ครัวไกลบ้าน • แสดงกระทู้ - คุณแม่ทั้งหลายค่ะ ประสบการณ์ึึคลอดลูกน่าจดจำแค่ไหนค่ะ

โดย **กะทิ** » พุธ ม.ค. 24, 2007 9:45 am

อยากจะขอบคุณจริงๆเลยค่ะที่ตั้งกระทู้นี้เพราะกำลังกังวลอยู่ว่าถ้าคลอดเองเป็นยังไง ผ่าเป็นยังไง เข้ามาอ่านแล้วสนุกตอนอ่านค่ะ แต่พอคิดถึงเววลาจริงๆนี่กลัวค่ะ ตอนนี้ทิท้องได้เกือบ 5 เดือนแล้วค่ะ ตอนแรกกะว่าจะผ่าแต่พี่ๆนี่ครัวแนะนำว่าถ้าคลอดเองได้ก็คลอดเองดีกว่า เลยกะว่าจะคลอดเอง ก็เลยมาเจอกระทู้นี้ ได้ประสบการณ์ไปด้วยเลยค่ะ ยังไงก็มาแชร์กันอีกนะคะ จะรออ่านค่ะ

พี่ตีขอมาถ่ายทอดประสบการณ์ด้วยคนนะคะ อย่าพึ่งเบื่อกันนะเพราะว่าหลายๆท่านคงไ้่ด้อ่านเรื่องของพี่ตีมาบ้างแล้ว ในกระทู้ กว่า่ไอ้ตูดหมาของตีจะได้เกิด พี่ตีก๊อบมาแจมให้ตรงกับกระทู้ ของน้องปาลองอ่านดูนะคะ

คืน พิเศษ กับ คน พิเศษ

เริ่มปวดท้องวันที่ 30 ตุลาคม 06 ตอนกลางคืนประมาณตีสอง แบบว่าปวดร้าวๆ ปวดที ไอ้ตูดหมาก็เกร็งตัวอยู่ในท้องที ปวดแบบนี้ทุกๆสองชั่วโมงยันเช้า ของ วันฮาโลวีน จากนั้นก็เริ่มปวดทุกๆหนึ่งชั่วโมง จนกระทั้งตอนเย็น เราต้องเตรียมคอสตูมให้ นิโคลแต่งไปงานฮาโลวีนปาร์ตี้ตอนเย็น ที่บ้านเพื่อนและที่ผับ (สัปดาห์นี้ถึงคิวลูกสาวสองคนของคุณสามีต้องมาอยู่ที่้บ้านเรา) คุณสามีเลยถือโอกาส ขอนั่งทานเบียร์ที่ผับรอนิโคล ท้องมันก็เริ่มปวดถี่ขึ้นจากชั่วโมงเป็นทุกๆ 20 นาที 10 นาที ปวดๆหายๆแบบนี้ตลอดเวลา แถมยังมีเลือดออกอีกไอ้เราก็ไม่เคยท้องมาก่อนก็ ไม่รู้ว่าใช่ปวดท้องจะคลอดหรือเปล่า คุณสามีโทรหาคุณแม่ของเธอบอกเล่าอาการของเรา ท่านบอกว่าไม่แน่ใจ ไอ้เราก็ภาวนาขอให้ไอ้ตูดหมาคลอดหลังวันนี้ทีเถอะ เพราะว่าอยากให้ลูกเกิดวันธรรมดาไม่ต้องตรงกับวันหรือเทศกาลใดๆทั้งสิ้น

ด้วยความเป็นสาวไทยที่ขี้เกรงใจคนเป็นปรกติอยู่แล้ว นี่รวมถึงเกรงใจคุณสามีด้วย เวลาเธอถามไปโรงพยาบาลไหม ไอ้เรายังทนไหวก็เลยบอกว่ายังไหวๆอยู่ ทนจนกระทั้งเที่ยงคืน ทนไม่ไหวเลยลงมาโทรศัพท์ี่ห้องนั่งเล่น (ไม่อยากโทรที่ห้องนอน คุณสามีหลับอยู่ โรคเกรงใจอีกแล้ว) โทรหาคุณแม่ที่เมืองไทย บอกคุณแม่ว่าโทรมาขอพร เพราะว่าปวดท้อง สงสัยอาจจะคลอดเช้านี้ เล่าอาการให้คุณแม่ฟัง คุณแม่บอกให้ไปโรงพยาบาลโดยเร็วเพราะกลัวว่าปากมดลูกเปิดและน้ำเดิน

กำลังจะขึ้นบันไดจะไปปลุกคุณสาีมีที่ห้องนอน เธอเดินลงมาพอดี เธอไม่ได้หลับ เธอถามเราว่าแม่ว่าอย่างไรบ้าง พอเราบอกว่าแม่ให้ไปโรงพยาบาลโดยด่วน เท่านั้น เธอเข้าไปปลุกลูกสาวสองคนแต่งตัว ไอ้เราก็สงสารเด็ก 9 ขวบ กับ 6 ขวบต้องตื่นตอนตีสอง เพื่อไปโรงพยาบาล

คุณสามีต้องโทรไปบอกโรงพยาบาลถึงอาการก่อน ทาง Midwife บอกว่าไม่ใช่อาการของคนกำลังคลอด ถ้าอยากมาเช็คก็ไม่เป็นไร แต่อาจจะต้องส่งกลับบ้านหลังจากนั้น คุณสามีบอก Midwife ไม่เป็นไรถ้าต้องกลับบ้าน ขอเช็คอาการให้แน่ใจดีกว่า เพราะเห็นเราเริ่มร้องไห้ ก็มันปวดจริงๆปวดจนเราทนไม่ไหว แล้วนี่......

