ครัวไกลบ้าน • แสดงกระทู้ - ** ผ่าตัดเนื้องอกมดลูก(พบไม่ใช่เนื้องอกแต่เป็นเยื่อบุมดลูกขึ้นผิดที่)**

การผ่าตัดและสิ่งที่พบ
สิ่งที่หมอพบเมื่อผ่าตัดเข้าไปดูกับผลการอัลตราซาวด์และการสแกน ซึ่งตอนแรกหมอพบว่าผนังมดลูกมีความหนา ๖ ซม. ซึ่งมากกว่าคนปรกติ(ไม่ทราบเหมือนกันว่าภาวะปรกติหนาเท่าไหร่ค่ะ) และตอนนั้นหมอก็วินิจฉัยว่ามีความเป็นไปได้ที่อาจจะมีก้อนเนื้องอกฝังอยู่ในผนังมดลูก แต่จะใช่หรือไม่ก็ต้องผ่าเข้าไปดูว่าเป็นอะไร

แผนการผ่าตัดก็คือถ้าเป็นก้อนเนื้องอกก็ตัดออกแล้วก็คงจบไป แต่สิ่งที่หมอพบคือเป็นเยื่อบุมดลูกเจริญผิดที่ ทั้งด้านนอกและด้านในตัวมดลูกรวมไปถึงปีกมดลูกและรังไข่ด้านซ้าย ซึ่งเยื่อบุมดลูกในคนปรกติก็จะสลายไปกับการมีประจำเดือน แต่กรณีของเราคุณเธอย้อนกลับเข้าไปเจริญเติบโตผสมเข้ากับผิวผนังมดลูกและลามไปเกาะทั้งส่วนในส่วนนอก ซึ่งหมอไม่สามารถตัดทิ้งได้เพราะจะทำให้มดลูกเสียหายเนื่องจากเรายังต้องการมีลูก สิ่งที่หมอทำในวันผ่าตัดคือแค่ตัดเนื้อเยื่อส่วนนั้นเพียงเล็กน้อยเพื่อนำมาตรวจ และใส่ Liquid (อันนี้ไม่ทราบว่าเป็นน้ำอะไร) แต่เป็นของเหลวชนิดหนึ่งก็แล้วกันใส่แช่ไว้หลายชั่วโมง (จำไม่ได้ว่าข้ามคืนเลยหรือเปล่าหลังการผ่าตัด) ตอนหมอเปิดท่อปล่อยออกมาได้ ๕๐๐-๖๐๐ ml.

พอจบการผ่าตัดหมอก็มาอธิบายเกี่ยวกับความสำเร็จของการผ่าตัดและเหตุผลของการเปลี่ยนวิธีการักษา และเรื่องการมีบุตร ซึ่งหมอจะใช้วิธีฉีดยายับยั้งการเจริญเติบโตของเนื้อเยื่อส่วนที่เจริญผิดที่ เป็นยาชนิด GnRH เป็นเวลา ๓ เดือน ยาตัวนี้ก็คือทำให้ไม่มีประจำเดือนหรือภาวะหมดประจำเดือน(ชั่วคราว) ซึ่งเมื่อไม่มีฮอร์โมนไปเลี้ยงเนื้อเยื่อส่วนนั้นก็จะเล็กลง ซึ่งหลังจากนั้นก็จะเข้าขั้นตอนการทำให้ตั้งครรภ์จากวิธีทางการแพทย์ (ไม่สามารถทำได้โดยวิธีทางธรรมชาติ) ซึ่งหมอบอกว่าวิธีทางการแพทย์พอจะช่วยได้โอกาสก็ยากแต่เราควรจะลองดู

(นอกจากหมอช่วยแล้ว เราก็ต้องรอโชคช่วยด้วยนะเนี่ย)

