ครัวไกลบ้าน • แสดงกระทู้ - จิตแพทย์แนะทางแก้ เมื่อแม่ฟูลไทม์เผชิญความเครียด

โดย **Mooyong** » ศุกร์ ต.ค. 02, 2009 5:41 am

ข่าวจาก <a href='http://manager.co.th/Family/ViewNews.aspx?NewsID=9520000114657' target='_blank'>ผู้จัดการออนไลน์</a> เผื่อเป็นประโยชน์และช่วยให้คุณแม่ๆทั้งหลายหายเครียดนะคะ ไม่แน่ใจว่าควรเอาไว้ห้องนี้หรือห้องสุขภาพ ถ้าลงผิดก้อรบกวบผู้ดูแลเวบช่วยย้ายด้วยนะคะ

คุณหมอไกรสิทธิ์ นฤขัตพิชัย กรรมการผู้จัดการ และจิตแพทย์โรงพยาบาลมนารมย์ให้ความเห็นว่า "เรื่อง ของแม่ลาออกจากงานมาเลี้ยงลูกต้องถือเป็นการเสียสละอย่างหนึ่ง บางคนอาจมองว่าสบาย ไม่ต้องไปทำงาน แต่จริง ๆ แล้ว งานเลี้ยงลูกนั้นเหนื่อยมาก ต้องดูแลตลอด 24 ชั่วโมง ไม่มีเวลาเข้า-ออกงาน ที่สำคัญ งานเลี้ยงลูกเป็นงานใหญ่ สำคัญ และวัดผลระยะยาว จึงมีโอกาสเป็นไปได้ว่าผู้หญิงที่เคยมีสังคมการทำงาน เมื่อลาออกมาเลี้ยงลูก จะเกิดภาวะซึมเศร้าตามมา"

"ที่สำคัญ ความเจ็บป่วยทางจิตใจ เช่น ภาวะซึมเศร้านี้จะมองไม่เห็นเหมือนทางร่างกาย ถ้าสะสมเป็นระยะเวลายาวนาน ก็อาจเกิดภาวะแทรกซ้อนอื่น ๆ ได้ เช่น การคิดสั้น ฆ่าตัวตาย"

สำหรับแนวทางการป้องกันปัญหา คุณหมอไกรสิทธิ์แนะนำว่า ส่วนหนึ่งขอให้สังเกตจากบุคลิกภาพพื้นฐานของคุณแม่ว่ามีความแข็งแรง สามารถเผชิญปัญหาต่าง ๆ ในชีวิตได้มากน้อยเพียงใด ขณะที่ปัจจัยสภาพแวดล้อมก็เป็นสิ่งที่ต้องให้ความสำคัญตามมาในลำดับต่อไป เช่น ตัวสามี ก็ต้องให้ความเห็นใจ และคอยสนับสนุน หากพบว่า ภรรยาหงุดหงิดง่าย ความอดทนต่ำ ขอให้มองเป็นสัญญาณที่ต้องเข้าไปช่วยเหลือ หาใช่การถอยห่าง หรือแสดงอาการรำคาญไม่

"นอกจากนั้น ในบรรดาญาติพี่น้อง ก็ไม่ควรมีการเปรียบเทียบ เนื่องจากปัจจัยของแต่ละครอบครัวแตกต่างกัน บางครอบครัวอาจสามารถเลี้ยงลูกไปด้วยทำงานไปด้วยได้ แต่บางครอบครัวที่เลือกการลาออกมาเลี้ยงลูกเต็มเวลา ก็ควรให้การสนับสนุน เพราะต้องอย่าลืมว่าปัจจุบัน ปัจจัยเสี่ยงที่จะทำให้เด็กเสียคนนั้นมีมากขึ้นกว่าในอดีตมาก ทั้งยาเสพติด เกมรุนแรง ฯลฯ ฉะนั้น หากความสัมพันธ์ในบ้านแข็งแรง เด็กได้ใกล้ชิดกับพ่อแม่ ก็จะเป็นการสร้างภูมิคุ้มกันที่ดีให้กับเด็กได้"

อย่างไรก็ดี สำหรับผู้ที่กำลังเผชิญหน้ากับภาวะซึมเศร้า อาจมองหาทางแก้ไขเบื้องต้นโดย

1. ประเมินภาวะที่คุณกำลังเผชิญอยู่อย่างตรงไปตรงมา ที่สำคัญต้องซื่อสัตย์กับตัวเอง ถ้าหากคุณกำลังเกิดความรู้สึกหดหู่อย่างมาก อยากร้องไห้ หรืออยากหนีไปจากสิ่งที่อยู่เบื้องหน้า ก็ขอให้มองหาญาติ เพื่อน หรือคนสนิทที่คุณไว้วางใจ และบอกเล่าสิ่งต่าง ๆ ให้เขาฟัง รวมถึงขอความช่วยเหลือจากคนสนิทเหล่านั้น

2. เขียนบรรยายถึงสิ่งที่ทำให้คุณรู้สึกไม่มีความสุขลงบนกระดาษ หลังจากที่เขียนเสร็จ อาจอ่านทวนอีกครั้ง และคิดหาวิธีการที่จะแก้ไขสถานการณ์เหล่านั้นให้เปลี่ยนไปสู่สิ่งที่ดีขึ้น

3. มองหากลุ่มเพื่อนที่จะช่วยสนับสนุนให้คุณสามารถก้าวข้ามผ่านสถานการณ์นี้ได้โดยเร็ว แต่ถ้าเพื่อนหรือญาติสนิทไม่มีเวลาให้คำปรึกษาก็ไม่ต้องเสียใจ ลองมองหาเพื่อนกลุ่มใหม่ ๆ เช่น กลุ่มชุมชนแม่และเด็กบนโลกออนไลน์, ชมรมหรือหน่วยงานที่จัดกิจกรรมต่าง ๆ สำหรับแม่และเด็ก ฯลฯ แทน เพราะคนกลุ่มนี้ก็จะมีความสนใจ และมีประสบการณ์ที่คล้ายคลึงกัน สามารถแบ่งปันเรื่องราวกับคุณได้

