เบื่อ เบื่องานอ่ะ

[pamie]

คุณอ้วนคะ เห็นด้วยกับคุณหมูแดงนะคะ ถ้าผิดใจที่งานยังทนเงียบ
ได้ can say sorry to them แต่ถ้ากระทบกระเทียบเพราะเขาคิดว่าเราหัวดำ ปอมว่าไม่ควรนิ่งนะคะมันยิ่งข่ม ได้ใจเห็นเรายอมหาวิทีพูดตอบกลับแบบไม่หยาบแต่ให้เขารู้ว่าเราไม่ขอบ หรือพูดบอกมันไปตรงๆดีไหมคะ ว่า Don't talk to me like that I don't like it เห็นน้องที่ทำงานพูดได้ผลนะคะ และถ้ามันไม่หยุดน่าจะ make aggrievance agains her
ก็คือเอาให้ทำเรื่องเป็นแนวกฏหมายไปเลย for bully at work
พออ่านเรื่องคุณอ้วนมีกำลังใจเยอะขื้นกับการงานเลยคะ เพราะที่ทำงาน Tesco
ค่อนข้างใหญ่และเขาต่อต้านเรื่อง bully at work and discrimination regardless of eg.gendle,races,ages
เคยโดนแบบคุณเหมือนกันตอนย้ายสาขาแต่ปอมก็ตอบกลับทันที ยิ่งโดนหนักเพราะเขาเป็นหัวหน้า พอไป
complain กับ manager แถมมันยังเข้าข้างกันหาว่าเรา too sensitive &nsbp; &nsbp;เคยมีความรู้สืกเหมือนคุณยากออก แต่
ปอมก็ e- mail &nsbp; &nsbp;ขอพบ personal area manager &nsbp; &nsbp;เลยคะ พอพบปอมก็พูดหมดเลยว่าเขาทำอะไรกับเรา และเขาก็พูดนะคะ คือ คุยกันคนละรอบเขาไม่คุยพร้อมกัน เขาต้องฟ้งทั้งสองฝ่าย แต่เขาคงเห็นปอมเอาเรื่องจริง

แค่นั้นแหละ มันพูดกับเราอย่างกะพูดกับ Angle &nsbp; &nsbp; เลย ยังไงก็มาให้กำลังใจนะคะ ทุกทีมีแบบนี้หมดแหละคะยิ่งต่างประเทศ ปอมอยู่ อังกถษ กฏหมายค่อนข้างแข็งเรื่อง bully at work มีฝรั้งคนหนึ่งโดนล้อ ว่านมใหญ่ หัวแดงเหมือนหัวลูกแมว พี่แกฟ้อง กับ city council ค่านักกฏหมายฟรีด้วยคะเลยได้มา 15000 GBP สบายเลยซื้อรถคันใหม่ โห้พี่แก นี่ขนาดทำงานอยู่ร้าน กาแฟเล็ก ๆ
 &nsbp; &nsbp;
 &nsbp; &nsbp;
ก็อยากมาให้กำลังใจนะคะ อย่าท้อ อย่ายอมให้เขากดซะจนเป็นนิสัยขี้กลัวจิตตก
ไปเลยคะ





 &nsbp; &nsbp;

[prettypass2000]

ถ้าไม่สบายใจก็ลาออกเสียค่ะ ไปทนอยู่ก็จะทำให้เราเสียสุขภาพจิตเปล่าๆค่ะ

[หญิงป้า ณ คุ้มฮาแตก]

<span style='color:red'>คนดัตช์มีเอกลักษณ์และลักษณะนิสัยประจำชาติบางอย่างที่ไม่ว่าใครก็ไม่เข้าใจค่ะ
แต่ไม่พอกล่าวในที่นี้ เพราะมันเป็นสิ่งที่ไม่น่ารัก และหญิงป้าไม่ควรนำมาพูดให้คนอื่นมีอคติต่อคนดัตช์ทั้งหมด

หนูอ้วน...ถ้าจิตตกมาก ไม่สามารถระบายออกมาให้สบายใจเป็นภาษาดัตช์ได้
อยากพูดเป็นภาษาไทย ติดต่อกับพี่โจ๊กเป็นการส่วนตัวนะคะ
พี่โจ๊กก็ไม่เก่ง แต่ก็พอจะเบรคคนดัตช์ที่มีปมด้อย แล้วพยายามเหยียบเรา
เพื่อให้เขารู้สึกว่าเขาแข็งแรงมากขึ้นได้ค่ะ
(ถ้าไม่มีจิตวิทยาทำงานกับคนดัตช์แแบนี้แล้วทำงานด้วยกันยากค่ะ)</span>

