โพสต์แล้ว: อาทิตย์ ม.ค. 24, 2010 12:41 pmเพื่อนบ้านเป็นครอบครัวฝรั่ง อยู่กันสี่คน พ่อ แม่ ลูกชายสอง
แพรวเองก็อยู่เมืองนี้มานานมากแล้ว จะให้ย้ายหนีก็คงหมดหวัง
เรื่องมีอยู่ว่า ครอบครัวเพื่อนบ้าน พ่อแม่ยังอายุวัยกลางๆเอง ไม่เกิน 50 ดูท่าจะมีลูกแต่เด็ก
ครอบครัวก็ดูท่ามีอันจะกินในรูปแบบของฝรั่งละแวกนี้อ่ะนี้
ก็อยู่มาเรื่อยๆ เมื่อก่อนแทบไม่ค่อยมอง มองก็ผ่านๆ เพราะโรงรถบ้านแพรวมันอยู่ตรงข้ามหน้าบ้านเขา แบบตรงเด๊ะเลย
เวลาจะเอารถออกทีก็ค่อยได้เฉียดกายไปใกล้ๆ บ้านครัวนี้ แต่ระเบียงบ้านแพรวก็หันไปทางบ้านครัวนี้เหมือนกัน ก็ไม่เคยสนอยู่แล้ว แบบบ้านใครบ้านมัน
ก็พอจะรู้คร่าวๆ ว่ามีลูกชายสองคน สมัยที่แพรวมาอยู่ใหม่ๆ ก็เห็นแว่บๆ ว่าเป็นวัยรุ่น ประมาณราวๆรุ่นแพรว คนโตนะ ก็เฉยๆ
แต่เรื่องก็เกิด เมื่อก่อนแพรวก็แบบ อวบๆ ออกไปค่อนข้างอ้วนนิดๆ ไม่ค่อยแต่งหน้า เรียกว่าแบบไม่สนตัวเองเท่าไหร่
ถือว่ามีสามีแล้วแพรวก็แบบ ฉิวๆ ชีวิตก็ดำเนินเรื่อยๆมา....
จวบจนจะเข้าสามสิบปีที่แล้ว ก็เริ่มเอ๊ะ นี้ริ้วรอย นั่นปีกไขมัน โอ้ววว ตายแล้วฯลฯ...
แพรวเลยหันมาดูแลตัวแบบสุดๆ ผิวเอ่ย หุ่นเอ่ย กินนู้น นี้ เข้าห้องแป้งพันทิป อะไรๆก็ประโคม
จนแบบเห็นผลจริงๆ ออกกำลังกาย เรียกว่าฮึกเฮิมสุดๆ
และแล้ว ผลก็เห็นทันตา เป็นที่พอใจ แต่ปัญหาก็เกิด
ก็ครอบครัวนี้ ที่เกริ่นถึงตอนต้น จากที่แพรวไม่เคยมอง ไม่เคยสน เอารถออกก็ไม่แบบดุ่มๆ พรวดๆ ก็ไม่เคยรู้ว่ามีคนแอบมองมาตลอด ลูกชายคนโตบ้านนี้น่ะสิ
ท่าจะเป็นอิแอบอยู่นาน อดใจไม่ไหว แอบมองอยู่ในบ้านมานมนาน วันนั้นก็ออกมายืนมองแพรว
มองแบบไม่ใช่มองปรกตินะ คือมันดูออกอ่ะว่าสายตาคนที่มองประสงค์อะไร เป็นมิตรหรือแบบไหน
แพรวก็แปลกใจ ตั้งแต่มาอยู่ก็เพิ่งเห็นตัวเป็นๆใกล้ๆ ก็คราวนี้ ทั้งสูง ทั้งหล่อ...!