4. หาเวลาให้กับตัวเอง อาจจะวันละ 1 ชั่วโมง หรืออาจทำความเข้าใจกับสามีในการขอเวลาส่วนตัวเพื่อคลายความเครียดด้วยการไป ช้อปปิ้งในช่วงวันหยุดสุดสัปดาห์แทน เพื่อให้บรรดาคุณแม่มีเวลาเป็นของตัวเอง

5. หากิจกรรมพิเศษทำเมื่ออยู่กับลูก แทนการมองว่าช่วงเวลาแห่งการดูแลลูกเป็นช่วงที่ยุ่งยากน่าเบื่อ ก็หันมองว่าจะหากิจกรรมใดบ้างที่จะทำให้ทั้งคุณและลูกสนุกสนานกับการได้อยู่ ร่วมกันเข้ามาใช้แทน

Mooyong เขียน:

คุณหมอไกรสิทธิ์ นฤขัตพิชัย กรรมการผู้จัดการ และจิตแพทย์โรงพยาบาลมนารมย์ให้ความเห็นว่า

"เรื่อง ของแม่ลาออกจากงานมาเลี้ยงลูกต้องถือเป็นการเสียสละอย่างหนึ่ง
บางคนอาจมองว่าสบาย ไม่ต้องไปทำงาน

แต่จริง ๆ แล้ว งานเลี้ยงลูกนั้นเหนื่อยมาก ต้องดูแลตลอด 24 ชั่วโมง ไม่มีเวลาเข้า-ออกงาน

ที่สำคัญ งานเลี้ยงลูกเป็นงานใหญ่ สำคัญ และวัดผลระยะยาว

จึงมีโอกาสเป็นไปได้ว่าผู้หญิงที่เคยมีสังคมการทำงาน เมื่อลาออกมาเลี้ยงลูก จะเกิดภาวะซึมเศร้าตามมา"

"ที่สำคัญ ความเจ็บป่วยทางจิตใจ เช่น ภาวะซึมเศร้านี้จะมองไม่เห็นเหมือนทางร่างกาย
ถ้าสะสมเป็นระยะเวลายาวนาน ก็อาจเกิดภาวะแทรกซ้อนอื่น ๆ ได้ "

สำหรับแนวทางการป้องกันปัญหา คุณหมอไกรสิทธิ์แนะนำว่า
ส่วนหนึ่งขอให้สังเกตจากบุคลิกภาพพื้นฐานของคุณแม่ว่ามีความแข็งแรง สามารถเผชิญปัญหาต่าง ๆ ในชีวิตได้มากน้อยเพียงใด
ขณะที่ปัจจัยสภาพแวดล้อมก็เป็นสิ่งที่ต้องให้ความสำคัญตามมาในลำดับต่อไป เช่น
ตัวสามี ก็ต้องให้ความเห็นใจ และคอยสนับสนุน หากพบว่า ภรรยาหงุดหงิดง่าย ความอดทนต่ำ
ขอให้มองเป็นสัญญาณที่ต้องเข้าไปช่วยเหลือ หาใช่การถอยห่าง หรือแสดงอาการรำคาญไม่

"นอกจากนั้น ในบรรดาญาติพี่น้อง ก็ไม่ควรมีการเปรียบเทียบ
เนื่องจากปัจจัยของแต่ละครอบครัวแตกต่างกัน บางครอบครัวอาจสามารถเลี้ยงลูกไปด้วยทำงานไปด้วยได้
แต่บางครอบครัวที่เลือกการลาออกมาเลี้ยงลูกเต็มเวลา ก็ควรให้การสนับสนุน
เพราะต้องอย่าลืมว่าปัจจุบัน ปัจจัยเสี่ยงที่จะทำให้เด็กเสียคนนั้นมีมากขึ้นกว่าในอดีตมาก
ทั้งยาเสพติด เกมรุนแรง ฯลฯ ฉะนั้น หากความสัมพันธ์ในบ้านแข็งแรง
เด็กได้ใกล้ชิดกับพ่อแม่ ก็จะเป็นการสร้างภูมิคุ้มกันที่ดีให้กับเด็กได้"

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด
โดนค่ะโดน โดนข้าวสารเสก
ใช่ค่ะใช่ พี่นี่แหละเคสตัวอย่าง การรักษา สามีพี่ทำทรีตเม้นท์
(อ๊ะ อ๊ะ อย่าเข้าใจผิดคิดลึกสิจ้ะ)

คือพอเค้าเห็นเราเครียดนี่จะรีบมาหาวิธีดับเครียดให้
เช่น เค้ากลับมาจากทำงานเห็นเราเริ่มเอาเขาขวิดฝาบ้าน ตะกุยกีบหน้า พ่นลมออกจมูกฟุดฟิต
ก็ไล่พี่ไปช้อป พี่ก็ว่าไม่มีอะไรต้องซื้อ
สามีบอกว่า go go go buy whatever you want.พี่ก็สอยมันมือ
พอกลับมาถึงบ้านคิดได้ นี่เราถ้าจะบ้า555แพงจะตายซื้อมาได้ไงวะรีเทรินสถานเดียว
อิ อิ เครียดหนักอีกคิดมากคืนดีไม่คืนดี ทีนี้เลิกเลยช้อปคลายเครียดกร๊ากๆๆๆๆๆ
แล้วทุกวันตอนเย็นๆสามีก็พาลูกไปเดินเล่น ไปว่ายน้ำ
พี่จะได้ปลอดลูก คือถ้าไม่พาออกข้างนอกนะ ลูกจะติดแต่แม่เอาแม่อย่างเดียว

555 ส่วนตัวแล้วพี่รู้สาเหตุุุุุุนะว่าพี่ตึงเกินไป
คือบ้านต้องสะอาดทุกอย่างเนี๊ยบ ของเล่นลูกต้องไม่เกลื่อนกลาด
อาหารการกินต้องพร้อมสรรพ สวนหลังบ้าน สนามหญ้าหน้าบ้านต้องสวยงาม
ลูกต้องนิสัยน่ารัก สุภาพต้องแข็งแรง ตัวเองต้องดูดีมิเป็นอิเพิ้งหัวเป็นกระเซิงยุ่งเหยิงฯลฯ