[lifeisajourney]

<span style='color:green'>พี่โจ๊กคะ</span> ใช่ค่ะ หนูก็พอเข้าใจในวัฒนธรรมที่แตกต่าง ฝรั่งที่เราทำงานด้วยที่เมืองไทยเค้าก็จะปรับวิถีชีวิตให้เข้ากับเรา แต่บอกตรงๆ หนูไม่อยากได้นิสัยแบบนี้เลยค่ะ อ้อ หนูลืมบอกไปค่ะ ที่แผนกหนูไม่มีใครเรียนสูงกว่า MBO เลยค่ะ ส่วนมากจะระดับ MAVO ตอนนี้เพิ่งมาเข้าใจอีกอย่าง เพื่อนร่วมงานอีกคนเค้าก็บอกว่า เจ๊แกขี้อิจฉา คือเค้าต้องการเป็นที่ยอมรับของคนอื่นเหมือนกัน แต่มาในรูป bully คนอื่นเค้า คือเค้าก็ไม่ได้เป็นกับเราคนเดียว แล้วด้วยความที่เค้านิสัยแบบนี้ เค้าก็โดนย้ายจากแผนกอื่นมาอยู่ที่แผนกนี้ แต่บอกตรงๆ เค้าเป็นคนทำงานที่ทุ่มเทให้กับบริษัทมาก หนูก็เข้าใจความรู้สึกเค้านะคะ ทำงานมานานคงรู้สึกเหมือนเป็นบ้านของเค้า ทางเมเนจเม้นต์ก็พยายามแก้ปัญหาตรงนี้ เพราะเค้าเป็นประเภททำงานดี แต่เข้ากับเพื่อนร่วมงานยาก lage persoon หัวหน้าแผนกเก่าหนูเค้าก็ว่างั้น

แล้วที่เค้าอิจฉาเพราะหนูจบปริญญาตรี อันนี้นี่หนูไม่เข้าใจอย่างมากเลยค่ะ หนูเรียนคอร์สด้านชิปปิ้ง ที่ทางบริษัทส่งไปเรียนประมาณเกือบ 30 คนได้ มีคนผ่านอยู่สามคน แล้วเผอิญหนูเป็นหนึ่งในนั้น แล้วภาษาดัชต์หนูก็สุดห่วยถ้าเทียบกับคนดัชต์แท้ๆ ตอนนี้หนูก็เรียนที่ Hogeschool ไปเล่นๆ เพราะอยากฝึกภาษาดัชต์แค่นั้นเอง คือหนูคิดว่าเค้าเป็นคนดัชต์แท้ๆ ถ้าเค้าคิดจะเรียนเค้าก็น่าจะทำได้ดีกว่าหนูด้วยซ้ำ แล้วหนูลองเรียนดูแล้วมันก็ไม่เห็นจะยากอะไร (ยากตรงภาษาดัชต์ที่หนูอ่านแล้วไม่เข้าใจมากกว่า) แต่หนูก็ไม่ซีเรียสกับการเรียนเท่าไร แค่อยากหาอะไรทำแค่นั้นเอง

<span style='color:red'>พี่โจ๊กก็ไม่เก่ง แต่ก็พอจะเบรคคนดัตช์ที่มีปมด้อย แล้วพยายามเหยียบเรา
เพื่อให้เขารู้สึกว่าเขาแข็งแรงมากขึ้นได้ค่ะ
(ถ้าไม่มีจิตวิทยาทำงานกับคนดัตช์แแบนี้แล้วทำงานด้วยกันยากค่ะ)</span>

อ้างตามข้อความข้างต้น หนูว่าพี่โจ๊กนี่ระดับเซียนเหยียบเมฆแล้วค่ะ แล้วก็ถูกต้องที่สุดเลยค่ะ ที่่คนดัชต์เนี่ยมีเอกลักษณ์ที่ไม่เหมือนชาติอื่นๆ จริงๆ ไม่มีแอบแบ๊วค่ะ ดังนั้นคบห่างๆ จะดูน่ารักที่สุด แต่ถ้าเกี่ยวข้องด้วยมากๆ เนี่ย บางทีก็เหนือยเหมือนกัน

ปล พี่โจ๊กคะ เดี๋ยวหนูหลังไมค์ไปนะคะ

[lifeisajourney]