ยอมรับว่าใจไหวหน่อยๆ แบบสั่นระริกๆ เหมือนสาวรักแรกพบ ฮ่าๆ สบตากันไม่กระพริบอยู่นานเลย ก็ โฮ้ หล่อขนาดนั้นเนอะ..หิหิ
จากนั้นมาก็ส่งซิก สายตากันอยู่พักๆ ทางหน้าต่างบ้าง หน้าโรงรถบ้าง ตามโอกาส แต่สาบานได้แพรวไม่ได้คิดจะเอา หรือ จะเกินเลยกว่านี้จริงๆ ณตรงจุดนั้นแพรวก็คิดน้อยไป ว่าเอ่อเราก็มีเสน่ห์ นี่นา เอาแค่หัวใจกระชุ่ม เลือดไหลเวียนดี แก้มแดงเวลาเขินอาย เป็นยากะสัย คิดแค่นี้จริงๆค่ะ ไม่นึกเลยว่าจะบานปลาย
สุดท้ายจากที่กรุ่มกริ่มกันมานาน หารู้ไม่ว่าพ่อของไอ้หนุ่มนี่เห็นมาตลอด !! ก็ไม่รู้ว่าเขาสุ่มรออะไร แล้ววันนั้นก็ออกมาด่า ด่าๆๆๆๆ ด่าลูกชายก่อน และเปรยมาถึงนางกิ้งก่า นางวันทอง จะเล่นชู้ให้ผัวสารพัดจะโดนกระทบ ออกมาด่ากลางถนนหน้าโรงรถแพรวเลยค่ะ ดูท่าทางพ่อจะโมโหมากๆ ซึ่งไม่ค่อยเห็นฝรั่งจะทำแบบนี้ ปรกติจะงุบงิบๆ อยู่ในบ้านตน
แพรวก็ได้ถึงบางอ้อ ว่าตรูซวยแล๊วว .... และจากนั้นปุบปับทันด่วน วันรุ่งขึ้นไอ้หนุ่มหน้าหล่อนั้นก็มีสาวฝรั่งวัยรุ่นผมทอง ควงนั่งหน้ารถ แบบเป็นเงาตามตัวเลยทีเดียว ไม่รู้มาจากไหน สงสัยพ่อเสกมาให้ อุอุ
แพรวก็เก็บตัว พยายามไม่ไปเอารถออก ซื้อของก็หันมาใช้ จักรยานถ้าไม่หนักหนา เรียกว่าอาทิตย์นึง จากที่เอารถออกแทบทุกวัน กลายเป็นครั้งเดียวต่ออาทิตย์ เฮ้อ..
แพรวก็เห็นว่าท่าจะไม่ดี หนีกลับเมืองไทยดีกว่าตรู ก็ไป กลับตั้งสี่เดือน ไม่เคยกลับนานขนาดนี้มาก่อนเลย ก็กะว่าสถานะการณ์จะคลี่คลายลง แต่ไม่เลยจนปัจจุบัน ยังอึมครึ่ม บึงตึง และรุนแรงเหมือนเดิม ที่ว่ารุนแรงคือ เวลาที่แพรวโผล่หน้าไม่ว่าจะทางระเบียงบ้าน หรือ ไปเอารถออก เขาจะเอาไอ้ที่เหมือนประตูม้วนที่เมืองไทยเราเรียกกัน แต่ที่นี้ใช้กันแสง เอาลงดังปัง ๆๆๆ แรงมาก
รุนแรงจริงๆ แต่จะทำเฉพาะที่แพรวออกบ้านมา เท่านั้น
ซึ่งบ้านเราก็คงเรียกทำประชด หรือรังเกียจเรา แพรวคิดอย่างงั้น
มันเจ็บใจ รู้สึกอึดอัดใจ กระอักกระอ่วน จิตตก สารพัด ทั้งๆ ที่แพรวก็พยายามเฉยๆ หรือ ทำตัวปรกติ สุดๆแล้วนะ ไม่รุ้ว่าต้องยังไงอีก มันไม่สงบเหมือนเดิมแล้ว มันเหมือสงครามจิต ประสาท..
อยากบอกเหลือเกินว่า ฉันไม่อยาก ไม่หิวไม่เอาลูกชายเธอหรอก อย่ากังวลไป
เพิ่มเติมข้อมูลนะคะ ลูกชายบ้านนี้อยู่ดูท่าจะต้องรับกิจการต่อ มีบ้านหลังใหญ่ ลูกเลยต้องอยู่กับพ่อแม่ตลอด อีกครั้งว่าพ่อกับแม่ ยังหนุ่มอยู่เลยนะคะ แต่ลูกจะสามสิบแล้ว ....
ไม่รู้จะทำยังไงต่อ กับสถานะการณ์แบบนี้ พี่ๆเพื่อนๆช่วยชี้แนะด้วยค่ะ บอกสามีดีไหม?
