ครัวไกลบ้าน • แสดงกระทู้ - ถ้าต้องไปเริ่มทุกอย่างใหม่หมดจากศูนย์ ตอนอายุ ๔๕ จะทำได้มั้ย

โดย **obb** » อาทิตย์ ต.ค. 26, 2008 12:56 pm

นุชว่าหน้าจะได้ 570,000บาท ในการสร้างบ้านอย่างพี่หมูแดงคิด แต่คงไม่ได้พวกกระเบื้องแกรนิตโต้แล้วล่ะค่ะ
ถ้าอยู่ใกล้นุชจะไปดูให้ที่เดียว
อ้อ...บ้านที่นุชทำหลังนั้น เราไม่รวมราคาค่างานสุขาภิบาล อันนี้เจ้าของบ้านตัดออก แต่มาจ้างทำที่หลัง งานเราจะคิดแค่ตัวบ้านเท่านั้น เวลาพี่คุยกับช่าง ต้องคุยให้ครอบคุมนะคะ เดี๋ยวจะมีปัญหากับช่างเปล่าๆ มันจะพาทิ้งงานดื่อๆ....นุชเจอช่างอย่างนี้มากเหมือนกัน
แต่พี่หมูแดงมีเพื่อนที่ดีอยู่ใกล้ คงช่วยๆกันดูได้ดี
โชดดีกับการเดินทางไกลครั้งนี้นะคะ..

------------------------------------------------------------------------------------------------

กว่าจะถึงวันที่พี่ได้กลับเมืองไทยไปปลูกบ้าน ราคาก็คงจะเปลี่ยนไปเยอะแล้วละนุช จากที่แพลนไว้อาจจะทำไม่ได้อย่างนี้ ก็ต้องคอยดูกันต่อไปค่ะ แต่ยังไงพี่ก็ได้เค้าว่าควรจะต้องเตรียมตัวยังไง ขอบคุณนุชมากค่ะ แล้วคงได้ขอคำปรึกษากันอีกแน่นอน

มาราตี เขียน:
แม่หนูดี เขียน: อิอิ เรามีลายเซ็นต์หญิงป้าแล้วจ้า ดีใจจริงๆ ไม่ได้โดยตรงแต่มีคนส่งมาให้ค่ะ
ไม่บอกนะคะให้หญิงป้าเฉลยเองดีกว่า พิมไปแล้วนะคะ เดี๋ยวหญิงป้าค้อนเอา
แค่เข้ามาบอกว่า เห็นด้วยกับหญิงป้าทุกประการ พิมยังเป็นแฟนเหนียวแน่นเหมือนเดิมค่ะ คิดถึงเหมือนเดิมจ้า อยากอ่านเรื่องราวดี ๆ และสูตรอาหารอร่อยๆ เหมือนเดิมเช่นกันค่ะ

พี่พิม.. ตกลงคุณหญิงป้าเป็นใครเหรอ หนูงงอ่ะ มีแจกลายเซ็นต์ด้วย

พี่พิมพ์ คุณ หญิงป้าคือ เจ้าของหนังสือ ที่พี่ส่งมาให้ รตียืม อ่าน โอว้าว..ดีใจจัง ที่ได้เจอตัวจริง..หนังสือ ที่พี่พิมพ์ ให้ยืม รตีได้อ่านครบทุกเล่ม เลยค่ะ อ่านแล้วติดใจ อยากอ่านอีก

รตีชอบการเขียนของ คุณ หญิงป้ามากๆเลยค่ะ อ่านแล้ว รู้สึกดีมากๆเลยค่ะ

อยากอ่านบ้างจัง ไม่เคยอ่านผลงานของหญิงป้าเลย

คุณหมูแดงคะ
ดิฉันเป็นนักเขียนที่ไปนั่งแอบเขียน แอบส่งต้นฉบับ แอบไปนัดกับบ.ก.ทานอาหารเวลากลับมาเมืองไทย และก็เขียนนิยายไม่มากค่ะ ไม่ใช่ขี้เกียจ แต่ไม่ต้องการเขียนนิยายพล็อตซ้ำๆกับเรื่องที่เคยเขียนมาแล้ว เขียนจบเรื่องก็จะพัก...นิยายของดิฉันต้องอ่านตอนที่ใจโล่งๆค่ะ