@ SCARBOROUGH HOSPITAL

ถึงโรงพยาบาลตีสองครึ่ง โรงพยาบาลเงียบมากผิดกับโรงพยาบาลที่เมืองไทย มีพนักงานต้อนรับนั่งอยู่ที่แผนกต้อนรับอยู่คนเดียว ห้องฉุกเิฉินมีวัยรุ่นนั่งอยู่สามคน(ทั้งที่เป็นคืนฮาโลวีน ลองเป็นโรงพยาบาลที่เมืองไทยสิ เต็มไปด้วยคนไข้ที่ประสบอุบัติเหตุ) เราพยายามเดินไปแผนกทำคลอด พอปวดก็หยุดเดิน หายปวดก็เริ่มเดินใหม่ (ถ้าเป็นตอนกลางวันคงมีได้นั่งรถเข็นและคนเข็นให้) ถึงแผนกทำคลอด คุณสามีกดกริ่งเรียกพยาบาล เพราะประตูล็อค เป็นระบบรักษาความปลอดภัยของโรงพยาบาลที่นี่

Midwife พาไปห้องตรวจ จากน้นก็เริ่มขอเช็คปัสสาวะ ซึ่ี่งตรวจเป็นปรกติทุกครั้งอยู่แล้ว แต่ครั้งนี้สีปัสสาวะมันไม่ปรกติมีเลือดปนออกมาสีเหมือนน้ำกระเจี๊ยบผสมน้ำแข็งที่เรากินเหลือ ไอ้เราก็คิดว่าน้ำคร่ำแตก แต่พอ Midwife กลับเข้ามาพร้อมผลตรวจ บอกว่าเราติดเชื้อ ทีนี้เธอเริ่มเช็คทุกอย่าง เช็คเลือด ความดัน การเต้นของหัวใจไอ้ตัวเล็ก โดยเครื่องวัดมาวางทาบที่ท้อง ระหว่าง Midwife เจาะเลือด คุณหมอก็เข้ามาตรวจช่องคลอด ปรากฎว่าช่องคลอดเรา ยังไม่เปิดเลยซักเซ็นต์ คุณหมอหันมาอ่านกราฟการเต้นหัวใจของไอ้ตูดหมา ตอนแรกปรากฎว่าหาหัวใจไม่เจอ ไม่ได้ยินเสียงหัวใจเต้นไอ้เราก็นึกว่าลูกหัวใจหยุดเต้น เริ่มร้องไห้ คุณสามีบีบมือปลอบใจ บอก It’s Okay คุณหมอหาการเต้นหัวใจเจอ ไอ้เราก็ใจชื้นขึ้นมา แต่พอท้องก็ปวดมากขึ้น หัวใจไอ้ตูดหมาก็เต้นอ่อนลงอีก ระยะเวลาห่างกันแค่ สามนาีที หัวใจเต้นอ่อนอีกครั้ง คุณหมอหันไปบอกคุณสามีว่า เธอตัดสินใจ ผ่าคลอดฉุกเฉิน เพื่อ Save ไอ้ตูดหมา

EMERGENCY C SECTION

จากแค่ 20 นาทีในห้องตรวจ ที่นอนเช็คโน่นเช็คนี่ คุณหมอตัดสินใจ ให้ Midwife เข็นเราเข้าห้องผ่าตัด แค่ 20 นาทีโดนเข็นเข้าห้องผ่าตัด โดยไม่ให้เวลาเราเตรียมใจเลย คุณสามียังมีกะใจหันมาแหย่ว่า เรามีแผลเป็นที่หน้าท้อง แทบไม่น่าเชื่อจากที่เงียบๆเห็นเจ้าหน้าที่ไม่กี่คน ภายในไม่ถึง 10นาที ที่ห้องผ่าตัดเต็มไปด้วย หมอ 5 ท่าน กับพยาบาล และ Midwife 5 ท่าน เตรียมพร้อมเพื่อเรา