ยอมรับว่าตัวแพรวเองก็ใช่ย่อย กรรมทันตาจริงๆ เข็ดแล้วค่ะ
แพรวเองก็อยู่เมืองนี้มานานมากแล้ว จะให้ย้ายหนีก็คงหมดหวัง
เรื่องมีอยู่ว่า ครอบครัวเพื่อนบ้าน พ่อแม่ยังอายุวัยกลางๆเอง ไม่เกิน 50 ดูท่าจะมีลูกแต่เด็ก
ครอบครัวก็ดูท่ามีอันจะกินในรูปแบบของฝรั่งละแวกนี้อ่ะนี้
ก็อยู่มาเรื่อยๆ เมื่อก่อนแทบไม่ค่อยมอง มองก็ผ่านๆ เพราะโรงรถบ้านแพรวมันอยู่ตรงข้ามหน้าบ้านเขา แบบตรงเด๊ะเลย
เวลาจะเอารถออกทีก็ค่อยได้เฉียดกายไปใกล้ๆ บ้านครัวนี้ แต่ระเบียงบ้านแพรวก็หันไปทางบ้านครัวนี้เหมือนกัน ก็ไม่เคยสนอยู่แล้ว แบบบ้านใครบ้านมัน
ก็พอจะรู้คร่าวๆ ว่ามีลูกชายสองคน สมัยที่แพรวมาอยู่ใหม่ๆ ก็เห็นแว่บๆ ว่าเป็นวัยรุ่น ประมาณราวๆรุ่นแพรว คนโตนะ ก็เฉยๆ
แต่เรื่องก็เกิด เมื่อก่อนแพรวก็แบบ อวบๆ ออกไปค่อนข้างอ้วนนิดๆ ไม่ค่อยแต่งหน้า เรียกว่าแบบไม่สนตัวเองเท่าไหร่
ถือว่ามีสามีแล้วแพรวก็แบบ ฉิวๆ ชีวิตก็ดำเนินเรื่อยๆมา....
จวบจนจะเข้าสามสิบปีที่แล้ว ก็เริ่มเอ๊ะ นี้ริ้วรอย นั่นปีกไขมัน โอ้ววว ตายแล้วฯลฯ...
แพรวเลยหันมาดูแลตัวแบบสุดๆ ผิวเอ่ย หุ่นเอ่ย กินนู้น นี้ เข้าห้องแป้งพันทิป อะไรๆก็ประโคม
จนแบบเห็นผลจริงๆ ออกกำลังกาย เรียกว่าฮึกเฮิมสุดๆ
และแล้ว ผลก็เห็นทันตา เป็นที่พอใจ แต่ปัญหาก็เกิด
ก็ครอบครัวนี้ ที่เกริ่นถึงตอนต้น จากที่แพรวไม่เคยมอง ไม่เคยสน เอารถออกก็ไม่แบบดุ่มๆ พรวดๆ ก็ไม่เคยรู้ว่ามีคนแอบมองมาตลอด ลูกชายคนโตบ้านนี้น่ะสิ
ท่าจะเป็นอิแอบอยู่นาน อดใจไม่ไหว แอบมองอยู่ในบ้านมานมนาน วันนั้นก็ออกมายืนมองแพรว
มองแบบไม่ใช่มองปรกตินะ คือมันดูออกอ่ะว่าสายตาคนที่มองประสงค์อะไร เป็นมิตรหรือแบบไหน
แพรวก็แปลกใจ ตั้งแต่มาอยู่ก็เพิ่งเห็นตัวเป็นๆใกล้ๆ ก็คราวนี้ ทั้งสูง ทั้งหล่อ...!
