การทำธุรกิจร้านอาหาร

[jarina]

ช่วยกันคิดหน่อยค่ะ

ขอเพิ่มรายละเอียดอีกนิดนะคะยายหนู คือตอนนี้ Jarina ได้ย้ายมาอยู่อีกเมืองหนึ่ง ซึ่งเป็นเมืองกำลังเจริญ ร้านอาหารเยอะมาก Jarina เคยทำอาหารให้เพื่อนๆของแฟนได้ลองชิมกันและได้ขายบ้างกับคนรู้จัก ผลปรากฎว่าได้เสียงตอบรับดี แต่ยังเป็นคนกลุ่มเล็กๆอยู่ที่ได้ลองชิม ที่นี่มีร้านอาาหารไทยขาย 1 ร้านเค้าเปิดมาได้ 3 ปีแล้ว เพื่อนเคยไปชิมบอกว่าไม่อร่อยเลย และมีนักโภชนาการที่ร.พ.แห่งนึ่งได้ชิมเค้ายังบอกว่าอาหารเราอร่อยมาก ความอร่อยเปรียบเทียบกับร้านอาหารไทยที่อยู่ในเมืองนี้ไม่ได้เลยและถามว่าเราจะเปิดร้านเมื่อไรเค้าจะมาเป็นลูกค้า ตอนนี้ก้อกำลังคิดว่าจะเสี่ยงดีหรือไม่เสี่ยงนะ ขอจบเพียงเท่านี้ค่ะ มีความรู้สึกว่าเสียงตอบรับยังไม่ค่อยพอใจนัก หรือเราไม่กล้าก้อไม่รู้ จะรอให้คนได้ชิมมากกว่านี้ ยายหนูและเพือ่นๆว่าดีไหมค่ะ ช่วยแนะนำกันหน่อยนะคะ (ขออนุญาตเจ้าของหน้าด้วยนะคะ)

Jarina &nsbp; &nsbp;

[ยายหนู]

สามีเป็นเชฟ ยิ่งไม่น่าจะกลัวเรื่องตกงาน เพราะงานประเภทนี้ ไม่มีสวัสดิการอะไรมากมายเท่ากับพวกที่ทำกับบริษัทใหญ่ๆ หรือทำงานกันมานานถ้าลาออกแล้วกลับเข้ามาทำใหม่ แต่จะต้องเริ่มต้นด้วยค่าแรงขั้นต่ำ แบบนี้น่าเสียดายค่ะ

เชฟที่มีฝีมือตกงานยากค่ะ

คุณบิลเป็นพนักงานบริษัทใหญ่ สวัสดิการดี ทุกๆปีจะปรับค่าแรงให้ 50เซ็นต์ต่อชั่วโมง โบนัสออกปีละ 2ครั้งๆละเกือบพันเหรียญ แต่เพิ่งจะทำได้แค่3-4ปี ยายหนูเองก็เสียดาย แต่คุณบิลเขาเด็ดเดี่ยวมาก บวกกับเพื่อนๆที่ทำงานทั้งที่ใหม่และที่เก่าสนับสนุนกันเต็มที่ และรับรองด้วยว่าฝีมือเราไปได้สวยแน่นอน...

ยายหนูคิดว่าถ้าคุณกล้าที่จะลงทุนกันเองสองสามีภรรยา ช่วยกัน โดยเริ่มทำแบบเล็กๆก่อน คุณก็มีฝีมือ สามีก็เป็นถึงเชฟจะกลัวอะไรอีก

ทำเลดีไหม ถ้าดี 2500 ไม่น่ากลัว อย่าลืมว่าทำเลจะต้องมาอันดับแรก ค่าเช่าถูกทำเลไม่ดีก็ไปไม่รอด ทำเลดีค่าเช่าก็ต้องแพงขายดีก็คุ้ม

เช้าขายอาหารฝรั่งแบบบัฟเฟ่บวกไทยสัก2อย่าง เช่น ไข่เจียวและข้าวต้มปลาหรือกุ้ง(นี่คือแผนการเมื่อย้ายร้านใหม่ ที่เราคิดจะทำแต่จะต้องจ้างคน(ฝรั่ง)มาทำช่วงนั้นเพิ่ม)

