ครัวไกลบ้าน • แสดงกระทู้ - ถ้าต้องไปเริ่มทุกอย่างใหม่หมดจากศูนย์ ตอนอายุ ๔๕ จะทำได้มั้ย

โดย **jay-jay** » อาทิตย์ พ.ย. 02, 2008 3:12 pm

โอ้โห.........ลุงเด๋อ ของพี่หมูเดงนี่ขนาดนี้เลยเหรอคะ เจๆ ก็อ่านมาเรือยๆ จน ถึงตอนที่พี่หมูแดงบอกว่า ขนาดเป็นไข้แกยังไม่สนใจ ไม่มีน้ำใจ ไม่เคยช่วยเหลือ
เจๆ มาสนับสนุนให้พี่หมูเดงไปใช้ชีวิตให้มีความสุขเถอะคะ ถ้าลุงเด๋อแกเป็นขนาดนี้ ก็ปล่อยให้แกอยู่คนเดียวไปเถอะคะ อย่างนี้คิดจะฝากผีฝากไข้คงไม่ได้ แถมต้องอยู่รับใช้แกอีก ยังไงขอให้พี่หมูแดง สะสางทุกอย่างให้เรียบร้อยเร็วๆนะคะ จะได้มีความสุข

------------------------------------------------------------------------------------------------

เหมือนเป็นเรื่องไม่น่าเชื่อใช่มั้ยคะน้องเจ แต่มันคือเรื่องจริงค่ะ แต่พี่ไม่ได้เกลียดลุงเด๋อที่เป็นคนแบบนี้ ก็พยายามทำความเข้าใจเขาว่าเขาถูกเลี้ยงมาคนละแบบกับเรา เขาไม่เคยได้มีโอกาสดูแลใคร มีแต่คนคอยมาดูแลเขา พอถึงเวลาที่เขาจะต้องดูแลใครซักคน เขาก็เลยทำไม่เป็น ในเมื่อเรารู้ตัวแล้วว่าเขาไม่ใช่คนที่เราจะพึ่งพาได้ยามเจ็บไข้ได้ป่วย เราก็ต้องระวังตัวเราไม่ให้ป่วยอีก ก็เท่านั้นค่ะ อันที่จริงต้องขอบคุณลุงด้วยซ้ำไปนะคะ เพราะการที่ลุงแสดงออกมาแบบนี้ ทำให้พี่รู้ตัวเร็วว่าจะต้องใช้ชีวิตยังไงต่อไป แล้วอะไรคือสิ่งที่เราต้องการมากที่สุด

โดย **greenfrog** » อาทิตย์ พ.ย. 02, 2008 4:06 pm

สวัสดีค่ะพี่หมูแดงอ้อยขอเป็นกำลังใจให้พี่หมูแดงนะคะ ประมาณปีหน้าอ้อยกับสามีก็กับไปอยู่เมืองไทยเหมือนกัน แต่สามีของอ้อยต้องไปๆมาๆเพราะเขาต้องทำงานเก็บเงินอีกปี สามีก็กลับไปอยู่เมืองไทยกับอ้อย ขอให้พี่หมูแดงมีความสุขน่ะค่ะและเป็นกำลังใจ

------------------------------------------------------------------------------------------------

ขอบคุณสำหรับกำลังใจค่ะ

jay-jay เขียน: โอ้โห.........ลุงเด๋อ ของพี่หมูเดงนี่ขนาดนี้เลยเหรอคะ เจๆ ก็อ่านมาเรือยๆ จน ถึงตอนที่พี่หมูแดงบอกว่า ขนาดเป็นไข้แกยังไม่สนใจ ไม่มีน้ำใจ ไม่เคยช่วยเหลือ
เจๆ มาสนับสนุนให้พี่หมูเดงไปใช้ชีวิตให้มีความสุขเถอะคะ ถ้าลุงเด๋อแกเป็นขนาดนี้ ก็ปล่อยให้แกอยู่คนเดียวไปเถอะคะ อย่างนี้คิดจะฝากผีฝากไข้คงไม่ได้ แถมต้องอยู่รับใช้แกอีก ยังไงขอให้พี่หมูแดง สะสางทุกอย่างให้เรียบร้อยเร็วๆนะคะ จะได้มีความสุข