จากนั้นเราโดนย้ายไปเตียงผ่าตัด คุณหมอที่มีหน้าที่ บล็อคหลังก็มาอธิบายว่าเราต้องทำอย่างไรบ้าง เสร็จบอกให้เราเตรียมพร้อม ไอ้เราก็สั่นเป็นเจ้าเข้า กลัวขึ้นมาอย่างจับจิตจับใจ จน Midwife ถามเราว่าหนาวหรือว่ากลัว ตอบแบบไม่อายเลย กลัวมากๆ Midwife เลยดึงเข้าไปกอด แล้วพูดปลอบใจว่า ไม่ต้องกลัวนะ คุณหมอบอกให้เราก้มหลังลงมากๆ และห้ามกระดุกกระดิก จากนั้นเริ่มฉีดยาเพื่อบล็อคเราเข็มแรก พอหลังจากหมดแทงเข็มที่สอง ดิฉันก็เริ่มอ๊วก ขาเริ่มมีความรู้สึกว่าอุ่นๆร้อนๆ เหมือนที่คุณหมออธิบาย จากนั้นคุณหมอใช้เจลเทสต์ี่ที่ขา พอเราบอกว่าไม่มีความรู้สึก ทีมปฏิบัติการก็ลงมือเฉือนพุงทันที Midwife ไปตามคุณสามีระหว่างที่เราโดนเฉือนพุง คุณสามีก็มากุมมือให้กำลังใจอยู่ข้างๆ เสียดายคุณสามีลืมเอากล้องเข้ามาถ่ายรูปตอนตีถูกเฉือน เพราะทุกอย่างฉุกละหุกมาก

~ HAPPY BIRTHDAY ROBERT ROY-INTH KAA LUANG WADE ~

คุณสามียืนดูคุณหมอมะรุมมะตุ้มดึงไอ้ตูดหมาออกจากหน้าท้องเรา แล้วหันมาพยักหน้ากับเราเมื่อเห็นไอ้ตัวเล็ก เราหันไปถามว่า สมบูรณ์ครบ 32 หรือเปล่า แล้วทำไมยังไม่มีเสียงร้องไห้ คุณสามีบอกว่าใจเย็นๆ พอพูดจบเท่าั้นั้นก็ได้ยินเสียงเล็กๆแหลมๆร้องลั่น แล้วเราก็เริ่มร้องไห้อีกครั้ง

เวลาตี 4.13 นาีที ไอ้ตัวเล็กก็ืลืมตาออกมาดูโลกใบนี้ ด้วยน้ำหนักเพียงน้อยนิดแค่ 2,460 กรัม เห็นแล้วสงสารลูก ลูกตัวนิดเดียว แต่คุณหมอยืนยันว่าสมบูรณ์และแข็งแรง คุณหมอก็ทำความสะอาด เย็บเก็บพุงให้เหมือนเดิมเกือบชั่วโมง คุณสามียืนให้กำลังใจและสำรวจตรวจตราข้างๆเรากับไอ้ตัวเล็ก

เย็บเสร็จเรียบร้อยก็ออกมานอนรอเช็คอาการ ที่นี้ก็เริ่มสั่นอีก สั่นมากกว่าครั้งแรกจนคุณสามีตกใจ คุณหมอบอกว่าเกิดจากการช็อคของร่างกาย นอนอยู่ห้องนี้เกือบสองชั่วโมง หลังจากนั้นเข็นไปนอนต่อที่ห้องพักฟื้น

สรุปคุณหมอหาสาเหตุุุุุุุุุของการติดเชื้อและหัวใจเต้นอ่อนลงของไอ้ตัวเล็กไม่เจอ เราเลยต้องฉลองด้วยการนอนที่โรงพยาบาล 5 วัน แต่เราอ้อนคุณหมอขอนอนแค่ 3 วัน อยากกลับไปนอนที่บ้าน (โชคดีของเราที่คืนนั้นเจอคุณหมอชาวอินเดียที่หลายๆคนบอกกับเราว่า คุณหมอคนนี้เธอเ่ก่งมากๆ ตอนที่เธอเดินเข้ามาเช็คอาการของเราในห้องตรวจ เรานึกว่าเธอเป็นผู้ช่วยมิสไวท์ หรือ นักเรียนฝึกหัด ด้วยที่เธอตัวเล็กๆผอมๆ หน้าเด็กๆ คุณสามีอดสงสัยไม่ได้ถามคุณหมอว่าอายุเท่าไร เธออายุ 31 คุณสามีบอกเธอว่า หมอเหมือนเด็กอายุ 15 เลย ขอขอบคุณคุณหมออีกครั้งนะคะ ที่save สิ่งที่มีค่า่สุดให้ชีวิตของเรา เพราะถ้าไม่ตัดสินใจไปโรงพยาบาลคืนนั้น ป่านนี้คงไม่ได้เห็นหน้าลูก และเฝ้าดูเขาเติบโตจนทุกวันนี้แล้ว และที่สำคัญไม่เสียค่าใช้จ่ายสักกะเพนนี เราไม่รู้ว่าถ้าคลอดที่กรุงเทพจะเป็นเงินเท่าไร ในสถานะการณ์นี้ ~ มีน้องคนไทยมาคลอดลูกที่นี้ คลอดแบบธรรมดานะคะ ค่าใช้จ่ายทั้งหมด 3,000ปอนด์ ลองคูณเล่นๆเป็นเงินบาทนะคะ~)