<span style='color:orange'>คุณปอม</span> ขอบคุณมากค่ะที่เข้ามาแชร์ คือเราก็ตอบโต้กลับนะ แล้วเราก็ไปคอมแพลนกับหัวหน้าใหญ่เราเลยล่ะ คือทุกคนรู้ว่านิสัยเจ๊แกเป็นยังไง แต่การเมืองในบริษัทเราตอนนี้แรงมาก ตอนนี้เราก็เป็นแค่กระสุนลูกนึงที่ถูกใช้ แค่นั้นเอง แต่มันก็ทำให้เค้ากระเทือนได้ (หลังจากเจ๊แกโดนไปหลายลูกแล้ว)

แต่ยอมรับเลยว่าสามอาทิตย์ที่แล้วนี่ นรกชัดๆ เลย จิตตกเลยล่ะ แบบว่าอยากออกมาก (แต่ยังไม่ออกเดี๋ยวเค้าหาว่ากลัว หนีปัญหา) แล้วที่แปลกคือ ทุกคนกลัวเค้านะ เค้า bitch มาก แต่ว่าเค้าก็ไม่ใช่ว่าเลวเลยนะ คือถ้าเค้าไม่ bully คนเนี่ย เค้าจะเป็นคนที่ตลกมาก ถ้าเค้าอารมณ์ดีๆ เนี่ย เราปะเหลาะให้เค้าสอนเราได้หมดเลย คือเค้าเหมือนคนอารมณ์ไม่คงที่ แล้วไม่คอนโทรลอารมณ์ด้วย ภาษาดัชต์เค้าเรียกว่า trut คือ personality เธอชัดมาก (บวกกับตัวโต เหมือนหมีกริซลี่เลย) อิจฉา ก็แสดงออกเลยว่าอิจฉา ไม่มีแอบแบ๊ว ชอบกัด ชอบข่ม แต่ถ้าทำให้เธอรักได้ เธอจะปกป้องสุดชีวิตเลย

เราก็พอมองเกมส์ออกนะ แต่ถ้าให้เราเปลี่ยนตัวเองเพื่อให้เข้ากับแผนกนี้ เราไม่ทำล่ะ เพราะเราก็มีเพื่อนที่แผนกอื่นด้วยพอสมควร และเค้าก็ชอบเรา ที่เราเป็นตัวเราแบบนี้ ตอนนี้เราก็พยายาม balance ตัวเองให้เข้ากับสังคมตรงนี้ แต่ถ้าอยู่ไม่ได้ก็ไปเหมือนกันล่ะ ชีวิตมันสั้น ขอใช้ให้คุ้มดีกว่าเนอะ

ปล ชอบสร้อยคุณปอมจัง เก๋ดีอ่ะ

[lifeisajourney]

<span style='color:blue'>น้องมด</span> ขอบคุณมากค่ะ พี่ก็ดูๆ เหตุการณ์อยู่ว่าจะเป็นอย่างไรต่อไป แต่ก็จะเริ่มหางานไปเรือยๆ แล้วล่ะ ถ้าเจ๊แกของขึ้นอีก พี่ก็จะเล่นแบบ Sick leave เลย อิอิอิ (แผนชั่วดีมั้ย) นอนอยู่บ้าน รับเงินเดือน 70 เปอร์เซ็นต์ก็ยังดี

ขอให้สุขภาพแข็งแรงขึ้นไวๆ นะคะ แล้วมาบอกประสบการณ์ ไข้2009 นะคะ

[lifeisajourney]

สวัสดีค่ะทุกๆ คน วันนี้อ้วนเข้ามาขอบคุณทุกคน ทุกกำลังใจและคำแนะนำนะคะ มาเล่าเรื่องต่อค่ะ ว่าเหตุการณ์ตอนนี้ดีขึ้นแล้ว และก็ได้เรียนรู้อะไรหลายๆ อย่าง

หลังจากที่มีปัญหากับแผนกใหม่แล้ว เราขอย้ายกลับมาอยู่แผนกเดิม ตอนนั้นคิดอยู่อย่างเดียวคือแตกเป็นแตก แต่ไม่ยอมแล้ว หลังจากนั้นก็หยุดอยู่บ้านเกือบสองอาทิตย์ แล้ว หัวหน้าก็โทรมาถามว่าจะกลับมาทำงานได้เมือไหร่ เพราะว่าเราได้กลับมาอยู่ที่แผนกเดิมแล้ว โต๊ะก็ย้ายลงมาแล้ว เราก็ระริกระรี้กลับไปทำงานต่อ ช่วงสองอาทิตย์แรกเราทำแต่งานเราเหมือนเดิม เจ๊แกก็ลงมาก่อกวนข้างล่าง เราทำตัวปรกติ รื่นเริงยิ่งกว่าอยู่ข้างบนอีก มีทั้งคนที่ให้กำลังใจ และมีทั้งคนที่เกลียดเราไปเลย แต่เราไม่สนใจ เราได้ในสิ่งที่เราต้องการ ในช่วงแรกๆ ก็มีคนพูดกระทบกระเทียบหรือ ทำกริยาแรงๆ ใส่เรา แต่ถ้าใครล้อเรา เราล้อกลับและเอาให้แรงกว่าด้วย ไม่สนว่าจะแก่กว่าเรารึเปล่า

