สบายดีกันหรือเปล่าคะ

[ออย]

ขอบคุณค่ะ<span style='color:red'>พี่แตง</span>…ปีใหม่นี้ออยก็ไม่ได้ส่งการ์ดให้ใคร แม้แต่แม่ตัวเองยังไม่ได้ส่งให้ท่านเลย
คริสต์มาส-ปีใหม่ก็ไม่ได้ฉลอง กินแค่มาม่าซองเดียว ไม่มีเวลาไปซื้อการ์ด-ซื้อกับข้าวเลย
คือช่วงฮอลลิเดย์ที่ผ่านมาแม่โบ้สาหัส เกือบนอนตายเงียบๆ ไม่มีใครรู้ใครเห็นซะแล้ว
(นายตัวดีไม่อยู่ หนีไปลั๊นล๊าต่างประเทศ) ก็ทั้งคนทั้งหมาตกบรรได 10 กว่าขั้น
แต่บุญยังมีไม่ถึงพิการแค่ฟกช้ำดำเขียว แต่เจ็บมากจนนอนร้องไห้แงๆ ขยับแทบจะไม่ได้อยู่เกือบ 5 นาที
เช้ามาต้องลากสังขารตัวเองพาหมาไปหาหมอ แล้วไปทำงานต่อ 8 โมงยันเที่ยงคืนแถบทุกวัน
กลับมาก็ใช่ว่าจะได้นอนเพราะจูโบ้มีไข้ แต่ก็ไม่ยักเหนื่อยเท่าไหร่นะคะ อาจจะเป็นด้วยแรงฮึด
เพราะมันเป็นความรับผิดชอบของเรา ช่วงนี้เรื่องงานไม่ต้องทำหามรุ่งหามค่ำอีกแล้วเพราะหมดฮฮลลิเดย์ก็เลยมีเวลากลับไปเรียนค่ะ

ออยเองก็ขอให้พี่แตงและครอบครัวมีความสุขๆ ภาพแข็งแรงกันถ้วนหน้านะคะ
ออยเข้าไปชื่นชมดูฝีมือการถ่ายภาพของพี่แตงอยู่บ่อยๆ จนอยากได้กล้องอย่างพี่แตงบ้างแล้ว คมชัดแจ่มแจ๋วมากๆ

<span style='color:purple'>เจ๊หน่อย</span>ขา...แล้วทำไมพี่ไม่หลังไมค์มาบอกเบอร์หนูหละค๊า ออยเองก็เพิ่งเปลี่ยนเบอร์ได้ 2 วัน
แต่โทรศัพท์เจ้ากรรมดันมามีปัญหานิดหน่อย แล้วจะได้คุยกันไหมฟ่ะนี้

[แตง]

ดีใจจังเลย พี่แตง เข้ามาทัก...พี่แตงสบายดีนะคะ

พี่แตงยังอยู่ที่อเมริกา อยู่หรือเปล่าคะ

พี่ก็ยังอยู่อเมริกาเหมือนเดิม ไม่ได้ย้ายไปไหน ยิ่งตอนนี้ลูกเรียนประถม กลัวลูกปรับตัวยากเลยอยู่กันที่ น้องเบนจี้เป็นยังไงบ้าง ไปโรงเรียนแล้วสินะ น้องหน่อยตอนนี้ก็คงขับรถได้คล่องแคล่วแล้วสิ พี่ยังไม่กล้าขับรถเข้าเมืองใหญ่ตามเคย ขับแต่แถวบ้านนี่แหละ ว่างๆก็แว๊ปๆเข้ามาคุยที่ครัวฯบ้าง ปีละหนสองหนก็ยังดี จะได้รู้ว่าสุขสบายดี

[แตง]

