<span style='font-size:14pt;line-height:100%'>มาต่อให้จบ ๆ แล้นะคะ</span>
<span style='font-size:14pt;line-height:100%'>***ไคล์แมกซ์***</span>
<span style='font-family:Arial'>วันที่ 14 เมษา สามีป้อมเดินทางไปเริ่มงานที่ประเทศซาอุ
ป้อมเองก็เข้า กทม เพราะไปสานต่อคอร์สทำสวย ที่ซื้อไว้นานนม
หลังจากที่หน้าหายแดงเพราะรอยทิ่มแทงของปลายเข็ม
(ป้อมไปทำ Derma roller เป็นวิธีแก้ผิวหน้าแย่ ๆ แบบป้อม
ทำจนหมดคอร์สก็ไม่ได้ดีขึ้นเท่าไหร่ โอ้แต่ทรมานใช้ได้)
ทำเสร็จพักสอง สามวัน ก็เดินทางกลับบ้าน
หลังจากนั้นประมาณ สิบวันได้ ป้อมเข้า กทม อีก ไปทำหน้า
เหมือนเดิมอยากเร่ง ๆ ให้เสร็จ อีกอย่างตอนนั้นไปนอนเม้าท์
กะน้องฟูก (แห่งครัวไกลบ้านนี่แหละ) ก่อนที่น้องจะเดินทาง
ไปอังกฤษ เพื่อเรียนต่อ
ก่อนเข้า กทม ป้อมได้พบกับนายแอ๊ปเปิ้ล เพราะนายแอ๊ปเปิ้ลกลับมา
ได้สองสามวันแล้วแหละตอนนั้น ช่วงนายแอ๊ปเปิ้ลกลับมาใหม่ ๆ
เราก็ไม่ได้ไปบริการสวย เพราะเธอเคยประกาศไว้ว่า
เวลาสามีเธอมาเธอขอเวลาเป็นส่วนตัวอยู่กันสอง ต่อ สองหน่อย
เราก็เลยไม่ไปยุ่มย่ามตอนนั้น เพราะก็เห็นใจนาน ๆ เขาเจอกันที
แต่วันที่เราเจอนายแอ๊ปเปิ้ลก่อนเข้า กทม นั่นแหละ เราก็ได้โทร
หาสวย ก็แค่จะถามไถ่ เพราะช่วงนั้นเธอเริ่มอึดอัดมากแล้ว
แต่ปรากฎว่าเธอปิดมือถือ เราก็เลยบอกนายแอ๊ปเปิ้ลว่า
เราจะเข้า กทม ไปทำธุระคงจะหลายวันหน่อย
<span style='color:red'>กลับมาค่อยเจอกัน นายแอ๊ปเปิ้ลยังตอบโอเคกับเรา</span>
ป้อมก็อยู่ กทม ประมาณเกือบอาทิตย์ได้ พอกลับบ้าน
ก็ยุ่งทำโน่น นี่อยู่บ้าน เจนโทรหาป้อม ถามว่างมั้ย
รบกวนไปโรงพยาบาลเป็นเพื่อนหน่อย จะพาลูกไปหาหมอ
ป้อมก็ไป เจนขับรถป้อมอุ้มลูกเจน ตอนนั้นพ่อเจนก็มาอยู่
เป็นเพื่อนเจนแหละ แต่ตาสายแกแก่แล้ว เราก็เลยให้แกอยู่บ้าน
ช่วงที่จะออกจากซอย เราเจอนายแอ๊ปเปิ้ลเดินเอาขยะ
ไปทิ้งเราก็หมุนกระจกทักทาย นายแอ๊ปเปิ้ลหน้าไม่ยิ้ม
แต่ก็พูดทักทายเรา
<span style='font-size:14pt;line-height:100%'>เย็นวันนั้น สวยโทรหาป้อมบอกอยากกินทุเรียน</span>
ป้อมไปตลาดนัดมันมีแต่ลูกใหญ่ ๆ ก็เลยซื้อลูกนึง
