เดี๋ยวนี้ รตีมีอาชีพใหม่แล้วค่ะ อาชีพใหม่ คือ " พยาบาล จำเป็น " คนไข้ พิเศษของรตี ดีจนน่า ....(คิดเอาเองนะ) &nsbp; &nsbp; ระหว่าง รตีกับคนไข้ แตกต่างกันไม่มากค่ะ แค่ " ช้าง กับ มด " เอง
คิดตามน้ำหนัก....คนไข้ หนัก 80 กิโลกรัม สูง ประมาณ 165 รตี 40 กิโลกรัม สูง 150 (บวกส้นสูง อิอิอิ) พอนึกภาพออกเนาะ
คุณเธอ อายุ 90 ไม่มีโรคประจำตัวอะไร นอกจาก โรค ชรา และความจำเลอะเลือน จำใครไม่ได้นอกจาก หลานชายคนโปรด คนเดียว (น้องเจมส์)
เดินไม่ได้ เข่าไม่มีแรง ตามองเห็นแค่ ห้า เปอร์เซ็นต์
บางเวลา ก็ ดี นั้งยิ้ม น่ารัก พูดอะไรเรื่อยเปื่อยไม่เป็นเรื่องเป็นราวเท่าไหร่..ให้กินก็กิน ให้ดื่มก็ดื่ม ชวนให้เข้าห้องน้ำ ก็ ยอมให้ยกนั้งรถเข็ญสำหรับห้องน้ำ แต่โดยดี ยอมให้ทำความสะอาดแต่โดยดี แต่นี่เป็นแค่<span style='color:red'>บางวัน</span>ค่ะ แต่ หลายวัน และ <span style='color:red'>ส่วนมากนั้น</span> คนไข้พิเศษของรตี
<span style='color:red'>
ร้องไห้(มีน้ำตาบ้าง ไม่มีบ้าง) งอแง หงุดหงิด บ่นๆๆๆ</span> และ หนักๆ ก็ ต่อยพยาบาลจำเป็นด้วยค่ะ
โดนมาแล้ว ตุ๊บๆๆๆ) แต่ " ปุ๋ยรักเด็กค่ะ " อุ้ยไม่ใช่ พูดผิด อะ เหอๆๆๆ
รตี ถือเป็นเรื่องขำขันค่ะ เพราะส่วนมากหลบทัน
เมื่อวานสดๆร้อนๆ คนไข้พิเศษของรตี นั้ง ร้องไห้ เหมือนเด็กๆ แบบไม่มีน้ำตา อยู่สักพักก็บอกว่า ฉันจะเข้าห้องน้ำ
พยาบาลจำเป็นก็ต้องรีบคะ (ปกติจะไม่บอก รตีต้องจัดเวลาให้) เพราะไม่อยากให้เลอะเทอะแบบไม่เป็นระเบียบ เรื่องเลอะเทอะไม่เป็นระเบียบ อันนี้พยาบาลจำเป็นคนนี้กลัวมากๆค่ะ
พอ ไปถึงห้องน้ำ(นั้งรถเข็ญแล้วลากถอยหลังไป หนักอะค่ะ) เราก็จับยกให้เค้ายืน
แล้ว จัดการถอด กางเกง แพมเพิส โดยที่ให้เค้ายืนเกาะ (กอด)รตี (ช้าง เกาะมด ลองนึกภาพดูน่ะคะ) รตีก็ จะยืนเซๆ ไปด้านหลัง ให้แกเกาะ ทั้งตัว
(ดีน่ะ ที่เป็นนางรำเก่า ตัวเลยอ่อน ไม่หักง่าย อิๆๆๆ) ถ้าวันไหนไม่มีใครช่วย วันนั้นทุลักทุเลเป็นที่สุด...เช่นวันนี้ก็เหมือนกัน
พอ เราถอดเตรียมตัวให้แกนั้ง เป็นเรื่องเลย " กรี๊ดดดดดดดดดดๆๆๆๆ เธอถอดกางเกงฉันอีกแล้ว...ช่วยด้วย ยัยแม่มด รังแกฉัน" (มือที่กอดอยู่ก็จิกๆๆเรา จนเรารู้สึกเจ็บ คนไข้พิเศษ ของรตี ตะโกนโวกเวก โวยวาย และจะเรียกชื่อสลับสับเปลี่ยนกันทุกวัน บางวัน ก็ แม่มด บางวัน ก็ คุณพยาบาล บางวันก็ หนูน้อย บางวันก็ คุณคนข้างบ้าน ฯลฯ เมื่อวานเพิ่มมาอีกอย่าง คุณ ตำรวจหญิง คิๆๆ เพราะแกบอก รตี ชอบสั่ง แกทำโน้น ทำนี่
สั่งยังไม่ทำตามเลย แถมเมื่อวานโดนถุยน้ำลายใส่อีก เอ้อ โดนไปเต็มๆหน้าเลยค่ะ กำลังจะเปลี่ยนเสื้อ แล้วแกไม่ยอม รตีก็ ยังทำต่อไปแกเลย ถุยๆๆๆ รตีก็นึกฉุนแกน่ะ แต่ก็ ทำอะไรไม่ได้ นอกจาก นับ หนึ่ง ถึง ร้อย ถึงพัน ....
รตีมด แต่ก็ พลังช้างน่ะจะบอกให้ เหอๆๆๆ เรื่องพาเข้าห้องน้ำก็ สำเร็จจนได้ จับแกนั้งเก้าอี้ห้องน้ำ แค่นั้นแหละท่านๆข๋า..คนไข้พิเศษรตี แรงดี ยกขาเตะ และถีบเลยค้า หาว่ากระทำชำเราแก กิกิกิๆๆ แต่ดี ที่รตีมีประสบการณ์ วิ่งหนีแม่เมื่อตอนเด็กๆบ่อยตอนที่จะโดนแม่ตี หลบเก่งคะ หลบทันค้า...
วันนี้ ก็ ครบ หนึ่งเดือน กับ 13 วัน กับอาชีพใหม่ ที่เพิ่งได้เริ่ม และ อาจจะ จบลงเร็วๆนี้ &nsbp; &nsbp;ก็น่ะ เก้าสิบ แล้วอะ
คนไข้พิเศษของรตี ก็ คือย่าค่ะ ...อยู่บ้านเดียวกัน ชกมวย กันยี่สิบสี่ ชม เลยค้า ตอนนี้จิตพยบาลจำเป็นคนนี้ ก็ มีตกบ้าง ขึ้นบ้าง ..ตอนนี้คุณสามีใจดี ติดคอมให้ห้องด้านล่าง (ห้องที่ย่าอยู่ ซึ่งเราก็ อยู่กับเค้าตลอด ทั้งวัน) จึงได้มีโอกาส ท่องเน็ตแวะมา บอกเล่าให้เพื่อนๆฟังค่ะ....
