ครัวไกลบ้าน • แสดงกระทู้

เดี๋ยวนี้คุณโจ๊กเป็นหนักกว่าซื้อเสื้อผ้า รองเท้า กระเป๋าถูกค่ะ
กลับเมืองไทย ไม่ขนเสื้อผ้าติดกระเป๋าไปด้วย
มีแต่กาแฟ ผงทำสปาร์เก็ตตี้ของคนอร์ ขนมช็อคโกแล็ต ของฝากให้เพื่อน

เสื้อผ้าแบรนด์ไถ ค่ะ ขอน้าสาวใส่เหมือนกัน
ขากลับขนกลับด้วย
เพราะน้าสาวใส่เสื้อผ้าไม่เคยช้ำ ของใหม่ๆทั้งนั้น

เสื้อผ้าตามเจเจ ก็ลุยค่ะ
ชอบมากเลย เดี๋ยวนี้ร้านที่ฮอลแลนด์ไม่ได้เงินคุณโจ๊กง่ายๆหรอกค่ะ
ถึงชอบ ก็จะไม่ซื้อทันที
เราผ่านชีวิตมาสีสิบกว่าปี แฟชั้นทุกอย่างที่มันหมุนเวียนมา ใส่มาหมดแล้ว
เลยเฉยได้ค่ะ แต่ถ้าเสื้อที่ชอบตัวนั้น ลดลงมาถึง 70% เมื่อไหร่
แล้วยังไม่มีใครซื้อ เสร็จคุณโจ๊กทันทีค่ะ
แต่ถ้ามีคนซื้อแล้ว ก็แล้วไป ไม่มาเสียดายค่ะ

ตอนนี้ได้แต่มองลูกชาย หนุ่มเมโทร แต่งตัว
แล้วบอกกับตัวเองว่า สมัยก่อนเราก็บ้าแต่งตัวแบบนี้เหมือนกัน...

ระยะหลัง สังเกตได้ว่า เพื่อนที่เรียนจบจากต่างประเทศด้วยกัน จะเป็นอย่างนี้ค่ะ
คือมาลุยเจเจ ใช้ของมาบุญครอง ซื้ออาหารตามร้านบนฟุตบาท
แล้วจะกินอาหารแบบไทยมากๆ เช่นหาซื้อข้าวหมาก ข้าเหนียวกลอย กินกัน
ส่วนเพื่อนที่จบที่เมืองไทย เขาจะชอบแบรนด์นอก
ใช้สบู่นอกแพงๆ แต่คุณโจ๊กกลับมาเมืองไทย สบู่นอกเอาฝากเพื่อน
ตัวเองรีบไปหาซื้อสบู่นกแก้ว (ของดั้งเดิม)ใช้ด้วยนะ
ถ้าไม่มีใครสังเกต จะไม่รู้ว่าคุณโจ๊กมาจากเมืองนอก
แต่พออ้าปากพูด เขาจะรู้ทันที เพราะพูดออกสำเนียงเหน่อ เวลาคุยกะแม่ค้ามีเสตรสเสียงด้วยนะ ฮาค่ะฮา

คุณเหมี่ยวมาชอบซื้อเสื้อผ้า รองเท้า กระเป๋า ชุด ๙๙, ๑๙๙ บาทตั้งแต่เมื่อไหร่คะ
ดีใจนะเนี่ย ที่มีคนโวยออกมาว่าใช้ของแบบนี้
เพราะใช้เหมือนกัน ...ฮิฮิ

ส่วนตัวเหมี่ยวเป็นคนนิยมโนแบรนด์มาแต่ไหนแต่ไรค่ะ เพียงแต่ตัวเองไม่เคยเปลี่ยนไปตามกระแสและค่านิยมแค่นั้น
จะว่าไปเหมี่ยวแทบบจะรุ่นลูกคุณโจ๊กเลยล่ะ อิอิ...แม่เหมี่ยวก็วัยไล่เรี่ยคุณโจ๊ก(แม่เกิด๐๕)
มาสมัยเหมี่ยวเข้าสู่วัยสาว แฟชั่นบ้านเราก็เริ่มมีสีสันแล้ว ...เพราะฝีมือตัดเย็บ และดีไซน์ของช่างบ้านเรา จีนยังอาย