แบ่งใส่ 3 ถุง ให้ตัวเอง สวย และก็ตาสายด้วย
แกชอบกินทุเรียนกับข้าว คนแก่น่ะ
<span style='font-size:14pt;line-height:100%'>เช้าวันถัดมาพี่นกเดินเอาขยะไปทิ้ง เจอสวย ถามว่าทุเรียน
เมื่อวานอร่อยมั้ย เธอตอบไม่ได้กิน มันเละไปเธอ เลยทิ้ง</span>
พี่นกเป็นคนไม่กินทุเรียนยังมาบ่นเสียดายกับป้อม
และสวยเธอก็ตอแหลเห็น ๆ อีกแล้ว ทุเรียนลูกเดียวกัน
เราก็กิน เราซื้อทุเรียนแบบกำลังกินอยู่แล้ว แบบเละเราก็
ไม่ชอบ วันนั้นก็โมโหเหมือนกัน ยังพูดกับพี่นกว่า
ถ้าเอาของที่เราให้ทิ้ง ก็ไม่ต้องมาบอกเราก็ได้
ถ้าอยากรักษาน้ำใจกันเหมือนคนทั่วไปเขาทำน่ะ
แต่ป้อมเดาเอาว่า สวยเธออยากกินแหละแต่เธอ
เกรงใจนายแอ๊ปเปิ้ล เพราะเย็นวันนั้นนายแอ๊ปเปิ้ลอยู่บ้าน
วันเดียวกันนั่นเองก็วันที่สองที่ป้อม กลับจาก กทม
เจนโทรมาอีกขอให้ป้อมช่วยถ่ายรูปลูกส่งไปให้ย่าที่ฮอลแลนด์
กล้องที่เธอมีมันถ่ายไม่สวย กล้องป้อมมี 2 ตัว ตัวนึงก็เก่าแล้ว
ถ่ายออกมาเหลือง ๆ เหมือนกัน ก็เลยเอาตัวใหม่ Sony Cyber Short
ไปถ่ายให้ ภาพน่ารักมาก เราถ่ายได้ช้อทดี ๆ เยอะ การถ่ายภาพ
เด็กซึ่งตอนนั้นลูกเจน 2 เดือนกว่า การที่จะหลอกเด็กยิ้มแล้ว
กดได้ช้อทสวย ๆ นั้นค่อนข้างยาก แต่เราถ่ายได้สวย
พอจะโหลดรูปลงคอม ดันหาสายกล้องไม่เจอ ป้อมโทรไป
ถามสามีที่ซาอุ เธอบอกอยู่ตรงนั้น ตรงนี้ เราก็ไปหา
หานานมาก ก็ไม่เจอสรุปคงหายไปตอนเราย้ายของ
มาจากสิงคโปร์ ก็เลยเอารูปออกมาไม่ได้ แล้ว Labtop
ของป้อม Acer มันก็ไม่มี Card reader คอมที่บ้านเจน
เป็น Desk Top ก็ไม่มีเหมือนกัน สามีป้อมนึกได้
โทรกลับหาป้อมบอกแอ๊ปเปิ้ลใช้ Labtop ของโซนี่ นี่นา
ต้องมี Card reader เอารูปออกมาได้แน่นอน ให้ป้อมโทรหา
นายแอ๊ปเปิ้ล ป้อมก็เลยโทรไปบอกจุดประสงค์
นายแอ๊ปเปิ้ลตอนนั้นไม่อยู่บ้านแต่สวยอยู่ ป้อมบอก
ขอแค่เอารูปผ่านออกมาเดี๋ยวป้อมก๊อปลง CD แล้ว
จะลบรูปในคอมเธอทิ้ง ไม่ให้รบกวนพื้นที่ นายแอ๊ปเปิ้ล
ก็บอกโอเค สวยอยู่บ้าน
ป้อมก็เลยถือกล้องกะ CD ไปบ้านนายแอ๊ปเปิ้ล
พอกดออดสวยออกมาเปิดประตู<span style='color:red'>
<span style='font-size:14pt;line-height:100%'>เรายังไม่ทันพูดอะไร เธอบอกว่านายแอ๊ปเปิ้ลโทรหาเธอ
