เจอแฟนกันยังไง แฟนขอแต่งงานยังไง

[Puimek]

เนื่องจากวันี้ว่างจัดหลังจากหัวฟูมาตลอด จากวันนี้ถึงปีใหม่ไม่มีต้นฉบับต้องส่งแล้วเลยเกิดอาการงง ไม่รู้จะทำอะไร เลยมาลองตั้งกระทู้คุยความหลังกันเล่นๆกับพี่ๆน้องๆนะคะ

อยากรู้ว่าแต่ละคนก่อนพลัดบ้านพลัดเมืองมาอยู่แดนไกลจนมาเป็นเพื่อนกันในครัวไกลบ้าน แต่ละคนเจอแฟนกันยังไง และแฟนขอแต่งงานยังไง (หรือขอแฟนแต่งงานยังไง 555) อยู่เมืองไทยก็เล่าได้นะคะ

ปุยเริ่มก่อนก็แล้วกัน จะได้แฟร์ๆ เพราะเป็นคนตั้งกระทู้

เริ่มจากตอนนั้นเลิกกับแฟนคนไทยได้ระยะหนึ่ง และเป็นช่วงเรียนคอร์สเวิร์คเพิ่งจบ กำลังเริ่มหาหัวข้อทำธีสิส ไม่ต้องเข้าเรียนแล้ว เลยมีเวลาขับรถไปรับส่งพี่สาวก่อนตัวเองไปห้องสมุด ช่วงนั้นพี่สาวมีเจ้านายใหม่มาจากแคนาดาสองคน เป็นผู้เชี่ยวชาญด้านเศรษฐกิจ พี่สาวเลยบอกให้ปุยไปช่วยสอนภาษาไทยให้เจ้านายเพราะเขามีกำหนดอยู่หลายปีเลยอยากเรียนภาษาไทยด้วย ปุยก็เลยไปเพราะตอนเช้าไปส่งพี่ที่ทำงานอยู่แล้ว ปรากฏว่าหนึ่งในนั้นกลายมาเป็นสามีเราในวันนี้ค่ะ..

มันเป็นรักแรกพบนะ ต่างคนต่างแอบปิ๊งกัน แต่ไม่มีใครกล้าเริ่ม เพราะเขาก็เป็นผู้ใหญ่ แก่กว่าตั้งสิบกว่าปี แถมเป็นเจ้านายพี่สาว เขาก็ไม่กล้าจีบเราเพราะกลัวเสียผู้ใหญ่ แถมเราก็เด็กกว่าเขาเยอะ และเป็นน้องสาวเลขาด้วย มันดูน่าเกลียดไป... แต่พอสี่ปีให้หลัง เขากลับแคนาดา ปุยเรียนจบ ทำงานแล้ว ก็เลยบินไปเยี่ยมน้องชายที่เรียนอยู่วอชิงตันดีซี คุณสามีในอนาคตอยู่แคนาดาก็บอกว่าให้ไปเที่ยวแคนาดาซิ เราก็ตอบตกลง ช่วงที่อยู่แคนาดาหนึ่งอาทิตย์นี่เอง ต่างคนต่างก็สารภาพความรู้สึกกัน...

แต่ยัง...ยังอีกนานกว่าจะได้แต่งค่ะ เพราะอยู่คนละประเทศ เรียนรู้กันต้องใช้เวลา สมัยนั้นอีเมลยังไม่มี ต้องใช้จดหมาย สรุปรวบสั้นๆ ตอนจบเลยละกัน ว่าอีก 5 ปีผ่านไป เขาถึงขอแต่งงาน

ช่วง 5 ปีก่อนแต่งนี่มันยาวนะคะ ไว้เล่าภาคสองนะ ขอฟังเรื่องพี่ๆ น้องๆ ก่อน แล้วจะมาเล่าสรุปว่าเขาขอแต่งยังไง ทำไมถึงขอ และทำไมถึงตกลง...

to be continued....โปรดติดตามตอนต่อไปค่ะ

[นิรินธนา]

อิ อิ เคยตอบกระทู้นี้นานนนนนมาและ เดี๋ยวมาเล่าบ้างจ้าพี่ปุย ติดดูสูตรเสน่หาอยู่ค่ะ

ปล.ของหนูก็พี่สาวชักนำเข้าสู่วงการเหมือนกันค่ะ

[pimlapas]

อ๊ะ ..อ๊ะ.. น้องปุย มี to be continued....ให้ชวนติดตามอีกแล้วค่ะ จะรอนะจ๊ะ
ของพี่พิมคนเขารู้กันโหม๊ดแล้วล่ะว่า ป้าพิมกับลุงหนวด เขาเจอกันทางอินเตอร์เนต คริก..คริก ป้ายสุดท้ายของป้าพิมแล้ว เลยตอบตกลงเขาไปซะ นี่เลยค่ะ คัดลอกบางตอนมาจาก
<span style='color:red'>นิยายรักฉบับป้าหมู โดย พิมพ์ลภัส</span>
ตอนที่ ๔ รักข้ามขอบฟ้า

และแล้ว... วันที่ป้ารอคอยก็มาถึง ป้าได้เจอตัวจริงของผู้ชายที่แสนดี ป้าขอเรียกว่า ลุงหนวด

ลุงเป็นผู้ชายที่น่ารัก สุภาพ ป้าบอกได้เลยว่า ป้าไม่เสียดายเวลา ที่รอคอยลุงมาถึง ๓ ปี

ป้าคิดเสมอว่า เป็นการรอแบบ ลม ๆ แล้ง ๆ คงเป็นไปไม่ได้....