ยอมรับว่าใจไหวหน่อยๆ แบบสั่นระริกๆ เหมือนสาวรักแรกพบ ฮ่าๆ สบตากันไม่กระพริบอยู่นานเลย ก็ โฮ้ หล่อขนาดนั้นเนอะ..หิหิ
จากนั้นมาก็ส่งซิก สายตากันอยู่พักๆ ทางหน้าต่างบ้าง หน้าโรงรถบ้าง ตามโอกาส แต่สาบานได้แพรวไม่ได้คิดจะเอา หรือ จะเกินเลยกว่านี้จริงๆ ณตรงจุดนั้นแพรวก็คิดน้อยไป ว่าเอ่อเราก็มีเสน่ห์ นี่นา เอาแค่หัวใจกระชุ่ม เลือดไหลเวียนดี แก้มแดงเวลาเขินอาย เป็นยากะสัย คิดแค่นี้จริงๆค่ะ ไม่นึกเลยว่าจะบานปลาย
สุดท้ายจากที่กรุ่มกริ่มกันมานาน หารู้ไม่ว่าพ่อของไอ้หนุ่มนี่เห็นมาตลอด !! ก็ไม่รู้ว่าเขาสุ่มรออะไร แล้ววันนั้นก็ออกมาด่า ด่าๆๆๆๆ ด่าลูกชายก่อน และเปรยมาถึงนางกิ้งก่า นางวันทอง จะเล่นชู้ให้ผัวสารพัดจะโดนกระทบ ออกมาด่ากลางถนนหน้าโรงรถแพรวเลยค่ะ ดูท่าทางพ่อจะโมโหมากๆ ซึ่งไม่ค่อยเห็นฝรั่งจะทำแบบนี้ ปรกติจะงุบงิบๆ อยู่ในบ้านตน
แพรวก็ได้ถึงบางอ้อ ว่าตรูซวยแล๊วว .... และจากนั้นปุบปับทันด่วน วันรุ่งขึ้นไอ้หนุ่มหน้าหล่อนั้นก็มีสาวฝรั่งวัยรุ่นผมทอง ควงนั่งหน้ารถ แบบเป็นเงาตามตัวเลยทีเดียว ไม่รู้มาจากไหน สงสัยพ่อเสกมาให้ อุอุ
แพรวก็เก็บตัว พยายามไม่ไปเอารถออก ซื้อของก็หันมาใช้ จักรยานถ้าไม่หนักหนา เรียกว่าอาทิตย์นึง จากที่เอารถออกแทบทุกวัน กลายเป็นครั้งเดียวต่ออาทิตย์ เฮ้อ..
แพรวก็เห็นว่าท่าจะไม่ดี หนีกลับเมืองไทยดีกว่าตรู ก็ไป กลับตั้งสี่เดือน ไม่เคยกลับนานขนาดนี้มาก่อนเลย ก็กะว่าสถานะการณ์จะคลี่คลายลง แต่ไม่เลยจนปัจจุบัน ยังอึมครึ่ม บึงตึง และรุนแรงเหมือนเดิม ที่ว่ารุนแรงคือ เวลาที่แพรวโผล่หน้าไม่ว่าจะทางระเบียงบ้าน หรือ ไปเอารถออก เขาจะเอาไอ้ที่เหมือนประตูม้วนที่เมืองไทยเราเรียกกัน แต่ที่นี้ใช้กันแสง เอาลงดังปัง ๆๆๆ แรงมาก
รุนแรงจริงๆ แต่จะทำเฉพาะที่แพรวออกบ้านมา เท่านั้น
ซึ่งบ้านเราก็คงเรียกทำประชด หรือรังเกียจเรา แพรวคิดอย่างงั้น
มันเจ็บใจ รู้สึกอึดอัดใจ กระอักกระอ่วน จิตตก สารพัด ทั้งๆ ที่แพรวก็พยายามเฉยๆ หรือ ทำตัวปรกติ สุดๆแล้วนะ ไม่รุ้ว่าต้องยังไงอีก มันไม่สงบเหมือนเดิมแล้ว มันเหมือสงครามจิต ประสาท..
อยากบอกเหลือเกินว่า ฉันไม่อยาก ไม่หิวไม่เอาลูกชายเธอหรอก อย่ากังวลไป
เพิ่มเติมข้อมูลนะคะ ลูกชายบ้านนี้อยู่ดูท่าจะต้องรับกิจการต่อ มีบ้านหลังใหญ่ ลูกเลยต้องอยู่กับพ่อแม่ตลอด อีกครั้งว่าพ่อกับแม่ ยังหนุ่มอยู่เลยนะคะ แต่ลูกจะสามสิบแล้ว ....
ไม่รู้จะทำยังไงต่อ กับสถานะการณ์แบบนี้ พี่ๆเพื่อนๆช่วยชี้แนะด้วยค่ะ บอกสามีดีไหม?
ยอมรับว่าตัวแพรวเองก็ใช่ย่อย กรรมทันตาจริงๆ เข็ดแล้วค่ะ