สำหรับประวัติทางบรรพบุรุษ ไม่ขอเล่าค่ะ
และไม่ได้อยู่ในเหตุการณ์ ฟังจากพวกเขามา เราก็รันทดสุดชีวิต
สำหรับหญิงป้า ความทรงจำบางอย่างคือ
The memory that we may not demand to remember.
"จำไปก็แค่นั้น...จำแล้วเจ็บช้ำ จะจำไปทำไม"
หญิงป้าเกิดที่เมืองไทยค่ะ ไม่มีส่วนร่วมตอนอพยพ
อีกอย่างหนึ่งตอนนี้ผู้ที่เกี่ยวข้องก็จากกันไปหมดแล้ว
ท่านเสวยสวรรค์ไปนานแล้ว คิดว่าป่านนี้คงจะหมดไปได้ประมาณครึ่งสวรรค์แล้วค่ะ

ที่มาอ่านเรื่องราวชีวิต ปัญหาการแต่งงานของคุณหมูแดง
ก็เข้าใจทันที เพราะว่าเคยอยู่ในสภาพปรับปรุงชีวิตแต่งงานมาตลอดเช่นกัน

คนที่พยายามแก้ปัญหาชีวิตแต่งงานจริงๆ
ส่วนมากจะไม่ค่อยบอกให้ใครทราบหรอกค่ะ
จะบอกอีกครั้งก็ขึ้นมาถึงคอแล้ว

ตอนอยู่คนเดียวไม่มีแฟน ก็โล่งใจดี
พอมาถึงตอนนี้หญิงป้ามีความสุขกับชีวิตครอบครัวแล้วค่ะ

ถ้าคุณหมูแดงพักใจไว้สักนิด
วันหนึ่งคุณหมูแดงก็จะพบคำตอบของหัวใจตัวเองเช่นกันค่ะ

------------------------------------------------------------------------------------------------

คนที่มีทัศนคติในการใช้ชีวิตต่างกันมากอย่างหมูแดงกับลุงเด๋อเนี่ย มันไม่ง่ายเลยนะคะที่จะจูนเข้าหากัน หมูแดงเองก็ไม่ใช่คนที่ชอบบังคับใคร หรือเปลี่ยนแปลงใคร เพราะเมื่อลองคิดดูว่าหากเราถูกบังคับให้ปรับเปลี่ยนบ้างเราก็คงอึดอัด เท่าที่หมูแดงค่อยๆตะล่อมลุงเด๋อมา ๗ ปี เพื่อให้เราพออยู่ด้วยกันได้นี่ต้องเรียกว่าหืดขึ้นคอเลยนะคะ ลุงถูกเลี้ยงมาแบบสปอยล์และไม่รู้จักโต ไม่รู้จักคิด มองอะไรเรื่อยๆ เฉื่อยๆ ไม่มีปัญหาในเสียทุกสิ่ง มีพ่อแม่คอยทำอะไรต่อมิอะไรให้ทุกอย่างตั้งแต่เด็กจนกลางคน เพิ่งจะมาทำอะไรเองก็เมื่อไม่กี่ปีมานี้ตอนที่แยกมาอยู่คนเดียว ไม่เคยต้องดูแลเอาใจใส่ใครเพราะมีแต่คนเอาใจใส่ลุง พอต้องมาใช้ชีวิตร่วมกับคนที่เป็นอิสระมากๆ คนที่แอคทีฟมากๆ มั่นใจตัวเองมากๆอย่างหมูแดง มันก็เลยจูนกันไม่ได้ โชคยังดีที่หมูแดงเป็นคนตัดใจเร็ว เมื่อตัดสินใจว่าเขาไม่ใช่สามีเราอีกต่อไป ก็สามารถวางเขาไว้ในฐานะเพื่อนร่วมบ้านได้โดยไม่นึกเสียใจหรือน้อยใจในโชคชะตาว่าชีวิตคู่เราล้มเหลว เป็นเรื่องน่าละอาย แต่หมูแดงมองความจริงที่อยู่ตรงหน้าว่าระหว่างเราสองคนเราไม่สามารถเป็นสามีภรรยากันได้ แต่เราก็ยังเป็นเพื่อนกัน การอยู่ต่างแดนคนเดียวมันไม่ใช่เรื่องง่าย ยิ่งตอนที่เรากำลังเดินมาถึงทางแยก จะไปซ้ายไปขวาก็ยังดูมืดมน จะถอยกลับก็ไม่ได้ ก็เลยต้องลุยเดินไปกับเขาด้วยกัน