พอหลังจากนั้นเราก็เริ่มเข้มแข็งขึ้น และปล่อยวางมากขึ้นด้วย หลังจากนั้นเพื่อนร่วมงานคนนึงในแผนก เค้าไม่ได้ต่อสัญญา เค้าก็ร้องไห้เพราะเค้าเพิ่งซื้อบ้าน เราก็คิดว่างั้นเราก็คงไม่ได้ต่อสัญญาหรอก แต่เราก็ไม่ได้รู้สึกอะไรแล้ว คิดว่าอีกสามเดือนเอง เพราะบรรยากาศในที่ทำงานตอนนั้นก็ไม่ได้น่าอยู่เท่าไหร่แล้ว เจ๊แกไปเม้าส์ไว้ทั่ว แถมบางคนทั้งที่ไม่รู้จักเรา ยังมองเราแย่ไปเลย แต่คนที่เค้ารู้จักเรา เค้าก็ให้กำลังใจ หัวหน้าเราเค้าก็คอยหนุน เค้าบอกว่าให้เข้มแข็งไว้ เมื่อไหร่ที่เค้าต้องการความช่วยเหลือจากเรา เค้าจะเปลี่ยนไปเอง

จากที่เราเคยหัวเราะตลอด ยิ้มตลอด เราเริ่มวางตัวห่างขึ้น คือยังเป็นคนสนุกสนานเหมือนเดิม แต่ไม่ยอมให้มาขี่หัวเราอีก มีเพื่อนร่วมงานชาย เค้าชอบล้อเรื่องนวดไทย เราก็ล้อเค้ากลับบ้างแต่เอาให้แรงกว่า จนเพื่อนร่วมงานที่แผนกเราหัวเราะกันลั่น ทำให้เค้าเสียหน้าไปเลย หลังจากนั้นเค้าก็ไม่กล้ากับเราอีก แล้วก็มาพูดดีด้วย

หลังจากนั้น หัวหน้าเราเค้าเพิ่มงานให้เรา คืองานของเพื่อนร่วมงานเราที่ไม่ได้ต่อสัญญา ช่วงนั้นก็เป็นช่วงที่ต้องอดทนมาก เพราะคนจะเปรียบเทียบว่าภาษาดัชต์เราก็ไม่ได้ดีมาก แถมประสบการณ์การด้านนี้เราก็น้อยกว่าเค้า แต่หัวหน้าเราเค้าเชื่อว่าเราทำได้ เราเลยตั้งใจเรียนรู้อย่างน้อยก็ได้ประสบการณ์เพิ่ม แอลเลน เพื่อนร่วมงานที่ไม่ได้ต่อสัญญา เค้าก็โปรมาก เค้าตั้งใจสอนเราทุกอย่าง ถึงแม้ว่าเค้าจะต้องออก อาจมีบางครั้งที่เค้ากระแนะกระแหนบ้าง แต่เป็นเรื่องธรรมดา แต่ช่วงสองอาทิตย์ที่เราเรียนรู้งานจากเค้า เรารู้สึกว่าเค้าเป็นคนที่ดีมาก แตกต่างจากคนดัชต์หลายๆ คน เค้าจบปริญญาตรีด้านนี้โดยตรงและชอบท่องเที่ยวทั่วโลก ชอบโดดร่ม ปีนเขา เป็นผู้หญิงที่แข็งนอกอ่อนใน ตอนอาทิตย์สุดท้ายเรารู้สึกว่าเค้าเอ็นดูเรามากเหมือนกัน เค้าให้เบอร์กับเมล์เราก่อนเค้าไปพักร้อน ช่วงเวลาสองอาทิตย์ครึ่งที่เทรนกับเค้า เรารู้สึกเสียดายมากที่บริษัทเลิกจ้างคนทำงานดีๆ อย่างนี้

