โทรถูกกลับเมืองไทย

[pimlapas]

เมรี เจ้จะไปนอน แต่ก็อดที่จะแวะทู้นี้ไม่ได้อ๊ะนะ มันส์จัง แต่ก็ผ่านไปแล้วนะ แล้วบอกอ่านไม่ออก จะเชื่อได้ไง นี่้เขียนไทยคำ อังกฤษคำ เจ้นั่งอ่านไป แปลไป ดันบอกว่าอ่านไม่ออก บ่เชื่อหรอกตังเอ๊ง เอานิดนึงก็ได้ คือน้องสองคนที่เขียนศัำพท์สูง เค้าคงเห็นหัวข้อของเมรี เรื่องโทรถูกกลับไทยน่ะเอง น้องเค้าเลยเอาเวปไซด์โทรศัพท์ ราคาถูกมาบอกเมรีอ๊ะ เพราะน้องเค้าใจดี อยากให้เมรี ได้โทรถูก ๆ เน๊อ จะได้ไม่ต้องจ่ายแพง

[bom]

ขอแก้ตัวไหม่นะคะ่พี่เมรี ชื่อบุ๋มนะคะ บุ๋มอยู่อังกฤษเหมือนกันคะ บุ๋มใช้หมายเลขนี้โทรกลังเมืองไทยคะ รับรองถูกมาก
0844621818 บุ๋มโทรตลอดทั้งเดือนจ่ายแค่ 5 £ เองค่ะ EM131

[Mary UK]

<span style='font-family:Impact'><span style='font-size:14pt;line-height:100%'><span style='color:red'>ต่อจากความที่แล้ว</span></span></span>

<span style='color:blue'>ในช่วงเวลาก่อนที่จะตัดสินใจทำการฮึกเหิมอยู่นั้น ปั๋วแสนดีเลี้ยงเมรีด้วยแข้งได้สวมวิญญาณท่านมัจุราช ตบเตะเมรีอย่างไม่ยั้งมือ กราบเท้าร้องขอมันก็ไม่ฟัง จากนั้นปั๋วก็ใช้มือบีบคอ อาการขณะนั้นเมรีจำได้ไม่มีวันลืม รู้แต่ว่าต้องตายแน่ๆคิดถึงพ่อแม่ทันที
แล้วลูกสาวก็มาช่วยชีวิต ปั๋วถึงได้สติเมรีจึงรอดตาย แต่ที่น่าภูมิใจและคิดว่าไม่มีใครอยากจะภูมิใจเหมือนเมรีอย่างงี๊งเป็นแน่ๆนั้นก็คือ ปั๋วมันบอกให้ไปกราบที่เท้าผู้มีพระคุณที่ช่วยชีวิตไม่ใช่ใครลูกสาวเมรีเอง ร่างกายก็ปวกเปียกตั้งสติยังไม่ค่อยอยู่ แทบจะลากสังขารไปหาลูกสาวไม่ได้ ปั๋วเลยเห็นใจสงสารเมรีจึงถีบอย่างแรงแบบสุดกำลัง
ร่างที่มีเลือดครั่งไปจอดตรงหน้าลูกสาว เมื่อกราบเท้าลูกเสร็จปั๋วก็เข้าไปนอน ส่วนเมรีนั่งร้องอยู่กับลูกสองคน รุ่งเช้าอีกวันเมรีเลยบอกกับปั๋วขอเลิก สงสัยจะคิดว่าเราพูดเล่นแต่เมรีเอาจริงเพราะมีที่พึ่งคือลุงนั้นเอง บางคนอาจจะสงสัยว่าทำไมเมรีถึงทนอยู่กับปั๋วคนนี้ได้ ญาติพี่น้องไม่มีหรือไง อันที่จริงแล้วถ้าเมรีได้ลูกบ่าวกับปั๋วคนนี้ เมรีคงไม่อยู่สู้ทนเจ็บตัวได้ขนาดนี้หรอก ป่านี้ไปออดหลอดเป็นมอดเป็นปลวกอยู่ที่ไหนก็ไม่รู้ แต่นี่เมรีดันมีลูกสาวจึงทิ้งไม่ลง อ้าวทำไม่เมรีถึงคิดแบบนี้ลูกสาวลูกบ่าวก็ลูกเหมือนกันอันนั้นเรื่องจริง งั้นเมรีจะขอเท้าความกลับไปสู่อดีตที่ยังเป็นเด็ก แล้วพี่ๆน้องๆจะรู้ว่าถ้าสิ่งนี้ได้เกิดขึ้นกับตัวเองแล้วละก็ จะมีความคิดเช่นเดียวกับเมรีเรื่องลูกรึเป่า</span>