แต่กลับตรงกันข้าม.....ลุงบอกป้าว่า ... ป้านี่แหละคือคนที่ลุงรอคอยที่จะพบ ....และต้องมาพบ ...มารักกัน

ในที่สุดป้าก็เจอ รักแท้ เข้าจนได้

ป้า เคยร้องเพลง รักข้ามขอบฟ้า อยู่บ่อย ๆ แต่ไม่เคยนึก ไม่เคยคิดว่า ความรักของป้า มันจะเหมือนในเพลง และในมิวสิควิดีโอ ที่ป้าเคยดูน่ะสิ

ว๊าว ... เพลงซึ้ง ๆ กินใจ ประทับใจป้าหมู กะลุงหนวดนักหนา

เพลงรักข้ามขอบฟ้า คงเป็นเพลง ประจำตัวป้าไปซะแล้วล่ะ ....

ลั๊น...ลัน ...ล๊า.... ขอบฟ้าเหนืออาณาใดกั้น ใช่รักจะดั้นยากกว่านกโบยบิน ......

ป้า นึกถึงเพลง รักข้ามขอบฟ้าอยู่ในใจ ..... มารู้สึกตัวอีกครั้ง ก็ตอนที่ลุง ยื่นดอกไม้ช่อใหญ่ แล้วนั่งคุกเข่า จับมือป้าแน่น และบอกว่า.......

ที่รัก.... เธอเหนื่อยมามากแล้ว ขอให้ฉันได้ดูแลเธอตลอดไปเถอะนะ

ป้าไม่รอช้า ตอบ ตกลง ลุงไปทั้งน้ำตา ....

[pamie]

อู๊ยๆๆ พี่ปุยอยากจะบอกว่าชอบกระทู้นี้จัง มันคิดถึงทีไรปอมให้ซึ้งกับความรักของแฟนที่มีให้ปอม ปอมมีกลับนะคะแต่ดูเหมือนจะแสดงออกน้อยกว่าเขา แหมพี่ปุยหวานมากๆ เลยคะ โฮตั้งห้าปี เป็นปอมรอไม่ไหว(ฮิๆ) ปอมเคยบอกแฟนถ้ายูไม่ขอฉันแต่งภายในสองปี จะไปแต่งกะคนอื่น ว๊ายยย เดี๋ยวกลับมาเล่านะพี่ว่ารักกันยังไง แฟนขอแต่งงานอย่างไรไปทำธุระก่อนจ้า

[pamie]

พี่พิมหว๊านๆ ปอมก็พอได้อ่านเหมือนกันในบทสัมภาษณืในหนังสือ(อะไรหนูกลัวเรียกผิด เอาแบบที่เรารู้กันแล้วเนอะ) แต่ก็ยังให้หวานชื่นเน๊อะพี่กับลุง ดูแล้วไว้เป็นตัวอย่าง อยากเห็นตัวเองกับสามีอยู่กันจนแก่เฒ่า

[Phakdee]

เข้ามาอ่านความประทับใจของเพื่อนๆพี่ๆน้องไปก่อนค่ะ แล้วของเราคอยว่าตามหลัง(ติดละครเหมือน หนูนาค่ะ)
รอคุณปุยมาต่อ และเรื่องของพี่พิมเคยอ่านสมัยรู้จักครัวไกลบ้านใหม่ๆ หวานเสียจังค่ะ

[Janeen]

