นางดงในแดนผู้ดี

[bunny]

คิดในแง่ดีๆไว้คะ มองในสิ่งดีๆ จะได้มีกำลังใจสู้ บันนีก็เจอ แต่ไม่คิดมาก ปล่อยๆ มันไป เด่วนี้สักพัก ทุกอย่างก็ราบรื่นขึ้นมาคะ

บางครั้งก็มีท้อ แต่ไม่เคยถอย เราต้องเข้มแข็งคะ สู้นะคะ

[หญิงป้า ณ คุ้มฮาแตก]

หนูรักภาษาของหญิงป้ามากค่ะ

กำลังคิดว่าจะพิมพ์ตอบไป พออ่านความเห็นของหญิงป้า

แล้วถูกใจมากค่ะ ^___^

ขอบคุณมากค่ะ

ขอบคุณหญิงป้าที่เข้ามาตอบ หนูชอบสำนวนการตอบและเขียนของหญิงป้ามาก เขียนอะไรก็น่าอ่านไปหมด ชอบในความเก่งของหญิงป้าจังอยากเป็นได้สักครึ่งของหญิงป้าค่ะ

ก็เขียนไปตามที่เคยมีประสบการณ์ใช้ชีวิตทางสังคมกับคนทางตะวันตกแหละค่ะ
ไม่ได้เก่งอะไรมากมาย เพียงแต่ต้องจากบ้านเกิด ไปอยู่ต่างประเทศตั้งแต่อายุน้อยผู้ใหญ่สอนมาให้ใช้ชีวิตกับคนตะวันตกอย่างประนีประนอม
เหมือนกับเราไปอาศัยบ้านของเขาอยู่ เราต้องรู้ว่าเจ้าของบ้านมีนิสัยอย่างไร
เผอิญบ้านที่พวกเราไปอาศัยนั้น มีเจ้าของบ้านหลายคน
เราอยู่เมืองไทย เราก็อาจจะเจอปัญหาเพื่อนร่วมงานแบบนี้
แต่มันมาเกิดที่เมืองอื่น เลยดูว่าเราถูกเขารังแก

สมัยก่อนก็เคยมีผู้หญิงดัตช์ว่าหญิงป้าค่ะ
เขาจะบอกว่า เธอมาอยู่ทำไมเมืองของฉัน น่าจะกลับไปอยู่เมืองของเธอ
หรือว่าที่เมืองของเธอทำมาหากินไม่ได้แล้ว เลยต้องแต่งงานกับผู้ชายดัตช์
(เขาจะเหมาว่าผู้หญิงที่มาจากเมืองไทยมีอาชีพเดียวหมดค่ะ)

ก็ตอบเขาไปว่า...
ตอนแรกก็ไม่ได้ตั้งใจจะมาอยู่ แต่ก็แต่งที่เมืองไทย ลูกก็คลอดที่เมืองไมย
พ่อของเด็กชวนให้มาอยู่ ฉันก็ไม่อยากทิ้งสิ่งที่ฉันสร้างขึ้นมา
แต่เขาให้สัญญาว่า ถ้าฉันมาอยู่ที่ฮอลแลนด์ ฉันจะพบเพื่อนที่จริงใจ
ให้ความเคารพ นับถือในความเป็นมนุษย์ด้วยกัน เหมือนที่ฉันอยู่ในเมืองไทย
แต่ที่ฟังคุณพูดกับฉันนี่ มันทำให้ฉันคิดว่า สามีของฉันเข้าใจคนเมืองของเขาผิด

ผู้หญิงคนดัตช์สะอึกเลยนะคะ
เขาไม่มองหน้าเราเลย หน้าแดงก่ำ

เลยนึกคำพูดของคุณยายได้ว่า
อย่าโกรธที่มีคนไม่รู้จักเรา แล้วมาว่าเรา
เพราะเขาไม่รู้จักเรา
แต่ต้องอิบายด้วยมิตรภาพ ให้เขารู้ว่า
สิ่งที่เขาทำกับเรานั้น เป็นสิ่งที่สุภาพชนไม่ทำกัน

อย่าว่าเคยถูกแต่ฝรั่งด่าเลยค่ะ
คนไทยนี่แหละ...ไม่รู้จักเราซักนิด
ไปฟังเรื่องที่ผู้หญิงไทยในเมืองเดียวกับที่หญิงป้าอยู่ ใส่ร้ายเรา เธอก็ส่งอีเมลมาด่าเรา
เพราะว่า เรามีอาชีพสร้างความบันเทิงและปวดร้่าวให้คนอ่าน แบบจะทำลายกันสุดๆ
หญิงป้าก็ไม่ว่าอะไร แต่ Fw. เมลของเธอต่อๆ ให้ประชาชนล้านเจ็ดสิบเอ็ดแสนอ่าน
แล้วก็บอกว่า "ดิฉันได้ข่าวมาว่า ดิฉันกำลังแย่งสามีคนอื่น กรณาส่งเมลต่อ ให้ประชาชนทราบว่าดิฉันกำลังแย่งสามีของคนอื่น เพื่อให้ชื่อเสียงของดิฉันเสียด้วยค่ะ"