[ออย]

ตาพิศาลกับกำรึเปล่าเนี้ย ซาดิสต์จริงๆ

อย่างงี้ต้องให้เจ๊เบียบออกมาสั่งสอน หึ หึ

[มะเหมี่ยว]

<span style='color:green'>หืมมม...อ่านแล้วสงสารพี่เมรีจัง อดีตเจ็บปวดเจียนตายยังอุตสาห์เล่าให้เพื่อนขำ.....เหมี่ยวอยากขำ ก็ทั้งขำทั้งน้ำตาไหล....ผู้หญิงอะไรก็ไม่รู้อึดชะมัด...แต่พี่ก็ผ่านวันนั้นมาได้ เยี่ยมมักๆค่ะ</span>

[Mary UK]

<span style='color:red'><span style='font-size:14pt;line-height:100%'>ต่อจากความที่แล้ว</span></span>

<span style='color:blue'>ในวัยเด็กแม่ของพ่อหรือที่เมรีเรียกย่า ได้เป็นคนดูแลชุบเลี้ยงเมรีมาตลอด ย่าเมรีมีธุรกิจส่วนตัวคือการขายขนมหวานและผลไม้ ครอบครัวของย่าอาศัยอยู่ที่บางกอกในชุมชนคนเยอะเรียกให้เกียรติ์สาหน่อย ถ้าไม่เข้าใจบอกก็ได้มันคือสลัม สมัยเป็นเด็กเมรีเป็นเด็กค่อนข้างดึกใน คือไม่ค่อยจะพูดจะจานอกจากแหกปากขายของเท่านั้น และในบรรดาหลานทั้งหมดที่ย่าเลี้ยงอยู่ขณะนั้น เมรีถือว่าเป็นหลานคนโปรดติดอันดับหนึ่งขึ้นชาตท์เลยล่ะ อีกอย่างหลานทุกๆคนในบ้านจะต้องช่วยย่าขายของ ของที่ขายส่วนใหญ่จะเป็นขนมพื้นบ้านอย่างเช่น ขนมใส่ไส้ ขนมกล้วย ลูกตาลเชื่อม อะไรประมาณนั้น สมัยก่อนขนมพวกนี้ราคาไม่แพงแถมเยอะอีกต่างหาก ขนมที่ย่าทำขายไม่ว่าใครก็ติดใจในรสชาติ ขายชนิดแบบไม่ต้องเดินไปท่าน้ำเอาเทเลยค่ะ อีกอย่างย่าเมรีเป็นแกนนำสำคัญของกลุ่มสลัม ในการทำบุญตัวยงแถวหน้าคนหนึ่งเลยก็ว่าได้ แกจะไปทุกทีทั่วไทยใกล้ไกลไม่เกี่ยง โดยมีลูกสมุนคอยติดตามรับใช้เกือบทุกงานก็คือเมรี หลานรักสุดเลิฟของย่านั้นเอง และด้วยการไปทำบุญกับย่าบ่อยๆนั้น ทำให้เมรีกลัวไปหมดซะเสียทุกอย่าง เช่นว่า กลัวบาปกลัวกรรม ใครทำก็ไม่ด่า ใครว่าก็ไม่พูด กลัวขี้หดตดหายกลัวอย่างนั้นจริงๆ นอกจากจะไปวัดกับย่าบ่อยๆแล้ว ย่าเองก็เที่ยวพร่ำสอน ให้รู้จักช่วยเหลือผู้อื่นอย่านิ่งดูดาย และด้วยคำสอนแบบไม่อธิบายเหตุผลเนี่ยเอง มันจึงเป็นสาเหตุุที่ทำให้ชีวิตเมรีเปลี่ยนไป.... </span>