ความคาดหวังเยอะ เพราะงานการไม่ได้ทำ นี่แหละลูกพี่ถึงมีคลาสเพี้ยบ
เพราะอิแม่จะได้ไม่ว่างจัด ต้องพาลูกไปเรียน

ส่วนวิธีคลายเครียดที่ดีของพ่อีกข้อคือ คุยกับน้องหนิง
น้องหนิงทำให้พี่คิดอะไรได้เยอะมากเลย จริงๆนะ

ไอ้จะให้มีลูกอีกคน เพื่อให้ตัวเองปล่อยวางพี่คงเข้าศรีธัญญาค่ะ
เพราะตัวเองคงคิดว่าต้องทุกอย่างให้เฟอร์เฟค เป็นโรคจิตที่คิดว่าตัวเองเป็นแม่ตัวอย่าง555
ทุกอย่างต้องเนี๊ยบ สงสารลูกเปล่าๆ มีคนเดียวพอแล้ว ก๊ากๆๆๆๆๆๆ

ชอบตรงนี้มาก นี่ล่ะน๊า คุณหมอ(จิตแพทย์) ถึงได้เข้าใจ ถูกใจมากมาก อิ อิ

"แม่ลาออกจากงานมาเลี้ยงลูกต้องถือเป็นการเสียสละอย่างหนึ่ง
บางคนอาจมองว่าสบาย ไม่ต้องไปทำงาน

แต่จริง ๆ แล้ว งานเลี้ยงลูกนั้นเหนื่อยมาก
ต้องดูแลตลอด 24 ชั่วโมง ไม่มีเวลาเข้า-ออกงาน
ที่สำคัญ งานเลี้ยงลูกเป็นงานใหญ่ สำคัญ และวัดผลระยะยาว

จึงมีโอกาสเป็นไปได้ว่าผู้หญิงที่เคยมีสังคมการทำงาน
เมื่อลาออกมาเลี้ยงลูก จะเกิดภาวะซึมเศร้าตามมา"

ทำงานมาสิบกว่าปีที่เมืองไทย(ถือว่านานมากน๊าสำหรับพี่)ไม่เคยว่างงานอยู่เฉยๆเลย
พอต้องมาอยู่บ้านเลี้ยงลูกแล้ว การเลี้ยงลูกนี่เป็นงานใหญ่ สำคัญ และวัดผลระยะยาวอย่างที่คุณหมอกล่าวไว้จริงๆ
แถมเราต้องมาอยูต่างบ้านต่างเมืองอีก ความเครียดเลยดับเบิ้ลสิทีนี้
(แค่เครียดนะ ยังไม่ถึงกับซึมเศร้า ฮี่ๆๆๆๆๆๆ)

โดย **naddyswiss** » ศุกร์ ต.ค. 02, 2009 5:50 pm

นิรินธนา เขียน: ชอบตรงนี้มาก นี่ล่ะน๊า คุณหมอ(จิตแพทย์) ถึงได้เข้าใจ ถูกใจมากมาก อิ อิ

"แม่ลาออกจากงานมาเลี้ยงลูกต้องถือเป็นการเสียสละอย่างหนึ่ง
บางคนอาจมองว่าสบาย ไม่ต้องไปทำงาน

แต่จริง ๆ แล้ว งานเลี้ยงลูกนั้นเหนื่อยมาก
ต้องดูแลตลอด 24 ชั่วโมง ไม่มีเวลาเข้า-ออกงาน
ที่สำคัญ งานเลี้ยงลูกเป็นงานใหญ่ สำคัญ และวัดผลระยะยาว

จึงมีโอกาสเป็นไปได้ว่าผู้หญิงที่เคยมีสังคมการทำงาน
เมื่อลาออกมาเลี้ยงลูก จะเกิดภาวะซึมเศร้าตามมา"

อันนี้จะเป็นคำพูดที่น้องหญิงก้อจะโดนบ่อยมากค่ะ แหมสบายเลยน๊า เลี้ยงลูก เป็นคุณนายไม่ต้องทำอะไร จะมีใครเห็นใจโหน่งน้อยมากเคอะ ว่าทุกวันนี้การเลี้ยงลูก ทำให้โหน่งไม่สามารถป่วยได้น่ะค่ะ ถ้าโหน่งป่วยไปสักคน บ้านนี้ไม่มีใครมีมือมีทรีนเลยฮ่ะ

เรื่องมีอยู่ว่า เช้าวันหนึ่ง ถ้วยกาแฟไม่ได้ล้าง คุณปั๋วไม่มีถ้วยกาแฟ คือเรื่องของเรื่องมันมีเหลืออีกใบ แต่ปั๋วหาไม่เจอ หกโมงเช้า ปั๋วเดินไปปลุกนางผีเสื้อ และถามว่าที่รักไม่มีถ้วยกาแฟ อืมนังหมุดเดินมาหยิบให้หนึ่งใบ สามีตอบ "คริๆๆ ผมหาไม่เจอ" เมียด่าในใจว่า "เวรไม่แหกตาหาเองดูล่ะมึง (ผัวไม่ได้ยิน เพราะมันอยู่ในใจและด่าเป็นภาษาไทยด้วย)"

อีกมากมายก่ายกองที่สามีเราไม่มีความสามารถในการใช้เซ๊นส์ส่วนตัว ตัวอย่าง แก้วมันเลอะทุกใบ เมียหลับอยู่ ก้อล้างเอาเองได้ไหมสักใบแว๊วแหลกๆไป ทำไมต้องปลุกคนกำลังนอนหลับด้วย คือมันไม่ใช่ครั้งแรกน่ะค่ะ มันหาไรไม่เจอเมียหลับมันต้องปลุกมาถามแว๊ว เมียโกรธเข้าใจมิคะคุณผัว

