ครัวไกลบ้าน • แสดงกระทู้ - ชีวิตที่เลือกเกิดไม่ได้ แต่เลือกที่จะเป็นได้

โดย **nokkaew** » อาทิตย์ ม.ค. 20, 2008 11:54 pm

โหสุดยอดเลยเนีี่ย...คนจังหวัดไรเนี่ยเก่งจังเลยค่ะพี่ยายหนู...สุดยอด แก้วขอปรบมีอให้ค่ะ
ขอให้เงินไหลมาเทมานะคะ สุดยอด..

โดย **rattikal** » จันทร์ ม.ค. 21, 2008 9:40 am

เป็นกำลังให้พี่ยายหนูนะคะ นั่งอ่านไป อมยิ้มไป สู้จริง ๆ ค่ะ ถ้าติ๊กาเป็นแค่เสี้ยวเล็บของพี่ยายหนูก็ดีนะ จะติดตามอ่านต่อไป เอาไว้เป็นกำลังใจให้ตัวเอง EM098

โดย **rattikal** » จันทร์ ม.ค. 21, 2008 9:50 am

เป็นกำลังให้พี่ยายหนู ขอให้กิจการเจริญรุ่งเรืองนะคะ

โดย **ยายหนู** » อังคาร ม.ค. 22, 2008 2:49 pm

คุณนกแก้ว ยายหนูเป็นคน นครสวรรค์ค่ะ เรื่องราวชีวิต เคยเล่าไปแล้ว สุดๆเลยค่ะ เป็นตัวอย่างที่ดีสำหรับคนที่กำลังท้อ แต่ไม่รู้มันหายไปไหนแล้วหาไม่เจอ ช่วงนี้ไม่ค่อยว่างที่จะเล่าใหม่ แล้วก็ไม่ได้ก็อปเอาไว้ด้วย ถ้าพอมีเวลาว่างเยอะๆ เงียบๆ แล้วจะเอามาเล่าใหม่ คอยติดตามนะคะ.... ยินดีที่ได้รู้จักสมาชิกใหม่ทุกท่านนะคะ ขอบคุณมิตรรักแฟนคลับ ที่เข้ามาให้กำลังใจ ฮิฮิ..

โดย **Sweetcapucino** » พุธ ม.ค. 23, 2008 12:04 pm

ว้าวรูปใหม่ยายหนูเซ็กส์ซี่สวยบาดตาบาดใจทีเดียวค่ะ นัทติดตามเรื่องของยายหนูตลอดเลยนะคะ แต่ช่วงนี้ก็ต้องห่างหายไปบ้างเหมือนกันค่ะเพราะเจ้าตัวเล็กที่อยู่ในท้องถีบแรงค่ะถ้านั่งนาน แต่ก็เข้ามาอ่านเรื่อยๆ นะคะ เรื่องเล่าของยายหนูเป็นเรื่องที่สามารถเอามาปรับใช้กับชีวิตหรือเป็นกำลังใจได้ดีทีเดียวขอยืนยัน นอนยันด้วยคนค่ะ เป็นผู้หญิงเก่งจริงๆ ถ้าเอาไปสร้างหนังต้องไม่แพ้เรื่องบุญรอดแน่ๆ

โดย **แพรพรรณ** » พุธ ม.ค. 23, 2008 10:54 pm

<span style='color:red'>เข้ามาเป็นกำลังใจ และ ขอปรบมือดังๆให้กับความพยายามของนักสู้ชีวิตอย่างพี่ยายหนู สุดยอดเลยคะ
ขอมอบเพลงนี้ให้คุณบิล กับพี่ยายหนูล่ะกันคะ</span> <a href='http://www.esnips.com/doc/13b69424-7789-4532-b0f7-ddffc39a71e4/แบ่งฝันให้กัน' target='_blank'>แบ่งฝันให้กัน</a> <span style='color:red'>คุณบิลฟังไม่ออกไม่เป็นไรคะ ให้พี่ยายหนูฟังคนเดียวล่ะกัน อิอิ</span>