น้องข้าหลวงค่ะ

รูปภาพ

My Name is ~ Master Robert Roy-Inth Kaa Luang Wade ~ Krup

โดย **suk** » ศุกร์ ม.ค. 26, 2007 8:37 am

การคลอดลูกขึ้นอยู่กับว่าคุณได้หมอแบบไหน คลอดโดยวิธีไหน แต่ถ้าคลอดโดยวิธีธรรมชาติดีที่สุดเพราะฟื้นตัวได้ไว คนผ่าตัดคลอดจะเจ็บแผลไปอีกนาน ตัวเองมีประสบการณ์การคลอดลูกคนที่สองที่แย่มาก คลอดลูกที่เมืองไทยคะคนแรกก็ไม่มีปัญหา พอคนที่สองเปลี่ยนหมอ (แต่โรงพยาบาลเดิม) หมอลาออกก็ไม่บอกเรา ตอนฝากท้องก็ไปที่คลีนิคตรวจประจำที่นั่น แต่เวลาคลอดมาคลอดที่โรงพยาบาล เพราะหมอทำคลีนิคเราก็ไม่อยากไปโรงพยาบาลนั่งคอยเสียเวลานานกว่าจะได้ตรวจ หมอลาออกจากโรงพยาบาลไม่บอกพอเราจะคลอด หมอไม่มา พอดีคลอดตอนเย็นเป็นช่วงหมอประจำบ้านเปลี่ยนเวร ไม่มีหมอทำคลอดอยู่ มีแต่พยาบาลประจำห้องคลอด ทำคลอดให้ ตอนคลอดดูไม่เป็นปัญหา แต่ตอนนอนพักฟื้น มีอาการปวดแผลมากซึ่งคลอดคนแรกไม่เป็น เราก็บอกพยาบาล เขาก็ให้ยาแก้ปวดมาทาน มันก็ยังไม่หายปวด ก็ขอยาอีก พอขอยาบ่อย ๆ เข้าเขาเลยให้หมอมาตรวจตอนตีสองปรากฎว่าแผลบวม เลยต้องเข้าห้องผ่าตัดเย็บแผลใหม่ แต่พอตอนสายซิ ตื่นมาญาติมาเยี่ยมแปลกใจ คลอดลูกทำไมต้องให้น้ำเกลือ เลยถามหมอ ปรากฎว่าตอนทำคลอด พยาบาลกรีดจากช่องคลอดมาถึงทวารหนัก ทำให้เส้นทวารหนักขาด ตอนนี้เลยเป็นคนกลั้นอุจจาระไม่อยู่คะ นี่คือผลจากการคลอดที่อยากบอกเพื่อน ๆ ไว้

มาช้าแต่ก็อยากถ่ายทอดประสบการณ์การคลอดให้เพื่อน ๆๆ พี่ ๆๆ และว่าที่คุณแม่ หรือกำลังจะเป็นนะคะ
เปิ้ลเริ่มเจ็บท้องเช้าวันที่29 พย 2006 04.30 น. เริ่มเจ็บเหมือนปวดประจำเดือนประมาณครึ่งชั่วโมง แฟนก็โทรไปที่ รพ เล่าอาการ ว่าเป็นอย่างไร ทีนี้ก็ออกจากบ้านเริ่มปวดแรงขึ้นเรื่อย ๆๆ แต่เดี๋ยวปวดเดี๋ยวหายเหมือนจะยังไม่คลอด ปวดมากแบบไม่เคยปวดแบบนี้มาก่อน แต่ก็แค่ ครึ่งชั่วโมงที่ปวดแบบสุดๆๆ พอถึงห้องคลอด เหมือนจะปวดอึ ตลอดเวลาเลยขอเข้าห้องน้ำก่อน เข้าไปสองสามรอบเท่านั้นแหละ จะเบ่งอึ หัวน้องดันโผล่ มิดไวฟ์กะแฟนรีบพาขึ้นเตียงโดยที่ยังไม่ได้เปลี่ยนเสื้อผ้าหรือเตรียมเครื่องมือกันเลย มันไม่ไหวมิดไวฟ์บอกอย่าเพิ่งเบ่งนะรอปูผ้าก่อน เท่านั้นแหละ 05.38 น. ปุด เดียว แง๊ ๆๆๆ ออกมาเลย น้องน้ำหนัก 2,130 กรัม ทุกคนตกใจเพราะมันเร็วมากๆๆๆ แผลก็แค่ถลอกแต่หมอตัดสินใจเย็บให้
สรุปแผลหายเร็วมั่กๆๆ น้ำหนักลดลงอย่างไม่น่าเชื่อ ก่อนท้อง 43k ก่อนคลอด 57k หลังคลอด 2 เดือน 45 k ตอนนี้อีกสองโลก็ปกติเท่าเดิมค่ะ

