ครัวไกลบ้าน

เขียวชอบบทกลอนบทนี้
<span style='color:blue'>พ่อกับแม่ไม่มีทอง จะกองให้
จงใฝ่ใจพากเพียร เรียนหนังสือ
หาวิชาความรู้ เป็นเครื่องมือ
เพื่อยึดถือไว้ ใช้จนวันตาย
พ่อกับแม่ มีแต่จะแก่เฒ่า
จะเลี้ยงเจ้าเรื่อยไป นั้นอย่าหมาย[COLOR=blue]
ใช้วิชาความรู้ ไว้เลี้ยงกาย
ลูกสบาย แม่กับพ่อก็ชื่นใจ</span>
บทกลอนนี้แม่เอาไว้สอนเขียวตอนที่เขียวยังเด็ก และตอนนี้เขียวก็เอาบทกลอนนี้ไว้สอนลูกๆของเขียวอีกที

ขอบคุณที่เอามาฝากค่ะ

เป็นบทกลอนที่ใช้สอนลูกๆได้ดีจริงๆคะ

ขอบคุณค่ะ เป็นบทกลอนที่ดีจริงๆคะ

<span style='color:green'>แม่ก็สอนมาแบบนี้ค่ะ ภูมิใจตัวเองเหมือนกันที่ทำตามคำสอนของแม่
เอาไว้จะสอนลูกเหมือนกันค่ะ ขอบคุณสำหรับกลอนนะคะ
คือแม่สอนเป็นคำพูดน่ะค่ะ คุณเขียวมีเป็นบทกลอนเลย ดีจังค่ะ</span>

บทกลอนนี้ดีคะเคยได้ยินมาก่อนเหมือนกันอ่านแล้วซึ้งเลยถ้าคนคิดได้อ่านแล้วต้องพยายามปฏิบัติตามแน่ ๆ ขอบคุณที่นำมาฝากจ้า!

พ่อแม่แก่ชรา หากพูดจาอย่ารำคาญ
อยู่ไปอีกไม่นาน จะพบพานอีกกี่วัน
ไม่ฟังก็ไม่ว่า อย่ากล่าวหาสารพัน
อย่าดุอย่าเย้ยหยัน อย่าว่ากันให้ช้ำใจ
สังขารมันไม่เอ้อ ไม่ช่วยเหลืออย่าผลักไส
สมองก็ล้าไป จำอะไรไม่จีรัง
พูดพร่ำซ้ำๆซาก ที่เพราะอยากเล่าให้พัง
ทบทวนถึงความหลัง เมื่อคราวครั้งเลี้ยงลูกมา
เมื่อครั้งเจ้าเยาว์วัย ใครนะใครเฝ้าห่วงหา
ล้มกลิ้งรีบวิ่งมา ปลอบแก้วตาด้วยห่วงใย
เมื่อพ่อแม่แก่เฒ่า ต้องจากเจ้าตามกาลไป
ขอเพียงเจ้ามีใจ ปิดตาให้ยามสิ้นลม
ยามอยู่แม่ขึ้งโกรธ อย่ากล่าวโทษให้ตรอมตรม
ไม่รักไม่ชื่นชม เก็บขื่นข่มไว้ภายใน
ต้นไม้ไกล้ฝั่งแล้ว คงไม่แคล้วจะล้มไป
กว่าที่จะคิดได้ แม้ร้องให้ก็ไม่คืน
(คุณประภาศรี เทียนประเสริฐ)

นุชแต่งเองค่ะ..แต่งเล่นๆ..เอาลงเว็ปหนึ่งนานแล้ว..แต่ลงบทเดียว..วันหนึ่งมีชายหนุ่มมาบอกชอบกลอนบทนี้มาก..(ไม่เห็นบอกชอบเรา)..เมื่อไรจะเขียนต่อ..วันนี้ล่ะได้เขียนต่อ..แต่ลงที่ครัวนี้..อ่านเอาเบาสมองค่ะ...อยากเอาสาระ..เพราะมันไม่สัมผัสและไม่มีสาระเลย

วันหนึ่ง....คนถาม....ทำไมโสด
ฉันกล่าวขอโทษ...ไปโสด......อยู่ตรงไหน(ของใคร)
รูปฉันออกงาม....นามก็เพราะหู....กว่าใครใคร(อ้วก)
หล่อหล่อเข้มเข้ม....มีบ้างไหม....เข้ามาที (Please)

ใกล้แล้วค่ะ...ใกล้แล้วค่ะ...สละโสด
เจอชายโสด.....ไร้คู่(เหมือนกัน).....เข้ามาหลี
สามเดือนแล้ว(คบกัน).....กับรูปหล่อ.....ที่แสนดี(yes)
please..help me.....ตอบฉันมาที....อิวปิคไทย

มีคนถาม...ทำไม...ถึงยังโสด(อยู่อีก)
โถ่..ก็ไอ้ชายโฉด...ไร้คู่(เหมือนกัน)...ทีมาหลี
แต่ก่อน(มัน)มาจีบฉัน.....ทุกวัน...ทุกนาที
เจออีกที....มันส่งmessage....จีบเพื่อนเรา(เลวมั๊กมาก)

มีคนถาม...เข็ดไหม(แผนการ).....สละโสด
ฮึอ..ขอบอก...ฉันออกแนวโหด...กว่าก่อนมาก(โหด โหด โหด)
ไม่เข็ด(อยู่แล้ว)...ชายตามจีบ...มาเกี้ยวพา
จะขอพบพาน...พิฆาตมัน....ทุกชาติไป(ฮึฮึ ฮึฮึ)

<a href='http://www.hotelier.in.th/fwmail/fwmailview.php?showmaster=1&fwid=123' target='_blank'>http://www.hotelier.in.th/fwmail/fwmailvie...ster=1&fwid=123</a>