การผ่าตัดแบบใช้กล้องเจ็บหรือไม่เจ็บ

วันที่เข้าพรีเช็คเข้าโรงพยาบาลตอน ๙ โมงเช้า เพื่อทำการตรวจเลือดตรวจระบบต่างๆของร่างกาย (ทานอาหารเช้าแค่ไข่ต้มไปฟองเดียวกับกาแฟ ๑ ถ้วย) ก็เข้าไปส่วนของการตรวจเลือด ในใจเราก็คิดว่าจะดูดเอาเลือดเราไม่มาก (เพราะเคยได้รับการผ่าตัดที่เมืองไทย, การตรวจเลือดก่อนผ่าตัด) เนื่องจากเราเป็นคนที่กลัวเข็มฉีดยามากไม่เคยมองเลย (ดีนะตอนที่เป็นเด็กไม่ได้ฉลาดมากๆถึงกับสอบติดแพทย์ไม่งั้นเซ็งแน่ๆ อิอิ) มาถึงตอนดูดเลือด มือคนเจาะนี่เบามากไม่เจ็บเลย ชวนเราคุยไปเรื่อยๆ เราก็ถามทำไมนานจังหรือว่าเลือดเราไม่ไหล หรือต้องทิ่มเข็มใหม่ เขาก็บอกไหลแต่ทำช้าๆ ทีนี้เขาบอกว่าเสร็จแล้ว เราหันไปดู ตกใจหมดเลยมันตั้ง ๖ หลอดยาวๆน่ะ (ตอนนั้นเราคิดไว้แค่หลอดเดียว)
หลังจากเจาะเลือดแล้วก็ไปตรวจระบบหัวใจและระบบอื่นๆ และไปห้องพักเพื่อรับยาถ่ายตอนบ่ายโมงและงดอาหารตั้งแต่ตอนนั้น ให้โอกาสเราเข้าห้องน้ำแบบไม่ต้องจ่ายตังค์ อิอิ.. เอาเป็นว่าอยากจะนอนในห้องน้ำเลย เพราะความเร็วศูนย์กลางยังกับพายุนากีย์ แถมหิวมากๆหันไปเห็นกล้วยกับเอ็ปเปิ้ลของคนไข้ข้างเตียงยิ่งหิวเข้าไปใหญ่ บอกแฟนว่าพอฉันกลับมาจากห้องผ่าตัดฉันต้องเห็นกล้วยที่โต๊ะนะ (ไม่เข้าใจว่างดน้ำงดอาหารแต่ไม่ได้ให้น้ำเกลือ)

เข้าห้องผ่าตัด ๑๑ โมงเช้า ออกจากห้องผ่าตัด ๕ โมงเย็น (๒๕.๐๖.๐๘)
พอไปถึงเตียงผ่าตัดฝ่ายวิสัญญีแพทย์ก็จัดการเสียบเข็มต่อสายต่างๆ ทักทายเราให้ยาแถมโกหกเราว่าเคสก่อนหน้าเรายังไม่เสร็จต้องรอก่อน (อันนี้เรารู้ทีหลังว่าโกหกตอนตื่นจากการผ่าตัดแล้ว) เพราะเนื่องจากเราตื่นเต้นทำให้ความดันสูงบ้างแล้วค่อยๆลดลงๆ จำได้ว่ามอนิเตอร์ครั้งสุดท้ายที่เราเห็นคือ ๑๒๑ (สามตัวล่าง อิอิ) ยาสลบเป็นแบบฉีดเข้ากับเส้นเลือด (สายน้ำเกลือ)
(ย้อนกลับไปตอนผ่าธัยรอยด์ ที่เมืองไทย ตอนนั้นจำได้ว่าเป็นแบบดม เพราะหมอบอกว่าเดี๋ยวหลับนะ ให้สูดหายใจลึกๆสามครั้งแล้วหมอเอาหน้ากากมาให้ดม เราก็กลัวเราไม่สลบกะเอาให้เต็มที่ สูดครั้งแรกให้เต็มลมหายใจ พอครั้งที่สองมาได้ครึ่งทางก็ชา...วาบ..ยุบยิบ ที่หน้าและก็ไม่รู้แล้วตื่นอีกทีก็ที่ห้องพักฟื้น)

กลับมาที่แผลการผ่าตัดค่ะ หมอเจาะท้องสี่จุดแผลเล็กๆ (สะดือ, เหนือสะดือ, หน้าท้องด้านซ้าย, หน้าท้องด้านขวา) แผลหน้าท้องด้านขวาต่อท่อยางเข้าไปในมดลูกเพื่อให้เลือดและของเหลวไหลออกมาใส่ถุง (ขอเรียกว่าถุงยังชีพก็แล้วกัน ความหมายไม่ถูกต้องแต่ชื่อมันติดปากดีค่ะ)

แผลจากการผ่าตัดเจ็บไม่มากค่ะ แต่เนื่องจากการผ่าตัดแบบนี้เขาจะอัดแก๊สเข้าไปในช่องท้องเราให้มีพื้นที่มากๆสำหรับใส่เครื่องมือทางการแพทย์ ส่วนลำไส้,กะเพราะอาหารเราคิดว่าคงทำให้ลีบไม่เหลืออะไรในนั้น และหลังผ่าตัดหมอก็จะไล่แก๊สออกจากช่องท้อง แต่ยังไม่หมด พอกลับมานอนห้องเราเนี่ยจะปวดท้องจากแรงดันของแก๊สในช่องท้องมากๆ และอย่างที่บอกไว้คือหมอใส่ของเหลวแช่ในมดลูกไว้ด้วย ทั้งแรงดันแก๊ส แรงดันของเหลวเจ็บปวดไปหมดเลยหละค่ะ