บอกไม่ให้เรายืมใช้ Labtop เราก็อ้าวเหรอ?</span></span> เพราะเราเพิ่ง
คุยกะนายแอ๊ปเปิ้ลเมื่อกี้ สวยเธอทำหน้ากระหยิ่ม ป้อมก็
เออไม่เป็นไร ก็เลยเดินกลับ ไปงัดกล้องเก่าที่บ้าน
มาถ่ายให้ลูกเจนใหม่ ได้ภาพสวยน้อยลงก็ดีกว่าไม่ได้ส่ง
สงสารเจนด้วย เธอใช้คอมพิวเตอร์ไม่ค่อยเป็น เต็มที่
ก็พิมพ์เมลล์แล้วกดส่งหาแฟนเธอ ป้อมก็ไปช่วยส่งรูป
ให้เจนอยู่หลายครั้ง โทรกลับไปบอกสามีว่าสวยบอก
ว่านายแอ๊ปเปิ้ลไม่ให้ยืม สามีป้อมก็ว่าสวยว่า บิช เลยนะ
ตอนนั้น ว่าสวยจะไปรู้อะไรใช้คอมเป็นหรือเปล่าก็ไม่รู้
ป้อมก็เลยว่าช่างเถอะ ไปเอากล้องเก่าเรามาถ่ายแล้ว
แล้วเหตุการณ์วันนั้นก็ผ่านไปจนป้อมกำลังจะเข้านอน
<span style='font-size:14pt;line-height:100%'>เสียงโทรศัพท์ดัง ยกขึ้นมาดูชื่อที่เมมไว้คือแอ๊ปเปิ้ล
ป้อมก็กดรับ ทักก่อนเลย ไฮ ฮาวอายู ปรากฎว่า
เราทักเสร็จนายแอ๊ปเปิ้ลท่าทางจะเมาด้วยนิด ๆ ล่ะ
ด่ากลับเรามาแบบเป็นชุด ๆ แจก ฟัก มาราว ยี่สิบลูก
กินทั้งปีก็ไม่หมด ด่าเรามาประมาณว่าเธอคิดว่าเธอเป็นใคร
เมียฉันทำดีกับเธอแค่ไหน เธอมาทำอย่างนี้ได้ยังไง
แล้ว ก็ ฟัก ฟัก ฟัก บลา ๆ ๆ เป็นเวลาที่ยาวนานมาก
ที่ฟังมานด่า หลายครั้งเราจะพูดเฮ้ยเดี๋ยวนี่มันเรื่องอะไร
มันก็ไม่ลดจังหวะให้เราได้พูดเลย ก็ยังด่าไฟแล่บ
โอ้ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อนะ ตั้งแต่เกิดมา ก็เพิ่งเคยถูกด่า
ไอ้คนด่าก็เป็นฝรั่ง ผู้ชายด้วย แต่ปากน่ะ ยิ่งก็ผู้หญิงอีก
ก่อนจากมันยังลงท้ายว่า ฟัก ยู ให้เรา แล้วก็วางสายไป</span>
<span style='color:red'>
<span style='font-size:14pt;line-height:100%'>เราก็อึ้งสิคะ กินฟักจนจุกอก ไม่รู้จะทำไง ธาตุอ่อนแอ
เริ่มทำงาน เขื่อนก็เลยแตก</span></span> ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน
ว่าจะอ่อนแออะไรนักหนา นั่งร้องไห้อยู่สักพัก ก็เลย
กดโทรกลับเบอร์นายแอ๊ปเปิ้ล อยากถามว่ามาด่าตู
ทำไมแบบว่างงมาก ปรากฎว่าปิดเครื่อง ก้เลยกดเข้า
เครื่องสวย ปิดเครื่องอีกเหมือนกัน เออดีด่าตูแล้วก็
หนีกันไป สุดท้ายตัดสินใจกดหาเจน ตอนเล่าให้