ส่วนที่แม่หนูดี ส่งให้คุณมาราตีอ่านนั้นคงเป็นซีรีส์เมียฝรั่ง (ฮัลโหล! เมียฝรัง,นี่ก็...เมียฝรั่ง และเป็นชาวแต่งเพื่อหย่า) ที่เปรี้ยงปร้างมาก่อน คือคนเขียนบอกตั้งแต่ต้นว่า การไปมีชีวิตเป็นเมียฝรั่งนั้น ไม่ใช่เป็นอย่างในหนังที่เราดูกันในเมืองไทย...ไม่ใช่โรมานซ์ แต่บางครั้งกลับมาอ่านดู ยังขำกับความร้ายของตัวเองไม่หาย ว่ามาอยู่ได้อย่างไรกับชีวิตที่พูดคนละภาษากับชาวบ้าน จนเดี๋ยวนี้ภาษาของเขากลายเป็นภาษาของเรา

สำหรับทัณฑ์อธิษฐานที่แม่หนูดีพูดถึง ลงขวัญเรือนตอนโน้น รวมเล่มไป คงจะหมดไปแล้ว เป็นโรมานซ์ค่ะ เชื่อว่าคุณอ่านไปตอนนี้ก็ไม่อิน เพราะกำลังพะว้าพะวังกับชีวิตส่วนตัว

ส่วนพิมานรัถยา ที่กำลังในขวัญเรือนตอนนี้ ลงมาได้หกสิบกว่าตอนแล้วค่ะ เป็นเรื่องที่แม่หนูดีอ่านไปร้องไห้ไปใช่มั้ยคะแม่หนูดี (สงสัยอ่านตอนปอกหอมโขลกน้ำพริกละมั้งคะ?) ยังไม่จบ แต่กว่าจะรวมเล่ม ตอนนั้นคุณหมูแดงอาจจะใจว่างๆ จนพอจะร้องไห้ไปกับแม่หนูดีแล้ว รวมเล่มแล้วจะขอที่อยู่ของคุณนะคะ จะส่งให้ร้องไห้ค่ะ

ตอนนี้คุณหมูแดงทำใจให้สบายๆก่อนดีกว่า ตอนคิดจะหย่า มันก็คิดได้ แต่พอจะหย่ากันจริงๆ ความอ่อนไหวมันจะตามมา ถึงเขาจะไม่ถูกใจเรา จนเราต้องการแยกทางจากเขา แต่เขาก็คือคนที่เราร่วมชีวิตที่มีทั้งด้านมืดและด้านสว่างกับเรา ตอนนั้นคุณจะสะเทือนใจมาก...เพราะเรากำลังจะไปจากเขาจริงๆ จะมีวินาทีหนึ่งที่คุณจะใจหาย และรู้สึกว่า เหมือนกำลังอยู่ในความฝัน...มันเคว้งคว้าง เพราะกำลังอยู่ในช่วงต่อระหว่างการอยู่ร่วมและการจากไป...

พ้นจากช่วงนั้น คุณจะค้นพบตัวเองค่ะ...
เข้มแข็งไว้นะคะ

------------------------------------------------------------------------------------------------

ไม่นึกไม่ฝันว่าจะมาเจอนักเขียนตัวจริงเอาที่นี่ เสียดายนะคะหมูแดงไม่เคยได้มีโอกาสอ่านงานเขียนของหญิงป้าเลย ทั้งๆที่เป็นคนชอบอ่านนิยายตัวยงเชียว อยู่ไกลบ้านทำให้ขาดโอกาสติดตามผลงานเรื่องใหม่ๆ น่าเสียดายจังนะคะ ขวัญเรือนเนี่ยหมูแดงอ่านตั้งแต่สมัยเป็นนักเรียน มาหยุดอ่านตอนมาอยู่เมืองนอกนี่เอง ไม่อย่างนั้นคงได้อ่านเรื่องของหญิงป้านานแล้ว ถ้ามีโอกาสรับรองว่าต้องหามาอ่านให้ได้แน่นอนค่ะ ไม่ต้องห่วงว่าจะอินหรือไม่อิน ถ้าเขียนสนุกรับรองว่า enjoy ได้เสมอค่ะ