วันนี้คุยกับลุงเรื่องหย่าอีกครั้งถึงขั้นตอน ลุงก็งงๆนะคะว่าต้องหย่าจริงๆแล้วใช่มั้ย ยอมรับว่าหมูแดงไม่ได้พูดความจริงกับลุงทั้งหมดถึงเหตุผลของการหย่าที่แท้จริงว่าเป็นเพราะไม่รักลุงอีกแล้ว ไม่อยากใช้ชีวิตอยู่กับลุงอีกแล้ว แต่บอกลุงว่าไม่มีความสุขที่จะอยู่ประเทศอังกฤษอีกต่อไปเพราะคิดถึงบ้าน เลยอยากจะกลับบ้านไปดูแลพ่อแม่บ้าง ถึงทัศนคติของลุงกับเราจะต่างกันมาก แต่ความดีของลุงก็มี นึกถึงยามที่เรามาอยู่ที่นี่ในช่วงแรก ก็ยังได้บ้านลุงคุ้มหัวให้มีที่อยู่ที่นอน แม้ลุงจะไม่ได้จุนเจือเราเรื่องเงินทอง ไม่ได้ดูแลเอาใจใส่ แต่การที่มีลุงอยู่เป็นเพื่อนกันมาตลอดระยะเวลา ๘-๙ ปี หมูแดงถือว่าเป็นความดีของลุงที่มองข้ามไม่ได้

เดือนเมษายน ปีหน้า หมูแดงจะกลับบ้านซะทีหลังจากที่จากมานานเกือบ ๙ ปี จะไปดูลู่ทางว่าจะพออยู่เมืองไทยได้มั้ย ถ้าอยู่ไม่ได้ก็คงจะใช้ชีวิตอยู่อังกฤษต่อไปหลังหย่า เก็บเงินเก็บทองซักพักแล้วค่อยกลับไปอยู่เมืองไทยตอนบั้นปลายชีวิต แต่ถ้าลู่ทางดีก็คงจะย้ายกลับไปเลยค่ะ รออีกไม่นานก็คงได้คำตอบที่ชัดเจนว่าจะทำอะไรต่อไป ชีวิตหลังหย่าจะดำเนินไปอย่างไร

ช่วงนี้ไม่ค่อยได้แวะมาทักทายพี่หมูแดง เพราะยุ่งๆเรื่อง รับย่า(แม่สามี) วัยเก้าสิบ จากบ้านคนชรามาดูแลเองที่บ้าน ทุกอย่างวุ่นวาย เพราะอะไรๆก็ใหม่หมด และไม่ง่ายอย่างที่คิดเลยคะ่ แต่ก็ จะพยายามทำให้ดีที่สุดเท่าที่จะทำได้

วันนี้ย่ามาอยู่บ้านวันที่สามแล้ว รตีก็ เริ่มแบ่งเวลาเป็นแล้ว ก็เลยได้มีโอกาสแวะมาทักทายพี่สาวอีกครั้งค่ะ

ถึงไม่ได้มาบ่อย แต่ รตี ก็ยัง เป็นกำลังให้พี่เสมอค่ะ ........

------------------------------------------------------------------------------------------------

ไม่เป็นไรค่ะรตี พี่เข้าใจว่ารตียุ่ง จำได้เรื่องที่รตีจะรับแม่ย่ามาอยู่ด้วย การดูแลคนแก่ไม่ใช่เรื่องง่าย พี่เป็นกำลังใจให้รตีด้วยนะคะ มีภาระหนักขึ้น ยังไงก็ดูแลตัวเองดีๆด้วยนะคะ

โดย **Claire@CM** » จันทร์ พ.ย. 03, 2008 2:54 am

พี่หมูแดงคะ ขอเป็นกำลังใจให้พี่ตัดสินใจทำในสิ่งที่ใจพี่ต้องการ สำหรับวัน เวลาที่เหลืออยู่ของชีวิต แคลร์อ่านเรื่องของพี่แล้วทำเอาน้ำตาซึมไปเลย มันเหมือนมีอะไรมาจุกที่คอ รู้สึกโหวงเหวงยังไงบอกไม่ถูก จริง ๆ แล้วใช้ชีวิตคู่กับผรั่ง มันไม่ได้ง่ายเหมือนอย่างที่ใคร ๆ คิด ไม่ได้สวยหรูอย่างที่ใครเข้าใจ มันมีอะไรมากมายที่แตกต่าง ซึ่งตอนนี้แคลร์กับสามีเองก็เป็นหนึ่งในคู่ที่มีปัญหา แต่แคลร์ก็ไม่รู้จะคุยกับใคร ไม่รู้จะไประบายที่ไหน เพราะอยู่กันสองคน เห็นหน้ากันตลอด 24 ชั่วโมง7 วันในหนึ่งสัปดาห์ ก็ได้แต่เก็บไว้ในใจ แต่ก็ไม่รู้ว่าเมื่อไรมันจะระเบิดออกมา แต่ยังไงก็ขอเป็นกำลังใจให้พี่หมูแดงก้าวต่อไปนะคะ

