอกตามตรงว่าพี่ไหมอยู่ที่นี้ก็อุปการะเด็กยากจนที่นี้เป็นรายปี เลยมาคิดว่าช่วยคนไทยเราไม่ดีกว่าหรือ (อย่างไรก็ชาตินิยม) และก็อุปการะหลานกำพร้าที่แม่(อดีดน้องสะใภ้) เสียชีวิตจากมะเร็งปากมดลูกด้วยวัยแค่ 28ปี
แต่ตัวเองก็แย่เหมือนกันค่ะ เป็นแม่หม้าย งานการไม่มีๆรายได้จากค่าเช่าก็แทบจะไม่พอแล้ว(ของแพง รายได้ลด น้ำไฟขึ้น อยากกลับบ้านจังแต่ขายบ้านยังไม่ได้)

ขอโทษนอกเรื่องไปบ้าง แต่ถ้าขายบ้านได้จะกลับไปอยู่ ยโสธรและไม่แน่พี่ไหมอาจไปทำงาน(ช่วยฟรีเด็กที่บ้านนั้นก็เป็นได้)

[เจ้าหญิงของแม่]

จดที่อยู่ไว้แล้วจ้า ถึงไทยเมื่อไรจะส่งของไปสมทบ สงสารน้อง ๆ มาก ๆ และสงสาร แม่ติ๋วด้วย อยู่ที่นี่เสือ้ผ้าเด็ก ๆ ให้ชาริตี้หมดแล้ว

[meloon mam]

ขอบคุณที่เอาข้อมุลมาให้ทราบค่ะ เสื้อผ้าลูกๆมีเยอะกลับไทยจะเอาไปบริจาค

ใกล้ๆกับ บ้านเกิดเลย สงสารเด็กๆจัง