สาเหตุุที่โหน่งไม่อยากป่วยเพราะถ้าโหน่งป่วยโหน่งไม่มีแรงดูลูก ไม่มีแรงทำอาหาร แม่สามีก้อมีแต่เราจะไปจิกเค้ามาทำอาหารให้เรากินสามมื้อได้ไหมล่ะ ก้อทำไม่ได้ แม่สามีเค้าก้อชราภาพแว๊วด้วย เมื่อวันก่อนโหน่งไปหาหมอฉีดวัคซีนนาตาลี โหน่งเลยบอกว่าปีนี้จะมาฉีดวัคซีนกันไข้หวัดใหญ่ เพราะที่บ้านเป็นกันทุกปี และนังโหน่งไม่อยากป่วย ลูกก้อต้องดู แถมมาป่วยอีก จำได้ปีที่แว๊วก้อเป็นไข้หวัดใหญ่ แต่ก้อต้องอดทน แถมรีบป่วยรีบหายอีกนะ

อ้าวสรุปไปๆมาๆนี่เรามาระบายความกดดันเปล่าวะเนี่ย หุๆๆๆ

naddyswiss เขียน:

อ้าวสรุปไปๆมาๆนี่เรามาระบายความกดดันเปล่าวะเนี่ย หุๆๆๆ

เพิ่งพาลูกกลับมาจากกิจกรรมประจำวัน
555 นึกแล้วว่าน้องหญิงเล็กก็ต้องมาระบาย ปู้ดดดดดดดด
ว้าย ไม่ใช่ อิ อิ คือ อ่ะนะ งานอะไรในโลกนี้ที่ว่าหนัก พี่ว่าพี่ ทำได้หมด

แต่งานที่สาหัสนี่ยกให้ งานแม่บ้านแอนด์เลี้ยงลูกเลย
เพราะอย่างทีคุณหมอบอกไว้แหละงานเลี้ยงลูกเป็นงานใหญ่ สำคัญ และวัดผลระยะยาว
แม่ทุกคนก็ต้อง do the best เพื่อลูกตัวเองทั้งนั้น แถม long termอีกต่างหาก

เอาค่ะ มาช่วยกันบ่นช่วยกันฟัง อิ อิ จิได้มิเครียด แล้วก็หาเรื่องกิน
หิ หิ กิน กิน กิน แล้วก็ต้องมานั่งลดความอ้วนอีก ก๊ากๆๆๆๆๆๆๆ

ปล.แจ่มมากเลยค่ะน้องหญิงเล็กน้ำหนักลดลงถี่ อิ อิ ระวังจะมีอีกคนน๊า 555
เค้าว่า side effect ของการลดความอ้วนเนี่ย ท้องกันหลายราย ก๊ากๆๆๆ
ป้าก็เสียวว่ะ เลยนน.ไม่ลดลงซะทีฮี่ๆๆๆๆๆๆ

โดย **naddyswiss** » ศุกร์ ต.ค. 02, 2009 9:32 pm

นิรินธนา เขียน:
naddyswiss เขียน:

อ้าวสรุปไปๆมาๆนี่เรามาระบายความกดดันเปล่าวะเนี่ย หุๆๆๆ

เพิ่งพาลูกกลับมาจากกิจกรรมประจำวัน
555 นึกแล้วว่าน้องหญิงเล็กก็ต้องมาระบาย ปู้ดดดดดดดด
ว้าย ไม่ใช่ อิ อิ คือ อ่ะนะ งานอะไรในโลกนี้ที่ว่าหนัก พี่ว่าพี่ ทำได้หมด

แต่งานที่สาหัสนี่ยกให้ งานแม่บ้านแอนด์เลี้ยงลูกเลย
เพราะอย่างทีคุณหมอบอกไว้แหละงานเลี้ยงลูกเป็นงานใหญ่ สำคัญ และวัดผลระยะยาว
แม่ทุกคนก็ต้อง do the best เพื่อลูกตัวเองทั้งนั้น แถม long termอีกต่างหาก

เอาค่ะ มาช่วยกันบ่นช่วยกันฟัง อิ อิ จิได้มิเครียด แล้วก็หาเรื่องกิน
หิ หิ กิน กิน กิน แล้วก็ต้องมานั่งลดความอ้วนอีก ก๊ากๆๆๆๆๆๆๆ

ปล.แจ่มมากเลยค่ะน้องหญิงเล็กน้ำหนักลดลงถี่ อิ อิ ระวังจะมีอีกคนน๊า 555
เค้าว่า side effect ของการลดความอ้วนเนี่ย ท้องกันหลายราย ก๊ากๆๆๆ
ป้าก็เสียวว่ะ เลยนน.ไม่ลดลงซะทีฮี่ๆๆๆๆๆๆ

ก่อนนอนขอมาตอบป้าหญิงใหญ่ก่อนนะฮ๊า

ที่น้องหญิงมาจริงจังลดความอวบตอนนี้คือ น้องหญิงจะปิดอู่เป็นการถาวรแว๊ว

น้องหญิงจะเลิกผลิตกุมารแว๊วค่ะ คือตอนนี้น้องหญิงใส่ห่วงไปแว๊วน่ะค่ะ

มันบอกคุมได้ห้าปี น้องหญิงไม่มานั่งท้องอีกต่อไปแว๊ว

ตอนนี้น้องหญิงจะของาม และก้องามยิ่งๆขึ้นไป กร๊ากๆๆ

ตอนนี้ขอเสริมสวย และเลี้ยงเด็กสองคนให้โต

ตาแดงพ่อโหน่งบอกว่า การมีลูกเน้นคุณภาพ ดีกว่าปริมาณค่ะ

ป้าหนูนาเห็นด้วยกะตาแดงไหมล่ะคะ หุๆๆๆ

พ่อบอกมีลูกเยอะดูแลไม่ทั่วถึงค่ะ สู้มีน้อยแต่ดูแลเค้าเป็นอย่างดีจะดีกว่า เหอๆๆๆ

โดย **เอลิสา** » ศุกร์ ต.ค. 02, 2009 9:39 pm

นิรินธนา เขียน:

ปล.แจ่มมากเลยค่ะน้องหญิงเล็กน้ำหนักลดลงถี่ อิ อิ ระวังจะมีอีกคนน๊า 555
เค้าว่า side effect ของการลดความอ้วนเนี่ย ท้องกันหลายราย ก๊ากๆๆๆ
ป้าก็เสียวว่ะ เลยนน.ไม่ลดลงซะทีฮี่ๆๆๆๆๆๆ