เพื่อนร่วมงานเราส่วนมากไม่มีใครชอบเค้าอาจเป็นเพราะเค้าแตกต่าง หลังจากแอลเลนออกได้สองวัน เราก็ได้ต่อสัญญา แต่คราวนี้เราได้สัญญาแบบไม่มีกำหนดเวลา ซึ่งเราก็ไม่คิดว่าจะได้ในช่วงเวลาแบบนี้ งานเราส่วนมากต้องติดต่อสำนักงานใหญ่ที่เจนีวา บางครั้งเราต้องถามข้อมูลจากฝ่ายเอ๊กซ์ปอร์ต ตอนแรกเราก็กลัวว่าจะไม่ได้รับความร่วมมือเท่าไหร่เพราะเรื่องเรามันกระฉ่อนไปทั่วบริษัทแล้วบางคนที่เค้ากลัวเจ๊ เค้าก็จะไม่มองหน้าเราเลย แต่ผิดคาดเราได้รับความร่วมมืออย่างดี และเค้ายังบอกว่าถ้าเธอไม่เข้าใจ ฉันยินดีที่จะอธิบายให้ฟังใหม่นะ

แน่นอนว่า บางคนยังทำกริยาใส่ก็มี แต่ว่าน้อยลง ตั้งแต่เราได้รับหน้าที่่ใหม่และได้สัญญานี้ เหมือนกับว่าแรงเสียดสีต้านทานหายไปเลย บางคนพยายามเข้ามาพูดดี ทำดีด้วยใหม่ เราก็พูดด้วยปรกติ แต่ก็ไว้ตัว ใครแรงมาเราแรงกลับ ใครพยายามพูดให้เราเสียหน้า เรื่องผู้หญิงไทยเราล้อกลับด้วยการเอาจุดอ่อนของเค้ามาเล่น ทุกวันนี้รู้สึกอยู่ได้อย่างสบายขึ้นในสังคมนี้

ตั้งแต่เกิดเรื่องจนถึงตอนนี้ เราบอกได้เลยว่า เราเปลี่ยนไปเยอะ ไม่ได้มองทุกคนในแง่ดีตลอด และก็ไม่ยอมถูกหลอกใช้ ไม่ทำให้ตัวเองทุกข์ และก็มีสติมากขึ้นเยอะ ใช้ธรรมะเข้าช่วยแต่ก็ไม่ปล่อยให้เค้าข้ามหัวอย่างแต่ก่อน

เรื่องนี้ สอนให้รู้ว่า แสดงให้เค้าเห็นว่าเราก็มีดี บางครั้งถ่อมตัวมากไปในสังคมแบบนี้ก็ทำให้เค้ามองเราไม่ออก ผลของงานเป็นตัวกำหนดให้เรายึนอยู่ได้ ณ ตรงนี้ เชื่อมั่นในตัวเองให้มาก เพราะบางครั้งเราจะเจอบททดสอบจากคนรอบข้างอย่างมาก ถ้าเรายืนด้วยสองขาตัวเองไม่ได้ คนอื่นก็จะไม่พยุงเรา จะไม่หนุนเรา เราต้องแสดงให้เห็นว่าเราแกร่งพอ และกว่าจะผ่านเรื่องนี้มาได้เราต้องขอบคุณสามีเราอย่างมากที่อยู่ข้างๆ เราตลอดถึงแม้ว่าเราจะหาเรื่องใส่เค้าตลอด เพราะเราเครียดจากที่ทำงาน แต่ตอนนี้รู้แล้วว่า ใครที่ทำให้เราเครียดต้องไปด่าคนนั้น ไม่ได้มาด่าสามีนะคะ แต่ตอนนี้สามารถค่ะ ออกจากที่ทำงานปุ๊ป เรื่องงานทิ้งปั๊ป วันรุ่งขึ้นค่อยว่ากันใหม่

และ เมื่อสองอาทิตย์ก่อนเจ๊แกทำงานพลาด มาขอให้เราช่วนลบให้ เราก็ทำให้ แกไม่กล้าขอร้องคนอื่น เพราะเรารู้งานเค้าและเราเร็วด้วย แต่หลังจากนั้นจนถึงวันนี้ก็ไม่คุยกัน แต่สามารถทำงานร่วมกันได้ แต่ไม่มองหน้ากัน ดีนะที่อยู่คนละชั้น อิอิอิ นึกถึงเจ๊ทีไร นึกถึง หนังสือเรื่อง ฉันอยู่นี่ ศัตรูที่รัก

หวังว่าเรื่องของเราคงเป็นกำลังใจให้บางคนที่กำลังมีปัญหา ขอให้สู้ อย่ายอมแพ้ เชื่อมั่นในตัวเอง อย่าปิดทองแต่หลังพระ ผลของความสำเร็จมันหอมหวานเสมอ ขอให้อดทน และมีความสุขกับทุกๆ นาทีที่มีนะคะ

ปล เราเขียนไม่ค่อยเก่งนะ แต่รักคนอ่าน

[lola]

ฟ้าหลังฝน สดใส และสวยงามเสมอค่ะ ดีใจด้วย นะคะ ที่ผ่านมาได้ และขอเป็นกำลังใจให้สู้กับงานต่อไปค่ะ...