------------------------------------------------------------------------------------------------

ไม่ใช่เฉพาะฝรั่งหรอกค่ะ ชีวิตคู่กับคนชาติไหนก็ไม่ง่ายทั้งนั้น แต่การที่ต้องจากบ้านมาไกล และมาอยู่คนเดียวท่ามกลางคนต่างชาติต่างภาษา มันทำให้ความยากทวีขึ้น นอกจากต้องปรับตัวเข้าหากันเองระหว่างคนสองคนแล้ว เรายังต้องปรับตัวให้เข้ากับสภาพแวดล้อมใหม่ๆอีกด้วย เลยเหมือนมีแรงปะทะหลายด้าน ต้องใช้ความอดทนและความกล้าสูงกว่าการแต่งงานกับคนชาติเดียวกัน พี่ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะคะน้องแคลร์ พี่ก็ขอเป็นกำลังใจให้น้องแคลร์ด้วยเช่นกัน ขอให้ชีวิตคู่ราบรื่นนะคะ

Claire@CM เขียน: จริง ๆ แล้วใช้ชีวิตคู่กับผรั่ง มันไม่ได้ง่ายเหมือนอย่างที่ใคร ๆ คิด ไม่ได้สวยหรูอย่างที่ใครเข้าใจ มันมีอะไรมากมายที่แตกต่าง

ไม่ใช่ชีวิตคู่กับฝรั่งเท่านั้นหรอกค่ะ
ไปอยู่กับชนชาติไหน ถ้าไม่มีใครฟังใครก็มีปัญหา
และก่อนจะอยู่ด้วยกัน ถ้าไม่มีรากฐานของ "ความต้องการจะใช้ชีวิตด้วยกัน"
ตรงนี้ยิ่งเป็นชนวนของความแตกร้าว

การอยู่ร่วมกันแบบหญิงป้า...
หญิงป้าอาจจะโวยวายว่า ฉันเคยหย่ามาแล้ว ต่อไปนี้ฉันจะคิดถึงแต่ตัวฉัน
ลองทำแบบนี้ซักวันละสิบครั้งสิ...
วิญญาณท้าวทองกีบม้า อาจจะไปเข้าสิงเจ้าคุณโก๋(คู่ชีวิตของหญิงป้า)
แต่ไม่ได้ไปบอกให้เธอทำขนมให้กิน แต่บอกให้ใช้กีบม้าถีบหญิงป้าหลังหัก

เราก็นึกถึงเขา เขาก็นึกถึงเรา
อย่าให้ฝ่ายใดฝ่ายหนึ่ง ต้องทนฝ่ายเดียว

และที่สำคัญ ต้องบอกเขาว่าเรารู้สึกอย่างไร
พร้อมกับฟังเขาด้วยว่า เขารู้สึกอย่างไร

ถ้ามาถึงขนาดนี้แล้ว ยังไม่ดีขึ้น
ส้วมนี้ ข้ายกให้เอ็งนะ ข้าไปหาส้วมใหม่อึดีกว่า

------------------------------------------------------------------------------------------------