เจนฟังก็ร้องไห้ไปด้วย เจนบอกเธอเองก็เคยถูกนาย
แอ๊ปเปิ้ลด่ามาแล้วสองครั้ง ก็เรื่องสวยนั่นแหละ
นายแอ๊ปเปิ้ลหาว่าเธอไม่ชอบสวย เธอบอก
ครั้งแรกที่เธอไปทักทายสวยที่บ้านนั้น
สวยไม่พูดกับเธอด้วยซ้ำ เธอก็เลยเลิกสนใจ
เจนยังบอกงง ที่ป้อมถูกด่า เพราะเห็นเราบริการ
สวยยิ่งกว่าคนในครอบครัวเสียอีก
เธอบอกเธอไม่สนใจ เพราะเธอฟังมันด่าไม่ค่อยรู้เรื่อง
แต่ป้อมบอกป้อมเจ็บใจ เพราะฟังมันออกทุกคำ
ป้อมเดินออกจากห้องนอน พี่นกก็ตกใจที่เห็นเรา
ร้องไห้ ก็เลยเล่าให้ฟัง พร้อมจะเดินไปกดออด
ถามไถ่ให้รู้เรื่อง พี่นกรั้งป้อมไว้ กลัวเขาตีน้องตัวเอง
ดุ๊ ตูไปทำไรให้มันถึงขั้นจะมาตบมาตี
แต่เราก็เชื่อพี่ล่ะ มันสี่ทุ่มแล้วด้วย
พอเช้าเราสองพี่น้องก็เลยเดินไปกดออดหน้าบ้าน
นายแอ๊ปเปิ้ลออกมาเปิดประตูหน้าถมึงทึง
เราเข้าไปในบ้านเจอสวยนั่งอยู่ด้วย เราแยกไปนั้งอีกโต๊ะ
ที่มองเห็นคนทั้งสองได้อย่างถนัด พี่นกนั้น
ไปนั่งใกล้สวยเลย เราถามนายแอ๊ปเปิ้ลว่า
เรื่องเมื่อคืนม<span style='color:red'>ันหมายความว่ายังไง
<span style='font-size:14pt;line-height:100%'>นายแอ๊ปเปิ้ลหันมาหาเราหน้าดุมากแล้วก็พูดว่า
ฉันไม่ชอบในสิ่งที่เธอทำกับสวย ตั้งแต่ฉันกลับมา
เธอทิ้งให้สวยอยู่คนเดียว เธอกลับไปเทคแคร์เจน
ที่คลอดลูกแล้ว กับสวยที่ท้องแก่
เธอกลับทิ้งให้อยู่คนเดียว อ้าวเวรรรรรรรรรร
ป้อมก็เลยว่า อ้าวก็ก่อนฉันไป กทม ฉันก็เจอเธอก็คุยกันแล้วนี่
นี่ฉันก็เพิ่งกลับมาได้สองวัน แล้วเธอก็อยู่นี่ เธอดูแลเมียเธอไม่
ได้เหรอ??? นายแอ๊ปเปิ้ลมันก็เถียงข้าง ๆ คู ๆ ลำเลิ่กบุญคุณ
ว่าถ้ารู้อย่างนี้จะไม่ขอให้สวยเดินไปเปิดปิดประตูบ้านป้อม
ให้เลย แล้วก็ว่าป้อมน่ะ ว่าเวลาอยากได้อะไรถึงจะเสนอหน้า
ไปบ้านมานนน ดู๊ มันพูดเหมือนมันอยู่ไทย 365 วัน ป้อมเลย
หันไปถามสวย เธอไม่เคยบอกอะไรสามีเธอเลยเหรอ
สวยตอบป้อมไม่มีอะไรหรอกป้อม แต่ขอโทษคนคุยกัน
แต่เมินหน้าไปทางอื่นไม่สบตามันหมายความว่ายังไง
เธอบอกว่านายแอ๊ปเปิ้ลคงโกรธมากที่เห็นเธอขี่มอร์เตอร์ไซด์
ไปซื้อทุเรียนที่ตลาดนัดตอนเย็น ตอนนั้นนายแอ๊ปเปิ้ล