โดย **kiwi** » อาทิตย์ ต.ค. 26, 2008 7:22 pm

ดาวตามมาอ่านทุกวันค่ะพี่หมูแดง ได้ความรุ้และข้อคิดหลายๆอย่างจากพี่ๆเยอะเลย เก็บไว้เป็นบทเรียนได้เลยค่ะ ยังไงดาวก็ขอเป็นกำลังใจให้พี่หมูแดงไม่ว่าพี่จะตัดสินใจอย่างไร ขอให้พี่โชคดี ปราศจากอุปสรรคนะคะ

ปล.เด็วจะหางานเขียนของพี่หญิงป้าอ่าน ค่ะ ปกติดาวอ่านงานเขียนแต่ของอาจารย์สุทัศชา อ่อนค้อม ค่ะ

------------------------------------------------------------------------------------------------

ขอบคุณค่ะน้องดาว

เรารู้ว่าชีวิตเต็มไปด้วยการตัดสินใจอันยากลำบาก บางครั้งเราอาจลืมไปว่า
การตัดสินใจอันรวดเร็วใช่จะเป็นสิ่งที่ถูกต้องเสมอไป

เป็นกำลังใจให้พี่หมูแดงนะคะ

------------------------------------------------------------------------------------------------

ขอบคุณสำหรับกำลังใจค่ะ

ส่วนที่แม่หนูดี ส่งให้คุณมาราตีอ่านนั้นคงเป็นซีรีส์เมียฝรั่ง (ฮัลโหล! เมียฝรัง,นี่ก็...เมียฝรั่ง และเป็นชาวแต่งเพื่อหย่า)

ใช่เลยคะ คุณหญิงป้า รตีอ่านแล้ว ติดใจการเขียนของ คุณหญิงป้ามากๆเลยคะ่ มีอยู่ตอนหนึ่ง ที่ประทับใจมาก (ที่จริงก็ ประทับใจหมดเลยคะ่ แต่ของยกตอนนี้ละกันน่ะคะ่)

ตอนที่คุณหญิงป้าไปเรียนว่ายน้ำ แล้วมีน้องพลายเนย คอยเชียร์อยู่ขอบสระ รตีอ่านแล้วเห็นภาพน่ารัก น่ารัก ของน้องพลายเนยเลยคะ มาเห็นรูปที่คุณหญิงป้ามาลงที่นี่ โอโอ้ น้องพลายเนย โตเป็นหนุ่มหล่อเชียวค่ะ


พี่หมูแเดง...

นั้นซิ สงสัยเราอาจจะเคยเจอกันแล้วก็ได้จริงๆน่ะคะ่ อืม...เดี๋ยวนึกก่อนน๊า ว่าตอนนั้นที่รตีไปอยู่แปดริ้วเป็นปีอะไร..อืม........น่าจะเป็นปี 93 หรือ 94 นี่แหละ คะ หลังจากแปดริ้ว ก็ ไปๆมากๆระหว่าง ระยอง กับ พัทยา...โอ้โอ...มาจากแปดริ้ว เมืองเงียบสงบ มาเจอ ระยอง (บ้านฉาง) พัทยา หนู แหกคอก ดีแตกเลยคะ่พี่หมูแดงจ๋า ดีแตกในที่นี้ คือ เที่ยว ดิสโก้ เป็นจ้า... รตีคุยนอกเรื่องอีกแล้ว พี่หมูแดงไม่ีซีเรียสน่ะคะ่


------------------------------------------------------------------------------------------------

