จิตแพทย์แนะทางแก้ เมื่อแม่ฟูลไทม์เผชิญความเครียด

[Mooyong]

พี่หนูนา เป็นเหมือนกันนะคะ กลับมาบ้าน เห็นของเล่นเกลื่อนก็ต้องตามเก็บ เก็บบ้านเท่าที่จะทำได้ แล้วก้อทำกับข้าวให้สามีกับลูกกิน เก็บถ้วยเก็บชาม เล่นเกมกันนิดหน่อย พาคุณเข้านอน ถ้าวันไหนอยู่บ้านทั้งวันก็ตามเก็บตามเช็ดกันทั้งวัน

น้องโหน่ง งานแม่บ้านหรือเป็นแม่นี่ ไม่สบายแน่ๆ ไม่มีเวลาเลิกงานกับวันหยุดด้วย แต่ก็มีความสุขในรูปแบบของมันเอง วันไหนว่างจริงๆ ไม่ต้องคิดเรื่องงานแล้วได้ทำอาหารดีๆ ให้ครอบครัวทานแล้วเห็นเค้าชอบนี่ มีความสุขจริงๆ

เอ้ นี่ก้อใกล้ผอมตามต้องการแล้ว ระวังกุมารมานะ

โศ ช่วงไม่มีลูกก็มีความสุขแบบมีอิสระไปก่อน มีลูกก็มีความสุขในอีกรูปแบบนึง

มด เลี้ยงลูกเอง พอเห็นเค้าเป็นเด็กดี ก็ภูมิใจนะ ยิ่งมดนี่ลูกหลายคน ยิ่งยุ่งมาก เลี้ยงให้ทุกคนเป็นเด็กดีมีความสุขได้นี่ สุดยอดไปเลย

[เด็กชายข้าหลวง]

<span style='color:green'>น้องหนิงตั้งกระทู้ได้ใจจริงๆ พี่ตีคนหนึ่งหละที่ขอชื่นชมคุณแม่ฟูลไทม์ ที่มีความสามารถทั้งดูแลบ้านและดูแลลูกๆได้อีก พี่คนหนึ่งยอมรับเลยว่าเป็นคุณแม่ฟูลไทม์ กับเค้าไม่ได้ทำงานมาตั้งแต่เรียนมหาลัยทำงานสองที่มาตลอดจนถึงสามสิบห้าแต่งงานมีลูกสามสิบหก พอลูกแปดเดือนให้แม่มาเลี้ยงลูกให้ หาทำงานสามจ๊อบเพราะอยากรวยเร็วๆ จะเลี้ยงลูกเองตอนวันหยุดก็ไม่เหนื่อยเท่าไร แต่ตอนนี้พี่กำลังประสาทกินกับคุณชายที่บ้าน แม่พี่กลับเมืองไทย พี่กลายเป็นคุณแม่ฟูลไทม์ที่กำลังเป็นโรคประสาท พี่หยุดพักร้อนและลาคลอด(พึ่งได้สามอาทิตย์เหมือนกับสามปี) เลี้ยงลูกลิงวัยเกือบสามขวบ พูดไม่หยุด มีคำถามตลอดทุกสิบนาที ไม่อยู่นิ่ง เยสคือโน โนคือเยส ยิ่งพี่เป็นโรคจิตเป็นคนเจ้าระเบียบบ้านต้องสะอาด ลูกต้องสะอาด เรียบร้อย พอเห็นลูกพูดแล้วไม่ฟังหรือทำท่าทางทะโมนแล้วรับไม่ค่อยได้ อยากจะฆ่าคุณเธอทิ้งจริงๆ ตอนนี้คิดถึงแม่มากๆเลยอยากให้กลับมาช่วยเลี้ยงหลานเร็วๆจัง เลี้ยงลูกคนเดียวเหนื่อยจริงๆ....</span>

[เอลิสา]

เอ้ โทรมาช่วงเก้าโมงเช้าถึงบ่ายสองน่ะกำลังดีเลยมีเวลาคุยแต่ถ้าเราไม่ได้รับก็เดี๋ยวจะโทรกลับไปเพราะบางทีไม่ได้ยินเสียงโทรศัพท์จ้า กดเบอร์นี่นะ 703-986-3824ตรงถึงเราทุกเวลาแหละ ไปก่อนนะเพราะเราต้องไปแพลนก่อนว่าจะเริ่มโปรเจ๊คของเด็กๆอย่างไรดี จะได้รีบจัดการให้เสร็จภายในอาทิตย์หน้าอ่ะ