อยู่บ้านเพื่อนฝรั่งตรงข้ามตลาดนัดพอดี
ดูมัน ทีเราซื้อมาให้วันก่อนมันเอาทิ้ง ดูความตอแหล
เธอพูดต่ออีกว่าไม่มีอะไรจริง ๆ เมื่อคืนนายแอ๊ปเปิ้ล
นอนไม่หลับ พอโทรไปด่าป้อมแล้ว ก็นอนหลับสบายใจ
ไม่มีอะไร เอ่อ อิฉันไม่ใช่กระโถนนะคะ </span></span>
<span style='font-size:14pt;line-height:100%'>นายแอ๊ปเปิ้ลหันมาสมทบอีกว่า ตอนที่ป้อมมาอยู่บ้านมัน
สวยทำอาหารให้ป้อมกินตั้งสองอาทิตย์ มันเอาที่ไหนมาพูด
ยัยสวยเคยทำอาหารหรั่งที่ไม่ได้เรื่องมากที่สุดที่ป้อมเคยกิน
ครั้งเดียว คือทำให้เรากินครั้งเดียว นายแอ๊ปเปิ้ลก็อยู่วันนั้น
เราเริ่มจับคลื่นความตอแหลได้ นายแอ๊ปเปิ้ลลำเลิ่กบุญคุณ
เรื่องบ้านเราอีก ว่าต้นไม้ก็ปลูกให้เรา เออที่ผ่านมาเรา
ม่ายเคยตอบแทนพวกเมิงเลยเหรอ????</span><span style='color:red'>
<span style='font-size:14pt;line-height:100%'>เรื่องสวยทำอาหารหรั่งนั้น ป้อมเคยแนะนำครัวไกลบ้านให้
เธอด้วยแต่เธอก็ไม่สนใจ อันที่จริง เธอใช้คอมไม่เป็น
มากกว่า</span></span>
ป้อมก็เลยบอกสองคนนั้นว่าถ้าคิดกันอย่างนี้ก็ไม่มีอะไรจะพูดแล้ว
และก็ไม่มีใครกล่าวขอโทษป้อมสักคน ป้อมกะพี่นกก็เลยกลับ
พี่นกบอกว่าสวยพูดโกหก จับได้จากที่เธอไม่ยอมสบตาเราเวลาพูด
เราพยายามมอง เธอก็เมินหน้าหนี คงประมาณอยากโชว์ออฟ เอา
ดีเข้าตัว แต่รังผัวไม่อยู่เหมือนเคย
ป้อมเล่าให้สามีฟังอย่างหมดเปลือก สามีป้อมโมโหค่ะ แต่เธอเป็น
ผู้ชาย เธอให้เกียรติผู้หญิงแก้ปัญหากันเอง ป้อมตัดสินใจที่จะเลิก
คบสองคนนั้น และถ้าเขาคิดว่าเราไปบ้านเขาเพราะต้องการนุ่นนี่
เราก็เลยเมสเสทไปบอกทั้งสองคนเลยว่า ต่อไปนี้เราจะไม่ไป
บ้านพวกเธออีก ต้องส่งให้ทั้งสองคนค่ะ เดี๋ยวมีกรณีฤาษีแปลงสาร
ก็พูดทำนองตัดขาดไปเลยล่ะค่ะ
นายแอ๊ปเปิ้ลตอบกลับมาไวมาก ว่าเสียใจกับการตัดสินใจของเรา
ไม่คิดว่าเราจะแบนตัวเอง มานว่าเราทำให้มานเสียใจมากข<span style='color:red'>ึ้น เหอะ ๆ
<span style='font-size:14pt;line-height:100%'>ในขณะที่สวยไม่ตอบเมสเสทเรา นายแอ๊ปเปิ้ลก็ส่งมาอีกว่า
real friend not only take, but give as well, that why I call Les a friend