[Mary UK]

<span style='color:blue'><span style='font-size:21pt;line-height:100%'>ถ้าพี่ๆน้องๆท่านใดได้รับรู้เรื่องราวของเมรีที่จะเขียนต่อไปนี้ โปรดช่วยกรุณาบอกต่อๆกันไปด้วยเถอะค่ะ เพราะเมรีไม่อยากให้เหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นกับบุตรหลานหรือคนชิดใกล้ และกราบขอร้องด้วยใจบริสุทธิ์ว่าอย่าละเลยที่จะอธิบายเหตุผลหรือยกตัวเอง ให้แก่บุตรหลานหรือคนชิดใกล้ก่อนที่ภัยร้ายจะเกิดตามมา</span></span>

<span style='color:red'><span style='font-size:14pt;line-height:100%'>ต่อจากความที่แล้ว</span></span>

<span style='color:blue'>นี่เป็นช่วงหนึ่งของชีวิตที่ไม่น่าจดจำแต่มันทำไม่ได้ และไม่เคยมีเหตุกาณ์ไหนที่จะบั่นทอนจิตใจได้มากไปกว่านี้ เด็กหญิงหน้าลาวๆตัวขาวๆอวบๆ อายุแปดขวบเดินขายของในตลาด วันนั้นจำได้ว่าขายเม็ดขนุนต้มสุกถุงละสองบาทมีทั้งหมดสี่ถุง ขณะที่เดินขายของอยู่นั้น พลันก็มีชายแก่ร่างสูงมาออกปากขอความช่วยเหลือ ว่าให้ไปช่วยยกเข่งผักที่อยู่อีกฝากของตลาดให้หน่อย เด็กหญิงไม่ปฏิเสธรีบตกลงอย่างแข็งขันทันที
แถมกระหยิ่มยิ้มหย่องในใจว่าครานี้ได้ทำความดีสร้างบุญกุศล ผลบุญที่ได้รับน่าจะมากมหาศาล คิดได้ดังนั้นจึงตามหลังชายแก่นั้นไป แล้วชายแก่ก็บอกกับเด็กหญิงนั้นว่า**อยากจะไปเอาของที่บ้านแต่ต้องขึ้นรถเมล์ หนูไปกับลุงหน่อยเถอะ นึกว่าสงสารคนแก่**
เด็กหญิงรับรู้ดังนั้นก็ตอบตกลงอย่างไม่คลางแคลงใจ นั่งรถเมล์ไปได้ซักพักชายแก่ก็บอกให้รถหยุดจอด ระหว่างสองข้างทางที่เดินไปยังบ้านที่ชายแก่ได้อ้างบอกไว้ เต็มไปด้วยป่ารกลึกแต่เด็กหญิงก็ยังใจชื่นเพราะบริเวณแถวนั้น ได้มีการปลูกสร้างอาคารกันอยู่เลยไม่เอะใจ จากนั้นชายแก่ก็พาเด็กหญิงเข้าไปในป่าที่มีร่องน้ำ คล้ายกับสวนปลูกผลไม้ของชาวบ้านตามชานเมือง คราวนี้เด็กหญิงเริ่มที่จะกลัวไม่กล้าเดินตาม แต่มันก็สายไปเสียแล้ว ชายแก่ร่างสูงจับมือเด็กหญิงเอาไว้อย่างแน่น พร้อมกับเอามีดโกนด้ามยาวสีเขียวจี้ที่ลำคอ แล้วสั่งไม่ให้ร้องไม่อย่างนั้นจะฆ่าให้ตายหมกไว้ในป่า แล้วไอ้แก่ใจสัตว์ก็บังคับให้เด็กหญิงนั้นถอดเสื้อผ้าออก เมื่อถอดเสร็จมันก็เอามือจิกผมโดยมีมีดโกนจี้ไว้ใกล้คอของตัวเด็กหญิง มันจึงคับให้อมเจ้าโลกให้มัน **ถ้ามึงกัดกูปาดมึงตาย** หลังจากนั้นมันก็ลงมือสอดใส่เจ้าโลก ความรู้สึกของเด็กหญิงในตอนนั้น ไม่สามารถจะอธิบายออกมาเป็นถ้อยคำ หรือหาสิ่งใดในโลกนี้มาเปรียบเทียบเท่ากับความเจ็บปวดอย่างร้าวรานได้อีกแล้วในขณะนั้น หลังจากนั้นไอ้แก่ใจสัตว์ก็พาเด็กหญิงมาส่งที่ตลาดแล้วซื้อเม็ดขนุนไปหนึ่งถุง เด็กหญิงก้มมองดูเศษตังค์เหรียญสองบาทที่แลกมาด้วยชีวิตของตน เด็กผู้หญิงคนนั้นได้กลายเป็นผู้ใหญ่คนนี้ คนที่นั่งเขียนเรื่องนี้ให้ฟังคือเมรีเอง </span>