<span style='color:purple'>จดเบอร์ไว้เรียบร้อยแล้วล่ะจ้ะมด เอ้หลังไมค์หา มดได้รับเปล่าจ้ะ
อ่อ..ส่งอีเมล์หาด้วยนะวันนี้</span>

[prettypass2000]

เอ้ เราตอบกลับแล้วนะ เมื่อเช้ายุ่งนิดหน่อยจ้า ทำหลายอย่างในเวลาเดียวกันอ่ะ อิอิอิ ขอให้สนุกนะ ว่าแต่เดี๋ยวเราโทรไปหาตอนเราว่างนะ ได้เบอร์แล้วจ้า ขอบใจมาก

พี่หนิง มีบ้างนะคะที่เขาดื้อและพูดไม่รู้เรื่องกันจนความปรี๊ดมันพุ่งเลยค่ะ แต่ต้องสงบอารมณ์ลงและบอกให้เด็กๆไปสงบอารมณ์ที่ห้องนอนของตนเองเหมือนกัน ให้เราและเด็กๆอารมณ์เย็นก่อนถึงจะคุยกันค่ะ แต่เป็นไม่้บ่อยมากและเด็กๆจะรู้ว่าถ้าแม่ปรี๊ดเมื่อไหร่นี่หมายความว่าเขาแย่ที่สุดแล้วค่ะ มีบางทีที่อยากกลับไปทำงานนอกบ้านนะคะ แต่มันเป็นแค่แวบเดียวเท่านั้นเองค่ะ เพราะตอนนี้ก็ยุ่งจนไม่มีเวลาจะเครียดแล้่วค่ะ อิอิอิ ว่าแต่รบกวนพี่หนิงหลังไมค์เบอร์พี่หนิงมาให้หน่อยได้ไหมคะ หนูทำเบอร์พี่หนิงหายเลยไม่ได้โทรหาค่ะ

พี่ตี กำหนดคลอดเมื่อไหร่คะ ตื่นเต้นแทนเลยค่า ตกลงพี่ตีได้ลูกสาวหรือลูกชายคะ

[ainsworth]

ที่บ้านเวลาสองคนสามีภรรยาเหนื่อยๆ ก็จะหาเวลาออกไปนอกบ้านกันค่ะ
ปีนึงๆ ก็บุ๊คฮอลิเดย์เอาไว้ (แบ่งเป็นช่วงๆ ตลอดปี) มันเหมือนมีจุดหมายเวลาเราเหนื่อยๆ ก็คิดแต่ว่า ไม่เป็นไรเดี๋ยวอีกหน่อยก็ฮอลิเดย์แล้ว
แล้วเวลาวันหยุดนี่ก็จะพยายามพาลูกออกไปนอกบ้านกัน ขับรถเล่น ทานอาหารนอกบ้าน ไปนู่นไปนี่ (แต่ต้องไปด้วยกันนะคะ จะได้ช่วยกันดูลูก คนใดคนหนึ่งจะได้ไม่เหนื่อยเกินไป)
ทำแบบนี้แล้วรู้สึกหายเหนื่อย ดีมากๆเลยค่ะ

ส่วนเรื่องของเล่นเต็มบ้านนี่ ปลงแล้วค่ะ เดี๋ยวนี้คอยคิดแต่ว่า ถ้ามีของเล่นแต่ไม่ให้ลูกเล่นจะมีไปทำไม
คิดว่าของเล่นมันมีส่วนช่วยพัฒนาการของลูก เจสสิก้าเรียนรู้เยอะมากจากของเล่นค่ะ
ปล่อยให้เขาเล่น จะเล่นอะไรก็รื้อออกมาเล่นเลย บ้านจะรกยังไงไม่ว่า แต่จะสอนให้เขาเก็บตอนเล่นเสร็จค่ะ
บางสิ่งบางอย่างเรื่องเล็กๆน้อยๆ จำเป็นต้องปล่อยให้ผ่านๆไปบ้าง ไม่งั้นประสาทเสียเอาน่ะค่ะพี่หนิง

[มะเหมี่ยว]