จำได้ขึ้นใจเลยค่ะ ดึงสามีป้อมเข้ามาเกี่ยวค่ะ
ฟังจากคำพูดของนายแอ๊ปเปิ้ลแล้วเดาได้เลยว่าสวยตอแหล
ไว้มากแค่ไหน ป้อมเลยตอบกลับไปว่า
real friend for me is to give an unconditional of friendship
แล้วป้อมก็ต่อว่าให้ก็คือให้มันคือความจริงใจ
ไม่ได้ให้เพื่อจะหวังสิ่งตอบแทน แล้วป้อมก็จบด้วย
if you think like that, like i never give, you're truly blind
นายแอ๊ปเปิ้ลยังไม่ยอมแพ้ค่ะ ตอบกลับมาอีกว่า ดูเหมือนว่า
ป้อมจะไปบ้านมานเฉพาะเวลาที่ป้อมต้องการอะไรสักอย่าง
เท่านั้น </span></span>
<span style='font-size:14pt;line-height:100%'>โอ้ทีนี้ความคิดที่ว่าจะไม่ดึงบุคคลที่สามเข้ามาเกี่ยวของป้อม
ก็เลยสิ้นสุด ป้อมบอกว่าที่ฉันไปยืมคอมเธอวันนั้น ก็เพื่อ
จะโหลดรูปของลูกเจนเพื่อจะส่งให้ครอบครัวเขา
ถ้าเกิดว่าเธอขอร้องฉันให้ฉันส่งรูปลูกเธอให้เธอ
แต่ถ้าฉันทำให้ไม่ได้ฉันก็จะรู้สึกเสียใจเหมือนกัน</span>
หลังเมสเสทนั้นนายแอ๊ปเปิ้ลเงียบไปนานค่ะ มารู้อีกที
มานโทรไปเช็คกะเจนว่าป้อมพูดจริงหรือเปล่า แถม
ยังติดท้ายกับเจนว่าถ้ามีอะไรให้มานช่วยก็ให้บอก
<span style='font-size:14pt;line-height:100%'>แล้วมานก็เมสเสทกลับป้อมว่า ทำไมเธอไม่บอกฉัน
แต่แรก ถ้าอย่างนั้นทุกอย่างก็ยังเหมือนเดิมใช่ไหม</span>
แหวะ ไม่ล่ะค่ะ เห็นไส้หมดแล้วค่ะ ตัดเป็นตัดค่ะ
คนพรรณนี้อย่ามาคบกันดีกว่า ถ้าจะคบกันแบบ
หาผลประโยชน์ หลังจากนั้นก็ยังเมสเสทตอแย
ป้อมค่ะ ส่วนนังคุณสวยเหรอค่ะ หายหัวค่ะ
มีนายแอ๊ปเปิ้ลหรือ ที่ตาสายแกเรียกมันว่า
ไอ้อัปปรีย์เต้นเร่า ๆ ออกหน้าแทนเมียอยู่คนเดียว
พอคุยกะป้อมไม่ได้ มาถามป้อมว่าสวยเขาทำ
อะไรให้เธอถึงโกรธมาก ป้อมก็ตอบไปแล้ว
ว่าไม่ได้ทำอะไร ฉันแค่ไม่ชอบคนโกหก
ก็ยังเมสเสทมาถามป้อมอยู่เรื่อย ๆ จนป้อมรำคาญ
เลยบอกไปว่า พี่นกก็อยู่ ถ้ามีอะไรให้ช่วยก็บอก
พี่นกแล้วกัน ฮี่ ๆ โยนกี้ให้พี่ซะงั้น
ก็จะไม่ให้มานเต้นได้ยังไงล่ะค่ะ นังคุณสวย
มานใกล้คลอดแล้วนี่ แม่ก็ยังไม่ย้อนกลับมา
ต่อมาหลังจากที่พี่นกได้แวะไปถามไถ่บ้าง
นังสวยบอกว่าน้าของมานที่เป็นหนี้มานอยู่
จะมาเลี้ยงลูกขัดหนี้ให้ หุ หุ </span>