คุณแม่ทั้งหลายค่ะ ประสบการณ์ึึคลอดลูกน่าจดจำแค่ไหนค่ะ

[โหน่ง]

เข้ามาอ่านประสบการณ์ของพี่ๆค่ะ ตอนนี้ท้องแปดเดือนแล้วเดือนหน้าจะคลอดแล้วค่ะ กลัวเหมือนกันนี่เป็นท้องแรกด้วยค่ะ

[Daniel UK]

อือ ขอให้น้องโหน่งคลอดลูกง่าย ๆนะค่ะ
ตอนปวดม้องคลอดเจ็บลืมกลัวเลยหล่ะค่ะ
คอนนี้ก็พยายามเดินมาก ๆ นะค่ะ เดินไปเดินมาในบ้านนี่หล่ะ ช่วยให้คลอดง่ายขึ้น
และถ้าว่าง ๆ ก็ลงนอนแช่น้ำอุ่น คลายกล้ามเนื้อ แถมช่วยให้คุณแม่หายกังวลด้วย
อ้อ นั่งขัดสมาธิแล้วผ่อนลมหายใจเข้าออก ประสานมือแล้วดันขึ้นให้สุดแขน ดันไปข้างหน้า ดันไปข้างหลัง
สลับกันนะค่ะ จะช่วยคุณแม่ผ่อนคลายหายเครียดได้ แต่อย่าหักโหมนะค่ะ

น้องอบเชยค่ะ งานนี้ส่งคืนอาจารย์ไปเรียบร้อยแล้วค่ะ แต่ ฟันคุดด้านบนนะถอนไม่ยากเท่าไหร่
พี่ถอนตอนเป็นนักศึกษา แถมเป็นเคสสาธิตอีกต่างหาก เอากระจกมาส่องดูทุกขั้นตอนเลยหล่ะค่ะ
เลยจำวิธีการผ่าจากอาจารย์ได้

น้องแน็ตค่ะ โชคดีนะค่ะที่คลอดง่าย พี่นี่ 4 วันเต็ม ๆ ใจแทบขาดเลยหล่ะค่ะ
พี่เหมียวเอาใจช่วยให้ได้น้องไวๆ นะค่ะ

[ainsworth]

จะกล้ามีดีมั้ยน๊าพี่ปา ใจก็กลัวๆ แต่วันนึงก็ต้องมี เฮ้อ

[Daniel UK]

โห ป้ามุกดาค่ะ ถ้าเกิดโดนน้องนี่จะทำยังไงหล่ะค่ะ โชคดีนะค่ะที่ไม่โดน
ไอ้เรื่องผ่าใส้ติ่ง ปาผ่าที่ขอนแก่นค่ะสมัยเรียน คนอื่นแผลนิดเดียว แต่ของปา เทียบดูตอนนี้แผลยาวกว่าแผลผ่าลูกเสียอีกค่ะ

พี่แอมเบอร์ค่ะ เลี้ยงลูกนี่เหนื่อยจริงอย่างว่าหล่ะค่ะ ตอนนมคัดนี่ปวดจริงๆ นะค่ะ ลูกชายปากนิดเดียว
แถมดูดไม่เร็ว ( แม่หัวนมใหญ่ด้วยมังค่ะ แหม อายจัง ) ก็ทนจนลูกได้สองเดืิอนนมก็หยุดไหล แต่ตอนหย่านมลูก
โหย ปวดบวมตนแทบแตกเลย

[patcharee]

มาแอบเก็บประสบการณ์ไว้ก่อนค่ะ เพราะอีกประมาณเดือนกว่าๆคงได้เจอเจ้าตัวน้อยในท้องแล้วตื่นเต้นมากๆ
ช่วงนี้ก็นอนไม่ค่อยหลับเพราะอึดอัดท้องมาก
กลัวตอนคลอดด้วยค่ะเพราะว่าอยากกลับไปคลอดที่ไทยจะได้คุยกับหมอรู้เรื่องหน่อยตอนคลอดคงสื่อกับหมอที่นี้ไม่รู้เรื่องแน่ๆค่ะ
แถมคลอดที่เมื่องนอกไม่ได้อยู่ไฟด้วย
พีๆท่านไหนมีวิธีการอยู่ไฟแบบแก้ขัดบ้างค่ะ แชร์ประสบการณ์ให้ฟังหน่อยนะคะ