<span style='color:purple'>อิอิอิ...รมชมแม่และเด็กเข้ามาคุยกันอีกเช่นเคย...
ชอบมากค่ะ พี่หนิงตั้งกระทู้ถูกใจเหมี่ยวจัง
เหมี่ยวจะเป็นโรคประสาทค่ะ ไม่ใช่กับลูกตัวเอง...แต่กับลูกคนอื่น
พักหลังๆมานี่เหมี่ยวบ่นเหนื่อยๆให้เพื่อนได้ยินแทบทุกวันเลย
ไม่ได้เหนื่อยกาย...แต่เหนื่อยที่ใจ...เหนื่อยกับหลานๆ เหนื่อยกับพี่สาวสามี
เพราะมันกระทบเหมี่ยวแบบตรงๆเลย...กรรมของข่อย...เฮ้อ...

สำหรับเหมี่ยววันจันทร์ถึงศุกร์ เหมี่ยวจะมีความสุขกับการได้เลี้ยงลูก
ดูแลบ้าน ดูแลสวน...ทำงานบ้าน ทำงานสวน ช่วยงานสามี
แต่เหมี่ยวกับเป็นทุกกับเรื่องเล็กๆน้อยๆ...เมื่อหลานเลิกโรงเรียนมาแล้วหอบของเล่นออกมาจากตู้
กระจัดกระจาย ... เต็มห้องเด็กเล่น ร่ายมาตามทางเดิน จนถึงห้องของปู่...ลามมาถึงห้องรับแขก
พูดเสียงดัง หัวเราะเสียงดัง ตะโกนได้ทุกห้านาที...ร้องให้ทุกสิบนาที
กินของเรี่ยราด บี้อาหารเต็มโต๊ะ...กินอิ่มแล้วไม่ล้างมือ วิ่งเล่นในบ้านฝาผนังมีรอยนิ้วช๊อคแลต
โชฟาเลอะน้ำผลไม้เอย ชีสเอย แยมเอย พรมในห้องเด็ก มีรอยดำเลอะเปื้อนเต็มไปหมด...เพราะแม่ของเด็กให้อาหารลูกถือเดินกินในบ้าน...

เสาร์อาทิตย์นี่คือวันที่ปวดกะบาลที่สุด...เพราะต้องอยู่แบบนี้ต้องเห็นอะไรที่มันขวางหูขวางตาทั้งวัน

ก่อนหน้านี้เหมี่ยวไม่พูดเพราะให้เกียรติเขา...แต่เดี๋ยวนี้ต้องกลายเป็นคนพูดมาก...
เพราะมันเกินไปจริงๆ...ไม่เข้าใจว่าทำใมคนที่เป็นถึงแม่คนไม่สามารถเมเนจอะไรให้ลูกๆได้...Unseen in the world จริงๆ

คือเราเลี้ยงลูกเรา เห็นเขาเป็นเด็กดี สุขภาพแข็งแรงดีเราก็มีความสุข
น้องอรถือเป็นเด็กที่เลี้ยงง่ายมาแต่ไหนแต่ไร...และน้องอรไม่ติดของเล่น
ไม่ชอบเล่นของเล่น...แต่จะชอบระบายสี
ชอบสังเกตของใช้ส่วนตัว...รองเท้า ชอบเล่นกับรองเท้าติดติ๊บแต๊บ ดึงสายรองเท้าออกสอดกลับเหมือนเดิม
ชอบเอาเสื้อที่มีกระดุมมาติดกระดุมแล้วก็ปลดกระดุมเขาจะเล่นของเขาแบบนี้
ชอบฟังเพลง...เพราะฉนั้นปัญหาของเล่นกระจัดกระจายกับลูกเหมี่ยวจะไม่มี...
เลี้ยงเขามาอยู่กับเขาทั้งวันจะรู้ว่าเขาเป็นยังไง....

พอเครียดกับสภาพแวดล้อมรอบตัว บอกตามตรงว่าทุกข์ค่ะ...
และยิ่งเห็นลูกเราเริ่มเลียนแบบเสียงประหลาดๆจากลูกเขาเราก็ยิ่งเครียด
เพราะเราต้องอยู่ร่วมกันทุกวัน...หลายอย่างที่น้องอรเริ่มเลียนแบบเขา
พฤติกรรมบางอย่างที่เราไม่ชอบจากหลานๆพอเห็นลูกตัวเองทำแล้วจะอารมณ์เสียมากๆ
<span style='color:red'>นี่เป็นสาเหตุุุุที่เหมี่ยวเครียดค่ะ...เครียดที่ต้องอยู่กับปัญหาแบบนี้ทุกวันๆ
เดี๋ยวนี้เหมี่ยวเริ่มพูดมาก...ต้องสั่งทั้งแม่และเด็กว่าของเล่นลูกเธอกรุณาเก็บด้วย</span>...