จากนั้นเธอก็ถูกรุมด่ส จนเปลี่ยนที่อยู่ฮ็อทเมลไป แต่หญิงป้ายังจำชื่อและนามสกุลของเธอได้ ไม่ลืมค่ะ...

ที่เล่ามาก็เพราะอยากให้คุณๆทั้งหลายที่น้อยเนื้อต่ำใจกับชีวิต
เนื่องจากถูกชาวบ้านก่นเรา
อย่าไปโกรธค่ะ...แต่ทำให้เขารู้ว่า การที่คุณมาว่าฉัน
คุณต้องมองเงาของตัวเองก่อน
ถ้าคุณไม่ดีไปกว่าฉันหรือใคร ระวังไว้...ฉันจะต้องดีกว่าคุณเสมอ

คนดีเขาจะแนะนำเรา ให้พบกับสิ่งดีๆ
คนเลวเท่านั้น ที่จะด่า เพราะเขาไม่มีสิ่งที่ดีของเขามาบอกเราค่ะ

[lea]

ที่หนู lea เจอว่า
"เค้าว่าลีว่า" You are speak f**king english" "
ถ้าหนูเจออีก ก็ตอบเขาไปว่า

I try to speak English, not f- English.
A F-English does not exist in my world.

ขอบคุณมากเลยนะคะหญิงป้า ลีคงจะไม่ได้เจอนังกุ๊กบ้านั่นอีกแล้วหละค่ะ ตอนนี้ลีย้ายที่ทำงานใหม่แล้ว ลีจะจำไว้ค่ะเผื่อเจอคน ป.ม.อีกครั้ง

บางครั้งลีก็น้อยใจตัวเองนะที่ฟังพวกคนอังกฤษไม่รู้เรื่องสักที แล้วบางทีเราพูดไปเค้าก็ไม่เข้าใจเรา แต่พอมาคิดว่าแล้วเพื่อนๆที่เข้ามาเล่นในเว้บนี้ที่ต้องใช้ภาษาอื่นนอกเหนือจากภาษาอังกฤษจะยากขนาดไหน มันก็ทำให้ลีพยายามมากขึ้น ทุกวันนี้ถ้าเค้าพูดอะไรมาแล้วลีไม่เข้าใจก็จะถามเค้าไปตรงๆเลยตอนนั้นเลยเอาให้เข้าใจไปเลย

ยังไงคุณlittlejoeyต้องสู้นะคะ อย่ายอมแพ้ เอาคำพูดและการกระทำที่เค้าทำให้เราท้อมาเป็นแรงฮึดนะคะ

[lea]

ขอบคุณๆ หญิงป้า,คุณ bchaiwen,คุณ lea, คุณbabymuffin และคุณ เจ้าหญิงของแม่มากเลยนะคะที่ให้กำลังใจ
รู้สึกอุ่นใจขึ้นมานิดหน่อยที่ยังมีทุกคนที่นี่ ก่อนห้านี้ก็เช็ดนำ้ตาไปหลายรอบเหมือนกัน เพราะโดนอีกครั้งของวันนี้
พอเข้างานปั๊บหัวหน้าก็ตั้งท่าเล่นงานทันที เห็นเราเป็นอะไรซะอย่างละมั้ง!!! พอดีวันนี้เค้ามี inventory ในที่ทำงาน และเราก็ต้องคอยประกบคนที่นับของ (เพราะจ้างเค้าให้มานับ) ส่วนเราเป็นคนเดียวที่ถูกยกเว้น ให้ไปทำอยากอื่น ทั้งๆที่เค้าก็สั่งว่าห้ามย้ายของหรือเอาของไปเก็บในที่ๆมันbelong ไอ้เราก็อ้าว!!!!! ตกลงแล้วเราก็ได้แค่หยิบจับอะไรที่มันหล่นลงพิ้น ขึ้นไปไว้ที่เดิมตรงที่มันหล่นเท่านั้นเอง (ทำอยู่ในร้านเสื้อผ้าน่ะค่ะ นึกภาพออกมั้ยค่ะ)
อืม ลืมบอกไปว่าแกสั่งเราว่าไง " Today... you're not the part of inventory team.เสียงแกจะเน้นมากเหมือนจงใจ อ้าวทำไมเราไม่ใช่ส่วนหนึ่งของทีมหละ่ ในเมื่อพนักงานคนอื่นๆก็ใช่น่ะ(เถียงอยู่ในใจ) so...... what you need to do is just pick up everything off from the floor. แล้วจะ พลิสเราสักหน่อยก็ไม่นะ