โห พี่ปุย ห้าปีเลยเหรอคะ นี่คือสี่ปีผ่านไป แล้วพอสารภาพความในใจแล้วคบกันต่อห้าปีเหรอคะ รวมกันเป็นเก้าปีก่อนแต่งงาน อย่างนี้รึเปล่าคะ โหย นานมาๆ นับถือจริงๆ ของหนูนี่กะว่าถ้าห้าปี ยูยังไม่ขอไอแต่งงาน ไอจะแกล้งลักพาตัวยูไปอยู่เกาะจากนั้นหปลุกปล้ำและห่มเขงจิตใจแบบหนังจำเลยรัก ดูหนังมากไปหน่อย อิอิ
แหม เขินจัง แต่ว่าเจออาเฮียทางอินเตอเน็ตเหมือนกันค่ะ ตอนนั้นมาเป็นออแพร์อยู่แคลิฟอเนียร์ได้ครึ่งปีแล้ว ยังไม่มีแฟนเลย เคยออกไปเดทๆกับหนุ่มตาน้ำข้าวบ้างแต่ไม่เคยถูกใจเลย บางคนเค้าชอบเรา เราไม่ชอบเค้า บางคนก็กลับกัน เราช๊อบชอบเค้า แต่เค้าเดทกับเราครั้งเดียวแล้วหายจ้อย จนเกือบสิ้นปีอยู่แล้ว อีกสองสามวันจะสิ้นปี นั่งๆดูเวบเจ้าประจำ ด้วยความที่ว่างจัดเลยเริ่มมองโพรไฟล์ของหนุ่มๆเมืองอื่น เราอยู่แอเรียแถวแอลเอ เลยลองดูเมืองอื่นๆมั่ง จนไปสะดุดที่พ่อหนุ่มคนนี้ โพรไฟล์อยู่ซานดิเอโก้ ก็ไกลกันนะคะ ถ้าไม่หาคงไม่มีโอกาสได้มาเจอกันว่างั้นก็ได้ ชอบที่เค้าเขียนในโพรไฟล์จัง หน้าตาเหรอก็งั้นๆอ่ะ ตี๋มาก ไม่สเปคเลย เออ แต่ไม่เป็นไร ลองคุยกันเป็นเื่พื่อนกันก็ได้ อีกวันนึงเค้าโทรมาหาเลยค่ะ เค้าบอกว่านัดเจอกันเลยมั้ย เค้าก็ว่างๆ ไม่มีอะไรทำ ช่วงใกล้สิ้นปีแบบนี้ เราก็เออๆ เจอกันก็ได้
พอเจอกันครั้งแรก ชอบเค้าจังเลย ใส่สูทมาเลย ถึงตาไม่ฟ้าไม่เป็นไร สูงอ่ะ ชอบ พาเราไปกินอาหารไทยด้วย อิอิ ก็ผ่านไปปรกติค่ะ แต่ว่าพอกินข้าวเสร็จเค้าชวนไปดูหนัง แต่พอดีติดว่าต้องช่วยเพื่อนขนของตอนดึกค่ะ พอดีอีกวันนึงเพื่อนจะบินไปเท็กซัสแล้วรับปากเค้าไว้นานแล้ว เลยถามเค้าว่า เอ่ออออ ยูรีบกลับบ้านเปล่า ไปช่วยไอขนของย้ายบ้านให้เพื่อนหน่อยได้มั้ย เฮียเค้าก็ไปนะคะ เค้าเพิ่งมาสารภาพทีหลังว่า ตอนไปโคตรกลัวเลย กลัวถูกเราปล้นจี้ปลดทรัพย์ แป่ว พอเค้าช่วยหนิงขนของเสร็จ เค้าก็มาส่งหนิงที่บ้าน แล้วก็กอดลากัน ด้วยความที่ชอบเค้านิดๆแล้วก้เลยพยายามเขย่งจะหอมแก้มเค้า แต่ว่าเค้าสูงน่ะค่ะ หนูสูงร้อยห้าสิบ เค้าสูงร้อยแปดสิบแปด เลยไปจุ๊บถึงแค่ปลายคาง เค้าขำใหญ่เลย ต่อจากนั้นมาก็เดทๆกันมาจนครบสองปีแล้วแต่งงานโลดค่า

ปอลอ เรื่องหวานๆก็มีเยอะมากเลยนะคะ เพราะว่าเฮียเป็นคนโรแมนติค แต่ว่ากลัวพี่ๆจะเลี่ยน ไปดีก่า รออ่านเรื่องของพี่ๆเพื่อนๆคนอื่นดีกว่า อิอิ

[pamie]