โดย **nokkaew** » พฤหัสฯ. ม.ค. 24, 2008 1:03 am

ยายหนูจ๋าเราอยู่จังหวัดเดียวกันเลยค่ะ หนูอยู่อำเภอหนองบัวค่ะยายหนูกลับบ้านเดือนไหนเผื่อหนูจะไป
เยี่ยมไปหานะุคะ ขอให้ขายอาหารได้เงินเยอะๆนะคะยายหนูฝากสวัสดี
ลุงบิลด้วยนะคะ

โดย **ยายหนู** » ศุกร์ ม.ค. 25, 2008 6:22 am

อุ๊ยตาย... ว๊ายกรี๊ดดดดด....ดีใจจนขนลุก เจอคนบ้านเดียวกัน ถึงแม้ว่าจะคนละอำเภอก็ตาม ดีใจจริงๆ อยากร้องไห้อ่ะ....ปีทีผ่านมากลับไม่ได้ เกรงว่าจะไม่มีเงินจ่ายบิลต่างๆ คิดว่าจะกลับปลายปีนี้ค่ะ กลางเดือนธันวา แล้วเราคงได้เจอกันนะ เพิ่งคุยกับลูกๆหลานๆจบ(เว็ปแค่ม) หลานบอกว่าคิดถึงย่าจัง เล่นเอาย่าน้ำตาซึมเลย...

นัท.. ขอบคุณที่ชม คนถ่ายรูปขึ้นก็งี้แหละ สมันนั้นไม่เคยรู้ตัวเลยว่าสวย...เรื่องจริง...พอแก่ตัวลง กลับมาดูรูปเก่าๆ เออ...เราก็ดูดีนะเนี่ยะ...ส่วนเรื่องที่จะเอาไปสร้างเป็นหนังนั้น รอคนติดต่ออยู่ ฮิฮิ...ที่เล่าไปนั้นแค่คร่าวๆนะนัท ถ้าละเอียด เรียกน้ำตาได้ท่วมท้น บุญรอดอาจหลบไปเลยก็ได้ ....ดีใจด้วยที่ได้เจ้าตัวน้อย ดิ้นแรงเพราะอยากออกมาดูหน้าแม่ล่ะมั้ง...

น้องแพร...ขอบคุณสำหรับเพลง...ไปเปิดฟังก่อนนะ

โดย **Ping** » ศุกร์ ม.ค. 25, 2008 11:26 am

สวัสดีคะยายหนู

แอบเข้ามาอ่านเรื่องราวและสูตรอาหารต่างๆจากพี่ยายหนูปีกว่าแล้วแต่เพิ่งเป็นสมาชิกได้ไม่นาน อ่านเรื่องราวแล้วทำให้รู้ว่ากว่าจะประสบความสำเร็จในชีวิตต้องผ่านอะไรมาเยอะแยะ ชอบมากๆทำให้คิดอะไรได้เยอะไม่รู้สึกว่าเรื่องของเราหนักหนา มีกำลังใจเพิ่มขึ้นคะ

ผิง

โดย **ทองม้วน** » ศุกร์ ม.ค. 25, 2008 1:32 pm

คุณ ยายหนู อาจจะไม่รู้จักว่ดิฉันเป็นใครมาจากไหน แต่ดิฉันได้อ่านเรื่องราวของคุณรู้สึกมีกำลังใจขึ้นมามากโขเลยทีเดียว คุณเป็นนักสู้ตัวจริงค่ะ และ ดิฉันหวังเป็นอย่างยิ่งว่า ธุรกิจด้านนี้ ของคุณจะมีแต่ความเจริญก้าวหน้าเป็นทวีคูณ ขอเป็นกำลังใจให้คุณค่ะ

โดย **ทองม้วน** » ศุกร์ ม.ค. 25, 2008 1:32 pm

คุณ ยายหนู อาจจะไม่รู้จักว่ดิฉันเป็นใครมาจากไหน แต่ดิฉันได้อ่านเรื่องราวของคุณรู้สึกมีกำลังใจขึ้นมามากโขเลยทีเดียว คุณเป็นนักสู้ตัวจริงค่ะ และ ดิฉันหวังเป็นอย่างยิ่งว่า ธุรกิจด้านนี้ ของคุณจะมีแต่ความเจริญก้าวหน้าเป็นทวีคูณ ขอเป็นกำลังใจให้คุณค่ะ