[ไอติม]

ยังไม่มีประสบการณ์เหมือนกันคะ เข้ามาอ่านไว้ก่อนเป็นความรู้ พี่ปาอดทนตั้ง 4วันแน่ะ คงปวดน่าดูเลยนะคะ พูดแล้วเสียวจัง

[หนูน้อยคิตตี้]

เหลืออีกสองอาทิตย์จะคลอดแล้วค่ะ ตอนนี้ก็กลัวๆเหมือนกันค่ะ ไม่รู้ว่าจะเจ็บแค่ไหน พี่ๆเอาใจช่วยด้วยนะคะ แล้วจะกลับมาเล่าประสบการณ์ให้ฟังนะคะ

[Natsu]

เข้ามาเก็บข้อมูลค่ะ ตอนนี้ยังไม่น้องไว้รอปีหน้าค่ะ Natsuชอบอ่านมากๆเลยค่ะ ประสบการณ์คลอด

: )

[fadia2006]

ลูกเจี๊ยบเองค่ะ ตอนนี้กำลังมีน้อง 5 ดือนแล้ว(ท้องแรก) บอกตรงๆค่ะว่ากลัวการคลอดมากเลย สามีซื้อหนังสือเกี่ยวกับการตั้งครรภ์มาหลายเล่มเพราะมือใหม่กันทั้งคู่ อ่านแล้วเจอเรื่องการคลอดรู้สึกว่ากลัวมากกว่าเดิมอีกจนตอนนี้ไม่อยากเปิดอ่านอีกเลย ตอนนี้ก็พยามไม่คิดมากในเรื่องนี้ค่ะ

[ด.ญ. อลีนา ค่ะ]

ตอนท้องดิฉันไม่มีอาการแพ้หรือเจ็บท้องเตือนแม้แต่ครั้งเดียวค่ะดิฉันคลอดแบบธรรมชาติค่ะที่ร.พหัวเฉียวค่ะดิฉันมาเจ็บแบบสุดๆครั้งเดียวตอนคลอดเลยค่ะหลังจากที่ยาเร่งออกฺฤทธิ์เจ็บขนาดต้องพันแขนดิฉันเอาไว้เพราะข่อยเตะกระจุย &nsbp; &nsbp;แต่สามีแพ้หนักมากหน้ามืดเป้นลมจนต้องเข้าร.พให้น้ำเกลือแล้วเหม็นอาหารทุกอย่างทานอะไรไม่ค่อยได้ทานได้แต่มะยมดองใส่ผงชูรสกับพริกป่นทั้งๆที่ๆบ้านเราๆจะไม่ทานผงชูรสเลยและสามีจะไม่ทานของที่มีรสเปรี้ยวทุกชนิดค่ะแต่เค้าแพ้แค่ประมาณ3เดือนท่านั้นค่ะ

[pkratae]

ร่วมวงด้วยคนนะคะ (แม่ลูกสอง )
เข้าเรื่อง
เริ่มจากหนูพักใจก่อน..แบบว่าแฟนอยากมีน้องมากๆ..(เพราะว่าเพื่อนๆเค้ามีกันหมดแล้ว) แต่มาได้ปีหนึ่ง..ตัวเองยังกล้าๆกลัว แต่ว่าเห็นเค้าชอบอุ้มลูก หยอกล้อลูกของเพื่อนเค้า.. สงสารเลยปล่อยให้มี.. แหม..ไม่ติดต่อ..(ตั้งใจอย่างจริงจังมาปีหนึ่ง..ฮิๆๆ) ยิ่งเราเป็นคนผอมแห้งแรงน้อยด้วย.. นึกว่าตัวเองจะมีลูกยากซะแล้ว.. เริ่มเครียดหนัก... เลยหาหมอ หมอท่านให้ยาเร่งไข่ตกมา 4 เม็ด.. ไว้กินเดือนต่อไปหลังจาก ปจด มา... เหะๆๆ ยังไม่ทันได้กินยาเลย..ท้องซะแล้ว..ฮิๆๆ

แพ้มากๆ นอนซมอยู่แต่ในห้องนอน 3 เดือน เรื่องอาหารการกินสามีจัดการให้หมดทุกอย่าง...(เป็นคุณนายเลย )หน้าดำคล้ำมีแต่รอยสิว อาเจียนจนหมดท้องแทบทุกมื้อ ผมเฝ้าไม่หวี ฮิๆๆ (นึกสภาพเอา)..นึกเลยว่าคนเดียวพอแล้ว..ไม่เอาอีกแล้ว..