ปล ถึงว่าที่คุณแม่ที่กังวลว่าน้ำนมจะไม่พอสำหรับลูกน้อย ไม่ต้องห่วงค่ะ ยังไงก็พอ แต่ต้องให้ลูกดูด ๆๆๆๆ เด๋วน้ำนมก็ไหลเป็นน้ำประปาเองค่ะ
ตอนเปิ้ลคลอดใหม่ๆๆ น้ำนมไม่มีเลย น้องก็ร้องแบบหิวมากๆๆ มิดไวฟ์ก็ให้ดูดแบบทั้งวันทั้งคืน จนเหนื่อย ทั้งเปิ้ลและลูก สงสารก็สงสาร จนมิดไวฟ์เห็นว่าไม่มีจริงๆๆ เขาก็เลยให้นมขวดมากิน พอกลับมาบ้านต้องให้นมตัวเองสลับกับนมขวดไปด้วย จนวันที่ 5 หลังคลอด นมเริ่มใหญ่และแข็งโป๊ก น้ำนมมากพอก็เลยงดนมขวดไปเลยค่ะ ตอนนี้ก็ซื้อที่ปั๊มไฟฟ้า สะดวกดีไว้ปั๊มให้ลูกกินตอนน้ำนมเยอะกับออกไปข้างนอกค่ะ

ไม่ต้องกลัวหรือกังวลกับการคลอดนะคะ อดทนเจ็บหน่อยเดียวก็จะได้เห็นตัวน้อย ๆๆ คุณแม่ก็จะลืมความเจ็บปวดกลับกลายเป็นดีใจ ปลื้มใจ ประทับใจ และมีความสุขค่ะ

โนอาห์ คลอดก่อนกำหนด 25 วัน คืนวันคลอดประมาณตี 5 มีน้ำไหลออกมา นึกว่าท่อปัสาวะรั่ว ไม่ยอมหยุดเลย ไหลเรื่อยๆ เลย จนถึง 6 โมงเช้า....บอกแฟนๆ ก็ไม่ทราบนึกว่าเราไม่ออกกำลังกาย น้ำเลยไหล ตลอดช่วงเช้าก็ล้างตู้เย็น ทอดอะไรกินแบบสบายใจ แต่ว่าหงุดหงิดต้องเข้าห้องน้ำปัสสาวะบ่อยๆ และมีอาการเหมือนอยากถ่ายหนัก....เข้าทุกๆ 1/2 ชม เลย ...ไม่ทราบมาก่อนเลยว่าเป็นอาการของคนใกล้จะคลอด(แบบเอาก้นลง) ตลอดบ่าย มีอาการแบบนั้นตลอด ไม่สบายตัวเลย ลงเบ่งในห้องน้ำทุกครั้ง ใช้แฟนให้ไปซื้อ ลูกพรุนมากิน แต่ก็ไม่ดีขึ้น มีแต่ปวดที่ท้องเพิ่ม จนทนไม่ไหวแล้วให้แฟนโทรหามิดไวท์ตอน 1 ทุ่ม กะว่าจะไปขอยาถ่ายซ่ะหน่อย มิดไวท์บอกให้รีบมาโรงพยาบาล เช็คอินเข้า 2 ทุ่ม พยาบาลมาสอบถามอาการ แล้วมาบอกให้เตรียมตัวคลอดลูกได้ ต๊กใจหมดเลย ไม่ได้เตรียมใจไว้เลยค่ะ พอรู้ว่าจะคลอด อาการ Contraction เริ่มมาเป็นระยะๆ ทุกๆ 5 นาทีเลยที่นี้ นั่งลูกบอลไปได้สักพัก มิดไวท์ก็ให้ไปแช่น้ำอุ่น แช่ไปประมาณ 1 ชม จาก 4 ทุ่ม ถึง 5 ทุ่ม ไม่ไหวแล้ว Contraction มาแบบอย่างแรง แฟนก็แย่งสุดแก๊ซเมากันสบายเลย ดีที่เพื่อนที่ทำงานให้คาถาชินะบัญชรแบบย่อมาท่องไปพร้อมๆ พอ 5 ทุ่มอาการก็เริ่มแรงขึ้น มิดไวท์บอกว่าอย่าเพิ่งเบ่ง เราบอกไม่ได้เบ่งเลย มันเกิดขึ้นเอง เลยได้ขึ้นจากอ่างเข้าห้องคลอด หมอก็มาเช็คตั้งนาน ช่องคลอดยังไม่ได้เปิดถึงครึ่งเลย จิ้มๆ ไปก็ไม่เจอปาก เจอแต่ก้น พยาบาลส่งสัยแล้วว่าคงเอาก้นลง ไม่มีเวลาหันก้นให้เด็กแล้ว เด็กจะออกแล้ว ...เจ็บท้องตั้งนาน เกือบจะได้ผ่าอยู่แล้วค่ะ หมอคนที่ 3 เข้ามาเตรียมเคลียร์พื่นที่แล้ว ....พอดีหมอคนที่ 4 ที่อินชาร์ทคืนนั้นเสร็จจากอีกห้องนึง เข้ามาบอกว่าผ่าไม่ได้แล้ว อันตรายแล้วเพราะเด็กลงมาต่ำมา ได้อย่างเดียวคือ คลอดธรรมชาติ โธ่...ดีใจไปได้แค่ 10 นาทีเอง กลัวอย่างสุดขีดเลย แต่หมอใหญ่บอกว่า ..ต้องคลอดเองแล้ว ทำตามที่ร่างกายเธอบอก(ให้คลอดแล้วกัน) ...จำได้สูดแก๊สจนเมา ตานี้เหม่อลอยเลย เบ่งไปตามที่หมอบอก แหกปากร้องด้วย หมอดุ อย่าออกแรงที่ปาก ให้ออกแรงตอนเบ่ง .ช่องคลอดไม่เปิดมาก หมอเลยต้องกีดนิดหน่อย เพราะเด็กเริ่มลงมาต่ำมาก..เบ่งไปเรื่อยๆ..ก็ทำตามหมอบอกค่ะ ตี 2 กะ 2 นาที ของวันรุ่งขี้น เด็กชาย โนอาห์ก็คลอด 2.8 กก ...ได้กอดลูกนิดนึง จากนั้นก็เข้าตู้อบ 48 ชม ลูกเหมือนซากกระต่ายน้อยเลย ...จากนั้นก็นอนไม่หลับเลยค่ะ ตื่นเต้นไปหมด หิวอย่างมากๆ ..เช้ามามิดไวท์เอารุปถ่ายใบแรกลูกชายมาให้ดู...น้ำตา..ก็เพิ่งจะไหลตอนนี้หล่ะค่ะ .เหนื่อยค่ะ แล้วจะต้องเดินกระเผลกๆ ทุกๆ 4 ชม ไปป้อนนมลูกที่ชั้น 4 ( ขึ้นลงลิฟท์ กลัวลิฟท์มันค้างด้วย ตอนลงไปคนเดียวดึกๆ เพราะมันดันค้างตอนกลางวันแล้วรอบนึง ) นมก็แข็งเป็นหินในวันที่ 2 เจ็บปวดมากเวลาป้อนนมลูก เจ็บปวดและทรมานมากเลยที่มิดไวท์มานวดมาเค้นนมออกให้ ไม่งั้นก็ไม่หาย เกิดมาไม่เคยเจ็บ ลำบาก ทรมาน แต่ก็มีความสุขไปพร้อมๆ กันแบบนี้มาก่อนเลย