พอทำงาน...เพื่อนร่วมงานก็เป็นพวกอารมณ์ศิลปิน...เหมือนเพื่อนร่วมงานในองกรณ์ก็มีส่วนอย่างมากที่ทำให้เหมี่ยวยังคงเป็นแบบนี้เรื่อยมา...
เพื่อนร่วมงานก็แนวเดียวกับคุณโจ๊กจบโทจากนอก จบเอ็มบีเอจุฬา แต่รักอนุรักษ์สินค้าไทยกันมาก
เพื่อนอีกคนมียศหม่อมนำหน้าก็ใส่เสื้อผ้าตลาดนัดค่ะ ไปไหนมาไหนโดยสารรถเมประจำทาง ถ้าเพื่อนไม่พูดคนก็คิดว่าเป็นกุ๊ยจากไหนก็ไม่รู้ อิอิ
พอเพื่อนอ้าปากพูด คนค่อยรู้ว่าวาจากครอบครัวเจ้าขุนมูลนาง และถ้าได้พูดด้วยนานๆคนเขาค่อยรู้ว่าเพื่อนเป็นคลีเอทีฟบริษัทโฆษณาชื่อดังของเมืองไทย

เหมี่ยวก็ดูตัวอย่างเพื่อนๆที่อยู่รอบๆตัวเอง(ความจริงแล้วเหมี่ยวก็คือกาในฝูงหงส์น่ะค่ะ อิอิ) ดูวิธีการดำรงชีพและการปฏิบัติตัวของเพื่อนๆ เลือกเอาแต่สิ่งดีๆของพวกเพื่อนๆมาใช้ เพราะเห็นว่าดีและมีประโยชน์ ดีก็บอกว่าดีไม่ดีก็บอกว่าไม่ดี คือมองโลกแบบไม่เข้าข้างตัวเอง(และไม่หลอกตัวเอง)เหมือนคุณโจ๊กค่ะ อิอิ(ขอเลียนแบบ)
ความจริงต้องขอบคุณสังคม และผองเพื่อนที่เหมี่ยวได้สัมผัสที่ผ่านมา เพราะให้อะไรดีๆมากมาย

เสื้อผ้ามีชื่อดังๆ ถ้าลดราคาแล้ว(ซื้อแล้วไม่เบียดเบียนตังค์ค่าข้าว ค่าเช่าบ้าน สมัยทำงาน)ค่อยซื้อ เอาไว้ใส่เวลาออกพบลูกค้าในบางคราว...แต่น้อยมากที่จะสนใจเดินเข้าร้านชื่อดังพวกนั้น...เพราะแฟชั่นเจเจ และตลาดหน้าฮ้างมันโดนใจเหมี่ยวมากกว่า...อิอิอิ

เพื่อนเหมี่ยวพูดเหมือนคุณโจ๊ก...ทุกวันนี้ต้องหาซื้อสบู่นกแก้วมาใช้ เพราะชอบกลิ่นมันคลาสสิค...ยาสีฟันดาลี่งี้โหหห...คิดได้นะ...

เหมี่ยวยังไม่นึกถึงเลยนะสบู่นกแก้วน่ะ...สงสัยกลับไทยคราวหน้าจะลองซื้อแล้วดมดูว่ากลิ่นมันคลาสสิคอย่างเพื่อนว่าอ๊ะเปล่า...หรือเหมี่ยวเกิดช้าไปหน่อยนะ อิอิ

marfy เขียน: จะว่าไปเหมี่ยวแทบบจะรุ่นลูกคุณโจ๊กเลยล่ะ อิอิ...แม่เหมี่ยวก็วัยไล่เรี่ยคุณโจ๊ก(แม่เกิด๐๕)

เอ่อออออออออออออ คุณโจ๊กรุ่น 2504 ค่ะ
รุ่นนี้ที่กลุ่มของคุณโจ๊กถือว่าเป็น "เซ็กซี่นัมเบอร์ ไม่โสดก็หย่า"