ตอนคลอด...ปวดหน่วงๆมาได้วันหนึ่ง..(นอนไม่ได้เลยนั่งอยู่โซฟาทั้งวันทั้งคืน) ปวด5-10 นาทีครั้ง.. ปรึกษาเพื่อนว่าไปหาหมอได้หรือยัง.. เพื่อนบอกให้รอก่อนตอนไหนถ้าไม่ไหวค่อยไปเพราะหากว่าไปตอนนี้หมอก็ให้เดินทั่วโรงบาลเท่านั้นแหละ... ทนปวดอย่างนี้มาได้วันกับคืน.. ตอนตี 4 ปวดมากๆขึ้น..บอกสามีว่าไปโรงบาลกันนะ..ไม่ไหวจะคลอดแล้ว..ฮิๆๆ กับข้าวอะไรไม่กินสักอย่าง..ถือกระเป๋าไปเลย..(เตรียมไว้พร้อม) ไปถึงโรงบาล..อ้ายหยา ...เปิดแค่เซ้นต์เดียวเอง.. หมอท่านให้ไปเดินรอบๆโรงบาลก่อน.. เดินไปแป๊บหนึ่งปวดมากๆ วิ่งกลับมาที่เดิม เอาไปเอามาปวดจนแทบจะวิ่งกล้บมาที่เดิมไม่ได้แล้ว ปวดเมื่อไหร่นั่งตัวงอที่นั่น.. เวลาผ่านไปตรวจอย่างไรก็แค่เซ็นต์เดียว.. ปวดจนแทบจะไม่ไหวปากสั่นไปหมด.. แห้งจนลอกออกมา..กัดแต่ริมฝีปาก..ได้แต่ทน.... เวลาผ่านไป...

หิวข้าว.. หิวก็หิว ปวดก็ปวด.. บอกกับตัวเองเลยว่าไม่เอาแล้ว.. ตายแน่ๆ..สามีก็กลัว..ว่าไปคือเจ็บแบบสดๆ..น้ำเกลืออะไรหมอไม่ฉีดสักเข็มเลย..ไม่อะไรสักอย่าง..คือให้เรานอนรอความเจ็บ... จากที่ไปโรงบาลตี 4 (ไม่นัดเวลาปวดที่อยู่ที่บ้าน)ผ่านไปแล้วแต่ละนาทีมันคืออะไรที่ช้ามากๆๆ.... ผ่านไปจนถึง 5 โมงเย็น หมอใหญ่มาตรวจอีก เปิดแค่ 3 เซ็นต์...หมอบกว่าทำอะไรไม่ได้นอกจากจะรอให้เปิดเท่านั้น..เลยให้กลับไปบ้านไปอาบน้ำกินข้าวแล้วเมื่อไหร่น้ำคร่ำแตกค่อยกลับมา..เหอะๆๆ.. สามีโมโหใหญ่เลย...เราแทบจะเดินไม่ได้เลย.. ยังนึกโกรธว่าแทบจะเดินไม่ไหวแล้วจะให้กลับไปอาบน้ำกินข้าวก่อนได้อย่างไร..

แต่เราก็ทำอะไรไม่ได้..เลยกลับมา (จากโรงบาลมาบ้าน 20 นาที) มาถึงครึ่งทางรถมันสะดุด ...โป๊ะ..โอ้ยอะไรน้ำอะไร.. ฮิๆๆ...หันไปบอกสามีว่าน้ำคร่ำแตก..สามีงง..หันมาถามว่าฉี่หรือเปล่า.. ก็ว่าฉี่อะไรจะเยอะขนาดนี้..ฮิๆๆ สามีถามอีกว่าไหนลองลุกดิ..ว่าเยอะขนาดไหน..พอหันมาเห็น..โอมายก๊อด...ตายแน่ๆ ตายแน่ๆ...โทรเข้าห้องฉุกเฉินตีกลับไปโรงบาลด่วน...เรียกมาใหญ่มารอเลย.. ฮิๆๆ
ตอนนั้นความรู้สึกไม่กลัวเลย..ปวดจนแทบจะไม่ไหวแล้วเป็นไปเป็นกัน..จะคลอดให้ได้...