คืนวันที่ ๒๕ ช่วประมาณสามทุ่มครึ่งก็บอกทางพยาบาลไปว่าเราปวดท้องน้อย ตอนนั้นยังมีอารมณ์ดูฟุตบอลยูโร (คู่เยอรมันกับอะไรก็จำไม่ได้แล้วเพราะเบลอๆ) เขาก็ให้ยาแก้ปวดแบบปล่อยมาแบบให้น้ำเกลือ ซักพักเราเริ่มมองเห็นจอทีวีและรูปภาพที่ติดตามผนังหมุนแบบตามเข็มนาฬิกาด้วยความเร็ว..ติ้วๆ เรารีบแจ้งพยาลและเขาต้องหยุดยาทันที ปรากฎว่าเป็นยาแก้ปวดที่แรงสำหรับเรา แต่สำหรับเพื่อนๆคนไข้(ฝรั่ง)ในห้องเขารับได้มากกว่าหนึ่งขวด
(ครั้งต่อไปถ้าเรามีอาการปวดก็ใช้ พาราเซตามอล ชนิดกิน ๒ เม็ดแทนค่ะ)

สรุปว่าแผลผ่าตัดจากวิธีการนี้เราไม่เจ็บแผลมาก เพราะแผลเล็กและสามารถลุกเดินจากเตียง เข้าห้องน้ำเองได้เร็วกว่าผ่าตัดแบบเปิดหน้าท้อง แต่มีความเจ็บจากแรงดันอากาศกับอวัยวะภายในช่องท้องค่ะ

แนนผ่ามาแล้วสามครั้งค่ะ ตอนนี้หน้าท้องมีสี่แผลแล้วค่ะ เข้าโปรแกรมทำเด็กหลอดแก้วมาแล้วครั้งหนึ่งแต่ไม่ติด ไข่ที่เหลือฝ่อหมด ร่างกายแนนไม่ค่อยแข็งแรง ได้ยากระตุ้นไข่ไปเกือบสี่สิบเข็ม อ้อ มันจะมียาที่ไม่เกี่ยวกับไข่แต่เป็นยาที่มำให้รังไข่พร้อมผลิตไข่อ่ะ ประมาณ20กว่าเข็ม ที่เหลืออีกสิบกว่าเข็มเป็นยากระตุ้นไข่ แล้วแต่กรณีของคนด้วยนะคะ เพราะร่างกายคนเราได้ยาไม่เท่ากัน.........

แนนฉีดยา GnRH มาแล้วสองครั้ง ครั้งละ 6 เดือน ตอนนี้หยุดยาไปแล้ว 4 เดือนประจำเดือนยังไม่มาค่ะ คุณหมอของแนนบอกว่า มดลูกยังหลับอยู่ค่ะ อีกไม่นานคงตื่น แต่มีทีท่าว่าจะต้องผ่าตัดอีก..........

อีกสองเดือนมีลุ้นผ่าตัดครั้งที่สี่.....อิอิ แล้วก็จะเริ่มทำเด็กหลอดแก้วครั้งที่สองหลังเดือนกันยานี้ค่ะ อันนี้ไม่ว่าจะผ่าตัดก่อนหรือไม่ผ่าก็จะต้องทำค่ะ.........สามีอยากมีน้อง อิอิ เค้าจะเลี้ยงเอง อิอิ...........................

ตอนนี้ไปหั่นผมมาแล้วเรียบร้อยเตรีมพร้อม เพราะว่าขี้เกียจไปทะเลาะกับพยายบาลเรื่องเปลี่ยนผ้าปูที่นอนค่ะ.......เพราะว่าพอฟื้นมาผมแนนจะล่วงมากเลย......

ขอให้พี่โชคดีและมีน้องไวไวนะคะ.....จะได้หายค่ะ......