<span style='color:red'>โปรดติดตามตอนต่อไปเพราะมันยังไม่จบเท่านี้</span>

<span style='color:red'>ปล. เพื่อไม่ให้เป็นการเข้าใจผิดหรือคิดล่วงเกินกับท่านผู้ใดหรือภาคใดเข้า เกี่ยวกับหน้าตาที่ใช่เปรียบเทียบเพื่อให้เกิดความเข้าใจและเห็นภาพได้ชัด จึงได้นำชนชาติมีรูปหน้าลักษณะที่เป็นเอกลักษณ์ของชนชาตินั้นขึ้นมากล่าวอ้าง เพียงเพื่อเป็นวัตถุประสงค์ในการเขียนมิได้ล่วงเกินหรือลบหลู่ต่อชนชาติที่นำมาอ้างมาในณที่นี้ด้วยค่ะ</span>

[รัตติ]

<span style='font-size:14pt;line-height:100%'><span style='color:red'>เศร้าจังเลย รู้แล้วว่าทำไมถึงได้นั่งร้องไห้นะ อย่าคิดมากนะยังไงเรื่องมันก็ผ่านไปแล้ว
ทำวันนี้ให้ดีที่สุดแล้วกันนะ รัตติเอาใจช่วย จุ๊บๆๆๆๆๆๆๆ</span></span>

[pimlapas]

เมรี ที่บอกเจ้ไว้ว่าให้เตรียมผ้าเอาไว้ซับน้ำตา เมื่อวันที่เราคุยกันทางเอ็ม เจ้ก็คิดว่าเมรี พูดล้อเจ้เล่นนะ แต่วันนี้ของบอกว่า เจ้เอาชายเสื้อเช็ดเลยล่ะ เพราะไม่ได้เตรียมผ้า่ไว้ ก็มันเศร้าจริง ๆ ด้วย ยังไงเจ้ก็จะเข้ามาอ่านต่อนะถึงจะเศร้าแค่ไหน ก็จะอ่านค่ะ และยังขอบอกเหมือนเดิมคือ เรื่องมันผ่านไปแล้ว เมรีโชคดีแล้วนะ ที่ผ่านเรื่องร้าย ๆ เหล่านั้นมาได้ค่ะ ไม่เป็นไร เจ้จะส่งแคบหมู ของที่ลูกบ่าวเมรี ชอบส่งไปให้เพื่อเป็นกำลังใจไงก็ขอลูกบ่้าวกินเอานะจ๊ะ เร็วนี้แหละรอรับด้วยจ้า

[จำปูน]