20 นาทีผ่านไปปวดฉี่ขึ้น มากๆขึ้น..แทบจะหายใจไม่ออกเลย..จับอะไรก็ไม่ได้..พูดไม่เป็นคำแล้วตอนนี้ ปวดมากขึ้นมื้อเท้างอหงิกไปหมด จับขอบเตียงก็เอาไม่อยู่ สามีอยู่ข้างๆด้วยจับแขนเค้าก็ไม่อยู่ ทั้งข่วนทั้งหยิก...ไม่ไหว..เอามือไปดึงผม ดึงหัว..จับได้อะไรหยิกหมด..ฮิๆๆ....หมอดันไม่ยอมให้เบ่งอีก..บอกว่ารอให้ถึง 10 ค่อยเบ่ง ตอนนี้ให้หายใจกลั้นเอาไว้... (ตอนนี้มันเป็นอาการที่สุดยอดในชีวิต สุดยอดของความเจ็บปวด )

เอ้า 10 ..เบ่งได้.. (ไม่รอช้า..)ไม่ไหวแล้วขอให้ออกมาเท่านั้น..สู้ตาย.. หลับหูหลับตาเบ่ง.. อื๊..ด...อื๊..อด..........5 อ๊อ..ด........... อุ๊แง๊ อุ๊..แง๊........... หนูพักใจโผล่มาแล้ว..ความเจ็บหายไปเลย.. ตอนนั้นความรู้สึกเหมือนโลกใหม่เลย (ใกล้ค่ำ) หายใจโล่ง.. เรารอดตายแล้ว...แย้.. แถมมีอีกชีวิตใหม่เข้ามา.. เราเป็นแม่คนแล้วซีนะ... หนูพักใจดูดนิ้วดังจ๊วบ..จ๊วบ... ลั่นห้องเลย...

ฮิๆๆ ความกลัวยังไม่ทันหาย (ยังจดจำได้แม่นยำทุกความเจ็บปวด นึกเมื่อไหร่ยังคงกลัว )... โอมายก๊อด...ผ่านมาแค่ 3 เดือนเอง.. ท้องอีแล้ว.. แง๊..แง๊... ก็เราคุมแล้วนี่หน่า.. ไหนโผล่มาได้ว่าท้อง.. ไม่มั่นใจไปตรวจ 3 รอบท้องจริงๆ... แค่เริ่มท้องก็เริ่มสั่นแล้ว...แต่คนนี้ไม่แพ้ไม่มีอะไรอะไรเลย...

ตอนคลอด..(ยังคงฝั่งใจ) เริ่มปวดบอกหมอเลยว่าขอบล็อกหลังนะคะ ไม่เอาแล้วอย่างเดิม..ฮิๆๆ... คนน้องเลยสบายเพราะว่าบล็อกหลัง.. นอนหัวเราะอยู่ห้องคลอดดูทีวีกับสามี.. กำลังล้อๆกันอยู่เลย..หมอมาตรวจ...(ไปโรงบาลตอน 10 โมงเข้า คลอดตอนบ่าย 4 ) โอ..เบ่งได้แล้วนะน้องโผล่มาแล้ว..ฮิๆๆ ตกใจใหญ่..อะไรจะเร็วขนาดนั้น..ฮิๆๆ...เอ้า 2 อึด.. น้องแฮ๊ปปี้โผล่มาแล้ว...ร้องให้จ้า...

ตอนนี้บอกสามีเลยว่าตอนนี้กี่คนก็ไหว...สักโหล่ก็สู้ตาย..ย..เหะๆๆ...(ว่าแต่ว่าสามีจะเลี้ยงไหวหรือเปล่า)

ตอนนี้แม่ลูกสองยังสวยจ้า..(ฮิๆๆ...ขอชมตัวเองนิดๆ จิตจะได้แจ่มใส)...เหะๆๆ ว่าแต่ว่ามีลูกหัวปีท้ายปีอย่างนี้เหนื่อยเหลือหลายค่ะ... เหนื่อยจริงๆ..แต่ว่าสนุกมากๆ ตอนนี้ลูกๆกำลังน่ารัก...