เครียดเรื่องลูกตัวเองมันก็มีบ้าง แต่มันเล็กน้อยมากๆ พ่อบ้านก็ช่วยเลี้ยงลูกตลอดเพราะเราทำงานกันที่บ้าน ช่วยกันเลี้ยง ทำกิจกรรมร่วมกันตลอด...ยังต้องใช้กรรมเก่าอยู่ อิอิ
เซงจ๊ะ</span>

[Mooyong]

พี่ตี ยินดีด้วยกับน้องคนใหม่นะคะ เด็กแรกเกิดกับเด็กสามขวบ ความต้องการไม่เหมือนกัน พยายามหาเวลาช่วงคนเล็กหลับ แล้วเอาคนโตเข้าเดย์แคร์สักวันละสามชั่วโมงก้อพอช่วยลดภาระได้นะคะ ใจเย็นๆค่ะ ให้พ่อบ้านเปลี่ยนเวรบ้างนะคะ แล้วพี่ก็ไปช็อป ออกไปนอกบ้านคนเดียวสักชั่วโมง จะได้คลายเครียด

น้องโจ๋ย พี่ก็ตั้งหน้าตั้งตารอวันหยุดอยู่เรื่อย พอได้ผ่อนคลายบ้าง จริงๆตั้งกระทู้นี้เพราะอ่านเจอแล้วคิดว่าคงมีแม่บ้านในครัวฯหลายคนเครียด เลยเอามาให้อ่านกัน ส่วนตัวพี่เองนี่เครียดเรื่องงานมากกว่าเรื่องลูกนะ เรื่องของเล่นนี่ บางวันเหนื่อยมากๆก็ขี้เกียจเก็บนะ แต่บางทีกลับจากทำงานมาเจอของเล่นลูกเกลื่อนถนนเข้าโรงรถ สติกเกอร์ติดผ้าม่านงี้ ก็อดยิ้มไม่ได้นะ

น้องเหมี่ยว น้องอรหายกรี๊ดรึยัง เรื่องหลานก็ใจเย็นๆนะ บางทีเรื่องครอบครัวของสามีนี่ก็เพิ่มความเครียดได้ชะงัดเหมือนกัน ต้องพยายามไม่สนใจบ้าง ตัวเล็กเป็นไงบ้างแล้ว อย่าลืมเอารูปมาอัพเดตนะ

[ตนคอน]

<span style='color:red'>ของเล่นเกลื่อน และ ทำบ้านเลอะ ที่บ้านก็เป็นค่ะ ยิ่งตอนที่หัดลูกสาวให้ฉี่ กับ อึ ในห้องน้ำ ยิ่งเป็นปัญหาใหญ่
เพราะบางครั้งก็ฉี่รดโซฟา เราก็ต้องตามเก็บ ตามเช็ด

เมื่อก่อนเคยปรี๊ดแตกเหมือนกัน แต่พอได้คุยกับแม่เราเอง แม่บอกว่าเด็ก ก็คือเด็ก
ตอนเราเล็กๆก็ทำเลอะเทอะเหมือนกัน เราก็ต้องคอยสอน คอยแนะนำลูก
ถ้าพูดหลายครั้งไม่รู้เรื่องก็ต้องมีการทำโทษ คือ ตีก้น หรือ ไม่ให้ดูหนังเรื่องโปรด
ของเค้า...

เด็กแต่ละคนนิสัยต่างกัน </span>

[มะเหมี่ยว]

<span style='color:purple'>พี่หนิง...น้องอรเพลาๆลงแล้วค่ะ...เพราะเหมี่ยวได้อยู่กับเขาตลอด ใส่ใจเขาตลอด
ส่วนตัวเล็กโยนให้แม่ช่วยเลี้ยง อิอิ...เวลาเล็คซี่หิวนมค่อยมาป้อนนมลูก