ขอบคุณค่ะ<span style='color:red'>พี่แตง</span>…ปีใหม่นี้ออยก็ไม่ได้ส่งการ์ดให้ใคร แม้แต่แม่ตัวเองยังไม่ได้ส่งให้ท่านเลย
คริสต์มาส-ปีใหม่ก็ไม่ได้ฉลอง กินแค่มาม่าซองเดียว ไม่มีเวลาไปซื้อการ์ด-ซื้อกับข้าวเลย
คือช่วงฮอลลิเดย์ที่ผ่านมาแม่โบ้สาหัส เกือบนอนตายเงียบๆ ไม่มีใครรู้ใครเห็นซะแล้ว
(นายตัวดีไม่อยู่ หนีไปลั๊นล๊าต่างประเทศ) ก็ทั้งคนทั้งหมาตกบรรได 10 กว่าขั้น
แต่บุญยังมีไม่ถึงพิการแค่ฟกช้ำดำเขียว แต่เจ็บมากจนนอนร้องไห้แงๆ ขยับแทบจะไม่ได้อยู่เกือบ 5 นาที
เช้ามาต้องลากสังขารตัวเองพาหมาไปหาหมอ แล้วไปทำงานต่อ 8 โมงยันเที่ยงคืนแถบทุกวัน
กลับมาก็ใช่ว่าจะได้นอนเพราะจูโบ้มีไข้ แต่ก็ไม่ยักเหนื่อยเท่าไหร่นะคะ อาจจะเป็นด้วยแรงฮึด
เพราะมันเป็นความรับผิดชอบของเรา ช่วงนี้เรื่องงานไม่ต้องทำหามรุ่งหามค่ำอีกแล้วเพราะหมดฮฮลลิเดย์ก็เลยมีเวลากลับไปเรียนค่ะ

ออยเองก็ขอให้พี่แตงและครอบครัวมีความสุขๆ ภาพแข็งแรงกันถ้วนหน้านะคะ
ออยเข้าไปชื่นชมดูฝีมือการถ่ายภาพของพี่แตงอยู่บ่อยๆ จนอยากได้กล้องอย่างพี่แตงบ้างแล้ว คมชัดแจ่มแจ๋วมากๆ

<span style='color:purple'>เจ๊หน่อย</span>ขา...แล้วทำไมพี่ไม่หลังไมค์มาบอกเบอร์หนูหละค๊า ออยเองก็เพิ่งเปลี่ยนเบอร์ได้ 2 วัน
แต่โทรศัพท์เจ้ากรรมดันมามีปัญหานิดหน่อย แล้วจะได้คุยกันไหมฟ่ะนี้

โชคดีนะ น้องออย ตกบันไดหลายขั้นแบบนี้ ไม่เป็นอะไรมาก
ทำงานด้วย เรียนด้วยอย่างนี้ต้องรักษาสุขภาพมากๆนะ ไม่เหนื่อยก็ต้องหาเวลาพักผ่อนให้พอด้วย บางทีร่างกายมันสะสมความล้าเอาไว้โดยที่เราไม่รู้ตัว สะสมมากๆก็จะป่วยแบบหาสาเหตุุไม่เจอ
เจ้าโบ้ก็แก่มากแล้วนะ ป่วยบ่อยๆ คนเลี้ยงหัวใจสลายแย่เลย
ที่บ้านพี่เลี้ยงปลาไว้ มันก็ตายไปทีละตัวตอนเราเปลี่ยนน้ำ เราก็เสียใจนะ แฮมเตอร์ก็ตายไปสามตัว เราก็เศร้าใจว่าดูแลมันไม่ดี ตอนนี้เหลือแฮมเตอร์ตัวเดียวเลยต้องหมั่นดูแลมันหน่อยสงสารมันน่ะ นี่ต่อไปว่าจะไม่เลี้ยงอะไรแล้ว

เรื่องกล้องน่ะ มีแล้วเรื่องมากตอนที่ต้องดูแลรักษามัน แถมต้องเรียนรู้การใช้มันซะอีก เหมือนเป็นภาระอย่างหนึ่งเลย แต่ก็สนุกกับการได้รู้สิ่งใหม่ๆเหมืนกัน