สู้ตาย..ย...

[Saipan]

โห... ทุกคนก็มีประสบการณ์การคลอดต่างๆ กันไปเนอะ ขอเล่าของตัวเองบ้างค่ะ คลอดเมื่อเดือนกุมภาพันธ์ที่ผ่านมา ลูกคนแรกค่ะ ตอนนี้ลูกชายได้ 6 เดือนครึ่งแล้วค่ะ ตอนแรกหมอบอกว่า กำหนดคลอดวันที่ 9 กุมภา ผ่านไป 4-5 วัน แล้วก็ยังไม่มีอาการ ตอนนี้ทุกคนที่บ้านลุ้นมากว่าอยากให้คลอดวันที่ 14 วันแห่งความรัก พอตอนเย็นของวันที่ 14 ประมาณ 5 โมงเย็นค่ะ เริ่มเกิดอาการปวดหลังขึ้นมา แต่ไม่มาก (ตอนนั้นคุณแม่บินมาอยู่ด้วยประมาณ อาทิตย์ก่อนหน้านั้นแล้วค่ะ) ก็คอยถามคุณแม่ว่าเจ็บท้องคลอดมันเป็นยังไง คุณแม่ก็อธิบาย ไอ้เราก็บอกตัวเองว่ามันไม่ใช่หรอก เพราะไม่มีน้ำเดิน ไม่มีเลือดไหลอะไรทั้งนั้น ก็ทำทุกอย่างตามปกติค่ะ เอามือลูบท้องแล้วบอกลูกว่า ถ้าอึดอัดก็ออกมานะลูก แม่ก็อึดอัดเหมือนกัน 555

พอสัก 3 ทุ่ม เริ่มเกิดอาการปวดหลังขึ้นมามากกว่าเดิม ห่างกันประมาณ 30 นาทีค่ะ พอสัก 4 ทุ่ม เริ่มปวด ห่างกันแค่ 5 นาที โทรไป รพ. เค้าบอกว่าให้มา รพ ได้เลย (รพ อยู่ห่างจากบ้าน 5 นาทีเองค่ะ) พอดีสามีทำงานกะกลางคืน เลยต้องโทรไปบอกน้องชายสามีให้มารับ พอไปถึง รพ พยาบาลเค้าก็เช็คๆๆๆ แล้วบอกว่า ให้กลับบ้าน ยังไม่คลอดหรอก ป่านก็บอกเค้าว่า ป่านเจ็บมาก ให้ยาอะไรช่วยหน่อยได้มั้ย เค้าว่าให้กลับบ้านไปแช่น้ำอุ่น ทันทีที่ถึงบ้านเท่านั้นแหละค่ะ ป่านแหกปากลั่นบ้าน เพราะเจ็บมากที่สุดในโลก ไม่ไหวแล้ว บอกน้องชายสามีว่า จะไป รพ แล้วถ้าเค้าบอกให้กลับบ้านอีก ให้กระทืบนางพยาบาลทิ้งเลย (โหดมาก) แต่พอดีเจอพยาบาลอีกคนนึง เค้ามาเช็คแล้วบอกว่าปากมดลูกเปิด 4 ซม แล้ว แล้วเค้าก็ฉีดยาแก้ปวดให้ แล้วเอาเข้าห้องคลอดทันที แล้วเค้าก็ให้ดมแก๊สระงับความเจ็บปวด ทีนี้ป่านดมแล้วเหมือนคนบ้าไปเลย (บางคนหัวเราะไม่หยุด อาการจะต่างกันค่ะ) ตอนนั้นสามีมาอยู่ด้วยแล้ว คุณแม่ก็อยู่ในห้องคลอดด้วย เตรียมถ่ายวิดีโอตอนหลานคนแรกเกิดค่ะ ต่อนะคะ.. เหมือนคนบ้าแบบร้องลั่นเลย อันนี้เพราะเจ็บมาก แล้วก็ทั้งถีบทั้งเข่าสามี จนพยาบาลเค้าต้องบอกให้เงียบๆ เวลาผ่านไป 5 ชม บ้ามามากแล้วพยาบาลทนไม่ไหวมั้งคะ เลยให้สูดออกซิเจยแทน ได้ผลค่ะ สงบสติอารมณ์ได้ แต่ว่าเจ็บมากขึ้นกว่าเดิม (เพราะไม่มียาช่วยระงับแล้ว แต่ตอนนั้นไม่รู้นะคะ นึกว่าเป็นยาช่วยไม่ให้เจ็บมาก ไอ้เราก็สูดใหญ่เลย สามีมาบอกทีหลัง) เจ็บมากๆอยู่อย่างงั้นประมาณ 6 ชม ก็ถึงเวลาเบ่ง แต่เบ่งไม่เป็น หัวลูกเลยผลุบๆ โผล่ๆ แต่สุดท้ายทุกอย่างก็ผ่านไปด้วยดี ลูกชายคลอดตอน 6 โมงเช้า 18 นาทีของวันที่ 15 กพ. ค่ะ น้ำหนัก 3.68 กก. ตอนตลอดลูกชายยกงอแขน แทนที่แขนจะตรงๆ ก็เลยทำให้ปากมดลูกฉีก 5 แผลค่ะ... นี่แหละค่ะ ประสบการณ์คลอดลูกแบบเจ็บสดๆ ของป่าน ไม่มียาช่วยอะไรทั้งนั้น มีแต่ออกซิเจนช่วย นึกแล้วยังเจ็บไม่หายเลยค่ะ