เรื่องหลานเหมี่ยวว่าเหมี่ยวเย็นถึงเย็นที่สุดแล้วล่ะ...เคยจะตั้งกระทู้ระบายอารมณ์แล้วนะหลายครั้ง
แต่ก็ลบทิ้งทุกครั้ง...เพราะคิดว่าปัญหาแบบนี้ใครก็ช่วยเราไม่ได้
ถ้าเราแน่จริงเราต้องนิ่งให้ได้...พอเหมี่ยวนิ่ง เขาก็ไม่เก็ต...
อืมม...ถ้าไม่เก็ต...เหมี่ยวก็ต้องพูด....เพราะเหมี่ยวถือว่าพูดเพื่อให้เขารู้...ว่าสมควรแล้วหรือ...
บ้านของเรา เราก็อยากให้บ้านน่าอยู่ ดูสะอาด...เธอไม่ต้องมาช่วยฉันทำความสะอาด
แต่เธอควรจะรู้จักสอนลูกเธอให้เป็นระเบียบ สะอาด และมีระบบ
ไม่ใช่รองเท้าของลูกๆเธอเจ็ดคู่เกะกะขวางเต็มประตูเข้าบ้าน ทั้งๆที่ชั้นวางรองเท้าก็มีให้
เหมี่ยวไม่มานั่งเก็บให้หรอก...คือมันเกินจะทนแล้วน่ะค่ะพี่หนิงถึงได้พูด...
เธอและลูกเป็นสามคนใช้ผ้าเช็ดตัวเจ็ดผืนห้อยเต็มฮีทเตอร์ในห้องน้ำ...เราอยู่กันสี่คนใช้ผ้าเช็ดตัวคนละผืน...
ห้องน้ำกลายเป็นห้องสุมผ้าเช็ดตัว...เกินจะบรรยาย
หลายเรื่อง แต่เป็นเรื่องเล็กๆน้อยๆของคนที่ไม่เป็นระเบียบ ไม่มีวินัย</span>

<span style='color:red'>อ้าวมานั่งระบายอารมณ์ซะเลย อิ๊กๆๆ

หิหิ...ฤดูร้อนที่ผ่านมา ฝึกให้ลูกนั่งกระโถนด้วยน๊า
ถอดผ้าอ้อมออก ให้ลูกนั่งกระโถนเสร็จ แม่เผลอไปเข้าห้องน้ำแพล็บเดียว
เป็นแบบนี้ฮะ
[url=]หนูนั่งกี้บนคอมพ่อ[/url]
คอมเก๋าเก่าเครื่องนี้เป็นสมบัติของพ่อมาตั้งกี่ปี ทำเงินให้พ่อมาไม่รู้กี่ล้าน ลูกสาวคนดีปีนขึ้นไปกี้บนคอมพ่อค่า...
เหมี่ยวออกมาจากห้องน้ำ เห็นสภาพคอมสวามีเลอะกี้ลูก...จะขำก็ขำไม่ออก กลัวคอมจะป่วยเพราะเหม็นกี้น้องอร...ถ้าคอมป่วยก็ซวยกันทั้งบ้านเลย เพราะในนั้นมันเงิน เงิน เงินทั้งนั้น....

ฮิฮิ ดีนะแค่กี้ ถ้าฉี่รดด้วยซวยเลย..</span>

[Mooyong]

โห น้องอร ถึงกับปล่อยลงคอมเลยเหรอลูก พี่ก็ฝึกโนย่านั่งโถนะ แต่เค้าไม่ปล่อยอ่ะ ชอบไปนั่งนะ ถอดผ้าอ้อมด้วย แต่ไม่ฉี่ ไม่อี ก็ไม่ได้เร่งเค้าหรอก พร้อมเมื่อไหร่คงปล่อยเอง ถึงตอนนั้นก็เตรียมล้างโซฟากันได้เลย อย่ามาอืใส่คอมพี่ละกัน เครื่องมือหากินเหมือนกัน

[chiangmai]