สิ่งที่เป็นกังวลกับถุงยังชีพ..ความเจ็บที่สุดมันอยู่ตรงนี้นี่เอง

เนื่องจากถุงในรูปนั้นคือของเหลวที่หมอใส่เข้าไป ไม่รู้เหมือนกันว่ามากน้อยแค่ไหน แต่ตอนเปิดท่อครั้งที่สองเราเห็นขึ้นมา ๖๐๐ ml. ตอนเปิดท่อให้ไหลนี้จะปวดท้องน้อยมากเพราะข้างในแรงดันเยอะแล้วไหลออกมาเร็ว ก็ผ่านไปด้วยดีและก็ทนได้ และพอสามวันผ่านไปป้าข้างเตียงที่เขาได้รับการผ่าตัดก่อนเราสองวัน ผ่าตัดเนื้องอกที่มดลูก และเราไม่แน่ใจว่าหมอตัดมดลูกออกด้วยหรือเปล่า เพราะเราพูดและสื่อสารภาษาเยอรมันไม่แข็งแรงด้วย แต่เขาก็มีท่อต่อเลือดเสียออกมาจากพุงอ้วนๆเหมือนกัน (แต่พุงเราไม่อ้วนนะ) วันนั้นหมอผู้หญิงคนสวยมาตรวจไข้และบอกป้าคนนั้นว่าจะดึงสายนั้นออก ลืมบอกไปว่าป้าคนนี้แกแข็งแรงมากๆ เดินเหินเชิ้บๆเลย เหมือนเขาไม่เจ็บไม่ปวดและการผ่าตัดก็แบบผ่านกล้องเหมือนเราด้วย ระหว่างนั้นเสียงป้าแกร้อง...[color=red]โอ๊วววว...ก๊อด! โอ๊วววว...ก๊อด! สองครั้งเสียงดังมาก สรุปก็คือหมอถอดสายนั้นแหละออก นี่ช็อคเราเลยเพราะไม่เคยได้ยินแกร้องได้เจ็บปวดขนาดนี้ ก็มีแค่แกครวญครางเล็กน้อยวันสองวันแรกหลังการผ่าตัด
ทีนี้หลังจากได้ยินป้าคนนั้นแล้วเราก็เป็นกังวล คิดอยู่แต่เรื่องสายต่อถุงยังชีพนี่แหละ ว่าจะเจ็บขนาดไหนกันหนอ วิเคราะห์เสียงแกครางตอนปวดท้องกับเสียงแกร้องตอนดึงสายมันต่างกันหลายเดซิเบล...ทำเอาเรากินไม่ได้นอนไม่หลับ เลยต้องบอกหมอว่าเราช็อคกับตรงนั้นและถามว่ามันมีวิธีที่ดีกว่านี้ไหม เราขอให้ฉีดยาหรืออะไรก็ได้ แต่หมอบอกว่ายามันไปไม่ถึงมดลูกหรอก และการดึงก็เป็นแค่ Short moment

แล้ววันนั้นก็มาถึง ตอนนี้ในห้องผู้ป่วยเหลือแค่เรากับคุณยายวัย ๘๒ (รับการผ่าตัดต่อมน้ำเหลืองหรืออะไรนี่แหละค่ะที่ราวนม ไม่แน่ใจ) คุณยายนี่สุดแข็งแรงเลย คุยสนุก เดินเหินคล่องแคล่ว แต่แกชอบลืมว่าแกมีถุงยังชีพที่ต้องไปไหนต้องไปด้วยกันและเวลาลุกออกจากเตียงก็จะลืมว่าแกเสียบหูฟังโทรทัศน์ที่ต่อมาจากเครื่องโทรศัพท์ก็ตลกดี แต่หัวเราะมากไม่ได้เพราะเจ็บแผล

คุณหมอมาสองคนคือหมอผูชายหนึ่งคน(หมอประจำตัวเรา)และคุณหมอผู้หญิง ก็แจ้งว่าวันนี้ถึงเวลาถอดสายยางนี้แล้วนะ หมอผู้หญิงเป็นฝ่ายปฏิบัติการอยู่ฝั่งขวาหมอผู้ชายคุมเชิงอยู่ฝั่งซ้าย แล้วก็บอกว่าให้เราไอ (เพื่อกระทุ้งช่องท้อง)เราก็ทำตาม คือจริงๆช่วงถอดสายกับช่วงไอมันต้องสัมพันธ์จังหวะกัน แล้วหมอก็ดึง ปื๊ดดดดดดดดด ทีนี้แหละเราเปลี่ยนจากไอเป็นแหกปากร้องสุดเสียงเกิดเสียงตายอย่างโหยหวนหาที่ลงไม่ได้ (อ๊า ... อ๊า....) เพราะเราไม่มี โอ๊วววว...ก๊อด!แล้วจบที่ก๊อดน่ะ หมอต้องหยุดไว้ครึ่งทาง สงสัยคงจะเป็นเสียงแรกที่โหยหวนในชีวิตหมอแน่ๆเลย พอหมอหยุดเราก็หยุดร้องสิ หมอผู้หญิงเลยหันไปถามหมอผู้ชายว่ายูจะทำต่อไหม หมอผู้ชายส่ายหน้า อื๊อ อือ..weiter (continue) เอาหละซีให้ไออีกรอบเราทำไอได้นิดเดียวแหกปากอีกตามเคยแต่หมอไม่หยุดอ่ะจนจบเลย พอหลุดออกมาแล้ว(โล่ง) แต่ช่วงดึงเป็นอะไรที่สุดจะบรรยายความหวาดเสียวและความเจ็บ และก่อนหน้านั้นเราเข้าใจว่าแค่ต่อท่อตรงลงไปถึงมดลูก คือสมมุติว่าจากหน้าท้องถึงมดลูกเนี่ยลึก ๑๐ ซม. ท่อต่อเข้าไปก็จะ ๑๐ ซม. แต่จากความรู้สึกตอนดึงเนี่ยมันเหมือนกับม้วนท่อไว้ในนั้นน่ะ มันยาวมากๆยังกะดึงไส้เราเลย