ขอต่ออีกนิดค่ะ 3 อาทิตย์หลังคลอด น้ำนมคั่งในอก ทำให้อักเสป ต้องกลับเข้าไป รพ. แล้วหมอให้ยาแอนติไบโอติก ทางสายน้ำเกลืออยู่ 4 วันเต็ม แล้วหลังจากนั้นก็ให้นมลูกไม่ได้อีกเลย เศร้ามากค่ะ ร้องไห้จนสามีต้องมาปลอบ แต่ตอนนีเห็นลูกชายแล้วก็นับว่าเป็นเจ็บที่คุ้มจริงๆ ค่ะ เอาไว้จะโพสท์รูปให้ดูนะคะ

[แน๊ตตี้]

อ่านเรื่องของคุณป่านแล้วเนี่ยนึกภาพออกเลยนะคะเนี่ยว่าเป็นยังไง
แน๊ตโชคดีค่ะ เพื่อนๆก็บอก เพราะไม่มีอาการเจ็บก่อนคลอดเลย
เพียงแค่น้ำเดินแล้วก็ไป ร.พ. แต่ก็เจ็บแบบสุดๆก่อนคลอดอยู่แค่ สองช.ม.
เบ่งสองครั้ง ลูกชายก็ออกมาดูโลกเลยค่ะ ( เพื่อนยังแซวเลยว่า คลอดง่ายยังงี้
น่าจะมีอีกเยอะ ฮ่าๆ)

[naddyswiss]