กลับมาแล้วพี่ปุย มาเล่าให้ฟังละนะ แอ๋น แอ๋น แอ๋นปอมก็เป็นแม่ม่ายลูกหนึ่งเลี้ยงลูกมาคนเดี่ยวโดยไม่ขอให้สามีช่วยสักบาท ตั้งแต่ลูกอายุได้ห้าขวบ เป็นผู้หญิงที่ดูแกร่งแต่ภายในกลับโหยหาความรักเหลือเกิน ชีวิตผู้หญิงก็ขอมีใครคนหนึ่งที่รักเราจริง(หมายถึงไม่เผื่อใครอีก)
พูดจาโรแมนติคกับเรา มีภาษากายกับเรา และที่สำคัญเป็นหัวหน้าครอบครัวที่ดีดูแลเราได้ไม่ให้อดอยาก เพราะที่ปอมเกริ่นมานั้นไม่เคยได้จากพ่อของลูกเลย ปอมเลยต้องขอให้เขาปล่อยเราไป เพราะไม่เหลือความรักให้เขาเลย เนื่องจากเขาไม่เคยมีสิ่งที่เราอยากให้มี แล้วแถมเจ้าชู้ การงาน ทำบ้างตามใจกู ไม่มีขอเมียได้ เมียกูเก่ง ไม่หว๊ายยยคะ ก็เลยจบเกมส์แบบไม่สวยเท่าไหร่ไป
ด้วยหน้าที่การงานของปอม อยู่ในวงการท่องเที่ยว วันๆเจอแต่คนต่างชาติ พูดอังกฤษทั้งวันจนเมื่อยปาก เพราะงานขาย tour representative โห บางวันขายดี ลูกค้านั่งรอแบบ โต๊ะจัดให้รอไม่พอนั่ง ก็คือ พูด ๆ ๆ ๆ แต่ปอมชอบนะ ปอมชอบภาษาอังกฤษตั้งแต่เด็ก จำได้อ่านได้ทั้งหน้าตอนอยู่ป 4 ครูพาไปอ่านหน้าห้องทั้งชั้น ป4 ให้เพื่อนดูเป็นตัวอย่างว่าเราเก่งหัวไว เลยทำให้เราชอบมากเลย มันเหมือนมีกำลังใจให้เราศึกษามันและกล้าที่จะพูดมันออกมา ก็เข้าเรื่อง เพราะงานปอมทำให้รู้จักเพื่อนในวงการทัวร์ด้วยกันเยอะ เหมือน น้ำพื่งเรื่อเสือพึ่งป่า ก็ได้รู้จักเพื่อนที่นั่งเคาว์เตอร์ทัวร์อยู่ในโรงแรมชื่อ tower inn รู้สึกตอนนี้เขาเปลี่ยนชื่อแล้ว ก็สนิทกันมากถูกคอกัน เที่ยวด้วยกัน โทรคุยกันทุกวัน (พวกปอมนั่งเคาว์เตอร์กัน10-15 ชม ไม่มีอะไรทำก็นั่งคุยโทรศัพท์กันทั้งวันก็มี) ปอมก็เข้าไปหาเขา เขาก็มาเล่าให้ฟังว่าวันนี้มีแขกมาบุ๊คทัวร์วัด ไม่ยอมตื่นไปทัวร์ นาเบื่อจริงๆ คงเที่ยวกันดึกเลยตื่นไม่ไหว แต่แขกดีนะพูดเก่ง ใจดี และเป็นกันเอง ไม่ทันจบ ปอมก็เห็นหนุ่มตัวอ้วนมากๆ แก้มยุ้ยมาเชียวเดินยิ้มมาหาเพื่อนสาวที่โต๊ะ แล้วก็คุยสำมะเหรกกันสนุกสนาน ก่อนปอมจะแยกตัวจากไป เพื่อนก็บอกว่าเขา Zeb มากับเพื่อนชือ lee แต่ขานั้นตื่นสายสงสัยจะไม่ชินกับเวลา แต่ปอมก็ไม่อยู่ทันเห็นเพื่อน Zeb หรอก กลับบ้านดีกว่าเรา พอวันรุ่งขึ้นยังจำได้ดี ตอนสองทุ่มกว่าเพื่อนโทรมาบอกว่า zeb ชวนไปกินข้าว ก็มีเพื่อน zeb และก็ lee ที่นี้เพื่อนปอมตอนนั้นเขาไม่ค่อยมีความมั่นใจกับภาษาเขาเท่าไหร่ เขาก็พูดเก่งแต่ไม่ค่อยกล้าพูดเยอะ เพราะเขาพึ่งเริ่มทำงานด้วยมั้งคะ แต่ตอนนี้โห พูดน้ำไหลไฟดับ ก็ประหม่าบอก ฉันไม่รู้พูดอะไรกะเขาแล้ววะ พูดไม่ค่อยเก่ง แล้วอีกอย่างหญิงหนึ่งชายสอง ดูไม่งามเลย
ปอมช่วยมาเป็นเพื่อนหน่อยดิตัวเองพูดเก่ง มานะ มานะ ตอนนี้อยู่ที่ Irish pub ปอมก็เออถือว่าช่วยเพื่อนไม่ได้คิดอะไร เลิกงานสามทุ่ม เฮ้ย ยังใส่ยูนิฟอร์บริษัทกลัวเขาเสียชื่อ วันนั้นนั้งเคาว์เตอร์อยู่ Novotel สยาม ก็ซื้อเสื้อยืดสีแดงข้างถนนที่เขาขายไปเปลียน แค่นั้นเองแบบไม่ได้เตรียมอะไรเลย พอไปถึงก็เจอหนุ่ม lee ที่ไม่เคยเจอเธอเลย และก็แบบไม่ชอบเขา คนอะไรหน้าบูดเหมือนแกงเน่าไม่พูดไม่จา แต่ zeb ก็แบบ ยิ้มแย้มแจ่มใสยินดีที่เรามาแจม พอสักพักlee ก็เริ่มคุย เราก็คุยตามแบบฉบับ น้ำไหลไฟดับ เขาก็เริ่มยิ้ม คุยกันถูกคอ ปอมก็เริ่มชอบเขาเลยเพราะจากการพูดคุย ผู้ชายคนนี้โคตะระฉลาด ไม่ดูถูกคน ไม่ไร้สาระ ไม่มีอาการเจ้าชู้ ไม่เหมือน zeb ขานั้นดูออกเลยว่าเจ้าชู้ ปอมเนี้ยะดูผู้ชายเป็นนะถ้าได้คุยรู้เลยว่าเจ้าชู้รึเปล่า พวกเบลล์บอย พวกทำงานโรงแรม เนี้ยะไม่ได้กินปอมหรอก พวกเนี้ยะเจ้าชู้ม๊ากกกกก ปอมไม่เคยชำเลืองเลย(กลัว)แต่มารู้ว่าเขาชอบเราตอนมาต่อกิน dinner ที่ hard rock ถึงดูออกว่าเขาชอบเรา(เย้ยย)แล้วลืมไปที่ทำให้ปอมคิดว่าต้องเอาเขามาครอบครองให้จงได้ตอนที่นั้งแท๊กซี่มาhard rock cafe เขานั่งติดกับเราแต่เขาให้เกียตรเรามากเลย ตัวเขาเงี้ยะ นั่งตัวลีบกลัวมาโดนเนื้อสาวเรา ปอมก็เลยประทับใจว่าผู้ชายคนนี้เป็นคนดีงะ ให้เกียตรผู้หญิง แฮ่ๆ เหนื่อยแล้วงะเดี๋ยวมาเล่าต่อนะพี่ปุยปอมรออ่านของพี่ก่อน แล้วจะมาเล่าต่อนะคะพี่ ตอนนี้ราตรีสวัสดิ์คะ ปอมไปนอนฝันถึงวันหวานเก่าๆ ก่อน ฮิๆ