มีอยู่อย่างหนึ่งที่ภูมิใจก็คือ เป็นคนที่จมลงค่ะ
เพื่อนรายรอบที่เรียนมาด้วยกัน บางคนมาเป็นเพื่อนกันตอนอยู่ฮอลแลนด์
มาจากตระกูลเก่า มีบรรดาศักดิ์น้ำหน้าเหมือนกัน
ตอนอยู่เมืองไทยทุกคนบอกว่าอึดอัดใจมาก
พอไปอยู่เมืองนอก รุ่นนี้เรียกตัวเองว่า "เจ้าทิ้งวัง" ทันที (ขำมาก)
ส่วนมากแต่งงานกับฝรั่งภายหลัง
มีความสุขกับการที่กลับมาเดินตามเยาวราช สำเพ็ง เจเจมาร์เก็ต
แล้วจะเดินไปตามหาแม่ค้าเก่าๆ ที่เราเคยซื้อของกินกับพวกเขามาตอนเด็กๆ

ทัศนคติมาเปลี่ยนตรงที่ตอนหย่ากับพ่อของเจ้าเนยค่ะ
หย่าแล้ว มาใช้ชีวิตแบบสมถะมาก
รถที่ใช้ก็เป็นมือสอง สงสารลูกที่ต้องไปอยู่แฟลต เคยอยู่วิลล่าหลังใหญ่
แต่บอกลูกว่า ความสุขของคนเรา สามารถสร้างเองได้ แต่ต้องแบบประมาณตัว

ตั้งแต่นั้นมาเริ่มมีความคิดว่า สิ่งที่ผ่านมาในชีวิต ที่ใครเห็นว่าสุขสมบรูณ์
มันไม่ได้ช่วยให้เรามีความสุขจริงๆ
ความสุขที่แท้จริงก็คือ ไม่ได้อยู่ที่บ้านใหญ่โต รถคันโก้
หรือเสื้อผ้าอาภรณ์หรูหรา หรือแม้แต่เพชรนิลจินดาที่บรรพบุรุษแบ่งมาให้
แต่อยู่ได้เห็นลูกมีความสุข มีสุขภาพที่ดี

ตั้งแต่นั้นมา ความหรูหราเกินความจำเป็นในชีวิตเริ่มลดลง
ตอนแรกเพื่อนๆคิดว่า เกิดเนื่องมาจากการหย่าร้าง
แต่บอกเขาว่า ไม่ใช่ มันเกิดมาจากเราได้รู้จักรักตัวเอง และเห็นจริงด้วยตัวว่า
เราใช้ชีวิตส่วนหนึ่งที่หรูหรา เกินความจำเป็น
หรูหราแล้วไม่มีความสุข ทำไปทำไม...

จำได้ว่า มีอยู่วันหนึ่งถือกระเป๋าจากมาบุญครอง ราคา 199 บาท
เพื่อนที่กลุ่มเห็น บอกว่าสวยมาก พอบอกว่าซื้อมาจากมาบุญครอง
จุดนั้นเป็นจุดที่เพื่อนหลายคนเปลี่ยนทันที
จากที่เคยถือกระเป๋าใบละเป็นหมื่นๆบาท มาเป็น 199 บาท
มันต่างมากใช่มั้ยคะ...แล้วไง เงินที่เหลืออยู่
บอกเพื่อนว่า เงินที่เหลือก็เก็บไว้ให้ลูกชาย...
ตอนนั้นเพื่อนขำ บอกว่าเขายังเล็ก ใช้ไม่มาก
เวลาผ่านมา ถึงตอนนี้ ลูกชายสามารถไปสอบเอาใบขับขี่จากเงินที่แม่เก็บให้
แม่สามารถแกล้งทำเป็นใจดี เวลาลูกชายจะไปฮอลิเดย์ ก็ส่งเงินใส่มือให้ว่าฝากเงินไปเที่ยวด้วย หรือตอนที่เขาเรียนมหาวิทยาลัย ก็มีให้เขาเรียนโดยไม่ต้องมานั่งกลุ้ม
หรือไม่ก็ อยากจะให้เขาพาแฟนไปเที่ยว ก็แกล้งทำเป็นหงุดหงิดใส่แล้วให้กุญแจรถเขาไป บอกสาวน้อยของเขาว่า ช่วยพาเขาไปไหนหน่อย นี่จ๊ะเงิน...