โหน่งคลอดแบบธรรมชาติที่สวิส แต่โหน่งอยู่ชนบทของสวิสอ่ะ คลอดโรงพยาบาลประจำถิ่นเล็กๆ ซึ่งหมอทำคลอดมีคนเดียวอ่ะ ชีเดินไปเดินมาระหว่างห้องโหน่ง กับห้องอีกคนนึง โหน่งคลอดก่อนกำหนดเก้าวัน ก่อนคลอดวันนึเพื่อนมาทำก๋วยเตี๋ยวเนื้อให้กินรู้สึกว่าอร่อยมากๆ ตกกลางคืน ตีสาม รู้สึกเหมือนฉี่แตกอ่ะ เดินมาที่ห้องน้ำเห็นเลือดเป็นลิ่มเล็กๆ เลยบอกสามีว่าเลือดไหล แล้วก้อเริ่มปวดเหมือนประจำเดือน เราก้อไปโรงพยาบาลห่างจากบ้านไม่ถึงสามนาที บรรยากาศโรงพยาบาลอ้างว้างและป่าวเปลี่ยวมาก หมอทำคลอดเช็ค เปิดสามเซ็นต์แล้วนอนรอคลอดเลยนะ เค้าก้อเอาที่เช็คหัวใจเด็กกับการบีบของมดลูกมาใส่ ความรู้สึกตอนที่เราเจ็บอ่ะนะ มันเจ็บเหมือนท้องประจำเดือนแต่ทรมานกว่า เราคอยบอกกะตัวเองว่าอดทนไว้ แล้วก้อหายใจเข้าออก ไม่รู้ทำไมโหน่งใจเย็นมากๆ วันนั้นโหน่งไม่ทุรนทุรายเลยอ่ะ โหน่งเจ็บท้องเกือบสิบชั่วโมงจนกระทั่งปาดมดลูกเปิดเต็มที่ เค้าเจาะน้ำคร่ำแตก หมอทำคลอดบอกตามสบาย เบ่งตามใจเธอเลยนะ โหน่งก้อค่อยๆเบ่งแบบนอนสิบนาที จากนั้นเค้าให้ยืนอ่ะ จากนั้นท่าสุดท้ายค่ะ นั่งยองๆคลอดเลย แถมเค้าเอากระจกสอดใต้ขาให้เราเห็นหัวลูกเป็นเรียลทีวีเลยนะ อยากจะหัวใจวายแต่ก้อไม่สนใจฉันจะเบ่ง และแล้วหัวแอนดี้ออกมาแล้วค่ะ จากนั้นตัวแอนดี้หลุดง่ายมาก และแล้วแอนดี้ออกมาดูโลกร้องแล้ว แข็งแรงดี น้ำหนัก สามพันสี่ร้อยแปดสิบกรัม ผมดำเลย พยาบาลไม่เคยเห็นเด็กมีผมแต่เกิดเพราะเด็กฝรั่งคลอดมาไม่มีผม โหน่งดีใจมากที่เค้าคลอดง่าย ส่วนคุณพ่อมัวไปกินข้าว และเดิรเฉิดฉายเพราะคิดว่ายังไม่คลอดเพราะเนื่องจากได้ยินห้องตรงข้ามร้องเหมือนวัวอยู่ คงคิดว่าเราอีกนานกว่าจะคลอด พอกลับมาอ้าวลูกออกมาแล้วเหรอ ดีใจใหญ่ ด่าพยาบาลทำไมไม่โทรบอกตอนใกล้คลอด แหมคนเค้ายุ่งกันใครจะมีปัญญาโทรตามเพราะพยาบาลก้อมีอยู่นเดียว แล้วหมอทำคลอดคนนึง คลอดเสร็จหมอเย็บแผล หมอทำคลอดกะหมอเย็บแผลก้อคนละคนกันนะ แต่ไม่รู้ที่อื่นเป็นไงอ่ะ จากนั้นก้ออาบน้ำ โหน่งก้อเดินได้ปร๋อกลับห้องเอง ไม่มีนะคะ เปลขงเข็น อิฉันเดินเองแต่ห้องไม่ไกลมากหรอก แถมที่นี่ตอนคลอดไม่มีกรีด ไม่มีบล็อก สดๆเลยอ่ะ แต่ที่เมืองไทยแต่ปวดมากๆเค้ามีบล็อคหลังนิ แต่ถือว่าแอนดี้คลอดง่ายแต่แม่โหน่งบอกว่าตระกูลเราคลอดลูกง่ายเพราะยายก้อคลอดง่าย ตอนนี้แอนดี้สี่เดือนแล้ว เค้าคลอดวันที่ 20 เม.ย. วันเดียวกับอดอล์ฟ ฮิตเลอร์เลย ลุงแอนดี้อ่ะเด่ะ มาล้อว่าลูกยูเกิดวันที่ยี่สิบแน่ๆ เราก้อไม่อยากให้เกิดวันเดียวกัน แต่ลุงล้อมากจริงๆ แอนดี้เลยเกิดวันเดียวกับฮิตเลอร์จริงๆ ช่างเหอะ เพราะเราคนไทย ไอไม่แคร์ อิอิ

[/IMG]

[prettypass2000]