[pimlapas]

น้องปุยก็เรียกรักทรหด คือรักกันยาวนักกว่าจะได้แต่ง
มาน้องJaneen พระเอกเกาหลี หว๊านอีกเหมือนกัน
เจอน้องปอมเข้า หวานเพิ่มดีกรี คืนนัเนอนยิ้มฝันหวานดีกว่า ลุงคงงง ภรรเมีย ยิ้มทำไรเนี้ย

[phimmanee]

อยากเล่าเหมือนกัน แต่ถ้าต้องคลิกดีดยาวๆนี่ไม่ไหวแน่ๆ

[Puimek]

<span style='color:red'>น้องหนูนา</span> ดูละครจบยัง มาเล่าเร้ว อยากฟังค่ะ ห้ามขี้โกงล่ะ
<span style='color:red'>พี่พิม</span> ถึงคนจะรู้เยอะแล้ว แต่ก็ยังมีคนไม่รู้อีกเยอะนะคะ สมาชิกใหม่ครัวฯมีเยอะ อย่าลืม เพราะฉะนั้นเล่าต่อซะดีๆ อิอิ ขนาดเคยรู้แล้วยังอยากฟังอีกเลย ชอบค่ะ
<span style='color:red'>น้องปอม</span> กำลังสนุกเลยค่ะ เล่นมุขพี่ปุยอีกแล้ว ต่อภาคสอง.. รักแล้วรอหน่อย รอได้ค่ะ อย่าลืมมาต่อนะ
<span style='color:red'>น้องหนิง</span> นี่ก็หวานไม่ใช่เล่นนะคะ แต่ห้ามขี้โกงนะ จุ๊บปลายคางแล้วกระโดดไปแต่งงานเลยไม่ได้ ไม่ได้ค่ะ.. มาเล่าต่อซะดีๆ
<span style='color:red'>คุณ Phakdee</span> คนนี้ก็ห้ามขี้โกงนะ ละครจบแล้วต้องมาพร้อมกันกับน้องหนูนานะคะ ไม่งั้นจะตามๆๆๆๆๆ ไม่ยอมให้อยู่อย่างมีความสุขเลย (อ้าว...ขู่อีก)
<span style='color:red'>พี่พิมมณี</span> เชื่อว่าสาวๆ ต้องอยากฟังเรื่องของพี่มากแน่ค่ะ รวมทั้งคนตั้งกระทู้ด้วย พี่เคาะแป้นไม่ไหวก็โทรมาเล่าให้หนูฟังก็ได้ จะรับเป็นเลขาพิมพ์ดีดให้ค่ะ ด้วยความอยากรู้สุดๆๆๆ (เกิดปีลิงบาบูนค่ะ ชอบสอดรู้สอดเ็ห็น..555)

ส่วนตัวปุยเองว่าจะต่อภาคสองซะหน่อย แต่อุบไว้ต่อพรุ่งนี้ดีกว่า เอาเป็นว่าตอบคำถามพี่น้องหนึ่งข้อก่อน คือถูกต้องค่ะ รู้จักกัน 4 ปี หลังสารภาพรักอีก 5 ปี รวมเป็น 9 ปี และกว่าจะได้แต่งต้องรออีก 1 ปี รวมทั้งหมดเป็น 10 ปี... (แต่งมาแล้ว 10 ปี รวมเป็น 20 ปี) ถ้าพี่น้องอยากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นใน 5 ปีนั้น และปีสุดท้ายที่ขนาดตกลงจะแต่งแล้วก็ยังแต่งไม่ได้ ต้องรออีก 1 ปีนั้น เป็นเพราะอะไร ขอเชิญติดตามตอนต่อไปนะคะ

แง้มให้นิดหน่อยก็ได้ ช่วง 5 ปีแรก สมัยนั้นยังไม่มีอีเมลไงคะ เพิ่งมามีเริ่มๆ ก็ตอนประมาณปีที่ 5 ไม่อย่างนั้นคงรอไม่ไหวหรอกค่ะ แต่ถ้าไม่รอก็ไม่รู้จะทำยังไง จดหมายแต่ละฉบับก็ใช้เวลาเดินทางตั้งสองอาทิตย์ ถ้าเป็นสมัยนี้อีเมลฉบับนึงสองนาที... คงร่นเวลาได้เยอะเลย อิจฉาคู่รักรุ่นอินเตอร์เน็ตแต้ๆ เจ้า..