เรื่องอยู่บ้านเลี้ยงลูกนี้เป็นงานหนักเหมือนกัน สามีชอบบอกว่างานของเขาเองหนักที่สุด เธออยู่บ้านเลี้ยงลูกไม่เห็นจะหนักหนาสาหัสเลย บางครั้งเครียดมากไม่มีเพื่อน,มีปั่วก็ไม่ได้ช่วยเลย เขาบอกไม่ใช่หน้าที่ของเขาที่ต้องมาช่วยนั่งเลี้ยงลูก (แล้วหน้าที่มึง....ทำอะไรหว่ะผลิตลูกอย่างเดียวหรือไง คิดในใจค่ะ)มีปั่วเหมือนมีลูกเพิ่มอีกหนึ่ง ตอนนี้มีเมียเหมือนเป็นงอยทำอะไรไม่เป็นซักอย่าง ถ้วยก็ไม่ล้าง,ชาก็ต้องชงให้,ทำำกลัีบข้าวเหมือนกันก็ด่า,ลูกเสียงดังก็แหกปากด่าลูก เพื่อนๆๆยังดีมีคนช่วยเลี้ยง อิจฉาคุณมดจัง ได้สามีน่ารักให้เวลาคุณมดพักผ่อนบ้าง ตุ๊กตาโหยหาอิสระ เวลาพักผ่อนส่วนตัว แต่ไม่เคยมีมาก นอกจากจะไล่ลูกๆๆไปไกลๆๆถึงจะได้พัก ไม่งันมันเกาะแขงเกาะขารำคาญ พลานให้จิตหงุดหงิดมากๆๆๆ บ้างที่มันก็เครียดมาก ไม่รู้จะไประบายอย่างไง นอกจากแหกปากด่าลูกเป็นการระบายออก(ไม่ดี แต่มันออกมาเอง) รู้งี้ไม่มีลูกมีปั่วดีกว่าอยู่เป็นโสดสบายกว่ากันเยอะเลย บางครั้งก็คิดแบบนั้นแต่เห็นหน้าลูกแล้วก็ภูมิใจที่มีเขาออกมา คืออยากถามว่าใครเป็นแบบตุ๊กตาบ้างค่ะคือไม่มีอิสระในการทำอะไร จะทำอะไรก็ต้องถามต้องรออนุมัติผบ.ชว(ผู้บงการชีวิต)เบื่อๆๆๆบ่นซะยาวเลย งานการเผ็นแม่มันไม่ง่ายเป็นงานหนักเหมือนกัน 24 ชั่วโมง 365 วัน ไม่มีวันหยุดพักผ่อน ลาออกไม่ได้ ห้ามป่วย ห้ามตายจ๊ากกกถ้าตายจะโดนขุดมาจากหลุมเพื่อเป็นทาสรับใช้ฮ่าๆๆๆๆ
<span style='color:red'>เรื่องฝึกลูกเข้าห้องน้ำ</span> โชคดีหน่อยคนโตสอนง่าย ไิ้อ้คนเล็กยิ่งง่ายใหญ่เลยแถบไม่ต้องสอนมาก เห็นตัวอย่างจากพี่สาวแล้วเดินไปฉี่ไปอึเองในห้องน้ำ แรกๆๆก็มีหลุดบ้างอึในกางเกงก็เลยโดนแป้นมือป้าบ...จากนั้นมาไปอึในห้องน้ำเองแถมล้างตูดเองอีกต่างหาก(แม่ก็ต้องไปล้างให้อีกที)ถือว่าโชคดีไปไม่มีในประวัติอึตามพื้นหรือบนของใช้ ก็ภูมิใจก็ลูกที่ทำเองได้ คนโตอึในห้องน้ำเมือ 3 ขวบคนเล็ก 2 ขวบ ก็ถือว่าประสบความสำเร็จไปแล้วหนึ่งเรื่องเอ้ย...เหนื่อยการเป็นแม่คน

[atitan]

โอ้โห้ คุณตุ๊กตา ที่เล่ามา มองเห็นภาพชัดเจนเลยค่ะ แบบว่าหัวอกเดียวกันเลย 365 วันไม่มีวันหยุด อะไรๆก็เรา มีลูกสองคนแต่เหมือนมีสามคน (คนที่เด็กสุดเห็นจะเป็นสามีเราเอง) ลูกร้องก็ด่า ด่าดิฉันค่ะ หาอะไรไม่เคยเจอทั้งที่อยู่ใกล้ลูกตา บ่นได้ทุกวันว่าทำงานเหนื่อย ส่วนดิฉันสบายแค่เลี้ยงลูก คิดได้ไงเนี๊ยะ ใครคิดว่าเลี้ยงลูกเป็นเรื่องง่าย ยิ่งหัวปีท้ายปียิ่งแย่ เดี๋ยวคนหนึ่งร้องอีกคนก็ร้องตาม บางวันคนพี่ดี คนน้องเก ผลัดกันเป็นได้ทุกวัน ดิฉันแทบบ้า ก็ต้องทนต่อไป ทำหน้าที่แม่ให้ดีที่สุด คงไม่มีใครจะมาดูแลลูกเราได้ดีเท่าตัวเราเอง