พูดได้ตรงใจอย่างแรงเลยอ่ะพี่หนูนา คือว่าพอผอมเพรียวได้ซักระยะ
ยังไม่ทันได้หายใจหายคอ เมนส์หยุดมา ไปซีวีเอสซื้อแผ่นตรวจปั๊บ
เจอแจ็คพ็อตใหญ่เลยทีนี้...อุตสาห์ว่ากะลังจะสวยแล้วเชียว หวังว่า
รอบนี้คงจะไม่มีซ้ำสอง

พี่หนูนาเลี้ยงแตงโมเป็นไงมั่ง ซนมากเปล่า เท็กซัสเป็นไง บ้านเอ้เพิ่ง
งัดพื้นชั้นล่าง น้ำซึมใต้พื้นปาเก้ เซ็งอย่างแรง ปลีกตัวไปเป็นกรรมกร
งัดพื้นไปหลายวันเลย

โดย **เอลิสา** » ศุกร์ ต.ค. 02, 2009 9:44 pm

naddyswiss เขียน:
ที่น้องหญิงมาจริงจังลดความอวบตอนนี้คือ น้องหญิงจะปิดอู่เป็นการถาวรแว๊ว

น้องหญิงจะเลิกผลิตกุมารแว๊วค่ะ คือตอนนี้น้องหญิงใส่ห่วงไปแว๊วน่ะค่ะ

มันบอกคุมได้ห้าปี น้องหญิงไม่มานั่งท้องอีกต่อไปแว๊ว

ตอนนี้น้องหญิงจะของาม และก้องามยิ่งๆขึ้นไป กร๊ากๆๆ

ตอนนี้ขอเสริมสวย และเลี้ยงเด็กสองคนให้โต

พี่หะโหน่งฮ่ะ เรามาร่วมด้วยช่วยกันงามดีกว่ามีกุมารเป็นไหนๆ อิอิ
ตอนแรกกะจะเปิดอู่แล้วมีเพิ่มอีกหน่อ แต่หันมามองสภาพตัวเอง
แล้วรับไม่ได้ เนี่ยนัดหมอจะไปใส่ห่วงอยู่ เดี๋ยวว่างๆจะมาขอคำแนะ
นำจั๊กหน่อยเด้อจ้ะ เพราะกินยาแล้วลืมเกือบทุกเดือนเลย

โดย **Little Bird** » ศุกร์ ต.ค. 02, 2009 11:39 pm

เอลิสา เขียน:
นิรินธนา เขียน:
ปล.แจ่มมากเลยค่ะน้องหญิงเล็กน้ำหนักลดลงถี่ อิ อิ ระวังจะมีอีกคนน๊า 555
เค้าว่า side effect ของการลดความอ้วนเนี่ย ท้องกันหลายราย ก๊ากๆๆๆ
ป้าก็เสียวว่ะ เลยนน.ไม่ลดลงซะทีฮี่ๆๆๆๆๆๆ

พูดได้ตรงใจอย่างแรงเลยอ่ะพี่หนูนา คือว่าพอผอมเพรียวได้ซักระยะ
ยังไม่ทันได้หายใจหายคอ เมนส์หยุดมา ไปซีวีเอสซื้อแผ่นตรวจปั๊บ
เจอแจ็คพ็อตใหญ่เลยทีนี้...อุตสาห์ว่ากะลังจะสวยแล้วเชียว หวังว่า
รอบนี้คงจะไม่มีซ้ำสอง

พี่หนูนาเลี้ยงแตงโมเป็นไงมั่ง ซนมากเปล่า เท็กซัสเป็นไง บ้านเอ้เพิ่ง
งัดพื้นชั้นล่าง น้ำซึมใต้พื้นปาเก้ เซ็งอย่างแรง ปลีกตัวไปเป็นกรรมกร
งัดพื้นไปหลายวันเลย

งานนี้จะได้เห็นหุ่นดี ๆ ของแม่เอ้หรือเปล่าเนี้ย ลงทุนไปเป็นกรรมกรอย่างนี้
งานนี้มีลุ้นแน่นอน ฟันธง อิอิ เข้ามาแซวคุณแม่สองลิงฝั่งจอเจียเล่นซื่อ ๆๆจ้า 555

พี่หนูนาคิดถึงหน้าน้องแตงโมจัง ไม่เห็นเอารูปใหม่ ๆ มาอัฟบ้างค่ะ
อยากเห็นน้องแตงโมตาโตแก้มป๋องลูกแม่หนูนาค่ะ

พี่หนิงขอบคุณนะคะสำหรับข้อมูลดีๆ ที่นำมาฝากกัน โศยังไม่มีลูก
แต่จะขอเก็บเกี่ยวความรู้ไว้ก่อนจ้า เผื่อจะได้รับมือไว้ทันเวลามีกับเค้าบ้างค่ะ

โดย **prettypass2000** » เสาร์ ต.ค. 03, 2009 2:10 am

"เรื่อง ของแม่ลาออกจากงานมาเลี้ยงลูกต้องถือเป็นการเสียสละอย่างหนึ่ง บางคนอาจมองว่าสบาย ไม่ต้องไปทำงาน แต่จริง ๆ แล้ว งานเลี้ยงลูกนั้นเหนื่อยมาก ต้องดูแลตลอด 24 ชั่วโมง ไม่มีเวลาเข้า-ออกงาน ที่สำคัญ งานเลี้ยงลูกเป็นงานใหญ่ สำคัญ และวัดผลระยะยาว จึงมีโอกาสเป็นไปได้ว่าผู้หญิงที่เคยมีสังคมการทำงาน เมื่อลาออกมาเลี้ยงลูก จะเกิดภาวะซึมเศร้าตามมา"

ขอมาเห็นด้วยนะคะเรื่องเลี้ยงลูกเป็นงานที่เหนื่อยกว่างานประจำ เพราะเมื่อก่อนหนูก็ทำงานแต่ตอนนี้ออกมาเลี้ยงลูกและดูแลบ้าน ขอบอกว่าเหนื่อยมากยิ่งลูกๆในวัยต่างกันก็ยิ่งเหนื่อยค่ะโดยเฉพาะตอนเปิดเทอม ปัจจุบันนี้ชีวิตวุ่นวายมาก ไหนจะชาร์ลอตต์และการสอนหนังสือให้เขา ไหนจะเจ้าไข่แดงกะการเจริญเติบโต ไหนจะสองสาวกะการเรียนและวัยพรีทีน ไหนจะงานบ้านอีกสารพัด วันหนึ่งๆอยากให้มีสักสามสิบชั่วโมงเลยค่ะ