[Jeab77]

มาเล่าบ้างนะคะพี่ปุย เจี๊ยบเจอกะแฟนทางเน็ทเหมือนกัน แต่ตอนนั้นแค่คุยกันเป็นเพื่อน แล้วแถมชีวิตตินนั้นของเจี๊ยบมันยุ่งเหยิงมากๆค่ะ ปัญหาชีวิตเข้ามารุมเร้า(ขอไม่เอ่ยเรื่องเก่าๆที่ผ่านมานะคะเพราะยังทำใจไม่ค่อยได้อยู่) เครียสมากๆเหมือนคนใกล้บ้าไปเลยค่ะ แต่ก้อได้เค้าน่ะล่ะคะ ที่ช่วยเป็นที่ปรึกษาและเป็นเพื่อนคุย ทีแรกก้อไม่ไ้ว้ใจหรอกค่ะ แต่เค้าทำเซอร์ไพรซ์วันเกิดโดยส่ง ipod มาไห้ตอยวันเกิดเจี๊ยบที่สก๊อตแลนด์ ก้อเลยซึ้งในน้ำใจว่าขนาดแค่คุยกันมาทางอินเตอร์เน็ทแต่เค้าก้อมีน้ำใจ แถมไว้ใจเราด้วย เลยเริ่มคุยกันทางโทรศัพท์ แต่ก้อยังไม่คิดอะไรนะคะ ก้อยังคุยกันทางโทรศัพท์เหมือนเดิม กว่าจะได้คุยกันก้อรอกันนานมากๆเลย รอเค้าเลิกงาน เค้าก้อรีบขับรถกลับบ้านมาถึงมาก้อรีบกดโทรศัพท์มาหาเจี๊ยบเลย เพราะตอนนั้นที่สก๊อตแลนด์ดึกมากแล้วประมาณ ๕ทุ่มกว่าๆได้ค่ะ ก้อคุยกันเป็นปีๆเลยค่ะ ๒ปีผ่านไป เค้าถามว่าเมื่อไรจะมาเที่ยวที่นี่ ถ้ามาเค้าจะพาเที่ยว เจี๊ยบก้อบอกว่ายังไม่มีโอกาศเลย แต่พอดีไม่กี่เดือนหลังจากนั้น เค้าก้อถามมาทางเน็ทว่าถ้าชีวิตอยู่ที่สก๊อตแลด์ไม่มีอะไรดีขึ้นมา แล้วจะอยู่ไปทำไม ย้ายมาอยู่กับเค้ามั้ยแล้วเค้าจะดูแลเราเอง เค้าสาบานเลยนะคะ เค้าขอแต่งงาน แต่เจี๊ยบปฏิเสธไปเลย เค้าถามทำไม เราก้อได้แต่บอกว่าฉันกลัว พอหลังจากนั้น ครึ่งปี ก้อเลยตัดสินใจมาเที่ยวที่นี่เพื่อผ่อนคลายความเครียสและถือโอกาศหาทำเลย้ายที่อยู่ด้วย เลยมาเที่ยวโดยมีเค้ามาบริการ รับและส่งที่โรงแรม ก่อนวันกลับได้สองวันกะลังนั่งดูหนังกันที่บ้านเค้า เค้าเอากล่องแหวนสีขาวอันน้อยๆยื่นมาไห้ แล้วถามเจี๊ยบว่าเธอจะเป็นภรรยาฉันได้มั้ย เลยตกลงใ หลังจากนั้นเลยตัดสินใจย้ายมาอยู่ที่นี่ค่ะ แต่ยังแยกบ้านกันอยู่ตอนแรก เพราะลูกเจี๊ยบเค้ายังไม่เคยรู้จักคุ้นเคยกับเค้าเลยค่ะ กลัวเค้าเกลียดลูกเรา แต่พอ๑เดือนผ่านไปเจี๊ยบไม่สบายมากแถมเศร้าเพราะคิดถึงที่เก่า เรื่องเก่าๆที่ผ่านมาเลยทำไห้ล้มหมอนนอนเสื่อ พี่อ้วนเค้าเลยลางานมาดูแล พาลูกกินข้าว อาบน้ำ แล้วไปส่งที่โรงเรียน กลับมาทำกับข้าว(ซุป)ไห้เจี๊ยบ แล้วคอยมาเช็ดตัวไห้ด้วย ทำอยู่หลายวันเหมือนกัน เลยใจอ่อนย้านมาอยู่บ้านเดียวกันและก้อแต่งงานกันแบบเล็กๆแค่เพื่อนและคนในครอบครัวค่ะ
ซึ้งแค่ที่เค้าดแลลูกเรา รักและเป็นห่วงลูกเรา อดทนมากๆดูและลูกเราและเราไม่มีบ่นเลยสักคำแถมสอนการบ้านลูกไห้อีกด้วย ลูกเค้าก้อไม่ใช่ แฟนคนก่อนยังไม่ดูแลลูกเราขนาดนี้แถมเกลียดลูกเราอีกเพราะลูกเราเป็นเมกัน แต่ดีที่มาเจอคนนี้เข้าเห็นแบบนี้เลยรีบตกลงปลงใจ เดี๋ยวหลุดมือไปล่ะแย่เลย ไม่รวยไม่เป็นไรแค่รักเรากะลูกก้อพอ

[Jeab77]