[pamie]

ดีใจด้วยนะคุณอ้วน ปอมบอกแล้ว ให้ตบเท้าดังปัง แล้วบอกว่า ไม่ ก็แค่นั้น เข้าใจเราคนไทย มีการอบรบสั่งสอนให้อ่อนน้อม ให้เกียรติกัน แต่นั้นเราก็ต้องมาปรับตัวกับการอยู่กับฝรั่ง พี่ว่าไม่ใช่คนดัชต ประเภทเดียวหรอก ฝรั่งก็เป็นแบบนี้ ถ้าเราทำเป็นอ่อน เขาก็ยิ่งกด ซึ่งบางคนเขาไม่ได้เจตนาคือมันเป็นธรรมชาติของเขา เขาโดนปลูกฝังอบรมมาต่างกับเรา แต่ถ้าเราเอาความสามารถ มันสมอง ความขยัน และการพูดตรงกับใจเรา เขาก็ยอมรับ แต่ไอ้ที่ไม่ยอมรับ พี่เรียกฝรั่งพวกนี้ว่า ไม่พัฒนาทางสังคม หรือ arrogantดีใจด้วยนะเพราะอยากให้อ้วนเรียนรู้บทเรียนในการอดทนความกดดันครั้งนี้ไว้กับการทำงานในภายหน้า ไม่ว่าที่ไหนก็จะเจอะเจอแบบนี้เหมือนกัน เราต้องไม่ทำให้ตัวเองเครียด จิตตก พี่มีคติประจำใจจากเมเนเจอร์พี่ที่เขาพูดแต่คำนี้จนพี่รำคาญ Every body are difference แต่พอมานึกถึงประโยคนี้ทีไร ทำให้พี่ปลงและมีกำลังใจทำงานต่อไปในวันที่พี่เจอ another bad day

[beem]

ดีใจด้วยนะคะ

[Sweet_Meaw]

สู้ ๆ นะคะ

[lifeisajourney]

คุณ LoLa ขอบคุณค่ะ สำหรับกำลังใจ

คุณปอม อิอิ ไม่เรียกพี่นะ หน้าอ่อนอ่ะ เรานะสงสัยอย่างมาก ทำดีๆ ไม่ชอบ ชอบประเภท Bitchy แฮะ แต่ช่วงนั้นนะ เรานะเสียความมั่นใจไปเยอะเลย แต่ตอนนี้ไม่ละ วันนี้ก็เพิ่งฉะกับแผนกอิมพอร์ตมา เดี๋ยวนี้แรงมา แรงไป อย่าได้แคร์ คือหัวหน้าเราเป็นประเภทจะทำงานทุกอย่าง และแก้ปัญหาทุกอย่างด้วยตัวเอง ทั้งๆ ที่ไม่ใช่ความผิดของแผนกเรา เค้าจะไม่ชนกับแผนกอื่น ซึ่งตรงนี้ทำให้แผนกเราไม่ค่อยมีใครเกรงใจ แต่หัวหน้าเราเค้าก็เก่งนะ แต่เค้าไม่ค่อยออร์กาไนซ์เท่าไหร่ คือชอบทำงานทุกอย่างเองหมด
อย่างที่ปอมว่าอ่ะ ต้องตบโต๊ะ เสียงแข็งถึงจะได้รับการยอมรับ แต่ก่อนเราจะเกรงใจนะ เพราะไม่อยากให้เกิดปัญหาระหว่างชาติน่ะ อิอิอิ ก็มาอยู่เมืองเค้าเนอะ ก็ให้เกียรติเค้า แต่ไม่ฮ่ะ เค้าดันคิดว่าอ่อน ดังนั้น ก็เจอกับเราภาคใหม่ละกัน ตอนนี้เศรษฐกิจแบบนี้เราก็ทำที่นี่ไปก่อน ถ้าอะไรๆ มันดีขึ้น เราก็คงหาที่อื่นดูบ้าง ขอบคุณปอมอีกครั้งนะ ปอมตรงไปตรงมา และเป็นคนคิดบวกมากเลย สำหรับเหตุการณ์ที่ผ่านมาทำให้เราเรียนรู้อะไรเยอะขึ้นมากเลย แกร่งขึ้นด้วย จะพยายามประคองตัวเองให้มีสติ แก้ปัญหาสำหรับวันใหม่ๆ ปัญหาใหม่ๆ