ดีมาก อ่านง่าย เข้าใจง่าย
ขอบใจที่นำของดีมาแบ่งกัน

ความรุ้สึกทีสุญเสียนุชเค้าใจดีค่ะ
ขอบคุณค่ะ

จำไม่ได้ว่าเอามาจากไหนนาน แล้ว...ลืม ก้อคนมันอายุ เหลือน้อยแล้วนิ

เน็ตแสนช้า โหลดเกมนาน คลานเป็นเต่า
คอมพ์เก่าเก่า สเป็กต่ำ ขำไม่หาย
พอเคาะหน่อย ก็เริ่มแฮ้งค์ เริ่มออกลาย
ลำโพงหาย ซาวด์การ์ดไหม้ ใบ้รับประทาน
ซีดีพัง น็อดหลุด ฮาร์ดดิสก์แตก เม้าส์แหก
ลูกกลิ้งหลุด แจ๊คเสียบหาย
จอคอมฯร้าว คีย์บอร์ดแตก แหกกระจาย
แหมให้ตาย เถอะโรบิน เกือบสิ้นใจ

ชอบกลอนบทนี้มากค่ะ พัฒน์นรีเป็นอ่านแล้วซึ่งตามเลยค่ะ แต่ปกติเป็นคนรักพ่อแม่อยู่แล้ว ไม่ค่อยทำให้ท่านผิดหวัง รักพ่อ รักแม่ จ้า

เจ็บไม่เจ็บ ก็ไม่ต่าง ไปจากเดิม
ที่เพิ่มเติม คือความเหงา เข้ามาหา
ใจมันเจ็บ แต่อดทน จนชินชา
ลืมแล้วว่า เสียน้ำตา ไปเท่าไร

ฉันเป็นได้ แค่กองหลัง ฟังเขาด่า
สะกัดบอล ไม่เข้าท่า เขาว่าให้
ไม่ได้เป็น กองหน้า ดังกว่าใคร
แต่ฉันก็ ไม่ยอมให้ เสียประตู


รอได้ไหม คนดี รอได้ไหม
รอให้พร้อม ทั้งกายใจ มากกว่านี้
รอฐานะ รอเงินทอง รออีกปี
แต่ความรัก ตอนนี้ พร้อมชัวร์ชัวร์


ถ้าแน่จริง อย่ากดตอบ ไม่ชอบใจ
อยากเจอหน้า ทันใด ในบัดนี้
ได้แต่ส่ง ข้อความ ตามหลายที
เอาแต่ตอบ ขอไปที มีเลศนัย

หมอฟันธง เอาไว้ว่า ถ้าใครอ่าน
จะพบพาน คู่แท้ แน่จริงจ้า
แถมฟันธง เอาไว้ ใครส่งมา
ตามชะตา คือคู่แท้ แน่จริงจริง

นี่แหละคือ ความเสียใจ ที่ได้เจอ
หากวันนี้ ไม่มีเธอ เหมือนวันนั้น
ถึงได้รู้ ความเสียใจ เป็นไงกัน
มันมากเกิน เกินกว่าฉัน เคยพบมา

อย่ามาทำ เป็นรู้ ดีกว่าฉัน
ไม่ต้องมา สั่งสอนกัน มันไม่ใช่
ทำหน้าที่ ไปดีกว่า อย่าใส่ใจ
คนอย่างฉัน เกินกว่าใคร จะรักลง

มีความสุข มากนักเหรอ ที่เธอทำ
หรือคิดว่า แค่ขำขำ เลยทำได้
เธอน่ะ ทำเป็นเล่น ไม่เห็นใจ
รู้ไหมว่า ฉันคิดไง ที่จริงจัง

Take less and give more ,enjoy life.
EM100

คนไกลบ้าน

“เราต่างพลัด ถิ่นสถาน บ้านเกิดมา

ข้ามขอบฟ้า มาแสนไกล ด้วยใจหวัง

พาร่างกาย หยาดเหงื่อ และกำลัง

เป็นจับกัง อยู่ต่างแดน สร้างผลงาน...

จุดมุ่งหมาย แห่งชีวิต ที่คิดฝัน

ไม่ต่างกัน คือเงินตรา มหาศาล

เพื่อครอบครัว อยู่ดีคอย อภิบาล

ให้ลูกหลาน ไร้ทุกข์ สุขสบาย...

เราต่างที่ มาต่างร้อย พ่อพันแม่

ที่แน่วแน่ ไม่ต่างคือ จุดมุ่งหมาย

สายเลือดข้น คนไทย อย่าให้กลาย

ผูกเป็นสาย โยงใยใน สายสัมพันธ์...

สามัคคี ปองดองกัน ฉันท์พี่น้อง

ร่วมกันคล้อง ร่วมกันเกี่ยว ใจไว้มั่น

แม้ทุกข์ยาก ร่วมกัน สมานฉันท์

เพื่อฝ่าฟัน อุปสรรคให้ พ้นไปเอย…”

ชีวิตหนึ่ง คล้ายถูกดึง ด้วยสายป่าน

หากหย่อนยาน ชีวิตพลัน ลับเลือนหาย

หากตึงไป สายป่านวิ่น สิ้นชีพวาย

ชีวิตจึง ควรรู้คลาย ไม่หย่อนตึง

ให้รางวัล แก่ชีวิต ของเราบ้าง

เป็นคราวครั้ง ตามแห่งใจ ใฝ่ฝันถึง

ชีวิตนี้ สั้นยิ่งนัก หากคนึง

ไม่มีใคร อยู่ถึง หนึ่งร้อยปี

Take less and give more,Enjoy life, EM150