แต่ถ้าถามว่าเหนื่อยแล้วหงุดหงิดหรือซึมเศร้าแบบที่คุณหมอบอกไหมอันนี้ขอบอกว่าไม่นะคะ อันนี้มดว่าขึ้นอยู่กับว่าเรารับมือกับมันอย่างไรมากกว่าค่ะ บางทีก็มีช่วงที่เครียดมากเหมือนกันกับการเลี้นงลูกแต่ถ้าเราปล่อยวางบ้างมันก็ทำให้เราสบายใจขึ้นค่ะ และอีกอย่างสามีช่วยเหลือดีค่ะ คือทุกๆวันเสาร์เขาจะให้่มดรีแล๊กซ์และเขาดูลูกๆเองเพื่อให้มดไม่เครียดและพักผ่อนและเขาก็จะได้อยู่ใกล้ชิดลูกๆมากขึ้นค่ะ

ทุกวันนี้บางทีก็อยากกลับไปทำงานเหมือนกันค่ะแต่พอเห็นหน้าลูกๆแล้วก็ไม่อยากกลับเพราะการได้เลี้ยงลูกเองดีที่สุดแล้วค่ะ เราได้เห็นพัฒนาการของเขาอย่างใกล้ชิด เราได้ชี้แนะเขาให้เดินไปในทางที่ถูกต้อง เราได้ช่วยเขาเรื่องการเรียนและได้ให้ความรักความเอาใจใส่อย่างเต็มที่ค่ะ และเลือกที่จะไม่กลับไปทำงานจนกว่าลูกๆทุกคนจะเข้ามหาลัยค่ะเพราะเป็นข้อตกลงกับสามีว่าตราบใดที่ลูกคนสุดท้องไม่เข้ามหาลัยมดก็ไปทำงานไม่ได้ เพราะตั้งแต่ออกจากงานมาเลี้ยงลูกนั้น เด็กๆประพฤติตัวดีขึ้นมากๆๆและการเรียนก็ดีขึ้นมากเลยค่ะ พอเอาสองข้อนี้มาคิดตอนท้อใจและอยากกลับไปทำงานมันก็ทำให้มดมีกำลังใจที่จะอยู่บ้านเลี้ยงลูกต่อไปค่ะ เครียดมากก็ทำความสะอาดบ้าน หรือชอปปิ้ง หรือออกไปทำอะไรนอกบ้านเป็นการคลายเครียดแทนน่ะค่ะ

โดย **เอลิสา** » เสาร์ ต.ค. 03, 2009 2:22 am

prettypass2000 เขียน:
"เรื่อง ของแม่ลาออกจากงานมาเลี้ยงลูกต้องถือเป็นการเสียสละอย่างหนึ่ง บางคนอาจมองว่าสบาย ไม่ต้องไปทำงาน แต่จริง ๆ แล้ว งานเลี้ยงลูกนั้นเหนื่อยมาก ต้องดูแลตลอด 24 ชั่วโมง ไม่มีเวลาเข้า-ออกงาน ที่สำคัญ งานเลี้ยงลูกเป็นงานใหญ่ สำคัญ และวัดผลระยะยาว จึงมีโอกาสเป็นไปได้ว่าผู้หญิงที่เคยมีสังคมการทำงาน เมื่อลาออกมาเลี้ยงลูก จะเกิดภาวะซึมเศร้าตามมา"


ขอมาเห็นด้วยนะคะเรื่องเลี้ยงลูกเป็นงานที่เหนื่อยกว่างานประจำ เพราะเมื่อก่อนหนูก็ทำงานแต่ตอนนี้ออกมาเลี้ยงลูกและดูแลบ้าน ขอบอกว่าเหนื่อยมากยิ่งลูกๆในวัยต่างกันก็ยิ่งเหนื่อยค่ะโดยเฉพาะตอนเปิดเทอม ปัจจุบันนี้ชีวิตวุ่นวายมาก ไหนจะชาร์ลอตต์และการสอนหนังสือให้เขา ไหนจะเจ้าไข่แดงกะการเจริญเติบโต ไหนจะสองสาวกะการเรียนและวัยพรีทีน ไหนจะงานบ้านอีกสารพัด วันหนึ่งๆอยากให้มีสักสามสิบชั่วโมงเลยค่ะ

แต่ถ้าถามว่าเหนื่อยแล้วหงุดหงิดหรือซึมเศร้าแบบที่คุณหมอบอกไหมอันนี้ขอบอกว่าไม่นะคะ อันนี้มดว่าขึ้นอยู่กับว่าเรารับมือกับมันอย่างไรมากกว่าค่ะ บางทีก็มีช่วงที่เครียดมากเหมือนกันกับการเลี้นงลูกแต่ถ้าเราปล่อยวางบ้างมันก็ทำให้เราสบายใจขึ้นค่ะ และอีกอย่างสามีช่วยเหลือดีค่ะ คือทุกๆวันเสาร์เขาจะให้่มดรีแล๊กซ์และเขาดูลูกๆเองเพื่อให้มดไม่เครียดและพักผ่อนและเขาก็จะได้อยู่ใกล้ชิดลูกๆมากขึ้นค่ะ