นี่คือผลจากการที่มาใส่เสื้อผ้าราคาถูก ลดแล้วยังต่อ
เพชรนิลจินดาของคุณโจ๊กมีเยอะนะคะ มรดกทั้งนั้น
เอาใสในกล่องทัพเพอร์แวร์ สุมๆกัน ไม่สนใจ
แต่ทุกวันนี้ใส่แหวนหมั้น(ตลอดศก)เล้กๆหนึ่งวง
ตุ้มหูที่แฟนให้เป็นของขวัญวันเกิด สร้อยคอเส้นเล็กๆ
ที่ขาดไม่ได้ คือสร้อยขอเท้า ทุกชิ้นได้มาจากที่เขาเก็บหอมรอมริบ

ของหรูหราสิ่งเดียว ที่ไม่สามารถตัดใจได้ ซึ่งตอนนี้ได้จากลูกชายทุกปีคือตัวนี้ค่ะ

<a href='http://s156.photobucket.com/albums/t33/Suwadee/Birthday31-05-09/?action=view¤t=kado.jpg' target='_blank'> รูปภาพ

</a>

กับรถยนต์ที่ค่อนข้างจะคันใหญ่ เพราะแฟนบอกว่าปลอดภัยกว่าขับคันเล็ก

ที่เหลือก็ไม่มีอะไรแล้วที่เป็นของแพง นอกจากสิ่งที่มีค่าในชีวิต
คือคนที่เรารักมาก...

มันอาจจะดูว่า เหมือนเป็นคนหมดอาลัยตายอยากในชีวิต
แต่จริงๆแล้ว อยู่กับความจริงมากกว่าค่ะ

โดย **pimlapas** » เสาร์ มิ.ย. 13, 2009 8:11 pm

พีหญิงป้า กลิ่นเดียวกันเลยค่ะ ทิ้งไม่ได้จริงๆนะ ใจมันรักไปซะแล้ว สีก็ไม่เคยเปลี่ยนด้วยล่ะ

โดย **bunny** » เสาร์ มิ.ย. 13, 2009 8:35 pm

เข้ามาแอบฟังและแอบอ่าน อิอิ เก็บความรู้ด้วยคน

ส่วนเรื่อง เสื้อผ้าแบรนด์เนม หรือไม่ แบรน์ ไม่ค่อยรู้อะ
เห็นแล้วคิดว่าเหมาะ
กะเราแล้วราคาน่าคบ ก็ชื้อคะ ถ้าแพงๆมากๆก็ไม่ไหวคะ เก็บออมไว้
เพราะต่อไปวันข้างหน้ายังไม่รู้
ตอนนี้อยู่ดี สุขสบายกายใจ แต่เกิดวันไดเปลี่ยนไป
จะได้มีเงินเก็บไว้ค่อยช่วย

อิอิ จะบอกว่า เราใส่เสื้อยืดราคา 49 บาทเองนะ ตอนไปเมืองไทย หรือว่า 3 ตัว 100 เทห์ชะไม่ยอก ฮ่าๆ

bunny เขียน:
อิอิ จะบอกว่า เราใส่เสื้อยืดราคา 49 บาทเองนะ ตอนไปเมืองไทย หรือว่า 3 ตัว 100 เทห์ชะไม่ยอก ฮ่าๆ

อิอิ มีเพื่อนร่วมก๊วนแล้วเรา...
จะใส่อะไรก็ดีไปหมดค่ะ ขอให้ถูกกาละเทศะเป็นดีที่สุด ว่าไหมคะ

แต่เรื่องหน้านี่เหมี่ยวขอนะ...อิอิอิ ไม่สวยแต่ขอให้มันแหล่มๆหน่อยนะว่าเปล่า
พ่อบ้านเหมี่ยวก็เป็นผู้ชายติดดินง่ายๆ(ง่ายเกิน)
ไม่เคยชมไม่เคยติเลย...นี่ก็เป็นหนึ่งสาเหตุุุที่เหมี่ยวก็ละเลยใบหน้าอันคมคาย(หุหุ)
เพราะไม่ได้เชคเรตติ้งจากคนข้างกายน่ะสิ(คนข้างกายไม่เป็นใจ) อิอิ
เวลาไปซื้อของ พ่อบ้านจะเป็นประเภท...ถ้าตั้งใจจะไปซื้ออะไรรีบซื้อรีบกลับ
แต่เหมี่ยวชอบเดินทอดน่องดูของเรื่อยเปื่อย...