พอหมอจบตรงนี้แล้วเราก็หันไปหาคุณยาย แกหอบถุงยังชีพวิ่งแอบไปหลบอยู่ในห้องน้ำ แล้วแอบย่องๆออกมาเมื่อสิ้นเสียงอันโหยหวน ฮิฮิ สงสารแกเหมือนกัน

ไม่มีครัวไกลบ้าน อ่านหนังสือบ้าง เรียน-คุยภาษาเยอรมันกับคนไข้ร่วมห้อง คุณยายอายุ ๘๒ และอีกคนคุณป้าอายุ ๕๐
รูปภาพ

ทั้งกล้วยไม้และกล้วยจริงๆ(ที่อยากจะกินนักหนาก่อนผ่าตัดช่วงงดอาหาร แต่หลังผ่าตัดหมดอารมณ์กินเลย)
รูปภาพ

กลัวเสียชื่อสมาชิกครัวไกลบ้าน..ไม่ลืมเก็บรูปอาหารที่โรงพยาบาลมาฝาก
อาหารกลางวัน
รูปภาพ

กลัวเสียชื่อสมาชิกครัวไกลบ้าน..ไม่ลืมเก็บรูปอาหารที่โรงพยาบาลมาฝาก
อาหารเย็น
รูปภาพ

กลัวเสียชื่อสมาชิกครัวไกลบ้าน..ไม่ลืมเก็บรูปอาหารที่โรงพยาบาลมาฝาก
อาหารเย็น
รูปภาพ

กลัวเสียชื่อสมาชิกครัวไกลบ้าน..ไม่ลืมเก็บรูปอาหารที่โรงพยาบาลมาฝาก
อาหารกลางวัน
รูปภาพ

กลัวเสียชื่อสมาชิกครัวไกลบ้าน..ไม่ลืมเก็บรูปอาหารที่โรงพยาบาลมาฝาก
อาหารคนเยี่ยมไข้
รูปภาพ

เดี๋ยวกลับมาเล่าต่อค่ะ

Numnim เขียน: มาส่งกำลังใจให้ค่ะ ขอให้การผ่าตัดผ่านพ้นไปด้วยดี นิ่มก็ผ่าตัดเอารังไข่ออกไปข้างนึง
ช่วงที่ท้องน้องได้สามเดือน พอดีมันมีก้อนเนื้องอกที่รังไข่ใหญ่พอๆกับหัวทารกหนักน่าดู
มันทำให้รังไข่บิดเป็นเกรียว พอเอาออกแล้วก็สบายค่ะ ยังไงเอาใจช่วยนะคะสู้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆค่ะ
เก่งทั้งคุณแม่คุณลูกและคุณหมอเลยนะคะ ขอบคุณมากๆค่ะ

Janisa เขียน:
เป็นกำลังใจให้คะ Janisa ก้อเป็นคนหนึ่งที่ผ่านการเข้าห้องผ่าตัดมาแล้วห้าครั้ง ทำใจให้สบาย ไม่ีมีอะไรน่ากลัว ...
สุดยอดความอดทนเลยนะคะตั้งห้าครั้ง ขอบคุณสำหรับกำลังใจค่ะ

Mary UK เขียน:
เมรีขอเป็นกำลังให้อีกคนนะคะ ขอให้พระเจ้าคุ้มครองพี่กุ๊กไก่ให้หายขาดเร็วๆ และมีสุขภาพที่แข็งแรงนะคะ
ขอบคุณค่ะคุณเมรี่ จะติดตามอ่านอ่านเรื่องราวแสนสนุกจากคุณเมรี่อีกค่ะ