อย่างกรณีแบบนี้ถ้าเรารู้สึกว่าบางอย่างมันไม่ถูกต้องรายงานกับหัวหน้าได้ไหมคะหรือเข้าไปถามกับหัวหน้าหรือ ผจก เลยได้ไหมว่าเราคิดว่าที่เค้าทำกับเราแบบนี้มันเราคิดว่าไม่ถูกต้อง เรามาทำงานเราก็อยากจะทำตามหน้าที่ๆเราต้องทำ อย่าไปเก็บไว้ในใจนะคะบางครั้งการที่เราพูดออกไปมันอาจจะทำให้อะไรๆดีขึ้นก็ได้นะคะ


อย่าที่ทำงานลีนะถ้าลีเห็นว่าอะไรที่มันถูกต้องลีจะถามกับพนักงานดวยกันก่อน ถ้าเพื่อนบอกว่ามันไม่ใช่ก็จะเดินไปบอกหัวหน้าแล้วหัวหน้าเค้าจะมีวิธีที่สุภาพในการว่ากล่าวตักเตือน
<span style='color:green'><span style='font-size:14pt;line-height:100%'>สู็ สู้</span></span>

[phimmanee]

เห็นใจเลยล่ะค่ะที่คุณโดนแบบนั้น ตัวดิฉันเองไม่รู้ว่าโชคดีหรือเพราะว่าเจอแต่คนดีดีมาอยู่เมกา 20 กว่าปีไม่เคยเจอปัญหาเรื่องงานและเรื่องภาษากับเพื่อนร่วมงานเลย บางทีพูดออกไปถ้าเขาไม่เข้าใจในการออกเสียงของเรา(ส่วนมากคนไทยจะออกเสียง ch กับ sh ไม่ถูก เช่น church กับ shirt,she แล้วก็กับคําที่ขึ้นต้นด้วยตัว th เช่น thank หรือ the ซึ่งส่วนมาก 95% ของคนไทยจะออกเสียงผิด) ดิฉันก็จะบอกเขาว่า พูดช้าช้าได้มั้ยฉันไม่เข้าใจ because english is my second langauge
เวลาดิฉันพูดกับลูกน้องหรือเพื่อนร่วมงานที่เป็นคนต่างชาติ (โดยเฉพาะคนที่มาจาก South America คนพวกนี่จะพูดภาษาสเปน) ดิฉันก็จะพูดให้ช้าแล้วก็ชัด ส่วนมากฝรั่งจริงจริงเขาจะพยายามเข้าใจและเขาก็พอจะเดาได้ว่าเราพยายามจะพูดอะไรกับเขา ซึ่งก็เหมือนกับเวลาที่เราเจอฝรั่งพูดไทยกับเราแต่เขาออกเสียงไม่ชัด เราก็พอจะเดาได้ว่าเขาจะพูดอะไรกับเรา ฉะนั้นก็เหมือนที่หญิงป้าบอก คุณจะต้อง ฟัง อ่าน พูด เขียน ภาษาของเขาให้แตกฉาน
แล้ววันหนึ่งคุณจะยิ้มให้พวกเขาอย่างภาคภูมิใจ อย่าไปคิดว่ามันไม่ใช่ภาษาพ่อภาษาแม่เรา เพราะเราต้องมาอยู่บ้านเขาใช้ภาษาเขา โดยเฉพาะในเรื่องงานมันสําคัญมาก ดิฉันคนหนึ่งล่ะที่ไม่เคยให้ลูกน้องต่างชาติที่ไม่เก่งภาษาอังกฤษช่วยงานบางอย่างที่สําคัญซึ่งเกี่ยวข้องกับ paper work เพราะมันอาจจะเกิดการเสียหายได้ แต่ดิฉันไม่เคยแสดงท่าทางหรือพูดกับลูกน้องต่างชาติแบบที่หัวหน้าคุณทํากับคุณเลย อย่าท้อแท้นะคะ แต่จงใช้มันให้เป็นประโยชย์กับเรา make the best out of it แล้วหัวหน้าคุณพูด spanish และเอคเซนมาก ออกเสียงไม่ชัด จากประสบการณ์ที่เคยมีมา คนพวกนี้จะทําท่าทางข่มขู่เรา และคิดว่าเรา ฟัง อ่าน พูด เขียน ภาษาอังกฤษได้ไม่เก่งเท่าเขาก็เลยพยายามทําตัวเหนือกว่าเรา ซึ่งฝรั่งจริงจริงเขาไม่ทํา เราต้องแสดงให้เขาเห็นว่าเราก็หนึ่งในตองอูเหมือกัน จะมาดูถูกข่มเห็งกันง่ายง่ายแบบนี้ไม่ได้ อดทนนะคะ ใช้สติปัญญาเข้าสู้ อย่ายอมแพ้ ทําให้เค๊ารู้ว่าหญิงไทยอย่างเราก็เก่ง ดี มีความสามารถเหนือกว่าพวกเขา สิ่งหนึ่งที่ดิฉันทํามาตลอดคือ kill people with kindness และก็ได้ผลดีมาตลอด สู้ สู้ สู้ ค่ะ เหมือนสุภาษิตไทยที่ว่า "ความอดทนอยู่ที่ไหน ความสําเร็จย่อมอยู่ที่นั่น"