EM131 น่ากลัวนะคะ คิดแล้วไม่อยากมีเลยค่ะ เลี้ยงเด็กไม่เป็นอีกต่างหาก กลัวเข็ม กลัวโรงบาล ไม่อยากไป แต่แฟนอยากมีมากเลย เพราะว่าอายุเขามากแล้ว เขายังไม่เคยมีลูก ก็เลยอยากได้ ยิ่งถ้าออกลูกต่างประเทศ พูดภาษาไม่เป็นอีก ไม่ยิ่งแย่หรือค่ะ ถ้ามีลูกจะคุยกับลูก ภาษาอะไรดี ญี่บุ่น หรือไทย ตอนนี้แฟน อายุ46 เราก็27 ไม่รู้ว่าจะมีได้หรือเปล่า ตอนนี้ไม่ได้คุมอะไร อยู่กัน มา 7เดื่อนแล้วยังไม่มีวี่แวว ที่จะท้องเลย กลัวจัง

โดย **naddyswiss** » อาทิตย์ ม.ค. 28, 2007 1:02 pm

มีได้ชัวร์คลอดลูกสนุกดีออกค่ะ เมื่อก่อนก้อคิดเหมือนคุณแต่พอได้คลอดเองจริงๆหนุกหนานมาก ตอนนี้โหน่งก้อรุ่นเดียวกะคุณค่ะ ตอนนี้ก้อท้องคนที่สองอยู่ห่างกะแอนดี้ 8 เดือน

ใช่ ๆ ค่ะ คลอดลูกหนุกมากๆๆ ตื่นเต้น ทุกอย่าง แต่สุดท้ายคือความสุขค่ะ
อ้อ ดีใจกะคุณโหน่งด้วยนะคะ ว้าว ๆๆ ได้เพื่อนมาให้น้องแอนดี้ อีกแล้ว ตื่นเต้น ๆๆ ค่ะ