แพม เขียน:
น้องกุ๊กไก่ พี่แพมมาเอาใจช่วยจ้า ขอให้พระคุ้มครองและขอให้หายวันหายคืน สุขภาพแข็งแรงเน้อะ
พี่แพมขา ขอบคุณมากค่ะ

ainsworth เขียน:
เป็นกำลังใจให้นะคะ ใจแข็งไว้ หญิงไทยสู้สู้ค่ะ
สู้จริงๆค่ะ ขึ้นขาหยั่งนี่ยิ้มสยามเลยนะคะ แต่พอตอนขึ้นเขียงนี่ยิ้มไม่ออกค่ะ ขอบคุณสำหรับกำลังใจค่ะ

kennesaw เขียน:หน่อยไปหาหมอเช็คไอ้เจ้าซีสที่รังไข่ด้านขวา 4-5 เดือน ขึ้นขาหยั่งจนคนที่บ้านแซวว่าหน่อยเป็นมืออาชีพไม่ต้องรอให้พยาบาลบอก ว่าต้องทำไงบ้าง...

การผ่าตัดแบบส่องกล้องปลอดภัยและแผลที่ผ่าตัดแทบจะไม่เห็นเลยก็ว่าได้ หน่อยผ่าตัดเอาซีสที่รังไข่ด้านขวาเมื่อปีที่แล้วค่ะ แบบว่าตัดสินใจผ่าในวันเดียวรอแค่5วันก็ขึ้นเขียง หมอกรีด3ที่คือ สะดือ(ไม่มีแผลให้เห็น) บริเวณท้องด้านซ้าย(หมอเช็คว่ามีซีสอยู่หรือเปล่า) และอีกที่คือเหนือหัวหน่าว(เรียกถูกเปล่าไม่รู้) ซีสก้อนใหญ่ด้วยค่ะ เท่าลูกเทนนิสหรือใหญ่กว่าแถมมีขนอีกต่างหาก(หมอเล่าให้ฟัง) ใช้เวลาผ่าตัดราวๆ 1 ชั่วโมงและพักฟื้น 30 นาทีก็กลับบ้านได้เลยค่ะ แต่เราจะยังมีอาการเบลอๆจากยาสลบอยู่นะคะ ทำให้เวียนหัวด้วย หมอจะให้ยาแก้ปวดมาทานแต่หน่อยแพ้ยาซะเกือบแย่ หน้ามืด เวียนหัวกว่าเดิม คนที่บ้านหาสาเหตุุุุุุุไม่เจอจนต้องเอารายละเอียดของยาที่หมอให้มามาอ่าน....หน่อยก็เลยหยุดยาแก้ปวด

หลังผ่าตัดพยายามเดินบ่อยๆนะ ช่วง2-3วันจะลุกเดินลำบากนิด แถมต้องเข้าห้องน้ำบ่อยมากถึงมากที่สุด และอีกอย่างต้องพยายามไอ(เอาหมอนนิ่มๆกดหน้าท้องเวลาไอจะช่วยอาการปวดได้เยอะเลยค่ะ) ที่หมอให้ไอบ่อยๆเพราะจะได้ช่วยขับลมออกให้มากที่สุด

อาหาร....ข้าวต้มจะช่วยได้ดี

หลังจากแผลหายดีแล้วอย่ายกของหนักนะคะ จะรู้สึกว่าเสียวๆที่แผล แม้แต่ตะกร้าผ้าหนักคนที่บ้านก็ไม่ให้หน่อยยกเลย

ไม่ต้องกลัวนะคะ เอาสิ่งไม่ดีออกไปแล้ว มันจะรู้สึกว่าโล่งกว่าเยอะ

***มาสู้ๆเพื่อเจ้าตัวเล็กที่เรารอกันค่ะ หน่อยก็รอเขานานเหมือนกัน นี่ได้แต่ร้องเพลงรอ
คุณหน่อยขาขอบคุณมากๆสำหรับกำลังใจและคำแนะนำดีๆค่ะ ถือว่าเป็นมืออาชีพในการขึ้นขาหยั่งจริงๆค่ะ นี่ก็ขึ้นมาหลายรอบเริ่มจะชินแต่ก็ยังเขินๆอยู่บ้าง เพราะมันไม่มีอะไรที่เปิดเผยได้มากเท่ากับขาหยั่งเน้อะ ไม่รู้ว่าใครเป็นคนออกแบบ อิอิ