กลางวันทำไทยบัฟเฟ่สะดวกที่สุด หรือป้ายอาจจะบอกว่าไทยจีนบัฟเฟ่อย่างยายหนูก็ได้ แต่ไม่มีจีนหรอก ใส่กันไว้พวกที่กินเผ็ดไม่ได้ และเข้าใจว่าอาหารไทยมีแต่เผ็ดๆ เพราะฝรั่งรู้อาหารเราไม่หมดทุกอย่าง เขาต้องการเห็นแล้วก็ชิม ถ้าทำตามสั่งเขาจะตัดสินใจไม่ถูกแถมช้าตรงที่รอ เกรงว่าสั่งมาแล้วจะไม่ถูกปากถูกใจ

สามีต้อนรับหน้าร้าน เราก็ยุ่งหัวกระเซิงอยู่ในครัวแถมยังจะต้องมีผู้ช่วยจัดใส่จานอีกถ้าสามีไม่สามารถเข้ามาช่วยเราได้ คนล้างจานอีกล่ะ ปัญหาวุ่นๆซึ่งทำให้อารมณ์เสียก็จะตามมา แต่บัฟเฟ่จะตัดปัญหายุ่งๆเหล่านั้นได้เลย

ถ้วยชามจานซื้อมาให้พอใช้ตลอดวัน เก็บจากโต๊ะมาก็เรียงแช่ในอ่างไว้ ว่างเมื่อไรค่อยล้างเข้าเครื่องแป๊บเดียวก็แห้ง ยายหนูมีจานอยู่ 100ใบ ซึ่งเพียงพอถึงแม้ว่าวันนั้นจะขายดีถึง 1200 ก็ตาม นั่นคือวันที่ขายดี ที่ไม่พอนั่งสำหรับร้านเล็ก 28ที่นั่งของเรา ปีหน้าจะเป็น 55ที่นั่ง ทำที่ว่างๆไว้ จะได้เสียภาษีน้อยหน่อย แต่เราแอบมีเก้าอี้เสริมไว้อีก

ทุกวันนี้ ยายหนูจ้างคนมาช่วยหั่นของแค่วันละ 4ชั่วโมง นอกนั้นเราสองคนช่วยกันทำ บางคนอาจจะคิดว่า "คงจะขายไม่ค่อยดีล่ะซิถึงทำกันแค่สองคนได้" ขอบอกว่าเราทำกันแบบไม่ได้หยุดมือเลยทั้งวันตั้งแต่เปิดร้านจนปิด ถ้าวันไหนเงียบๆหน่อยก็จะหางานทำ เช็คของในสโตร์บ้าง จัดให้เข้าที่บ้าง คุณบิลก็เก็บเช็ดซอกเล็กซอกน้อยหน้าร้าน หรือไม่ก็ซ่อมแซมทั่วไป วันหยุดก็ไม่ได้หยุดเพราะมีงานอื่นๆต้องทำ

อย่าลืมสำรวจลูกค้าด้วยว่าเขาทำงานอะไร ถ้าลูกค้าเราเป็นพวกที่ทำงานประจำ สวยเลย เขาจะต้องมากินข้าวเที่ยงกันประจำ ไม่ต้องกลัวว่าจะขายไม่ได้ ถ้าฝีมือดีอย่างที่ว่ามา พวกเขาเหล่านั้นจะเพิ่มวันมากินมากขึ้น อย่างเช่นเคยมาอาทิตย์ละ 2-3วันก็จะเพิ่มเป็น4-5วัน ต่ออาทิตย์