โดย **sumlee** » ศุกร์ ก.พ. 02, 2007 2:28 am

ประสบการณ์คลอดของเอ( ลูกชายทั้ง 3คน) 1 เจ็บท้องคลอดแอนดี้ตั้งแต่ 6เดือน หมอฉีดยาห้ามไว้ (3 รอบ จนหมอบอกว่าเจ็บรอบที่ 4 ฉันไม่ฉีดให้แล้ว) พอดีเข้าอาทิตย์ที่37 ปวดอีก ซึ่งเอจะปวดทุกๆ5นาที เป็นอย่างนี้มาเดือนเต็มแต่ปากมดลูกไม่เปิด วันนั้นพูดเล่นๆกับสามี ก่อนเค้าไปทำงานว่า "แล้วเจอกันที่โรงพยาบาลน๊ะ" แฮะแฮะ เป็นผล นั่งเล่นนอนเล่นซักพักปวดมากค่ะ ใจจะขาด ต้องคลอดแน่ๆ ทำไงดีล่ะ ไม่มีใครอยู่บ้านแล้ว จำได้ว่า แม่บอกให้สวดมนต์เพื่อตั้งสติ พี่สาวบอกห้ามร้องโวยวาย เพราะร้องไปก็เท่านั้น ลมออกหู หมดลมเบ่งพอดี เลยต้องหอบสังขารขับรถไปคลอดเอง ถึงรพ. ปากมดลูกเปิด 4 ซม. รอคลอด22 ชม เบ่ง 5นาที แอ่น แอ๊น แอนดี้มาแล้ว 2 น้องดิวนี่เจ็บตอนตี2 คลอด เที่ยง ตอนคนที่สองนี่แหละที่เริ่มทรมาน เพราะถุงน้ำเดินแล้ว แต่หมอที่ฉีดยาบล็อคหลังยังไม่มา นอนเจ็บร้องไม่ออก สามีนอนเฝ้าเตียงข้างๆ ตะโกนปลุกก็แล้ว เอาหนังสือเควี้ยงก็แล้ว พ่อคุณกรนเฉิบ( สายกดเรียกพยาบาลหล่นเตียงเอื้อมไม่ถึง) กว่าจะตื่น แบบว่าแทบขาดใจ ยังมาถามอีกว่าร้องทำไมกว่าจะฉีดยาก็อีกซักพัก นึกว่าฉีดแล้วจะดี ไม่รู้สึกอะไรเลย แดประมาณ 9 โมงเช้า พยาบาลตรวจปากมดลูกบอกว่าเพิ่ง5 ซม. คงอีก4-5ชั่วโมงแหละกว่าจะคลอด แล้วพยาบาลก็หายไป ซักพักใหญ่ๆ เอก็บอกสามีว่า นี่เธอมันเริ่มมีความรู้สึกแล้ว บอกหมอขอยาเพิ่มหน่อยซิ ฉันกลัวเจ็บ สามีว่าง่ายค่ะ เดินไปหาพยาบาลที่ เคาร์เตอร์ แล้วกลับเข้าห้อง ตอนเดินผ่านหน้าเตียง ด้วยความอยากรู้สามีเลย เปิดผ้าดู ได้ยินเสียงสามีร้อง "เฮ้ยยยยยยยย" ดังมาก เอตกใจเลยถามว่าอะไร สามีตอบว่า ลูกออกมาครึ่งหัวแล้ว( มิน่าล่ะ ถึงว่าทำไมมันหน่วงๆ) ปรากฏว่าพยาบาลมากันเพียบ วันนั้นพยาบาลทำคลอดค่ะหมอมาไม่ทัน

โดย **sumlee** » ศุกร์ ก.พ. 02, 2007 3:03 am

ส่วนคนที่สามเจ็บหนักกว่าอีกเพราะว่าครั้งสุดท้ายที่นัดหมอ(37 อาทิตย์) หมอบอกปากมดลูกเปิด2 ซม.แล้วแต่ฉันไม่ให้คลอดรอก่อน อ้าว!หมอนี่ 2ซม.แล้วน๊ะ ปรากฏว่าเข้าอาทิตย์ที่38 เริ่มเจ็บท้องตอน3 ทุ่ม เลยโทรบอกสามีว่าคืนนี้พยายามขับรถใน LA น๊ะ ฉันรู้สึกเจ็บๆท้อง (สามีเป็น แมสเซนเจอร์ เค้าทำงานรอบ บ่าย4-ตี4) พอ3 ทุ่มครึ่งบอก แอนดี้ว่าหยิบโทรศัพย์ให้มามี้หน่อย มามี้เจ็บท้องลุกไม่ได้ แล้วหนูไปหยิบร้องเท้า ใส่แจ็คเก็ตด้วย ทำให้น้องด้วยน๊ะลูก (แอนดี้เป็นเด็กฉลาดมากทำได้ดีเกินอายุเด็ก3 ขวบ) สามีเอมาถึงตอน 4ทุ่มครึ่ง เจ็บจนต้องบอกให้สามีเลื่อนรถมาจอดให้ใกล้หน้าบ้านที่สุด แล้วค่อยๆเดินไป ไปถึงรพ. 22.45น. สามีจอดให้ลง บอกว่าจะไปหาที่จอดรถก่อน สรุปเอก็ต้องเดินจูงลูก 2 คน ถือกระเป๋าไปเองอีกต่างหาก( แล้วมันจะกลับมาทำไมฟะ) ตอนเดินชึ้นตึกปวดมาก เดินไป หยุดไป ร้องโอยตลอด มีคนเห็นว่าเราเจ็บ แต่ดันหัวเราะ นึกด่าในใจอยู่เหมือนกัน กว่าจะถึงชั้นคลอด น่าซีดจนพยาบาลตกใจ แต่หล่อนก็ยังไม่ยอมให้เข้าห้อง หล่อนบอกว่า you have to fill out this form แล้วก็ยื่นกระดาษกับปากกาให้สามี สามีโมโหมาก ว่าซะเละเลย โชคดีมีพยาบาลอีกคนให้เข้าห้องก่อน ไปกรอกในห้องก็ได้ เลยได้เข้าห้องรอคลอด พยาบาลถามว่า เบแค่ไหน เอตอบทุก1 นาทีแล้ว พยาบาลเค้าก็เช็คปากมดลูก เค้าบอก7-8 ซม.แล้ว โอโอมิน่าแทบขาดใจ เอก็เลยขอยาบล็อคหลังทันที แต่หมอมาพอดีบอกว่าให้ไม่ได้แล้ว too late เท่านั้นแหละ เอมึนมีงี้ดว้ย ช่วงนี้มีพยาบาล2 คนน่ารักมากๆ มาอยู่ในห้องตลอดเวลา คนแรกจะคอยตรวจปากมดลูก อีกคนเช็คว่าระยะห่างการปวด คนนี้แหละที่เอทำเค้าเจ็บ คือเธอบอกว่าถ้าเจ็บก็บีบมือเธอก็ได้ เลยบีบซะนำตาร่วง ทุลักทุเลอยู่ ชั่วโมงกว่า ก็คลอด ออกมา แต่ก็มาเจอเรื่องเศร้าที่สุดคือ น้องแมท เกิดมา มีหูข้างเดียว เอตกใจมาก ถามหมอว่า คุณเช็คultrasound ทุกครั้ง ฉันไม่เคยผิดนัด คุณไม่เห็นเหรอว่าลูกฉันพิการ คำตอบที่ทำให้เอโกรธมาก คือ ฉันไม่เห็น แล้วเดี๋ยวพร่งนี้หมอเด็กจะมาดูน๊ะ ตอนนี้น้องแมท 3 เดือนแล้ว ได้เข้าโปรแกรมของ CCS (California Children Service) ในเคสต์ hearing loss เฮ้อ ตอนท้องก็ไม่ได้กินอะไรแผลงๆ หรือยาต้องห้าม แต่ก็มาเป็นแบบนี้ ทุกวันนี้มองหน้าลูกแล้วร้องไห้โทษตัวเองทุกครั้ง แต่สามีก็คอยปลอบตลอด...........