โดย **chaba** » อังคาร ม.ค. 29, 2008 1:51 pm

อ่านแล้วซึ่งใจจริงๆ คะ ขอเป็นกำลังให้พี่ยายหนูนะคะ

โดย **pimlapas** » อาทิตย์ ก.พ. 03, 2008 7:59 pm

ถามนิดพี่ พิมอาจตกข่าวไปน่ะค่ะ รถคันนี้ ยังอยู่หรือว่าขายไปแล้วค่ะ อยากให้เก็บไว้เพื่อนึกถึงความหลัง ครั้งเริ่มต้นเป็นเถ้าแก่นะจ๊ะ

โดย **pimlapas** » อาทิตย์ ก.พ. 03, 2008 8:10 pm

ไว้จะไปช่วยเรียกแขกเข้าร้านนะจ๊ะ พี่ยายหนู ร้านน่านั่ง น่ากินทุกอย่างเลยล่ะค่ะ
ขอให้รวย ๆๆๆๆๆๆ ไม่รู้จบ และมีความสุขด้วยนะ นี่แหละสำคัญ

รถคันนี้ยังอยู่ค่ะ ทีแรกคิดกันว่า ถ้าร้านเราไปได้ไม่ดี เราก็จะไปจอดที่แหลม ซึ่งเป็นแหล่งชุมนุมของนักท่องเที่ยว ทำแค่2-3อย่างปอเปี๊ยะสด,ปอเปี๊ยะทอดแล้วก็ผัดไทย พอเริ่มหนาวคนเริ่มซา เราก็ปิดกลับไปอยู่เมืองไทย ภาษีเงินได้รายปีก็ไม่ต้องเสีย เพราะขายได้แค่4-5เดือนเท่านั้น เท่ากับว่าเป็นผู้ที่มีรายได้น้อย ส่วนเรื่องที่อยู่ตอนนั้นคิดว่าจะซื้อมอเตอร์โฮม เพราะมีครบรวมไปจนถึงเครื่องซักผ้า ค่าจอดก็เสียประมาณวันละ 15เหรียญ หรือจะเช่าอพาร์เม้นท์อยู่ แต่หายากสักหน่อยเพราะที่นี่เขาจะให้เช่าเป็นรายปี

ช่วงต้นๆของการทำในร้าน ยายหนูเหนื่อยมากคิดว่าจะขายร้าน เพราะคิดว่าขืนทำไปก็ไม่คุ้มค่าเหนื่อย เป็นลูกจ้างเขายังได้เงินดีกว่าเลย แต่พออะไรๆเข้าที่ ปรับปรุงแก้ไข จนมองเห็นกำรี่กำไรเป็นกอบเป็นกำขึ้นมาก็เลยเปลี่ยนใจไม่ขายร้าน แต่จะขายรถคันนี้ ตอนนี้ก็ยังสองจิตรสองใจขายไม่ขายดี เพราะคิดว่าในอนาคต ถ้าลูกๆได้มาอาจจะให้ลูกคู่เล็ก จะไปปิ้งบาร์บีคิวขาย เพราะคู่โตสะใภ้เขาเก่งเรื่องทำอาหารยายหนูจะให้เขาทำในร้าน นั่นเป็นเพียงแปลนที่วาดไว้ อีกนานอย่างน้อยๆก็5-6ปีกว่าที่พวกเขาจะได้มา ใจหนึ่งที่อยากจะขายเพราะเกรงว่าถ้าเก็บไว้หลังคาจะผุ เครื่องยนต์จะเสียถ้าขายก็จะได้เงินที่ลงไปคืนกลับมา รถ,เครื่องดูดควัน,อ่างสามหลุม,อ่างล้างมือ,และค่าช่างติดตั้ง แค่ที่กล่าวมานี้ถ้าใครจะลงทุนทำใหม่ กว่าหมื่นเหรียญแน่นอน ยายหนูจะขาย9,500เหรียญ....คืบหน้าอย่างไรจะรายงานนะคะ

ชีวิตที่เลือกเกิดไม่ได้ แต่เลือกที่จะเป็นได้

ผู้ใช้งานขณะนี้