[มดดำ]

อย่าคิดมากอีกเลยค่ะ ในโลกนี้มีไม่กี่คนหรอกค่ะ ที่พูดภาษาต่างชาติได้ตั้งแต่เกิด(ถ้าไม่ได้เกิดในต่างแดน)เรื่องภาษาฝึกกันได้ค่ะ พยายามฝึกบ่อยๆนะคะ ของอย่างนี้ต้องใช้เวลาบ้าง บางคนก็เก่งเร็ว บางคนก็ช้าหน่อย คิดเสียว่า คนเราทำบุญมาไม่เท่ากัน
มดดำเข้าใจความรู้สึกของคุณดีค่ะเจอมามากกว่านี้เยอะ
การอ่อนน้อมถ่อมตนก็คือทางเลือกอีกทางหนึ่ง สำหรับคนต่างชาติต่างภาษาอย่างพวกเรา บางครั้งขนาดพูดจาภาษาเดียวกันยังไม่เข้าใจกันเลย
อดทนเถอะค่ะ อดทนใ้ห้ถึงที่สุด ใครจะยังไงก็ช่างเอาหูไปนาเอาตาไปไร่เสียบ้างก็ดี การทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ในบางครั้งก็ดีเหมือนกันค่ะ ถึงแม้พวกเขาจะมองข้ามหัวเราไปบ้างก็ช่างเถอะค่ะ ตราบใดที่คุณยังมีความจำเป็นที่จะต้องทำงานอยู่ที่นั่น พยายามทำความดีไว้เยอะๆค่ะ ถึงแม้จะฝืนใจทำก็ตามที วันหนึ่งพวกเขาต้องเห็นความดีและเห็นความสำคัญของคุณ
สนใจและใส่ใจในงานของคุณให้มากที่สุดเถอะค่ะ แล้วคุณก็จะได้ไม่มีเวลาคิดมาก
ในกรณีที่คุณไม่มีความจำเป็นที่จะต้องดันทุรังทำงานอยู่ที่นั่น หรือว่าทุกข์จนสุดจะทนก็พยายามหางานใหม่อย่างเร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ และก็ออกมาให้พ้นจากคนพวกนั้นเสียเถอะ
ขอให้โชคดีและหาทางออกหรือแก้ปัญหาได้ในเร็ววันนะคะ

[happypimpim]

ยังไม่เคยเจอเรื่องแบบนี้ค่ะ นับว่ายังโชคดี

ไม่รู้นะ สำหรับปริมคงจะคิดว่าถ้าเราได้พยายามแล้ว
แต่คนเค้ายังมองเราแบบนั้นแล้วก็ทำกับเราแบบนั้น
ปริมคงไม่ทนค่ะ ไม่ใช่ว่าอยากให้คุณท้อนะคะ
แต่ถ้าต้องทำงานกับคนใจแคบที่ไม่เข้าใจและเห็นใจคนอื่น
เราคงทนไม่ได้ และไม่ทำค่ะ

ชีวิตเรามันสั้นน่ะค่ะ ถ้าคุณคิดว่างานนี้และเพื่อนร่วมงาน
ไม่เหมาะกับคุณน่าจะเปลี่ยนดีกว่าค่ะ มันทำให้คุณเสียสุขภาพจิต
น่ะค่ะ ต้องมานั่งคิดว่าวันนี้ กรูจาโดนอะไรอีกฟะ ก็ไม่ไหวค่ะ
แล้วปริมก็คิดว่างานที่อื่นอาจจะมีคนที่เค้าเข้าเราค่ะ
แต่คุณก็ต้องพยายามเรื่องภาษาของคุณด้วยนะคะ