อ่านของแต่ละคนยาวๆทั้งนั้นเลย ของตัวเอง...อุตส่าห์ไปเข้าคลาสหัดคลอด หัดหายใจ หมดตังค์ตั้งเยอะ แต่เอาเข้าจริงๆ..ผ่าคลอดค่ะ เพราะความดันขึ้นสูงและน้องก็หัวใจเต้นช้าลง ออกมาตัวนิดดียวเองค่ะ 2173 กรัม แต่แข็งแรงมากๆเลย

ถามคุณแม่ๆหน่อยนะคะว่า เด็ก 2 เดือนนี่ทานนมเฉลี่ยวันละกี่ออนซ์คะ (น้องทานนมขวดค่ะ เพราะน้ำนมแม่น้อยมากๆเลยค่ะ)

แป้งหอมเด็กน่ารัก Posted on February 03, 2007 09:34 am
ถามคุณแม่ๆหน่อยนะคะว่า เด็ก 2 เดือนนี่ทานนมเฉลี่ยวันละกี่ออนซ์คะ (น้องทานนมขวดค่ะ เพราะน้ำนมแม่น้อยมากๆเลยค่ะ)

เด็ก 1- 2 เดือน ทานครั้งละ 5 ออนซ์คะ ~ Feed 5 ครั้ง Per 24 Hrs คะ ....

แป้งหอมเด็กน่ารัก เขียน: อ่านของแต่ละคนยาวๆทั้งนั้นเลย ของตัวเอง...อุตส่าห์ไปเข้าคลาสหัดคลอด หัดหายใจ หมดตังค์ตั้งเยอะ แต่เอาเข้าจริงๆ..ผ่าคลอดค่ะ เพราะความดันขึ้นสูงและน้องก็หัวใจเต้นช้าลง ออกมาตัวนิดดียวเองค่ะ 2173 กรัม แต่แข็งแรงมากๆเลย

ถามคุณแม่ๆหน่อยนะคะว่า เด็ก 2 เดือนนี่ทานนมเฉลี่ยวันละกี่ออนซ์คะ (น้องทานนมขวดค่ะ เพราะน้ำนมแม่น้อยมากๆเลยค่ะ)

น้ำหนักของน้อง เท่า ๆ ของน้องเจ้าหญิงตอนเกิดเลยค่ะ 2,130 กรัม แล้วก็ สองเดือนกว่า เหมือน ๆๆ กันเลย แสดงว่า อายุเท่า ๆๆ กัน อิอิ
ได้นวดหน้าอกไหมค่ะ จะได้มีน้ำนมเยอะ ๆๆ ตอนแรกเปิ้ลก็ไม่มีพอ ให้นมขวดด้วย แต่พอให้ลูกดูด ๆๆๆ นวด ๆๆๆๆ ทีนี้ล่ะ เพียบเลยค่ะ ลูกดูดทีงี้สำลักเลย เหอๆ

คุณแม่ทั้งหลายค่ะ ประสบการณ์ึึคลอดลูกน่าจดจำแค่ไหนค่ะ

ผู้ใช้งานขณะนี้