หมูแดงก็เป็นคนชอบคุยนะคะ ไม่ชอบเก็บอะไรเอาไว้ในใจคนเดียว ถ้าไม่พอใจ ไม่ชอบใจ ก็จะคุยกันให้รู้เรื่องแล้วจบๆกันไป ตอนแรกๆนะคะก็พยายามคุยเพื่อหาทางแก้ไขให้ดีขึ้น ลุงก็รับฟังนะคะแล้วก็ปรับปรุงตัวดีในช่วงสั้นๆ อย่างถ้าหมูแดงบ่นว่าเหนื่อยเพราะต้องทำงานบ้านทุกอย่างคนเดียว ลุงน่าจะช่วยกันล้างจานบ้าง แค่เอาจานใส่เครื่องล้างจานเท่านั้นเอง ไม่ต้องล้างเองซักหน่อย แบ่งหน้าที่กันไปเลย ลุงก็จะล้างจานให้ซัก ๒-๓ ครั้งแล้วก็จะหยุด กลับไปเป็นอย่างเก่าอีก เรียกว่าพอคุยก็ดีขึ้นหน่อย หยุดคุยก็เหมือนเดิม พอหลายๆครั้งเข้าก็เลยคิดว่าคุยกันไปก็ไม่มีประโยชน์อะไรก็เลยหยุดพูดแล้วปล่อยวางค่ะ คือวางมือไม่ทำอะไรเลย บ้านจะรกก็ช่าง จะสกปรกก็ไม่สน อยากทำแล้วค่อยทำ เหนื่อยก็หยุด ลุงน่ะแก่เกินหัดแล้วละค่ะ

โดย **Claire@CM** » จันทร์ พ.ย. 03, 2008 10:06 am

ขอบคุณคุณหญิงป้าที่ให้คำแนะนำค่ะ จะพยายามทำตามที่คุณหญิงป้าแนะนำดูสักตั้ง ผลเป็นยังไงจะรายงานให้ทราบนะคะ

------------------------------------------------------------------------------------------------

เอาใจช่วยด้วยค่ะ

โดย **swomoakor** » จันทร์ พ.ย. 03, 2008 1:33 pm

swomoakor เขียน:
อุ๋ยอยู่ปราจีนเหรอ แม่พี่ก็คนปราจีนนะ บ้านอยู่หาดยาง อ. ศรีมหาโพธิ ค่ะ ญาติๆอยู่ที่นั่นกันเยอะเลย พี่ไม่ได้ไปนานแล้วแต่แม่กลับไปทุกปีเพราะไปทำบุญวันตายคุณตา ไปทีก็แวะไปเยี่ยมญาติคนนั้นคนนี้ พี่ชอบที่นั่นนะคะเพราะสวนเยอะ ต้นไม้เยอะ รบรื่น สงบมาก แปดริ้วกับปราจีนไม่ไกลกันเลย แม่พี่ชอบไปประจันตคามด้วย แม่บอกว่าปลาร้าที่นั่นอร่อยกว่าที่อื่น ไปทีก็ซื้อกลับมาทีละเยอะๆ เอามาขายด้วย เอามากินด้วย ถ้าพี่กลับไปอยู่เมืองไทยพี่ก็คงได้มีโอกาสไปปราจีนบ่อยๆค่ะ เพราะบ้านที่พี่ตั้งใจจะไปอยู่เกือบถึงเขตปราจีนแล้วนะ พี่เคยขับรถไปกินข้าเย็นที่ปราจีนบ่อยๆด้วย แล้วก็ยังชอบไปล่องแก่งที่นาดีอีก ว่าไปแล้วเราคงอยู่ไม่ไกลกันหรอกนะคะ

แสดงว่าครอบครัวพี่หมูแดงก็อยู่ไม่ได้ห่างจากครอบครัวอุ๋ยเลยนะนี่ ตอนนี้อุ๋ยยังไม่ได้กลับเมืองไทยยังติดลูกๆที่กาน่าอยู่แต่ก้กะว่าปีหน้าจะกลับ
ไปอยู่นานหน่อยเพราะว่าจะไปคลอดที่โน่นตอนนี้พี่สาวอุ๋ยก็ย้ายมาอยู่ที่หมู่บ้านเอื่้ออาทรน่ะแต่ไม่ได้บอกว่าอยู่ตรงไหนเห็นบอกว่าไม่ไกล
จากที่เดิมนัก อุ๋ยก็ชอบสวนเหมือนกันเพราะที่ปราจีนสวนก็เยอะดีน้ะอยู่ที่ อ.ศรีมหาโพธิ ก็ไม่ไกลจากตัวอำเมืองเท่าไหร่นะคะ ถ้ากลับไป
เวลาใกล้ๆกันก็คงได้นัดเจอกันแน่ค่ะอุ๋ยจะกลับไปอยู่กับพี่สาวประมาณ6 เดือนน่ะค่ะรอให้เจ้าตัวเล็กพอแข็งแรงก็จะบินกลับกาน่ามาช่วยแฟนดู
ลิงอีกสองตัวที่บ้าน เห็นใจเขาเหมือนกันน่ะค่ะที่ต้องท้ิงให้ดูลูกๆกับหลานๆแต่แม่สามีคงให้หลานไม่ก็น้องสาวมาช่วยบ้างบางครั้งน่ะ
เห็นพี่หมูแดงพูดถึงเรื่องปลาร้าที่ประจันตคามอร่อยเหรอค่ะกลับไปคราวนี้ไม่พลาดแน่ๆเหอๆๆๆ เพราะอยู่นี่ไม่มีปลาร้าให้กินโหยมากๆ ดูแลสุขภาพนะคะ

