<span style='color:red'>ยายหนู</span>
เมื่อเช้าหลังจากตื่นนอนก็ชั่งอีก เป็นกิจวัตรประจำวันไปอีกเหมือนกัน ฮี่ฮี่ ลองเอาชุดแต่งงานซึ่งแขวนเก้บไว้นาน 6ปี มาลองสรวมดู แทบร้องไห้เลย มันหลวมค่ะ ต้นแขนก็เล็กลง หน้าท้องก็แบนราบเรียบ ซึ่งยังจำวันนั้นได้ดี 18พค.2002 ขณะที่สรวมชุดนี้พุงยื่นจนต้องเขม่วท้องตลอดเลย
มาละเหวย มาละวา เจ้าสาวคนนี้เห็นทีจะต้องขอกลับไปแต่งใหม่ จะได้โชว์รูปโฉมใหม่ให้เจ้าบ่าวตะลึง ..... เจ้าบ่าวคนเดิมนะว๊อย ไม่ได้บอกให้ไปหาเจ้าบ่าวคนใหม่ เดี๋ยวคุณบิลตามมาตึ้บบบบง่ะ อ้อ ใส่ถ่ายรูปมาอวดกันหน่อยจิ๊
ไวน์ 3 แก้ว กรี๊ด ไวน์มันก็มีแคลอรี่เน้อ ยิ่งไวน์หวานด้วยแล้ว ยิ่งมีมาก แต่ถ้ายายหนูไม่ได้กินทุกวัน ก็ไม่เป็นไร พี่ก็อยากบอกไว้หน่อยเท่านั้น เผื่อยังไม่รู้หรือลืม เพราะเวลากิงแล้วมังซาหนุกมังก็มักจาลืม กระดกลูกเดียวง่ะ
<span style='color:red'>ยัยหนูพัด</span> วุ๊ย ส่วนเว้าส่วนโค้งเห็นชัดแจ่มแจ๋วเลยนะเดี๋ยวนี้ หน้าท้องก็แบนแต่ยังดูเซ๊ะซี่ น่าอิจฉา เป็นไงล่ะ เมื่อคืนคงได้นอนหลับปุ๋ยฝันดีสินะ เจอดุเข้าไปเต็มๆ จ๋มน้ำหน้า อิ อิ ไอ้กระดูกหมูน่ะ ไม่ได้ห้ามไม่ให้ทานจ้ะ แต่พยายามอย่าไปทานมันบ่อย ถ้าจะทานก็เคี่ยวเอาน้ำมันออกซะทีนึงก่อน เทน้ำแรกทิ้งไป แล้วค่อยเอาไปทำอาหาร ก็รู้หรอกนะว่า ความอร่อยมันก็อยู่ในน้ำซุปแรกน่ะแหละ แต่เราอย่าไปเห็นกับความอร่อยมากเกินไปเลยนะ เอาแค่พอให้ได้กลิ่นกระดูกหมูหน่อยๆก็พอแระ คุงคูเองเมื่อคืนก็กิงกระดูกหมูเหมืองกัง แต่คุงคูเคี่ยวซะสองชั่วโมง เทน้ำทิ้ง แล้วเอาแต่เนื้อไปผัดเผ็ด ทำแบบปลาดุกผัดเผ็ดน่ะ ใส่เครื่องแกงแดงแบบขลุกขลิก ใส่โหระพาหน่อย ใบมะกรูดนิด พริกชี้ฟ้าซอยอีกหน่อย เคี้ยวกระดูกอ่อนกรุบๆกรับๆ อร่อยล้ำ ..... อ้าว ไหงคุงคูเอามาเล่าให้นักเรียนน้ำลายย้อยล่ะเนี่ย อ้อ ถือว่าเป็นการทดสอบตบะของนักเรียนก็แล้วกันนิ หิ หิ หิ
<span style='color:red'>หนูติ๊กา</span> เอ ก๋วยเตี๋ยวไก่เนี่ย ใช่ไก่ชนที่หนูต้องไปคอยกวาดลานให้ละเปล่าจ๊ะ อิ อิ แน่ะ คุงคูมีแซวฮิ พี่ขอชมติ๊กาจ้ะ ที่พยายามไปออกกำลัังกายอย่างสม่ำเสมอ จะวิ่งจะเดิน แม้แต่กวาดลานไก่ชน อะไรก็ตามแต่ ขอให้ทำเป็นใช้ได้ จริงมั้ยจ๊ะ
<span style='color:red'>หนูเอื้อง</span> กลับบ้านเมืองนอกละยังจ๊ะ มือที่ไปผ่ามาเป็นไงมั่ง หายดีละยัง ช่ายนะ ยายหนูหายไปพักใหญ่ ทำเอาทุกคนใจหายใจคว่ำ กลัวกลับมา เอ๊ย ไม่ใช่ กลัวไม่กลับมา ตอนนี้คุงคูก็เบาแรง มียายหนูคอยนั่งเป็นที่ปรึกษาแทน คุงคูก็แค่ทำหน้าที่เป็นศาลพระภูมิ คอยกันไม่ให้นักเรียนแตกแถว
<span style='color:red'>หนูรัตติ</span> พร้อมถอดห่วงยางเมื่อไหร่ เข้ามาถอดได้ในนี้จ้ะ
<span style='color:red'>หนู Lovely</span> ขอเรียกหนูแล้วกันนะ เพราะอายุน้อยกว่าเยอะ อย่างที่บอกนะคะว่า เริ่มแล้วหยุดไม่ได้ พูดแบบนี้อาจจะทำให้เกิดความรู้สึกท้อใจ คิดว่าโอ้โห นี่เราต้องทำสิ่งนี้ไปจนตลอดชีวิตเชียวหรือนี่ แต่ก็อยากให้เข้าใจและทำใจไว้แต่เริ่มต้นเลยว่า การออกกำลังกายเป็นประจำ อย่างน้อย 5 ครั้งต่ออาทิตย์ ครั้งละอย่างน้อย 45 นาทีนั้น (ถ้าจุดมุ่งหมายคือการลดน้ำหนักและรักษาน้ำหนักให้คงที่) ไม่ใช่เป็นของง่าย แต่ก็ไม่ได้เป็นอะไรที่ยากอย่างที่คิด ถ้าเราทำจนเคยชินแล้ว มันก็จะกลายเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตประจำวันของเรา เหมือนการอาบน้ำ ล้างหน้าแปรงฟันนั่นแหละค่ะ ขอให้มีความตั้งใจจริง อดทนจนผ่านขั้นแรกไปได้อย่างยายหนูหรือเพื่อนๆทุกคนในนี้ ทีนี้ก็จะไปโลด ไม่ต้องเป็นห่วงเรื่องน้ำหนักไปจนตลอดชีวิต อีกอย่างคือ ได้ยายหนูเป็นรุ่นพี่คอยชี้แนะ ได้เพื่อนๆร่วมทางคอยให้กำลังใจ รับรองทำได้สำเร็จค่ะ
<span style='color:red'>ยัยหนูดาว สาวงอม</span> หายพระเศียรไปเล้ย คิดถึงเหมือนกันนะเนี่ย
<br><span style='font-family:Times'><span style='color:blue'><span style='font-size:14pt;line-height:100%'>"It does not matter how slowly you go as long as you do not stop."</span></span></span> — <i>Confucius</i>