โดย **ทัพพี** » พฤหัสฯ. ก.ค. 03, 2008 5:01 pm

โอยเสียวแทน หายไวไวนะคะพี่ ทัพพีโดนไป สองรู ตรงใต้สะดือ และบิกีนี่ลาย เจ็บไปสามอาทิตกว่า ตอนนี้แผลยังไม่หายดีเลยค่ะพี่ ของทัพพีนี่ ส่องกล้องและฉีดสี ต่อไปรอพบหมอต้นเดือนหน้าค่ะพี่ รอคุยกะหมอว่าจะเอาไงต่อไปดี สู้สู้ นะคะพี่

ubonsri เขียน: ขอเป็นกำลังใจให้คุณผักชีลาว ให้การผ่าตัดผ่านพ้นไปได้ด้วยดีนะคะ หนึ่งก็เป็นเนื้องอกในมดลูกเหมือนกัน แต่รอวิธีการรักษาจากหมออยู่ค่ะ เอาใจช่วยค่ะ
ขอบคุณมากค่ะคุณหนึ่งที่มาช่วยให้กำลังใจ ก็ขอให้ประสบผลสำเร็จในการรักษาเนื้องอกค่ะ หมอคงจะหาวิธีที่ดีที่สุดให้กับเราค่ะ

poussin เขียน:
เข้ามาเป็นกำลังใจให้พี่กุ๊กไก่ค่ะ ขอให้การผ่าตัดผ่านพ้นไปได้ด้วยดี ให้พี่กุ๊กไก่หายเจ็บแผลเร็วๆ และสุขภาพแข็งแรงนะคะ แล้วก็ขอให้พี่กุ๊กไก่มีเจ้าตัวเล็กไว้เชยชมเร็วๆ นะคะ
น้องเกดจ๋าขอบคุณมาก ยิ่งเห็นน้องทะเลแล้วยิ่งทำให้อยากมีมากถึงมากที่สุดเลยจ้า

Amelia เขียน:
ขอส่งกำลังใจให้คุณกุ๊กไก่ปลอดภัยจากการผ่าตัด และได้ผลดี ก้อนเนื้อเป็นปกตินะคะ

แจ๋เคยช่วยแพทย์ผ่าตัดตอนสมัยทำงานค่ะ หมอจะเจาะหน้าท้องแผลประมาณ ๑ ซต. ๓-๔ แผล แล้วแต่ความยากง่ายด้วยค่ะ ตัวก้อนนี้ดูท่าจะเป็นก้อนเนื้องอกที่ไม่ร้ายแรง แต่มันใหญ่ขึ้นตามฮอร์โมนผู้หญิง และก็ไปกินเนื้อที่ในมดลูกจริงด้วยค่ะ ยังไงก็ขอให้ฟื้นตัวเร็วๆนะคะ จะได้มีแรงมารีบปั๊มเจ้าตัวน้อยๆเร็วๆ ทีนี้ก็ไม่มีอุปสรรคมาขัดขวางการเกิดของเขาแล้วค่ะ การผ่าตัดส่องกล้องจะฟื้นตัวเร็วกว่าผ่าตัดแบบเปิดแผลฟหน้าท้องมากๆเลยค่ะ

คุณแจ๋ขาขอบคุณมากๆค่ะ ได้ ๔ แผลเล็กๆจริงๆค่ะ แต่พอหมอผ่าเข้าไปจ๊ะเอ๋กับเนื้อเยื่อที่ผิดปรกติไม่ใช่เป็นก้อนเนื้องอกอย่างว่า และกินพื้นที่ไปเยอะ และหมดโอกาสปั๊มตัวน้อยๆให้สำเร็จผลแบบวิธีธรรมชาติด้วย จากวิธีการแพทย์เราก็ถามหมอไปเหมือนกันว่ามีเปอร์เซ็นต์ความเป็นไปได้มากน้อยแค่ไหน หมอก็ตอบว่ายากแต่ให้ลองดูก่อนค่ะ

indingolove เขียน:เข้ามาเป็นกำลังใจให้อีกคนค่ะ ขอให้การผ่าตัดผ่านพ้นไปได้ด้วยดี ขอให้หายไวๆ นะคะ พี่กุ๊กไก่สู้ๆ จ้า
ขอบคุณค่ะ ได้กำลังใจแบบนี้ ..สู้ตายค่ะ