ไปยืนๆเค้าเตอร์เครื่องสำอาง...ก็มีแต่ภาษาสโลวัค
ครีมตัวนี้มันคือคืออะไร...เหมี่ยวถาม ให้เขาอ่านแล้วแปลให้ฟัง
ผ่านไปสองสามยี่ห้อ...พ่อบ้านเริ่มหน้าหยิก...
เบบี๋...จะแต่งไปให้ใครดู...ขึ้นเสียงหงุดหงิดใส่เหมี่ยว
อ้าว...ถามแปลกเนอะ หมอนี่แหมะ...(อยากเอาครีมโขกหัวจริงๆ)
ตูก็อยากสวยน๊อ...เหมี่ยวคิด
ก็ไม่ใช่เพราะฉันสวยหรอกหรอ แกถึงได้ตามจีบ จนได้ฉันมานอนกอดจนถึงทุกวันนี้กร๊ากกก...ว่าเปล่า
พอมีลูกมีเต้า...สังขารเริ่มร่วงโรยไปตามวัย...อยากกลับมาสวยเหมือนเก่า ก็รำคาญอิตาพ่อบ้านจังเลยนิ

bunny เขียน:

อิอิ จะบอกว่า เราใส่เสื้อยืดราคา 49 บาทเองนะ ตอนไปเมืองไทย หรือว่า 3 ตัว 100 เทห์ชะไม่ยอก ฮ่าๆ

จ้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก
มีเงินเหลือมากกว่าเรา

marfy เขียน: [QUOTE=bunny,June 13, 2009 08:35 pm]

พอมีลูกมีเต้า...สังขารเริ่มร่วงโรยไปตามวัย...อยากกลับมาสวยเหมือนเก่า ก็รำคาญอิตาพ่อบ้านจังเลยนิ[/b][/color]

เอาน่า เดี๋ยวลูกหลุดเอ๊ยคลอดออกมาแล้วก็หาย

ไม่ได้โทรมคนเดียวหรอก ดูหน้าตานางสาวไทยไร้พ.ศ.ซะก่อนว่า เห่ยแค่ไหนตอนที่หล่อนท้อง

<a href='http://s156.photobucket.com/albums/t33/Suwadee/?action=view¤t=Jokybuiky.jpg' target='_blank'> รูปภาพ

</a>

ขยายรูปดูเอาก็แล้วกัน จมูกที่เคยโด่ง ก็บานออก
หน้ากางเป็นจานเรด้าร์รับสัญญาณดาวเทียมช่องเจ็ดสีเมื่อยี่สิบปีก่อน

แต่พอคลอดแล้วคงามน่าเกลียดมันก็ค่อยๆหายไป
เพราะว่าฮอร์โมนแห่งความสุขเนื่องจากได้เป็นแม่คน มันมาทำให้เราเปล่งปลั่ง

ทานอาหารให้มีประโยชน์มากๆ อาหารสด ไม่ใช่อาหารเสริม
ยกเว้นหมอบอกว่า ต้องเพื่มแคลเซี่ยมหรือเหล็ก
ก็ค่อยว่ากันไป

นี่ลูกโตจะรู้มั้ยเนี่ยว่าเรายอมน่าเกลียดเพราะพวกเขา

คุณโจ๊กกกกก...เอารูปใครมาแปะค่ะนั่น
อย่าบอกนะว่าคุณโจ๊กเอง....
ดูยังไงก็ไม่เหมือนคนไทยค่ะ
คุณโจ๊กเป็นลูกครึ่ง หรือลูกเสี้ยว หรือเปล่าคะ
อิอิอิ ขอโทษนะคะที่เหมี่ยวถามตรงไปหน่อย

มีเชื้อไทยไม่ถึง 50% ค่ะ
(ที่เหลือเป็น พม่า มอญ ฮินดู อังกฤษ อันนี้ไม่ได้โม้)