เอาประสบการณ์มาร่วมแจมค่ะ อิอิอิ ตอนท้องคุณนายน้อยน้ำหนักหนูขึ้นไม่เยอะนะคะ แค่ 12 lbsค่ะ หนูเลยไปหาหมอทุกอาทิตย์จนทุกคนรู้จักหนู อิอิอิ ทีนี้หมอบอกว่าคุณนายน้อยจะออกมาวันที่ 29 มกรา แต่วันเสาร์ที่21ตอนกลางคึนหนูไปเข้าห้องน้ำแล้วมีมูกเลือดออกมาค่ะ หนูไม่รู้ว่านี่คือสัญญาณการเริ่มคลอดลูกเลยบอกสามี คุณท่านรีบโทรไปหา nurse [ประกันที่ใช้เป็น private medical centerที่มี healthe calling line 24 hoursค่ะ]เขาบอกว่าเดี๋ยวหนูจะมีปวดเตือน แต่หนูไม่รู้ว่าเป็นยังไง งงค่ะ หุหุหุหุ ก็มันไม่เจ็บนะคะแต่ท้องจะแข็งแล้วหายไป

พอดีวันนั้นลูกเลี้ยงสองสาวมาอยู่ด้วย สองสาวตื่นเต้นมากเพราะจะได้เจอน้อง[เย้! ตุ๊กตาตัวใหม่จะมาแล้ว หุหุหุ] ก็ได้สองสาว,คุณสามี,และแม่สามีคอยปลอบค่ะ ตอนกลางคืนวันอาทิตย์ปวดมากจนทนไม่ไหว โทรอ้อนวอนพยาบาลขอไป รพ.เร็ว แต่ที่เมกาเขาไม่ให้ไปจนกว่าจะปวดทุกๆ 3-5นาที ทีนี้บ้านหนูอยู่ไกลจาก รพ. ประมาณหนึ่งชั่วโมงถ้ารถไม่ติดบน interstate นะคะ เขาก็ไม่ฟังค่ะ สุดท้ายหนูปวดห่างกันประมาณ 7นาที นางพยาบาลเลยให้หนูไป รพ. ตอนนั้นนี่แทบจะคลอดเลยนะคะเพราะมีแรงเบ่งแล้วเพราะว่า interstateปิดซ่อมเลยต้องใช้ทางอื่นซึ่งไกลออกไปอีก

พอไปถึง รพ.ตอนเที่ยงคึนก็ต้องเดินไป maternity wardค่ะ เพราะหารถเข็นไม่เจอคุณสามีเลยต้องอุ้มแทน หุหุหุ พอหมอตรวจปากมดลูกเปิด 4.5ซม.แล้ว เลยต้องเข้าห้องเตรียมคลอดพร้อมฉีด epidural ด้วยค่ะ แล้วหมอเจาะถุงน้ำคร่ำตอนตีหนึ่งแล้วสั่งให้หนูนอนพักผ่อนก่อนจะเริ่มเบ่งตอนตีสามครึ่งแล้วคุณนายน้อยจะออกมาประมาณตอนตีห้า แต่หนูเบ่งไปสองครั้งพยาบาลต้องตามหมอมาค่ะัเพราะคุณนายน้อยพร้อมจะออกมาสวัสดีคุณพ่อกะคุณแม่ อิอิอิอิ หนูก็เลยคลอดคุณนายน้อยแบบรวดเร็ว[15 นาที]ตอนเช้าของวันจันทร์ที่ 23 เห็นลูกครั้งแรกนี่ร้องไห้ค่ะ ตื้นตันมากส่วนคุณสามีก็เห่อลูกมากขนาดนี่ลูกคนที่สามแล้วค่ะ ส่วนสองสาวก็แย่งกันเลี้ยงน้อง ทะเลาะกันตลอด ปัจจุบันก็ยังเป็นเพราะน้องคือตุ๊กตาพูดกะเล่นได้ อิอิอิอิ

น้องออกมาหนัก 6lbs 12ozและแข็งแรงมากเพราะคุณหมอให้คะแนนเทสต์สูงสุดแล้วน้องเขาตัวสีชมพูมากๆค่ะ หนูอยู่ที่ รพ.แค่ 24 ชั่วโมงก็กลับบ้านค่ะ ใช้เวลาแค่อาทิตย์ครึ่งในการพักฟื้นเท่านั้นค่ะ