------------------------------------------------------------------------------------------------

ถ้าบ้านพี่เองน่ะอยู่ไกลหน่อย แต่บ้านเพื่อนที่พี่อยากไปอยู่ใกล้ๆน่ะเกือบถึงปราจีนแล้วละ เพราะอยู่ อ. พนมสารคาม ขับรถไปเดี๋ยวเดียวก็เข้าเขตปราจีน เวลาไปประจันตคามนะคะแม่จะต้องซื้อกลับมา ๒ อย่างคือปลาร้ากับไม้กวาด ไปทุกครั้งก็ซื้อทุกครั้ง ถ้าได้กลับบ้านอย่าลืมไปหาปลาร้ามากินนะ ปลาร้าประจันตคามหอม สะอาด ไม่เหม็นตุค่ะ

โดย **Jawan** » จันทร์ พ.ย. 03, 2008 1:55 pm

สวัสดีค่ะพี่หมูแดง...
เคยเข้ามาคุยแล้วรอบนึงค่ะ...กลับมาส่งกำลังใจให้พี่อีกครั้ง

วรรณติดตามอ่านกระทู้นี้มาตลอดค่ะ...
ทุกคนให้ข้อคิดและแนวทางที่แตกต่างกันไป..ดีจัง
อ่านแล้วมีประโยชน์เพลินชอบมากค่ะ...
โดยเฉพาะข้อเสนอแนะของ 
หญิงป้า อ่านแล้วเพลินเชียวค่ะขอบคุณค่ะ
ตอนนี้กำลังตามล่าหาหนังสือ หญิงป้ามาอ่านเช่นกันค่ะ ดีใจจังได้เจอกันที่นี่

วรรณก็อยากกลับบ้านเช่นกันค่ะ..คงไม่นานอาจจะช่วงเวลาเดียวกับพี่หมูแดง..
ถ้าได้กลับพร้อมกันพี่มาเที่ยวเล่นที่ไร่วรรณนะคะ..
ขอไปเที่ยวหาพี่ด้วยคนนะคะ
วรรณไปแปดริ้วบ่อยค่ะมีเพื่อนที่รักมากอยู่ใกล้วัดบางคล้า..
เป็นเพื่อนที่ดีที่สุดในชีวิต...
วรรณมีแปลนจะกลับไปอยู่ที่ปากช่องทำสวนเล็กๆ..
งานเสริมช่วยญาติสอนหนังสือและทำร้านอาหารขายข้างทาง..

ทุกวันนี้อยู่ทีนี่(อยู่ลียง ประเทศฝรั่งเศส)มีความรู้สึกว่าเรามาอยู่ผิดที่ผิดทาง
แปลกๆตัวเอง..ทั้งที่ชีวิตโดยรวมก็โอเค..ไม่จนไม่รวย....

โชดดีค่ะพี่
วรรณ

------------------------------------------------------------------------------------------------

บ้านเพื่อนพี่ที่พี่ตั้งใจจะไปปลูกบ้านอยู่ใกล้ๆน่ะ เลยบางคล้าไปหน่อยเดียวเอง แค่ ๑๕ นาทีได้มั้ง แถวบางค้ามีร้านอาหารอร่อยเยอะด้วย พี่ก็มีญาติอยู่บางคล้านะคะ แต่ไม่รู้อยู่ตรงไหน เคยไปสมัยเป็นเด็ก มีสวนมะม่วง สวนส้มโอ ชอบมากๆเลย ถ้าได้ไปอยู่แถวนั้นจริง แวะมาเที่ยวบ้างนะแล้วพี่จะหาโอกาสไปเที่ยวสวนที่ปากช่องด้วย