ทุกวันนี้บางทีก็อยากกลับไปทำงานเหมือนกันค่ะแต่พอเห็นหน้าลูกๆแล้วก็ไม่อยากกลับเพราะการได้เลี้ยงลูกเองดีที่สุดแล้วค่ะ เราได้เห็นพัฒนาการของเขาอย่างใกล้ชิด เราได้ชี้แนะเขาให้เดินไปในทางที่ถูกต้อง เราได้ช่วยเขาเรื่องการเรียนและได้ให้ความรักความเอาใจใส่อย่างเต็มที่ค่ะ และเลือกที่จะไม่กลับไปทำงานจนกว่าลูกๆทุกคนจะเข้ามหาลัยค่ะเพราะเป็นข้อตกลงกับสามีว่าตราบใดที่ลูกคนสุดท้องไม่เข้ามหาลัยมดก็ไปทำงานไม่ได้ เพราะตั้งแต่ออกจากงานมาเลี้ยงลูกนั้น เด็กๆประพฤติตัวดีขึ้นมากๆๆและการเรียนก็ดีขึ้นมากเลยค่ะ พอเอาสองข้อนี้มาคิดตอนท้อใจและอยากกลับไปทำงานมันก็ทำให้มดมีกำลังใจที่จะอยู่บ้านเลี้ยงลูกต่อไปค่ะ เครียดมากก็ทำความสะอาดบ้าน หรือชอปปิ้ง หรือออกไปทำอะไรนอกบ้านเป็นการคลายเครียดแทนน่ะค่ะ

มดสบายดีเปล่าจ้ะ เรื่องออกช้อปนี่มันคลายเครียดได้ดีจริงๆ อิอิ
เอ้จะออกฉายเดี่ยวทุกๆเสาร์นะ สามีดูแลเด็กๆ หากอยู่ใกล้กัน จะได้พาเด็กๆ
มารวมกัน พวกสามีก็ดูแลกันไป เราก็ออกช้อป ฮ่าๆๆ

โดย **prettypass2000** » เสาร์ ต.ค. 03, 2009 2:24 am

พี่หนูนา บ้านหนูไม่ค่อยได้เก็บกวาดห้องของเล่นเลยค่ะ เมื่อก่อนเป็นแบบพี่หนูนานี่แหละเรื่องเห็นอะไรขวางหูขวางตาไม่ได้ แต่พอมีลูกมากๆก็ทำให้เรียนรู้ว่าห้องของเล่นอ่ะเก็บแค่อาทิตย์ละครั้งก็พอค่ะ ใครทำรกก็ต้องช่วยแม่เก็บ ไม่ช่วยก็อดเข้าห้องของเล่นสองวัน อิอิอิอิ เรื่องช๊อปคลายเครียดหนูก็เป็นค่ะ แต่ช๊อปของตัวเองแล้วเครียดเลยเปลี่ยนเป็นช๊อปให้เด็กๆแทนจนพ่อมันบ่นว่าเด็กๆใช้ของไม่ทันแล้น ตอนนี้ก็หยิบออกมาขายต่อค่ะเพราะมันเยอะเกินน่ะค่ะ อิอิอิอิ

ตอนนี้ชีวิตหนูเหมือนทำงานประจำเลยค่ะ ตื่นเจ็ดโมงเช้า ปลุกและดูแลสองสาวให้ขึ้นรถรร.ทันตอนแปดโมง เสร็จแล้วก็ป้อนนมกะอาหารเช้าให้ไข่แดง ทำอาหารกลางวันและอาหารค่ำ อาบน้ำและจับชาร์ลอตต์กะไข่แดงอาบน้ำ สอนหนังสือหรือพาเขาไปคลาส จับไข่แดงกะชาร์ลอตต์นอนกลางวัน เอ้า!สองสาวกลับถึงบ้าน หาของว่างให้กินและstudy timeกะแม่ชั่วโมงนึง แล้วก็เป็นฟรีไทมส์ สามีกลับถึงบ้านก็กินข้าวเย็นเสร็จก็เป็น family timeค่ะ จัดการให้เด็กๆอาบน้ำและเข้านอนตอนสามทุ่มค่ะ แต่ถ้าอาทิตย์ไหนสองสาวมีโปรเจ็คต้องทำก็ต้องตัด family timeทิ้งไปค่ะเพราะต้องเอาเวลานั้นไปช่วยทำโปรเจ็คแทน ตอนนี้มี animal cell project, และ Social Studies Fair project [The effect of cultures on Thai people]ค่ะ เหนื่อยๆๆๆๆ พอเด็กๆเข้านอนเสร็จหนูก็เรียกได้ว่ามีเวลาว่างก่อนเข้านอนตอนห้าทุ่มน่ะค่ะ ซึ่งจะเป็นเวลาท่องเนตของหนูและอ่าน LSATด้วยน่ะค่ะ ตอนนี้ก็มีเอ๊กซ์ตร้าคือสอน statisticให้สามีค่ะ เขาลงเรียนแล้วไม่ค่อยเข้าใจ หนูเลยต้องมานั่งสอน สอนทั้งพ่อทั้งลูกเลย อิอิอิอิ

แต่ถามว่าอยากมีอีกไหม ก็อยากมีลูกอีกหนึ่งถึงสองคนค่ะ หนูชอบครอบครัวใหญ่ๆน่ะค่ะ และหนูก็รักกับการเป็นแม่บ้านมากและรู้สึกเสียดายที่ไม่เป็นแม่บ้านเต็มตัวตั้งแต่แต่งงานใหม่ๆค่ะ เรื่องเครียดก็อย่าไปเครียดเลยค่ะ ทำจิตใจให้แจ่มใส อย่าตึงไปแต่ก็อย่าหย่อนไปค่ะ คติหนูคือทำวันนี้ให้ดีที่สุดเท่าที่เราสามารถทำได้ ผลจะออกมาอย่างไรอย่างน้อยเราก็บอกตัวเองได้ว่าเราทำดีที่สุดแล้ว ส่วนลูกๆก็อย่าไปตั้งความหวังกับเขาสูงมากว่าต้องเป็นอย่างนั้นอย่างนี้ เอาแค่ให้เขาเป็นเด็กดี เชื่อฟังเรา และตั้งใจเรียนก็ดีที่สุดแล้วค่ะ