คนเรามีวาสนาต่อกัน ถึงได้มาเจอกันนะ ดีใจนะเนี่ย

โดย **rattikal** » อาทิตย์ ต.ค. 26, 2008 10:19 pm

เข้ามาเป็นกำลังใจให้พี่หมูแดงค่ะ
ดูแลสุขภาพด้วยนะคะ

------------------------------------------------------------------------------------------------

ขอบคุณมากค่ะ

เหตุการณ์ตามมาบังคับให้พี่หมูแดง ต้องตัดสินใจเร็วขึ้น คือการกลับไปดูแล คุณพ่อ ของพี่...ตกลงพี่จะหย่าด้วยเหตุผลที่บุษเข้าใจแล้วล่ะค่ะ บุษก็เห็นด้วยนะคะ ทนอยู่กับอยู่ทนเนี่ยะ มันไม่ได้ช่วยให้ ชีวิตและจิตใจของเราดีขึ้นมาเลย

ต้องมารับใช้ลุงเด๋อแบบนี้ บางทีการอดทนก็ถึงกาลสิ้นสุดเช่นกันค่ะ แยกกันอยู่ไปเลย แล้วพี่เริ่มตั้งตัวใหม่ เพื่อไว้คอยการกลับไปอยู่เมืองไทยอย่างถาวร ที่เมืองไทยพี่ได้เพื่อนมาช่วยแล้ว ก็เบาใจไปเปลาะหนึ่งล่ะค่ะ มาเป็นกำลังใจซ้ำๆเพิ่มเติมอีกนะคะ หวังว่าคงไม่เบื่อกัน

อนาคต ถ้าพี่ย้ายไปจริงๆ จะอนุญาตให้บุษไปเยี่ยมพี่บ้างได้ไหมคะ...เพราะชอบไปที่หลวงพ่อโสธรเหมือนกันเลยค่ะ...ทำบุญเสร็จ แวะไปหาพี่เลย ถ้าอนุญาตค่ะ...ขอตีตั๋วจองเอาไว้ก่อนค่ะ

บางสิ่งบางอย่างเราต้องเคารพ กติกาชีวิตของตัวเองค่ะพี่ พี่หมูแดงว่าไหมคะ สู้ๆต่อไป เข้มแข็งนะคะ...

------------------------------------------------------------------------------------------------

ขอสารภาพเลยค่ะว่าตลอดระยะเวลา ๘ ปีที่อยู่กับลุงต้องใช้ความอดทนสูงมากๆ ลุงไม่ใช่คนร้ายกาจนะคะ ไม่เคยดุด่าว่ากล่าว ไม่เคยทำร้าย และนิสัยของลุงทำให้พี่เหนื่อย ลุงอายุเลย ๖๐ แล้ว แต่เหมือนเด็กอายุ ๕ ขวบ ไม่มีความเป็นระเบียบอะไรเลย สกปรก แล้วก็ขี้เกียจมาก ไม่เคยช่วยงานอะไรเลย นอกจากไม่ช่วยแล้วนะคะ ยังทำรก ทำสกปรกให้พี่ต้องทำงานหนักขึ้นทุกวันๆ ทำงานนอกบ้านก็เหนื่อยสาหัสแล้ว ยังต้องมาทำงานในบ้านอีก ทั้งๆที่ตอนอยู่เมืองไทยพี่ไม่เคยต้องทำอะไรเลย ความรู้สึกขัดแย้งมันเลยรุนแรงแล้วก็ถามตัวเองตลอดเวลาว่า ทำไมเราถึงต้องมาคอยเป็นคนรับใช้เขาขนาดนี้ เราติดหนี้เขามาแต่ชาติปางไหนเหรอ แต่เรื่องนี้นะยังไม่ทำให้พี่ท้อเท่ากับเรื่องการชอบสร้างหนี้ของลุง ลุงก็เหมือนคนอังกฤษส่วนใหญ่ที่คิดว่าตัวเองมีเครดิตดี จะใช้เงินเกินตัวขนาดไหนก็ได้ ไม่ใช่เรื่องเสียหาย จะเป็นหนี้เป็นสินยังไงก็ไม่เป็นไร เดี๋ยวก็มีทางจัดการได้ พี่ตามล้างหนี้ให้ลุงมาหลายครั้งจนคิดว่าพอแล้วละ เราก็ทำงานเหนื่อยขนาดนี้ สู้เอาเงินไปให้พ่อให้แม่เราใช้ยังดีกว่ามาคอยตามใช้หนี้ให้คนอื่น