คุณ บีม ขอบคุณมากค่ะ
คุณ เหมียวหวาน แปลตรงตัวเนอะ ขอบคุณมากค่ะ สำหรับกำลังใจ

[หญิงป้า ณ คุ้มฮาแตก]

มีเพื่อนร่วมงานชาย เค้าชอบล้อเรื่องนวดไทย เราก็ล้อเค้ากลับบ้างแต่เอาให้แรงกว่า จนเพื่อนร่วมงานที่แผนกเราหัวเราะกันลั่น ทำให้เค้าเสียหน้าไปเลย หลังจากนั้นเค้าก็ไม่กล้ากับเราอีก แล้วก็มาพูดดีด้วย

พี่โจ๊กก็เคยเจอ ที่ทำงานเก่า
คนที่ทำงานในครัวมากระดี๊กระด๊ากับพี่โจ๊ก เพราะมีนังผู้หญิงชาวหอนไปพูดอะไรให้น่ะ
เฮียบอกว่า เธอมาจากเมืองนวดใช่มั้ย ผู้หญิงไทยนวดนานาชาติ
พี่โจ๊กบอกว่า ใช่แล้ว ฉันมาจากเมืองนั้น
เฮียก็บอกว่า นวดให้เฮียหน่อย
พี่โจ๊กบอก นอนลงกับพื้นสิ คว่ำหน้าก่อน หงายที่หลังนะ
เฮียก็งงๆ แต่ก็นอนคว่ำหน้าลงบนพื้น พี่โจ๊กก็เดินพรวดๆบนลงหลังมันเอ๊ยเฮียทั้งใส่รองเท้า
ดีว่าวันนั้นไม่ใส่ส้นสูงนะ เฮียโชคดีไป...

เพื่อนที่ทำงานตกตะลึง ซักเดี๋ยวก็ฮากันตึง
ส่วนเฮียนั่นก็ไม่กล้าโวย คงอาย
พี่โจ๊กเลยเกทับไปกลางวงว่า
"ลืมบอกไปว่า ฉันเป็นลูกนายทหารคอมมานโด ที่เคยคุมค่ายมวย ไม่เคยทำงานนวดมาก่อน"

ส่วนเรื่องวาจานั้น ถ้าอยู่เมืองนอก พี่โจ๊กก็ใช้นิสัยคนเมืองนอก
แต่กลับเมืองไทย ก็อยู่แบบไทยๆ

คงเป็นเพราะพี่โจ๊กถูกเลี้ยงให้เป็นตัวของตัวเองและโตที่เมืองนอก เลยไม่ถ่อมเนื้อถ่อมตัว
ไม่เหนียม ไม่กลัวที่จะบอกว่าตัวเองรู้สึกอย่างไร
เลยไม่มีปัญหา ถ้าจะพูดอะไรออกมาให้เขารู้สึกว่า "อย่าแหยมกับข้านะเอ็ง"

[หญิงป้า ณ คุ้มฮาแตก]

แต่คิดว่า คราวนี้หนูอ้วนคงจะหมดปัญหา
เพราะว่า ถ้าเราสามารถจัดการหัวโจกให้ตัวเล็กเห็นได้
ก็ไม่มีใครกล้ากับเรา...

เพียงแต่ว่า พอเขารู้ว่าเราเอาจริง
เราก็ควรจะเป็นคนที่มีเหตุผล...เอาแค่สั่งสอน
แต่อย่าไปต่อความยาวสาวความยืด
เดี๋ยวจะกลายเป็นว่า เขาจะไม่เกรงเราอีกต่อไป

[pamie]