โดย **tatuk** » จันทร์ พ.ย. 03, 2008 3:15 pm

ชอบคำแนะนำของหญิงป้ามากค่ะ สมกับที่เป็นนักเขียนค่ะ แม้จะเป็นคำแนะนำแต่ก็สามารถทำให้ตุ๊กตาหลงใหลติดตามอ่านทุกข้อความของหญิงป้าได้ อย่างกับติดหนังสือเล่มโปรด เพิ่งเข้ามาแอบมองในครัวนี้ได้ 3 วัน รู้สึกประทับใจมากเลยค่ะ ส่วนตัวอยู่ที่ประเทศไทยตลอด แต่แอบจินตนาการสร้างนิยายให้ตัวเองอยากไปลิ้มลองชีวิตต่างแดนบ้าง แต่บังเอิญเป็นนางรจนาที่เสี่ยงมาลัยไปแล้วกับสังข์ทองหน้าตี๋(ฮ่าๆๆ) อีกทั้งมีความสุขดีค่ะ มีความเห็นใจและเข้าใจพี่หมูแดงค่ะ ขอให้พี่หมูแดงผ่านพ้นความทุกข์ทั้งหลายไปได้ด้วยดี แต่เขาว่ากันว่าคนเราถ้าไม่เคยเจอความทุกข์เลยจะรู้ว่าตัวเองเคยมีความสุขได้อย่างไรกัน จริงไหมค่ะคุณหญิงป้าขา

------------------------------------------------------------------------------------------------

เรื่องการไปอยู่ต่างประเทศนี่นะคะ มันก็เป็นเรื่องที่คนในอยากออก คนนอกอยากเข้า คนที่ไม่เคยมาอยู่ก็อยากมาลองหาประสบการณ์ดูบ้าง แต่คนที่มาอยู่แล้วมักจะพูดเป็นเสียงเดียวกันว่าอยู่เมืองไทยสบายที่สุด สำหรับพี่นะคะ อยู่เมืองนอกสบายใจเพราะพี่สามารถเป็นตัวของตัวเองได้เต็มที่ คนตรงไปตรงมาอย่างพี่อยู่เมืองไทยลำบากสักหน่อย เพราะมีคนเกลียดมากกว่ามีคนรัก แต่อยู่เมืองนอกไม่มีปัญหาเรื่องนี้เลย คนที่นี่เขาไม่ค่อยใส่หน้ากากเข้าหากันหรอก แล้วเขาก็เคารพสิทธิของเรา ไม่มาก้าวก่าย พี่ยังคิดเลยว่าถ้ากลับไปอยู่เมืองไทยจะอึดอัดหรือเปล่า เมื่อก่อนพี่อึดอัดมากแต่พอเราโตขึ้น มีความคิดมากขึ้น ปลงกับอะไรๆได้หลายอย่างขึ้น น่าจะอยู่แล้วมีความสุขกว่าเมื่อก่อน

ตกลงแล้ว มีคุณหมูแดงคนเดียวที่กำลังจะวางโปรเจ็คหย่า

ไม่มีใครคิดจะหย่าอีกหรือคะ...
น่าจะมีหลายๆคนนะคะ จะได้ขอทุนสตรีสากลโลกเป็นพิเศษ
นามหญิงที่ "เป็นชาวแต่งเพื่อหย่า"
ฮ่ะฮ่ะฮ่า...แบบยุให้รำ ตำให้รั่ว ล่ะชอบนัก

จะแต่งก็ได้นะคะ
แต่กรุณามาเข้าคอร์สอบรม "การรักชีวิตของตัวเองแบบหญิงป้า" ก่อน
เพราะว่าถ้าเราไม่รักตัวก่อน แล้วใครจะรักเราล่ะคะ

(หมายเหตุ...ตอนนี้พญายมสั่งสุวาลให้เอารถขุดหลุมใหม่ไว้รอหญิงป้าแน่ๆเลย เพราะยุเขาไปทั่ว)

------------------------------------------------------------------------------------------------

หญิงป้าอย่ายุมากนักซิ เดี๋ยวทุกคนชวนสามีหย่ากันหมดจะทำยังไงล่ะ EM101 EM101

พี่หมูแดง คิดเหมือนมุ้ยมั้ยคะ ที่เค้าบอกว่าพระเจ้าท่านมีความเมตตาเสมอ แล้วก็ไม่ได้ใจร้ายใจดำกับเราทั้งหมด