มีลูกค้าอยู่จำนวนหนึ่งเป็นพวกที่ใช้แรงงาน เขาจะมากินตอนหลังเที่ยงนิดๆเวลาพักเที่ยงของเขา และ 5โมงเย็นหลังเลิกงาน ก่อนกลับบ้าน เขาบอกว่า ประหยัดไม่ต้องไปทำกินที่บ้าน อาหารเราก็เปลี่ยนไปเรื่อยๆ มีเมนูใหม่เข้ามาสลับสับเปลี่ยนตลอด ซึ่งจริงๆแล้วมันเป็นการทดลองของยายหนูมากกว่า ตัองการรู้ว่าลูกค้าชอบมาก ชอบน้อยและ อาหารแบบไหนที่สามารถทำใส่ถาดไว้ได้นานโดยไม่เสียรสชาติและไม่แห้ง ว่างก็ออกมาดูอาหารในถาดว่าเป็นอย่างไรบ้างเก็บเช็ดทำความสะอาดเอง ซึ่งอันนี้จะต้องใส่ใจตลอดเวลา คุณบิลละเลยหน้าที่ตรงนี้อยู่บ่อยๆ

ส่วนเรื่องเงินทุน แรกๆเราก็ต้องอาศัยบัตรเครดิตนั่นแหละ ง่ายๆ เป็นทางเลือกที่ดีที่สุดสำหรับคนที่ไม่มีเงินและสมบัติอะไรซึ่งพอจะเป็นหลักประกันให้กับแหล่งเงินกู้ได้

พูดถึงตรงนี้ยายหนูต้องขอบคุณบัตรเครดิตที่ทำให้เราก้าวไปสู่ความสำเร็จได้อีกขั้นตอนหนึ่ง ถ้าไม่มีบัตรเครดิต ก็ยังคงต้องเป็นลูกจ้างล้างส้วมโรงแรมอยู่

ยายหนูว่า รอช่วงจังหวะเรื่องเงิน แล้วก็ตัดสินใจทำ คุณอาจจะบอกว่า "รู้ยังงี้ทำซะตั้งนานแล้ว" เหมือนเช่นยายหนูกะตาบิลพูดกัน

[ยายหนู]

ได้ทิปดีจริงๆเลยนะเนี่ยะ....ที่ร้านเป้นบัฟเฟ่ ลูกค้าบริการตัวเอง ทิปแทบจะไม่มีเพราะเขารู้ว่าเจ้าของร้านทำเอง จะได้ก็ที่ใส่กล่อง เหรียญสองเหรียญและบอกว่าขอบคุณแม่ครัวที่ทำอาหารให้กิน บางคนก็ไม่ให้เลย ทิปในกล่องประมาณ 5%ของยอดที่ขายได้ในวันนั้นๆ ซึ่งยายหนูไม่เคยเอาออกมาใช้เลย เก็บไว้เป้นทุนยามฉุกเฉิน แต่สงสัยจะเอาไปลงทุนในปีหน้าซะมากกว่า.....น้องโชคดีจัง ได้แค่ทิปก็สบายแล้ว

[jarina]

ขอขอบคุณยายหนูและตาบิลมากค่ะ คำแนะนำของยายหนูนั้นมีประโยชน์กับเรามากค่ะ จุดประกายให้ Jarina มีความฝันหลายอย่าง ชอบเหตุผลต่างๆค่ะ ยิ่งเหตุผลตรงที่ทำไทยปัฟเฟ่ท์นั้นให้ความคิดกับเราได้มากทีเดียวค่ะ ประทับใจมากค่ะกับคำแนะนำ Jarina ขอให้ยายหนูและตาบิลจงประสบความสำเร็จกับร้านใหม่นะคะ ขายดีอย่างไม่หยุดยั่งค่ะ

Jarina

[ยายหนู]

ไม่เป็นไรค่ะ เราคนไทยต้องช่วยเหลือกัน มีอะไรก็เข้ามาคุยปรึกษากันได้ ไม่ต้องเกรงใจขอบคุณในคำอวยพรนะคะ