เมล่อนพันช์ เขียน:มาเอาใจช่วยพี่กุ๊กไก่ด้วยคนค่ะ หลังผ่าตัดแล้วขอให้หายไวๆนะคะ
ร่างกายแข็งแรงปรกติเหมือนเดิม ทุกอย่างต้องผ่านพ้นไปด้วยดีค่ะสู้สู้
ได้กำลังใจจากน้องเจี๊ยวสาวสวยแห่งครัวไกลบ้าน แบบนี้สู้ๆค่ะเผื่อจะได้ลูกสาวน่ารักเหมือนคนให้กำลังใจ แล้วจะส่งลูกสาวไปประกวดนางสาวไทย อิอิ

plahide June 24 เขียน: หอบเอากำลังใจมาให้เป็นตะกร้า ๆ เลยค่ะ
ยังไงก็ขอให้การผ่าตัดผ่านไปได้ด้วยดี ฟื้นตัวเร็วๆ นะคะ สู้ ๆ ค่ะ
กำลังใจคือเรื่องสำคัญจริงๆค่ะ เข้ามาแวะอ่านและจะพยายามเล่ารายละเอียดให้เพื่อนๆได้รับรู้กัน ไว้เป็นความรู้ด้วยค่ะ ขอบคุณค่ะ

kuk เขียน:
มาเป็นกำลังใจให้อีกคนคะ ขอให้ผลการผ่าตัดประสบผลสำเร็จ หายวันหายคืน จะได้มีแรงเอาภาพอาหารงาม ๆ มาให้ชมอีกนะคะ
ขอบคุณค่ะ จะพยามยามปรุงอาหารมาฝากอีกค่ะ ต้องรอหลังหกสัปดาห์ไปแล้วค่ะ ตอนนี้เดินเหินยังกะคนย่องเบา ตลกตัวเองเหมือนกัน

Pond_Hawaii เขียน:
เข้ามาเป็นกำลังใจให้ค่ะ ขอให้ผ่าตัดผ่านไปด้วยดีนะคะ
ขอบคุณค่ะ ผ่านไปได้ขั้นนึงค่ะ แต่ก็เจออีกขั้นตอนใหม่ให้ลุ้นค่ะ

แมงป่อง เขียน:
พี่กุ๊กไก่จ้าอ้อเอากําลังใจมาให้พี่กุ๊กไก่เยอะๆเลยค่ะ พี่กุ๊กไก่สู้ๆพี่กุ๊กไก่สู้ตายนะคะ โชคดีในการผ่าตัดนะคะ จะรอฟังข่าวดีจ้า
ข่าวดีตอนนี้คือกลับมานั่งหน้าจอคอมพิวเตอร์ได้แล้วค่ะน้องอ้อ ขอบคุณหลายๆเด้อจ้า

katai_123 เขียน:
มาส่งกําลังใจและจะรอกะทู้ท้องแล้วจ๊ะ
ขอบคุณค่า..ไว้จะเขียนตัวโตๆว่าท้องแล้วจ๊ะ ค่ะคุณต่าย ตอนนี้ต้องลุ้นนนนน มากๆๆๆๆกว่าเดิมอีก

โดย **pimlapas** » ศุกร์ ก.ค. 04, 2008 1:58 am

กุ๊กไก่ เก่งจริง ๆ เริ่มจะกลัว ๆ แล้วสิเนี่ยทำไมมีตั้ง 4 รูอ๊ะจ๊ะ พี่พิมเคยส่องมาแล้วที่เมืองไทย มีแค่ 3 รูเองอ๊ะจ๊ะ ไม่มีถุงยังชีพด้วย เลยคิดว่ามันไม่ค่อยเจ็บเท่าไหร่ แต่เมืองนอกใส่ถุงยังชีพด้วยเหรอเนี้่ย โอ๊ย กลัวซ้าแล้วล่ะ เพราะว่าจะถึงคิวข้า ดาราจำเป็นในเดือนหน้าอ๊ะจ๊ะ กุ๊กไก่ เดี๊ยวต้องซ้อมร้อง ให้มันโหยหวน หมอจะได้ดึงค่อย ๆหน่อย บรื้อออออ ขนลุกเสียวสะดือเลยวุ๊ย ขอให้หายเร็วๆ นะ พี่พิมขอไปทำใจก่อน กลัวมากกกกกกกก

** ผ่าตัดเนื้องอกมดลูก(พบไม่ใช่เนื้องอกแต่เป็นเยื่อบุมดลูกขึ้นผิดที่)**

ผู้ใช้งานขณะนี้

ผ่าตัดเนื้องอกมดลูก(พบไม่ใช่เนื้องอกแต่เป็นเยื่อบุมดลูกขึ้นผิดที่)