ถ้าพี่หมูแดงไม่เปิดกระทู้นี้ พี่หมูแดงก็อาจคิดวกวน วนเวียนอยู่ืั้ที่เดิม บางวัน อาจทุกข์
บางวันอาจเศร้า บางวันอาจโกรธ บางวันอาจกลัว บางทีก็อาจเสียใจ

แต่กระทู้นี้ทำให้เรามองเห็นอะไรๆ ในมุมที่กว้างขึ้น ดีขึ้น แล้วก็เริ่มชัดเจนขึ้น ไม่เฉพาะพี่หมูแดงคนเดียว แต่ยังเป็นแนวคิดกับอีกหลายสิบชีวิตเลย แรกๆพี่หมูแดงอาจลังเล ที่ต้องเริ่มต้นใหม่ แถมต้องกลับไปที่ศูนย์ แต่มุ้ยว่าตอนนี้พี่หมูแดงเริ่มมีคำตอบลางๆแล้ว และดูว่ามันอาจเป็นการเริ่มที่ 2-3 ด้วยซ้ำ

ในวันและช่วงเวลาทุกข์ๆของพี่หมูแดง มีน้ำใจจากมุมโลก ช่วยเอาใจใส่ในทุกข์ด้วย มาช่วยเป็นปลึ้มแทนค่ะ อ่ะขอกอด 1 ที ให้ชื่นใจ (((((พี่หมูแดง)))))

รูปภาพ

------------------------------------------------------------------------------------------------

กอดของมุ้ยใหญ่มากๆเลย รู้สึกอุ่นใจดีจัง ขอบคุณมากค่ะ

โดย **pragsc** » ศุกร์ พ.ย. 07, 2008 12:30 pm

เข้ามาแอบอ่านอยู่หลายรอบสำหรับบีอายุยังน้อยอยู่คะ ยังไม่มีประสบการณ์พอ
แต่มานั่งอ่านประสบการณ์ของพี่ๆทำให้ได้คิดดีๆหลายอย่าง
ยังไงก็ขอเป็นกำลังใจให้อีกแรงนะคะพี่หมูแดง

------------------------------------------------------------------------------------------------

ขอบคุณสำหรับกำลังใจค่ะ

โดย **เอื้อง** » ศุกร์ พ.ย. 07, 2008 1:57 pm

ตกลงจะหย่าจริงอ่ะ แต่ฟังๆดูลุงแกก็ไม่สนใจว่าเราจะไปจะมายังไงเลยเนาะ สงสัยแกคงจะล้ากับชีวิตแล้วมั้ง

หญิงป้าคะเขียนหนังสือใช้นามปากกาว่าอะไรคะ ถ้าได้กลับบ้านจะไปล่ามาอ่าน แค่อ่านสำนวนในนี้ก็มันส์แล้วค่ะ

------------------------------------------------------------------------------------------------

ลุงเป็นคนแบบนี้เพราะถูกเลี้้ยงมาแบบนี้ค่ะ จะให้มาปรับมาแก้อะไรลุงก็แก่เกินกว่าที่จะทำยังงั้นได้แล้วละ

โดย **raya** » ศุกร์ พ.ย. 07, 2008 2:54 pm

Dear Khun Moo Daeng

Sorry I haven't got Thai font. I have been living in England nearly 10 years. My husband (56) wanted to live in Thailand, so we moved here since May last year. We have some saving to buy a house and a car here and only live on the income from the house in England that we rent out. I was a bit struggling as I used to work full time and go to the gym everyday when I was in England. I couldn't afford for the gym here and have to be careful about what I spend on. The big problem I'm having are getting fat and a lot darker skin because it's so sunny here. My husband is enjoying it but I prefer to come back to England because I will be able to work and spend my own money. I am too old to get a job in Thailand because here is not equal opportunity as England. EM123

------------------------------------------------------------------------------------------------

จริงค่ะที่ว่าอยู่เมืองนอกจะหางานทำได้มากกว่า เพราะเรื่องอายุที่นี่เขาไม่ใช่ปัญหาใหญ่ แต่ที่เมืองไทยสมัครงานที่ไหนก็รับแต่คนอายุน้อยๆ ก็หวังว่าคุณจะหางานทำได้เร็วๆนะคะ

ถ้าต้องไปเริ่มทุกอย่างใหม่หมดจากศูนย์ ตอนอายุ ๔๕ จะทำได้มั้ย

ผู้ใช้งานขณะนี้