ตอนที่ตัดสินใจว่าจะยุติความสัมพันธ์ฉันท์สามีภรรยา ก็ตั้งใจว่าจะอยู่เป็นเพื่อนกันไปตลอด แต่เพราะนิสัยของลุงทำให้พี่อึดอัด อยากแยกตัวออกไปอยู่คนเดียวหลายครั้งแต่ก็ไม่กล้าทำเพราะตอนนั้นรายรับกับรายจ่ายมันไม่สมดุลย์กัน จะทิ้งลุงดื้อๆ ลุงก็จะต้องลำบาก พี่เองก็จะเอาตัวไม่รอด เลยคิดว่าช่วยๆกันทำมาหากินไป แต่ความอดทนของคนเรามันก็ต้องมีที่สิ้นสุดน่ะนะ ถึงแม้จะไม่เคยทะเลาะตบตีกันเลย แต่ก็อยู่ด้วยกันไม่ได้หรอกค่ะ ถึงอย่างไรก็ต้องแยกจากกันไปคนละทางไม่ช้าก็เร็ว

พี่ไม่รู้เลยว่าบุษอยู่เมืองไทย นึกว่าอยู่อเมริกา พี่นี่แย่จริงๆ จำใครต่อใครสับสนไปหมด ถ้าพี่อยู่เมืองไทยนะจะชวนไปเที่ยวที่บ้าน ยินดีต้อนรับเสมอนั่นแหละค่ะ จะทำกับข้าวกับปลาไว้เลี้ยงให้อิ่มหมีพีมันกันเลยทีเดียว