คุณอ้วนกำลังใจดีขึ้นมากเลยเนียะ เพื่อนๆมาผลักดันให้สู้ๆๆๆ เนี่ยะ แหม หญิงป้า ปอมก็ยังมีนะ ไอ้ความสุภาพ พูดจาถนอมน้ำใจคนนะ ยังไงก็ติดนิสัยไทยอยู่ แต่จะพูดตรงๆก็แต่เรื่องที่มันต้องพูดจริงโดยทีใช้วิธีพูดแบบ ไม่ห้วน ซึ่งปอมก็ไม่ชอบเพื่อนร่วมงานที่เป็นเมเนเจอร์เขาพูดเลย เธอเป็นอินเดีย บทเธอจะพูด ก็ตรงยังกะไม่มีการอบรมมา จนเมเนเจอร์อีกคนรับไม่ได้ หญิงป้าขา เมื่อวานปอมลำบากใจมาก สโตร์เมเนเจอร์ไม่อยู่สองอาทิตย์ ชีก็ incharge ก็ไม่พอใจกับการทำงานของเมเนเจอร์ฝรั่ง(คงเก็บไว้ในใจนานพอควรแล้ว)
ก็พูดกับเธอประมาณ เธอทำงานไม่ได้เรื่อง ทำไมสต็อคเหลือตั้งห้าเคจให้อีกรอบทำ ฝรั่งก็รับไม่ได้เถียงกันลั่นออฟฟิศ ปอมว่าจะไม่ยุ่งแล้ว ได้ยินเสียงฝรั่งผลักประตูออกแล้วบอกให้ชี(อินเดีย)กลับบ้านไปซิ ถ้าไม่พอใจก็กลับบ้านไปก่อน ไป๊ (ฝรั่งคงรับไม่ได้กับการพูดตรงเกินไปของชี เหมือนว่าเขา you work like shit)

แค่นั้นหนูไม่มีทางเลือกกลัวเรื่องบานปลายต้องเข้าไปยืนในอ๊อฟฟิศฟังพวกมันเถียงกัน แต่ต้องอยู่ตรงนั้นเพราะเริ่มกร้าวร้าวกันทั้งคุ่ โอ้ย เบือจัง แทบจะรอให้เมเนเจอร์กลับมาทำงานไม่ไหวแล้ว ยังงี้มั่งคะเขาเรียกมีแต่ผู้หญิงทำงานด้วยกันต้องมีปัญหา ต้องมีผู้ชายเสริมมั้ง แล้วปอมก็มีการเงินจากสโตร์อื่นมาเทรนด์ แล้วชีเป็นคนเสียงดังมาากกกกก ดังขนาดได้ยินไปสามไมล์เลยกะอีแค่พุดธรรมดา แถมเอาจริงเอาจังกะงานมาก(เกิ๊นไป)ปอมจะพัก จะเข้าห้องน้ำ ชีไม่พอใจ เมือวานฟึดฟัดใส่ปอม ว่าฉันมาเทรนด์ฉันต้องการเรียนรู้ให้แน่นที่สุด ฉันไม่พอใจเลยทีเธอผลุบไปผลุบมา โฮฮฮฮ ชีแกต้องการปอมทุกนาทีว่างั้น ฮึอออออ ปอมได้แต่นั่งเงียบกริบ แต่วันนี้เริ่มดีขึ้นแล้วคะ เริ่มชินกับเสียงเธอและก็พยายามอยูเพื่อเธอ ทุกวินาที

แต่จริงๆปอมเห็นด้วยว่าเมเนเจอร์ฝรั่งคนนี้ทำงานเลอะเทอะ รอบเขานะมาต่อทีต้องถอนหายใจ แต่ก็ไม่ควรพูดให้เขาเสียใจจนกลายเป็นโกรธขนาดนั้น ปอมไม่มีปัญหากับอินเดียคนนี้เพราะรู้ว่าเธอแรง ก็เลยไม่สนใจเวลาเขาพูดเป็นขวานผ่าซาก บางทีพูดกลับให้หัวเราะกันไปจนปอมกลายเป็น คอมมาดี้ของสโตร์ไปเลย คือนั้นเป็นวิธีแก้ปัญหาของปอมเองนะคะ และเราก็อยู่โดยไม่มีปัญหากับเขา เพราะทำเป็นไม่สนใจไป ไม่เอาคำพูดเขาเก็บมาคิดให้ตัวเองโกรธ
แต่จริงๆ ปอมก็คิดว่าตัวเองคงทำงานใช้ได้ เพราะชีและสโตร์เมเนเจอร์ก็ไม่เคยตำหนิเหมือนเมเนเจอร์ฝรั่งคนนี้
โทษทีนะคะคุณอ้วนขอกระทู้คุณอ้วนมาระบายซะงั้น เพราะตอนนี้ปอมทำใจลำบากเพราะเป็นคนกลาง ต้องให้ความเห็นกับทั้งสองฝ่ายหลังจากเขาทะเลาะกันเนี่ยะ น่าเบื่อจริงๆช่วงนี้