ยังมีอีกหลายคนที่ไม่รู้ว่าตัวเองก็มีความสามารถ จะถ่อมตัวเหมือนกับยายหนูตอนที่ยังไม่ได้เปิดร้าน เพียงแต่ไม่กล้าที่จะทำเท่านั้น ประหม่าเกรงว่าจะทำไม่ได้ ฉนั้นเราต้องลงมือทำก่อนจึงจะมีประสบการณ์ แล้วเราก็เรียนรู้จากประสบการณ์ของเราปรับปรุงแก้ไขเพื่อความเหมาะสมไปเรื่อยๆ..วันหนึ่งเราก็จะเก่งและชำนาญ
ยายหนูว่า คุณทั้งสองคนกำลังจะเป็นเหมือนเราในไม่ช้านี้ หรืออาจจะดีกว่าก็ได้ เพราะสามีเป็นเชฟอยู่แล้ว....

ตราบใดที่เรายังเดินอยู่บนเส้นทางธุรกิจ จะหยุดนิ่งอยู่กับที่ไม่ได้ ร้านข้างๆอาจจะกำลังจับตามองข้อบกพร่องโดยที่เราไม่รู้ตัว....

[prettypass2000]

ขอเติมนะคะ มีร้านไทยแถวนี้เปิดในfood courtที่shopping mallด้วยนะคะ เขาขายดีเพราะแถวนั้นออฟฟิศเยอะมาก พี่jarinaลองศึกษาดูนะคะ ใช้คนไม่เยอะด้วย

[ยายหนู]

ยายหนูชอบชื่อคุณ "ความสวยเพิ่งผ่านไปเมื่อปี 2000" ยายหนูก็เช่นกัน คิดว่าตัวเองน่ะสวยสุดๆก็ปี 2000 อายุ 40เต็มๆ จากนั้นมาก็เริ่มเปลี่ยนแปลง เฮ้อ ....45 ย่าง46 อีกไม่นานก็จะ 50

[prettypass2000]

ขอบคุณค่ะพี่ยายหนู นี่ก็นั่งรอความน่ารักให้กลับมาอีกรอบ อิอิอิอิ Merry Christmas & Happy New Year!

[jarina]

ขอบคุณ คุณ prettypass2000 มากค่ะ เราก้ออยากทำ food court ด้วยนะคะเมื่อไม่นานมานี้มีคนทำงานอยู่ที่ ร.พ. ได้บอกกับเราว่าจะเปิด food court ที่ ร.พ.นะ เราเคยไปช่วงกลางวันคนเยอะมากๆ เหมือนมาช๊อปปิ้งเลย ร.พ.นี้สวยเสียด้วย เค้ากำลังขยายอยู่ เราก้อสนใจนะเค้าจะเปิดเร็วๆ นี้ เรากำลังจับตามองอยู่ค่ะ ถ้ามีจังหวะอย่างไรเราว่าจะลองดูเหมือนกันค่ะ คุณยายหนู และเพือ่นๆว่าไงดีค่ะ ขอคำแนะนำหน่อยค่ะ ก้อร.พ.นี้แหละ ที่นักโภชนาการ และพยาบาล ได้ชิมอาหารของเรา แล้วบอกว่าอร่อยดี (ปากหวานพูดให้เรารู้สึกดีหรือเปล่านะ) อาหารที่สั่งไปนั้นแต่ละกล่องหมดเรียบร้อยไม่มีเหลือ บางครั้งอดไม่ได้ว่าเค้าอาจจะพูดเพื่อปลอบใจเรานะ คิดมากไปหรือเปล่าเรา ขอบคุณล่วงหน้าค่ะกับคำแนะนำค่ะ

[ยายหนู]

ก็ดีนะคะ ขายที่ รพ. แต่คุ้มค่าเช่าไหม ถ้าเมืองใหญ่ คนเยอะก็น่าจะทำ เมืองที่ยายหนูอยู่เล็กนิดเดียวถ้าขายที่ รพ.ไม่พอกินแน่....เพราะฝรั่งไม่ได้กินข้าวทุกมื้อและทุกวันเหมือนอย่างคนไทย

[Thanny]