ตอนสาวๆ หน้าแขก ชัดมาก

รูปภาพ

แต่หลังๆ ออกแขกน้อยลง

<a href='http://s156.photobucket.com/albums/t33/Suwadee/algemeen/?action=view¤t=ajb.jpg' target='_blank'> รูปภาพ

</a>

แต่ก็ยังเป็นแขก(ไม่ตามดอย) อยู่ดี

แล้วถ้าไปยืนใกล้ๆคุณพนิดา (เจ้าของนิตยสารขวัญเรือน)
คุณโจ๊กก็เลยกลายเป็น"แขกเตลิดเปิดเปิง"ไปเลยค่ะ

<a href='http://s156.photobucket.com/albums/t33/Suwadee/?action=view¤t=JJmetpaanoi.jpg' target='_blank'> รูปภาพ

</a>

นี่ไปก๊อบมาจาก "ภาพความทรงจำ" ส่วนตัว
มาให้ดูเชียวนะ ปกติ ไม่ให้ใครอ่านชีวิตเรื่องงานแบบนี้หรอกนะคะ
เห็นว่า รสนิยมลงท้ายด้วย ๙ เหมือนๆกัน เลยมาแปะให้ดู

ใช่ค่ะ คุณโจ๊กหน้าแขกเลยล่ะ...
เหมี่ยวไม่ใช่คอนิยายนะคะ...พอมารู้จักคุณโจ๊กผ่านเว็บครัวไกลบ้าน..
คิดไว้แล้วว่าจะไปหานิยายคุณโจ๊กมาอ่าน...อิอิอิ

เพราะอยากรู้ว่า เนื้อหานิยายที่คุณโจ๊กเขียน จะฮาเหมือนบุคลิกของคุณโจ๊กรึเปล่านะ...
อีกอย่างหนึ่งที่อยากรู้มาก...เวลาเหมี่ยวดูหนังดีๆ อ่านหนังสือนิยายสักเล่มดีๆ...
เหมี่ยวอดไม่ได้ที่จะจินตนาการณ์ถึงหน้าคนเขียน...คนแต่ง
พอเห็นหน้าคุณโจ๊ก ก็อดไม่ได้ที่จะจินตนาการณ์ถึงนิยายของคุณโจ๊กไปด้วย...อิอิ

เรื่องฮาก็มีซีรีส์เมียฝรั่งค่ะ คิดว่าหมดไปแล้ว
ต้องหาจากร้านหนังสือมือสอง

ที่กำลังจะจบในขวัญเรือนคือเรื่องพิมานรัถยา (แม่หนูดี ห้ามมาซับน้ำตาบอกนะคะ)

จะบอกเคล็ดอ่านนิยายว่า
เวลาอ่านนิยาย ต้องไม่คิดว่านางเอกคือนักเขียนเรื่องนั้นค่ะ
เพราะนักเขียนจะเขียนในสิ่งที่ตัวเองชอบ แต่ไม่ได้เป็น ฮิฮิ

เช่นเรื่องผลึกรัก-รหัสพิฆาต (นานมากแล้วที่ลงในขวัญเรือน)
นางเอกใช้น้ำหอม Poison พระเอกพบนางเอกครั้งแรก
กลิ่นน้ำหอมกลิ่นนี้เตะจมูก ทำให้หัวใจของพระเอกชะงัก
(กลับมาแก้ไข...บอกให้โหดด้วยว่า เรื่องนี้ พระเอกต้องฆ่านางเอก..ตายแล้ว คุณโจ๊กใจร้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย)

คนเขียนใช้กลิ่นนี้ แต่ตัวเองไม่ใช่ผู้หญิงหวานๆแบบนางเอก
ก็เขียนให้นางเอกหวานแล้วใช้น้ำหอมกลิ่นนี้ค่ะ

แต่คนอ่านส่วนมากก็จะคิดแบบคุณค่ะ
แฟนๆที่แว๊บขวัญเรือน พอได้คุยกับคุณโจ๊กแล้ว
เขาเลิกวาดภาพว่านางเอกทุกเรื่องที่เขียนคือสุวดีได้ทันที
(ไปล้างสมองเขา ให้มีวิธีอ่านนิยายใหม่)

คนท้องกับเครื่องสำอาง

ผู้ใช้งานขณะนี้