<span style='color:blue'>พี่ปุยคะ</span> พี่ปุยคบกะแฟนพี่นานจังเลยเน๊าะ ความอดทนเยอะจังเลยค่ะ เป็นเจี๊ยบล่ะมองคนอื่นไปนานแล้ว รออ่านตอนต่อไปนะคะ
<span style='color:red'>พี่พิม</span> ลุงนี่ก้อโรแมนติกเหมือนกันน๊า มีดอกไม้ช่อโตาขอตอนแต่งงานด้วย พี่อ้วนเจี๊ยบนี่ไม่ติก ไม่แต่กเลยอ่ะ แต่จิตใจดีมากๆเลยค่ะ ชอบเื่รื่องพี่พิมจังหวานจังเลย
<span style='color:purple'>คุณปอม</span> อ่านเรื่องคุณปอมแล้วมันจริงๆ รออ่านตอนต่อไปนะคะ
<span style='color:orange'>พี่หนูนา</span> รออ่านของพี่หนูนาเหมือนกันนะคะ

[naddyswiss]

ความรักของน้องหญิง มาแบบติดจรวด พบรักผ่านแชท ไม่กี่เดือนพี่เฒ่าก้อบินมาดูหนังหน้า หน้าตาแบบผู้ชายไทยไม่เอาไปทำเมียน่ะฮ่ะ กร๊ากๆๆ แต่ถ้าตลาดต่างชาตินี่ นัดดา ฮอทนะค๊า กร๊ากๆๆๆ

บินมาไม่กี่รอบก้อพาโหน่งไปเที่ยวสวิส โหน่งไปสวิสรอบที่สองก้อรวบหัวรวบหางสามีทันทีน่ะค่ะ ตอนนั้นอายุอานามก้อน่าจะมีครอบครัวได้แว๊ว โหน่งก้อไม่รีรอเลยค่ะ พอโหน่งจับเค้าได้ก้อมีลูกให้เค้าทันทีเลย ฮ่าๆๆๆ

พูดถึงโหน่งก้อใช้เวลาไม่นานที่ได้คบกับพี่เฒ่า แต่สิ่งที่รู้สึกได้คือ พี่เฒ่ารักโหน่ง และดูแลครอบครัวน้อยๆของเราได้เป็นอย่างดี

บางทีโหน่งอาจจะดุด่าพี่เฒ่าไปบ้าง แต่ลึกๆ ก้อรักและหวงแหนสามีเป็นอย่างมาก เทิดทูนบูชา เหอๆๆๆ รักดุจปานดวงใจ

สรุปว่า ดีใจที่มีชีวิตนี้มีใครสักคนมาลากหนูไปทำภรรยาและดูแลหนูเป็นอย่างดี เหอๆๆๆ "ถึงแม้ใครบางคนจะดูว่าไม่เฟอร์เฟ๊ค แต่สำหรับผมคุณเพอร์เฟ็ค กร๊ากๆๆๆ นี่มันคำพูดครูกุ๊กนี่" ฮิๆๆๆ รักครูกุ๊กค่ะ

[pamie]

จ้าพี่ปุยมาเล่าให้จบแหละ กลัวขโมยซีนพี่ เล่าให้มันจบๆซะ แต่ยาวน๊าาา
ก็หลังจากดินเนอร์ที่แบบเหมือนปอมกับลีกินกันอยู่สองคน เพราะไม่ได้สนใจใครเลยรอบตัวประหนึ่งเหมือนมีแต่เราสองคน จากนั้นเพื่อนสาวก็ชวนไปต่อที่นานา โหปอมเนี้ยะอย่างกลัวจะเจอไกด์ที่บริษัทเห็นมากเลย เพราะพวกไกด์ผู้ชายชอบพาแขกไปกินค่าน้ำแถวนั้น ก็รู้อยู่พี่ไทยเนี้ยะเม้าสสสสกระจาย แต่ก็เอาวะไปก็ไป พอไปถึงก็เหมือนเดิมประหนึ่งว่าคุยกันอยู่สองเรา ส่วนเซบโอโหผู้หญิงล้อมหน้าล้อมหลัง (เพื่อนปอมคงรู้ว่าเซปชอบอย่างงี้เลยพาไป)แล้วเราก็แอบ kiss กันงะ โอ๊ยวันแรกแต่แบบว่าเขาใช่งะ แต่สุดท้ายตอนกลับก็เรียกแท๊กซี่ เขาก็กลับโรงแรมไป ปอมกะเพื่อนก็กลับบ้าน แฟนก็ อ่ำอึ่ง ถามจะไปไหนต่อไหม ปอมบอกไม่ได้ป่านนี้พ่อยังไม่นอนหรอกรอลูกสาวอยู่ต้องกลับบ้านแล้ว ห่วงแกป่านนี้แกถ่างตารอ(ปอมมารู้ทีหลังว่าเขาชอบเราเพราะสิ่งนี้แหละ)วันรุ่งขึ้นเพื่อนเราให้ฟังว่าเขาตื่นเช้ามากลงมาที่เคาว์เตอร์บอกว่า ชอบปอมจริงๆ แต่เขาต้องไปภูเก็ตแล้วทำยังไง เพื่อนก็ไม่รู้โว้ยคุยกันเองก็ให้เบอร์โทรปอมไป พอถึงภูเก็ตเขาก็โทรมาคุยและก็บอกว่าเขาอยากรู้จักปอมมากกว่านี้ ลงมาได้ไหมเขาแสดงความบริสุทใจด้วยการเปิดห้องหนึ่งให้ปอมอยู่เลย ปอมก็แหมทำงานกะฝรั่งก็รู้ว่าฝรั่งมองสาวไทยแง่ลบ ก็บอกคิดดูก่อน ปรึกษาเพื่อนสาวแบบเหมือนคนบ้าว่าจะไปดีรึเปล่ากลัวว่าเขามองว่าใจง่าย เพื่อนบอกเลยถ้าคนไม่ดีเขาไม่เปิดห้องต่างหากให้หรอกแล้วอีกอย่างก็ชอบเขาไม่ใช่เหรอก็ลุยเลยเพื่อน ว่าแล้วปอมก็สตรอเบอรีโกหกลากิจฉุกเฉินบินตามหนุ่มอังกฤษวัย 34ไปภูเก็ตจ้า และความที่เขาไม่เจ้าชู้ โดยที่วันแรกปอมไปถึงภูเก็ตเขาพาไปหาอะไรดื่มที่บาร์ ที่นั่นสาวบาร์ทั้งหลายมารุมมองปอมใหญ่ บอกเนี้ยะแฟนกับเพื่อนมานั่งดื่มกัน เพื่อนแฟน (zeb) เอาผู้หญิงไปนอนด้วยพอผู้หญิงมาอ่อยแฟนปอมแฟนปอมพูดแต่มีแฟนแล้วผมรอแฟนมาหาอย่างเดียว เนี้ยะรอดูอยู่ว่าสวยขนาดไหนเขาถึงไม่วอกแว๊กเลย เย้ยยยย(เออก็ดูซะสวยได้แค่นี้แหละ)