พี่ยายหนูพูดมาถูกเลยคะ มักจะเจอคำถามที่เป็นอุปสรรคกับตัวเรา ผลคือสามีไม่แนะนำ
ให้เปิดก่อนจะแต่งงานก็บอกจะทำร้านอาหารให้เรา ฟังคนรอบข้างเยอะไปก็เลยหยุดคิด
เราชอบอาหาร และเคยขายอาหารตามสั่งตอนอยู่ไทย นี่ก่อนมาก็ไปเรียนอาหารไทย
จนได้ประกาศนียบัตรมา เมื่อไรฝันจะเป็นจริงหนอ ทุนตัวเองก็ไม่มี อิ ๆๆ

[Donlayaa]

<span style='color:green'>
เข้ามาดูภาพอาหารพี่ยายหนู
เพื่อเรียกน้ำย่อย และไอเดียหาหารเย็นนี้ค่ะ อิอิ
พี่ยายหนูช่วยชีวิตครอบครัวกิ๊กได้หลายมื้อแล้วนะคะ
ขอบคุณมากๆ ค่ะ </span>

[BoomBim]

ยายหนูจะมาเปิดร้านอาหารไทยที่อิตาลี่ไหมค่ะ ฮ่าฮ่า บุ๋มจะได้เป็นลูกค้าขาประจำ ที่นี่มีแต่อาหารจีนกับญี่ปุ่นทานบ่อยก็เบื่อ ไม่มีอาหารไทยบ้างเลย หรือเราไม่ค่อยออกจากบ้านนะเลยไม่รู้อิอิ

[Saowalak]

สวัสดีค่ะ คุณยายหนู พีชเป็นน้องใหม่เพิ่งสมัครเป็นสมาชิกค่ะ แต่ก็เข้ามาแอบขโมยสูตรอาหารของคุณยายหนูไปหลายสูตรแล้วค่ะ ขอขอบคุณมากนะคะ และขอแสดงความยินดีกับความสำเร็จ และฝันที่เป็นจริงด้วยค่ะ พีชเองก็มีความฝันเหมือนกัน หนึ่ง ฝันอยากเป็นช่างเย็บเสื้อผ้า มีร้านเป็นของตัวเอง แต่ก็เรียนไม่เคยสำเร็จสักที
สอง คือฝันอยากเปิดร้านอาหารไทย เพราะเป็นอะไรที่ชอบมาก แต่คุณสามีไม่สนับสนุน เพราะ ที่อิตาลี่ ต้องเสียภาษีเยอะมาก และที่สำคัญพีชไม่มีเงินทุนมากมาย จน ค่ะ จน..
ตอนนี้ที่ทำอยู่คือ หัดแกะสลักผักและผลไม้ และอาทิตย์ฺที่ผ่านมาก็ทำอาหารไทย แบบปาร์ตี้ ปิคนิค น่ะค่ะ คิดเป็นรายหัวไป เป็นงานแรกที่ได้เงินค่ะ ภูมิใจมากๆ เพราะอยากให้คนที่นี่ได้ลองทานอาหารไทย และทุกคนก็ชอบมากๆ ดีใจคะ เพราะเป็นเหมือนก้าวแรกของความฝัน และหวังว่าจะมีโอกาสต่อๆไปอีก. วันอาทิตย์ที่จะถึงนี้ ก็ต้องแกะสลักผักและผลไม้ให้เพื่อน เพราะจะเอาไปเป็นกระเช้าดอกไม้เป็นของขวัญวันเกิดให้กับหลานเขาน่ะคะ ก็ไม่รู้ว่าต้องคิดราคาเขาเท่าไร เพราะไม่เคยทำขาย เคยแต่ทำแจกชาวบ้านเขา เพราะ อยากที่จะ โชว์ความเป็นไทยให้คนต่างชาติได้ดู เพราะภูมิใจค่ะกับความเป็นไทย.

[แป้งหอมเด็กน่ารัก]

เคยเห็นร้านพี่ยายหนูตอนเป็นร้านเคลื่อนที่ ตอนนี้มีร้านใหม่แล้วเหรอคะ ยินดีด้วยนะคะ