<span style='color:blue'><span style='font-size:14pt;line-height:100%'>ไม่มีคำใดจะเหมาะสม เท่ากับการยกย่องความเป็นแม่ของคุณเมรี ได้อ่านทุกเรื่องราวที่คุณเขียนถึงตัวคุณ บอกกล่าวเล่าให้ทุกคนรับรู้ว่าที่ห่วงลูกยิ่งชีวิตทนอยู่กับสามีที่ซ้อมเช้าซ้อมเย็น นั่นมันคือหัวใจคนเป็นแม่ที่แข็งแกร่ง ดิฉันทราบซิ้งถึงความเป็นแม่ก็ตอนเป็นแม่แต่เทียบกับคุณแล้วมันน้อยนิดเหลือเกินกับชีวิตที่ผ่านพบมา กับอดีตที่ปวดร้าวทั้งหมดที่คุณพบเจอมา และ หากโลกนี้มีพรที่เป็นจริง ดิฉันขอให้พรนั้นตกแก่คุณ ให้เจอสิ่งที่สวยงาม คนที่ดีงาม ใจงาม พบเจอแต่สิ่งที่เรียกว่า สุข นับแต่นี้ไปค่ะ</span></span>

[naddyswiss]

พี่เมรียังจำหน้าไอ้แก่ชั่วได้ไหมอ่ะ เลวมากเลยไม่รู้จะด่าว่าอะไรดี หนูจะได้กลับไปเอาน้ำมันก๊าดราดน้องชายมัน และจุดไฟเผา ขนาดมันแก่อย่างนี้มันยังคิดชั่วได้อีก

พูดไม่ออก ไม่รู้จะด่าว่าไรดี รู้ไหมคะหนูกลับเมืองไทยไปหนูล่ะไม่ค่อยไว้ใจแบบเพื่อนบ้าน มาเอาแอนดี้ไปเล่นอะไรแบบนี้ ไม่ได้มองโลกในแง่ร้ายหรอกนะคะ เค้าพาไปบ้านเค้า เค้าอาจทำอะไรที่เราไม่เห็นก้อได้ หนูก้อกลัวเหมือนกันใครมาทำอะไรลามกกะลูกหนู ถ้าหนูรู้นะ หนูฆ่ามันตายจริงๆ ลูกกรูมีรอยราคีไปตลอดชีวิต ไอ้คนนั้นก้อต้องมามีส่วนร่วมด้วย

อ่านแล้วแซ๊ดบวกแค้น

[mon uk]

เศร้าจังน้องเอ่ยพี่ขอเป็นกําลังใจใจเพื่อต่อสู้ตลอดไปนะอดทนไว้วันหน้าคงต้องดีขึ้นแน่
เธอบากบั่นมามากหน้าดูเลยยังอุตส่าเขียนมาเล่าให้เป็นอุทธาหรณ์สอนเพื่อนร่วมโลกได้ขอใหัพระเจ้า
ครุ้มครองเธอตลอดไปนะจ้ะ
พี่มล

[Ping]

เมรีพี่ก็มัวแต่เข้าไปห้องทำดอกไม้ไม่ได้แวะมาอ่าน แต่วันนี้ได้เข้ามาอ่านพูดไม่ออก
พี่ขอให้เมรีพ้นทุกข์พ้นโศกขอให้ประสบความสำเร็จในชีวิตคู่ ครอบครัวและเงินทอง
ผ่านพ้นเรื่องร้ายๆมามากต่อไปก็มีแต่สิ่งดีๆเข้ามาในชีวิต
ขอให้โชคดีนะ
พี่ผิง

[Ping]

เมรีพี่ก็มัวแต่เข้าไปห้องทำดอกไม้ไม่ได้แวะมาอ่าน แต่วันนี้ได้เข้ามาอ่านพูดไม่ออก
พี่ขอให้เมรีพ้นทุกข์พ้นโศกขอให้ประสบความสำเร็จในชีวิตคู่ ครอบครัวและเงินทอง
ผ่านพ้นเรื่องร้ายๆมามากต่อไปก็มีแต่สิ่งดีๆเข้ามาในชีวิต
ขอให้โชคดีนะ
พี่ผิง

[pal]

พี่เมรี แพรวไม่รู้จะพูดยังไงอ่านแล้วเศร้า พี่เป็นคนดีและเป็นแม่ที่ดีของลูก แพรวขออำนาจคุณพระศรีรัตนตรัยและสิ่งศักสิทธิ์ดลบันดาลให้พี่และครอบครัวพบเจอแต่ความสุขนะคะ
คิดถึงพี่เสมอ