โดย **แพม** » จันทร์ ต.ค. 27, 2008 1:23 pm

หมูแดง แพมว่าทุกอย่างมันก็ค่อยเป็นค่อยไปจ้า จริงๆก็ไม่อยากให้หมูแดงหย่ากับลุงเด๋อเลย ทุกคนก็ไม่มีใครดีพร้อมหมดไปทุกอย่าง มีทั้งส่วนดีและส่วนเสียจ้า ลุงเด๋อก็ไม่ใช้ว่าร้ายเป็นฆาตรกรข้ามชาติ ใช้เราเข้ากันไม่ได้ แต่ไม่ได้หมายความว่าเราจะอยู่ด้วยกันไม่ได้ เรื่องเล็กๆน้อยๆ ถ้ามองข้ามไปได้ก็ดีแพมว่า แต่แพมว่าหมูแดงก็มีเหตุผลของหมูแดง แต่ที่แพมพูด ก็อดเป็นห่วงหมูแดงไม่ได้ ในฐานะเพื่อน หรือพี่น้อง
ตอนที่หยุดพักร้อน 1 อาทิตย์ แพมอยากจะให้หมูแดงหยุดคิดสักนิดขึ้น ในส่วนดีๆของลุงเด๋อ ก็มีมาก ไม่เลิกก็ได้ แต่หมูแดงก็ไปอยู่ไทยได้ไม่เห็นเป็นอะไร หมูแดงก็ปลูกบ้านไป ริเริมทำธุรกิจไป ทำไม่ต้องหย่าด้วย เรื่องหย่านี้ยุ่งยากส์ ค่าทนายเอาไปสร้างบ้านดีกว่าจ้าหมูแดง แต่แพมก็ไม่รู้อังกฤษนี้ต้องมีเหตุผลในการหย่าหรือเปล่า
อเมริกานี้ต้องบอกสาเหตุุุุุุุเค้า แต่ถ้าหมูแดงอยู่กันไม่ได้จริงๆทนมามากแล้ว ทำใจมานานแล้ว รอเวลาสำหรับ walk away ก็โอเคจ้า พูดยากส์เรื่องแบบนี้
อย่างพ่อบ้านแพม แพมอยากจะเลิกวันละพันครั้ง อย่างหมูแดงว่าลุงเด๋อกองผ้าบนพืน พ่อบ้านแพมก็เหมือนกัน แต่พูดๆแพมก็ไม่สนใจ เพราะตัวแพมเองก็กอง อิอิ รกเหมือนกัน ก็เลยไม่มีใครว่าใครกัน อย่างบางเรื่องแพมก็ว่า เรื่องปากพูดอะไรไม่ดี ไม่คิดก่อนที่พูด คนรับฟังบางครั้งเค้าก็เสียความรู้สึก แพมบอกเดี่ยวจะส่งเธอไปโรงเรียนผู้ดี เรียนเรื่องมารยาทการพูด อิอิ
 เรื่องบ้านพอหมูแดงได้ที่แล้ว ก็จัดการถมที่เคลียพื้นที่ คราวนี้ก็หาแบบแปลน(ค่าใช้จ่ายน้องนุชก็คำนวณให้ได้ประมาณเท่านี้ถึ่งเท่านี้(แต่สร้างบ้านส่วนมากจะบานปลายหมูแดง บางครั้งมีค่านั้นนิดค่านี้หน่อย แล้วเอาแบบไปขออนุญาตการปลูกสร้างที่เทศบาล อบต ระยะการก่อสร้างประมาณไม่เกิน 6 เดือนหมูแดงก็ได้บ้านแล้วการจ่ายก็จ่ายเป็นงวดๆจ้า (ถ้าไม่มีปัญหาอะไร ถ้าอากาศเป็นใจ ไม่ใช้ว่าฝนตกทุกวัน อิอิ)
คราวนี้พอบ้านหมูแดงเสร็จ มีเรื่องให้คิดอีกแล้ว อิอิ (เกิดเป็นคนก็มีเรื่องคิดไม่สิ้นสุด) ก็มารู้ว่าหมูแดงอยากจะทำธุรกิจอะไร สถานที่ทำ สำคัญจริงๆ จะได้รู้ว่าควรจะทำอะไร แพมก็อยากทำโน้นนี้ แต่มาคิดถึ่งทุน และค่าใช้จ่าย แล้วเศรษฐกิจตอนนี้ เปอร์เซ็นต์รวยน้อย เปอร์เซ็นล้มนี้สูงจริงๆ แพมเองก็น้องสาวยุจัง อิอิ แพมก็ว่าถ้าขาดทุนคนละครึ่งเอาไหม ที่กำไรขอมีส่วนแบ่งด้วย
ทุกอย่างแพมกับพ่อบ้านเอาใจช่วยหมูแดงจ้า และไม่ต้องกลัวถ้าไปไทยแล้วจะพักที่ไหน หาคอนโดให้อยู่ อิอิ (แพมว่าจะซื้อไว้เล่นๆ ถูกๆ เพื่อนฝูงไปสบาย อิอิ ข้าวแกง ข้าวตามสั่งถูกๆ 25- 30 บาทอิ่ม แพมกินที่เยอะ ขายแพงไม่ได้แถวคอนโด คนรายได้ต่ำ ต้องขายถูกๆถ้านั้นไม่มีใครซื้อจ้า


------------------------------------------------------------------------------------------------

การทำเรื่องหย่าที่นี่ก็ต้องให้เหตุผลน่ะค่ะว่าทำไม ก็ไม่ใช่เรื่องยากอะไร เราก็แค่พูดความจริง พี่คิดว่าถ้าตกลงจะแยกกันแล้วก็หย่ากันให้เรียบร้อยไปเลยดีกว่า ไม่ชอบทำอะไรค้างๆ คาๆ ในเมื่อตัดสินใจมาตั้ง ๗ ปีแล้วว่าต้องการแบบนี้ ถึงวันนี้ก็คงไม่มีอะไรมาทำให้เปลี่ยนใจอีกหรอกค่ะ ขอบคุณแพมที่เป็นห่วงนะคะ