โดย **prettypass2000** » เสาร์ ต.ค. 03, 2009 2:41 am

เอ้ เราสบายดีจ้า แล้วเอ้กับครอบครัวสบายดีไหมจ๊ะ เราก็ช๊อปเรื่อยๆแหละ แต่เวลาเราเครียดสุดๆนะเราจะทำงานบ้านแหละ มันทำให้เราหายเครียดได้ดีมาก วันไหนบ้านสะิอาดเนี๊ยบทุกซอกทุกมุมโดยเฉพาะห้องของเล่นนะ สามีเราจะรู้เลยว่าเราเครียด ฮ่าๆๆๆๆ แต่พอทำเสร็จมันก็หายเครียดนะเพราะตอนทำความสะอาดบ้านเราไม่คิดถึงมันไง หรือไม่ก็นั่งสมาธิเอา แต่สามีบอกว่าเรามีความอดทนสูงมาก เพื่อนสนิืทฝรั่งเคยถามเราว่า Have you ever been mad at your kids เราไม่เคยโมโหลูกนะเพราะเราคิดว่าการที่เขาทำอะไรไม่ดีย่อมมีเหตุผลอ่ะ และเราอยากฟังเหตุผลก่อนที่เราจะทำโทษนะ อีกอย่างวัยของชาร์ลอตต์หากเราถามเหตุผลเขาว่าทำไมเขาทำอย่างนั้น ก็เป็นการฝึกให้เขาคิดด้วยนะ

ปล. ไข่แดงเอากระัดาษที่จดเบอร์โทรเอ้ไปเคี้ยวแหละ ช่วยส่งเบอร์มาให้ที่ prettypass2000@yahoo.comหน่อยนะจ๊ะ

พี่โหน่ง พี่โหน่งจะไม่มีแล้วหรือคะ คริๆๆๆๆ แล้วตกลงตอนใส่ห่วงเจ็บไหมคะ หนูกะว่าอาจจะมีอีกคนปีหน้าน่ะค่ะ หลังจากนั้นก็คงใส่ห่วงเหมือนกันค่ะเพราะคิดว่าห้าหรือหกคนก็กำลังพอดีน่ะค่ะ อิอิอิอิ

โดย **เอลิสา** » เสาร์ ต.ค. 03, 2009 2:50 am

prettypass2000 เขียน: เอ้ เราสบายดีจ้า แล้วเอ้กับครอบครัวสบายดีไหมจ๊ะ เราก็ช๊อปเรื่อยๆแหละ แต่เวลาเราเครียดสุดๆนะเราจะทำงานบ้านแหละ มันทำให้เราหายเครียดได้ดีมาก วันไหนบ้านสะิอาดเนี๊ยบทุกซอกทุกมุมโดยเฉพาะห้องของเล่นนะ สามีเราจะรู้เลยว่าเราเครียด ฮ่าๆๆๆๆ แต่พอทำเสร็จมันก็หายเครียดนะเพราะตอนทำความสะอาดบ้านเราไม่คิดถึงมันไง หรือไม่ก็นั่งสมาธิเอา แต่สามีบอกว่าเรามีความอดทนสูงมาก เพื่อนสนิืทฝรั่งเคยถามเราว่า Have you ever been mad at your kids เราไม่เคยโมโหลูกนะเพราะเราคิดว่าการที่เขาทำอะไรไม่ดีย่อมมีเหตุผลอ่ะ และเราอยากฟังเหตุผลก่อนที่เราจะทำโทษนะ อีกอย่างวัยของชาร์ลอตต์หากเราถามเหตุผลเขาว่าทำไมเขาทำอย่างนั้น ก็เป็นการฝึกให้เขาคิดด้วยนะ

ปล. ไข่แดงเอากระัดาษที่จดเบอร์โทรเอ้ไปเคี้ยวแหละ ช่วยส่งเบอร์มาให้ที่ prettypass2000@yahoo.comหน่อยนะจ๊ะ

พี่โหน่ง พี่โหน่งจะไม่มีแล้วหรือคะ คริๆๆๆๆ แล้วตกลงตอนใส่ห่วงเจ็บไหมคะ หนูกะว่าอาจจะมีอีกคนปีหน้าน่ะค่ะ หลังจากนั้นก็คงใส่ห่วงเหมือนกันค่ะเพราะคิดว่าห้าหรือหกคนก็กำลังพอดีน่ะค่ะ อิอิอิอิ

ฮ่าๆๆๆไข่แดงจอมเฮี้ยว โตเป็นหนุ่มแล้วมั้ง ฮานน่าลูกเอ้นี่ ยิ่งโตยิ่งเล็กอ่ะ
แต่มันโคดดื้อเลย แก่นยังกะเด็กผู้ชาย คุณฮันเลยกลายเป็นเด็กเรียบร้อย
ไปซะงั้น ฮ่าๆๆ เออ..เรื่องทำความสะอาดเอ้ก็เป็นนะ ถ้าลองไปลงมือ มัน
หยุดไม่ได้นะ บ้านสะอาดสวยงามได้ไม่ถึงครึ่งวัน เอาอีกแระ ยังกะพายุ
เข้า เพราะบ้านเอ้ไม่มีคนเป็นระเบียบทั้งเด็กเล็กเด็กโข่ง

ปล.ได้ๆ เดี๋ยวเมล์หา เอ้ก็จดๆจ้องๆอยากโทรหานะ เพราะมดจัดการลูกได้
ดีมาก บางอย่างอยากขอคำปรึกษา แต่ลูกๆบ้านนี้เยอะกลัวจะไม่มีเวลารับ
โทรศัพท์ เลยไม่รู้จะโทรตอนไหนดีนี่สิ

โดย **prettypass2000** » เสาร์ ต.ค. 03, 2009 2:57 am

เอ้ โทรมาช่วงเก้าโมงเช้าถึงบ่ายสองน่ะกำลังดีเลยมีเวลาคุยแต่ถ้าเราไม่ได้รับก็เดี๋ยวจะโทรกลับไปเพราะบางทีไม่ได้ยินเสียงโทรศัพท์จ้า กดเบอร์นี่นะ 703-986-3824ตรงถึงเราทุกเวลาแหละ ไปก่อนนะเพราะเราต้องไปแพลนก่อนว่าจะเริ่มโปรเจ๊คของเด็กๆอย่างไรดี จะได้รีบจัดการให้เสร็จภายในอาทิตย์หน้าอ่ะ

จิตแพทย์แนะทางแก้ เมื่อแม่ฟูลไทม์เผชิญความเครียด

ผู้ใช้งานขณะนี้