[prettypass2000]

คุณตุ๊กตา เป็นกำลังใจให้ค่ะ เรื่องผู้ชายทำงานนอกบ้านคนเดียวแล้วคิดว่าเราอยู่บ้านสบายๆๆนั้นมดว่าเขาคิดเหมือนกันเกือบทุกคนนะคะ บางทีสามีก็เป็นค่ะแต่ดีหน่อยที่สองสาวรีบบอกว่ามามี๊ทำงานบ้านและเลี้ยงพวกเขาและทำกับข้าวอีกก็เหนื่อยแล้ว คุณสามีเลยนึกได้ค่ะ อิอิอิอิ แต่พอเขาเห็นเราทำโน่นนี่เสาร์อาทิตย์ก็มีถามนะคะว่าทำได้ไงอ่ะไม่เหนื่อยเหรอ เลยรีบบอกว่าเหนื่อยดิและอยากมีเวลาของตัวเองบ้าง เขาเลยรีบให้ออกจากบ้านค่ะ

คุณเหมี่ยว ขำที่น้องอรกี้ลงคอมน่ะค่ะ อิอิอิอิ ชาร์ลอตต์ยังไม่ถึงขั้นนั้นแต่กว่าจะฝึกได้ก็ตามเช็ดกันหน้ามืดเลยค่ะ แต่ก็ต้องทนๆเอาเพราะแป๊ปเดียวพอเขาเป็นเขาก็เป็นค่ะ ตอนนี้มดกำลังฝึกตอนกลางคืนอยู่ค่ะ เริ่มได้ผลบ้างแล้วแต่ก็ไม่มากนักค่ะ คุณหมอบอกว่าเดี๋ยวเขาพร้อมเมื่อไหร่เขาก็จะหยุดฉี่ตอนกลางคืนเองน่ะค่ะ

พี่หนิง ได้รับเมลล์แล้วค่า ขอบคุณนะคะ เรื่องเตรียมตามเช็๋ดนี่รับประกันเลยค่า หนูเช็ดซะจนเบื่อไปเลยเดี๋ยวต่อด้วยเจ้าไข่แดงอีกคน อิอิอิอิ

[naddyswiss]

เรื่องการฝึกนั่งกระโถนโหน่งไม่ค่อยอยากไปเร่งอะไรลูกมากมายค่ะ เพราะว่าพอวันเวลาหมุนผ่านไป มันก้อจะเลิกของมันเอง เพราะเจ้าแอนดี้ตอนแรกมันก้อร้องแต่จะใส่แพมเพิร์ส สามขวบก้อยังนุ่งแพมเพิร์สอยู่เลยค่ะ แต่เผอิญวันเกิดเจ้าแอนดี้ แม่บุญธรรมเค้าถามว่าอยากได้อะไรพี่ไปเจอเจ้าส้วมนั่งแบบนี้ของเด็ก พี่เลยแม่บุญธรรมแอนดี้ให้ซื้อให้ ราคาก้อไม่แพงมากนะคะ อยู่ที่ 44 CHF เท่านั้น



พอเจ้าหนุ่มได้เห็นที่เข้าห้องน้ำแบบนี้ก้อชอบใจอยากขึ้นไปใช้ จากนั้นเป็นต้นมาก้อเริ่มบอกว่าปวดฉี่ ปวดอีมาบอกแม่นะ แรกๆก้ออายไม่บอกค่ะ แต่หลังๆ เค้าคุ้นก้อวิ่งมาบอกได้ ทุกวันนี้ก้อฉี่เอง อึเองได้ปกติ แต่ต้องมาบอกแม่ก่อนทุกที เพราะว่าโหน่งต้องเข้าไปตั้งบนโถส้วมให้เค้าไง

แต่วันก่อนมันเล่นในสวนก้อฉี่ในสวนเองไม่ได้บอกแม่ แต่สักพักทำไมแอนดี้มันฉี่บ่อยจังวะ สรุปกี้ในสวนแว๊วตะโกนมามี๊แอนดี้กี้ในสวน ดีนะคะมาแบบก้อนฮ่ะ อิฉันเลยต้องไปตามเก็บมิเช่นนั้นกลายเป็นเพ็ทดีกรีเป็นแน่แท้ อิอิ