ครั้งนึงเคยโดนเพื่อนขำว่าเราพูดภาษาฝรั่งไม่ชัด
เราก็เลยบอกให้เขาพูดภาษาไทยคำนึง ปรากฎว่าเค้าก็พูดไม่ได้น่ะค่ะ
เราก็เลยบอกว่า เห็นไหมหล่ะ เธอก็พูดไม่ชัดเหมือนกัน
เป็นกำลังใจให้เจ้าของกระทู้นะคะ

[jay-jay]

<span style='color:blue'>คงเป็นปัญหาสำหรับหลายๆคนนะคะ
เพราะฟังดูแล้วคุณลี ไม่โดดเดี่ยวเลยคะ
เมื่อก่อน เจๆ ก็เป็นคะ วันแรกที่มาฝรั่งเศส พูดไม่ได้ซักคำ ฟังก็ไม่รู้เรื่อง
พูด อังกฤษ ก็ไม่ได้เพราะที่นี่เป็นเมืองเล็กๆ คนที่นี่ไม่ค่อย พูด อังกฤษ
จากนั้น เจๆ ก็ ตั้งใจ เรียนภาษา ทั้งที่ รร และที่บ้าน จัดตารางให้ตัวเอง
ทุกๆ วัน จนพูดได้ แต่ก็ยังไม่ได้หมด เพราะพูดได้แต่ประโยคง่ายๆ
แต่ตวามพยายามก็ยังไม่สิ้นสุด ทุกวันนั้ก็ยังเรียนอยู่คะ

พยายามนะคะ คุณลี ถึงเราพูดได้ไม่ดีมาก แต่เราก็พูดได้ดีขึ้น</span>

[อันดามัน]

มายกมือว่า "โดน" เหมือนกัน ทำให้จำได้ถึงทุกวันนี้ มีทั้งบางเรื่องนึกแล้วขำ หรือ ทำให้แค้นมาก

เรื่องแรก....ตอนมาเรียนหนังสือที่นี่ ต้องลงเรียนภาษา ๒ คอร์ส....พักกลางวันกำลังคุยกับเพื่อนคนญี่ปุ่น คุณครูเดินผ่านมา "ทำไมไม่คุยภาษาอังกฤษกัน ที่นี่ใช้ภาษาอังกฤษนะ" เดินจากไป ทิ้งให้เราทั้งสอง "งง" เอ้าก็คุยภาษาอังกฤษอยู่(เนียะ)

เรื่องสอง....ทุกคนต้องทำรายงานส่งตามหัวข้อที่ให้มา ของเราพอไปรับกลับ โอ้โห ตัวแดงลอยมา 5/20 พร้อมกับคำวิจารณ์สองหน้ากระดาษ A4 ยังจำได้ว่า "ฉันอ่านรายงานของเธอแล้ว ความเข้าใจของฉัน มีแค่นั้น" และ "ฉันไม่รู้ว่า คุณเริ่มเรียนภาษาอังกฤษเมื่อไหร่ หรือ ระบบการศึกษาประเทศที่คุณจากมาเป็นอย่างไร" เจ็บมากๆๆๆๆ เจ็บจนจำ

สิ่งที่เราทำคือ
๑. ลาออกจากร้านอาหารไทย ทำอยู่ ๓ วัน บอกตัวเองว่า ต้องทำงานที่ใช้ภาษาอังกฤษเท่านั้น

๒. เปิดโทรทัศน์ทั้งวัน ถ้าช่วงข่าว ฝึกจดตามคำพูด
๓. ท่องหนังสือเพื่อฝึกการออกเสียง
๔. เจอคนออสซี่ คุยโลด ช่างมัน เจอแค่ครั้งเดียว พูดไปเลย
๕. นำรายงานอันนั้นไปสมัครคอร์สฝึกเขียน ตอนนั้นเต็มแล้ว พอเค้าอ่านตัวแดงๆ รีบบอกเลยคะ ยังมีที่ว่าง เดี๋ยวเพิ่มเก้าอี้ให้ (ยังมีคนร่วมชะตาชีวิตอีกหลายคน)

ทำอยู่อย่างนี้ประมาณ ๑ ปี คะแนนที่ได้ลุ้นแค่ผ่าน (P) ยังจำได้ว่า หนักมากกก กว่าจะผ่านมาได้ ตอนนี้ใช่ว่าจะดีมาก แค่ดีขึ้น บางทียังปล่อยไก่เป็นเล้า เลยคะ

ภาษาอังกฤษต้องฝึกคะ