คุณหมูแดงคะ
วานนี้ส่งข้อความส่วนตัวมาให้คุณ แต่ไม่ทราบว่าส่งถูกหรือเปล่า (จบวิศวะนี่แหละค่ะ แต่ตามเทคโนไม่ทัน...ตอนจบนั้นยังใช้พิมพ์แบบ dot นะคะ อะแอ้ม ไม่ชราเลยค่ะ)

จะส่งโรมานซ์ เรื่อง รติภวังค์ให้อ่าน
เรื่องน้ไม่ได้ลงที่นิตยสารฉบับไหน
เขียนแล้ว รวมเล่ม ส่งให่สำนักพิมพ์แก้วกานต์เลย
และคิดว่า อาจจะหมดแล้วด้วยค่ะ...

ช่วยส่งที่อยู่ให้ทราบหน่อยนะคะ

------------------------------------------------------------------------------------------------

อูย.. วันนี้โชคดีแต่เช้า อย่างนั้นหมูแดงขอไม่เกรงใจนะคะ เพราะอยากอ่านเรื่องที่หญิงป้าเขียนมาก ไม่เคยได้เห็นผลงานกันเลย อยากอ่านมาก หมูแดงอาจจะได้นักเขียนในดวงใจเพิ่มอีกคนก็ได้นะ เมื่อวานไม่ได้ข้อความค่ะ เดี๋ยวหมูแดงส่งที่อยู่หลังไมค์ให้นะคะ ขอบคุณล่วงหน้าเลยค่ะ

โดย **antmod_ant** » อังคาร ต.ค. 28, 2008 6:54 am

ขอออกความคิดเห็นด้วยค่ะ
จริงๆ มดเข้ามาเป็นสมาชิกเวบนี้ ไม่นาน
และมด คิดว่า คงเป็นมดคนเดียวแน่ๆ ที่ไปๆ มาๆ กรุงเทพ กับ ออสเตรเลีย
เพราะมด ทำงานประจำเป็น แบบ เป็นคอนแทค สามเดือน ที่กรุงเทพ
มดเป็นล่ามให้กับ โรงเรียนสมาคมไทย - ญี่ปุ่น ตรง ถนน พระรามเก้า ค่ะ
ด้วยเงินเดือนเลยนะคะ มดอยู่ได้ค่ะพี่หมูแดง มดได้เงินเดือนไม่มากเลย เมื่อเทียบกับ คนที่ทำงานล่าม ในสาขาภาษาญี่ปุ่นเหมือนกัน ตามโรงงานอุตสาหกรรมน่ะค่ะ เขาจะได้เงินเดือน ห้าหกหมื่น สูงลิบลิ่ว แต่มดได้ เดือนละ 30,000 บาท
แล้วมดก้ออยู่ ในย่าน ที่ค่าครองชีพ สูงนะ แต่ไม่มาก เพราะ มดอยู่ แถวๆ ประตูน้ำ

จริงๆ ถ้าถามว่า อายุ ที่มากขึ้น กับการเริ่มงานใหม่ ในบริษัท อาจไม่ง่าย
แต่ ใช่ว่า อายุจะเป็นตัวแปรเสมอไปนะคะ

คนเราบางทีมีประสบการณ์ ได้ภาษา ก็สามารถนำไปต่อยอดงานด้านอื่น หรือตำแหน่ง บริหารได้ค่ะ

อีกอย่าง มดอยากให้กำลังใจพี่นะคะ ห้ามนะคะ ห้ามเปรียบเทียบตัวเรา กับเด็กจบใหม่
เพราะตอนมดจบใหม่ มดก้อทำงานไม่เป็น ต้องเรียนรู้
เด็กจบใหม่ค่าแรงถูกก็จริง
แต่ในความเห็นของมด มดอยู่บริษัทญี่ปุ่น มาหลายปี มดมองว่า ที่ทำงานไม่ใช่โรงเรียน
บางแห่ง เขาก็อไม่ต้องการคนที่ไม่รู้อะไรเลย แล้วเอามาฝึก ก้อเป็นได้ค่ะ