แล้วเราก็รักกันที่นั่นจริงๆ ทั้งบรรยากาศ ทั้งความโรมานสสสของเขา โอ้ย มีความสุขขข สุดๆ เลยตอนนั้นนั่งดูพระจันทร์ด้วยกัน ความให้เกียตรที่เขามีให้เราประหนึ่งว่า ปอมเป็นเจ้าหญิงเลยงะ ก็รวบรัด คบกันประมาณปีหนึ่งได้วันที่ 1 มกรา 2005 ปอมก็รอโทรศัพท์เขาเหมือนกันก็รู้ว่าเขาต้องโทรมาแฮ็ปปี้นิวเยียร์ แต่ก็เริ่มแปลกๆ สองสามวันก่อนนี้เขาก็ส่งข้อความประมาณว่าเขารักเรามาก เขาอยากมีครอบครัว อย่างงี้ เราก็เหมือนรู้แล้วว่าจะเกิดอะไรขึ้นอันใกล้นี้ แต่ก็ไม่คิดว่ามันจะสายฟ้าตะแล๊บแปล๊บอย่างนี้ เขาโทรมาสวัสดีปีใหม่และตามด้วย
pam I think very careful ready we're very far away and i miss you so much.If I sure i very happy when i be with you why do i have to wait anymore longer <span style='color:red'>will you marry me</span>.
โอ้ยแค่นั้นแหละ ปอมร้องไห้เลย ตอบ<span style='color:red'> Yes</span> ดังมาก แบบไม่อายใครว่าจะได้ยินเลย วันนั้นนั่งเคาว์เตอร์อยู่ novotel สยามอีกแล้วคิดดูreception ,security มองกันแบบตกใจพี่เขาร้องไห้ทำไม เราแบบรีบวิ่งไปคุยในห้องน้ำต่อเลย
แต่ปอมกว่าจะตัดใจจากงานทีปอมรักมาได้ ก็เลื่อนเขาจนเดื่อ
นกันยายนนะแหละถึงมาอังกฤษ และแต่งงานในโบสถ์(ซึ้งอีกแล้ว)แต่งงานเดือนพฤศจิกายน
จดทะเบียนที่อังกฤษ เดี๋ยวปอมไปหารูปก่อนนะแล้วจะเอามาให้ดู
ก็ไม่ได้ดูใจกันนานเลยคะ แต่ปอมเชื่อว่าคนเราถ้าเขาเป็นคนที่ใช่เหมือนที่แฟนบอกปอมไว้ตอนขอแต่งงานถ้าคุณคิดว่าคุณรักเขาและอยู่กับเขาแล้วเรามีความสุขแล้วจะให้เวลามาตัดสินใจแทนเราทำไมหละคะ ชีวิตคนเราสั้นนักถ้าเราคิดดีแล้วก็ควรลงมือทำเลย ปอมไม่ยึดติดกับระยะเวลา แล้วหลังจากปอมแต่งได้หนึ่งปี zeb เพื่อนรักของสามีและบุคคลที่เป็นส่วนหนึ่งในชีวิตรักของปอมก็เสียชีวิตในหน้าที่จากการวางระเบิดในอิรัค ยิ่งทำให้ปอมรู้จริงๆว่าชีวิตคนมันสั้นจริงๆ

จบแล้วจ้า ขอบคุณพี่ปุยให้มาขโมยซีนฮ่าๆๆๆ