เรื่องส่วนตัว อยู่หรือ ไป มด ไม่เสนอไอเดียนะพี่ เพราะมด ก้อยังเด็กเกิน หรือ (ปัญญา) อ่อน ต่อโลกเหมียนกัล

แต่มดเองก้อ คิดๆว่า ถ้าไม่มี แฟน คอยสนับสนุน เราจะไปโลดแล่นแบบเดิมๆ ในสายงานประจำดี หรือ ทำร้านอะไรสักอย่างดี

บางที คนเรา ก้อต้องคิดหลายตลบ
เพราะ มันห่างเหิน การสะเทิ้นน้ำ สะเทิ้นบก มานานแล้ว..จริงมั้ย

แต่ พี่หมูแดงไม่ต้องกังวลไป... พี่ๆน้องๆ ในบ้านนี้เพียบ...
กำลังใจ มากมาย คอยพยุงกันเดินไประหว่างทาง จ้า

------------------------------------------------------------------------------------------------

ไม่ต้องเป็นห่วงค่ะ พี่ไม่เอาตัวเองไปเปรียบเทียบกับใครแน่ๆ เพราะเป็นเรื่องที่พี่เกลียดที่สุด พี่ถือว่าคนทุกคนย่อมมีเอกลักษณ์ของตัว ไม่มีใครเหมือนใครได้หรอกค่ะ หากพี่คิดจะทำงานบริษัทจริงๆ พี่เชื่อว่าพี่จะเดินไปหาเจ้านายเก่าได้ ท่านคงไม่รังเกียจที่จะรับพี่เข้าทำงานอีกครั้งหรอกค่ะ ขอบคุณน้องมดสำหรับกำลังใจนะคะ

พี่ไม่รู้เลยว่าบุษอยู่เมืองไทย นึกว่าอยู่อเมริกา พี่นี่แย่จริงๆ จำใครต่อใครสับสนไปหมด ถ้าพี่อยู่เมืองไทยนะจะชวนไปเที่ยวที่บ้าน ยินดีต้อนรับเสมอนั่นแหละค่ะ จะทำกับข้าวกับปลาไว้เลี้ยงให้อิ่มหมีพีมันกันเลยทีเดียว 

พี่หมูแดงคะ บุษอยู่ที่สวีเดนค่ะพี่.... สงสัยพี่จะจำผิดจริงๆน่ะค่ะ สัญญาแล้วนะค๊า ไปแน่ๆค่ะพี่....เลี้ยงหมีให้พีมันสักคนนะค๊า....ขอบคุณค่ะ EM101 EM101

------------------------------------------------------------------------------------------------

ตายแล้วพี่ จำใครผิดไปหมดเลย ใช้ไม่ได้จริงๆ ขอโทษด้วยค่ะบุษ รับรองว่าไม่ลืมสัญญาแน่ๆค่ะ ถ้าอยู่บ้านละก็ เชิญแวะเยี่ยมได้ตลอดเวลาเลยค่ะ

โดย **แพม** » อังคาร ต.ค. 28, 2008 3:27 pm

คุณหมูแดง แบบนี้แพมก็ขอเปิดไฟเขียว ให้กำลังใจหมูแดงด้วยจ้า เรื่องทุกอย่างเรียบร้อย เราไปเจอกันที่เมืองไทยจ้า อิอิ แพมก็จะตามน้องบุษไปบ้านหมูแดงด้วยเน้อ คราวนี้อยู่เมืองไทยเราจะได้ไปมาหากันได้ อยู่ประเทศเดียวกัน ไม่ต้องทำวีซ่าไปเยี่ยมกัน อิอิ

------------------------------------------------------------------------------------------------

ขอบคุณค่ะแพม ถ้าอยู่เมืองไทยด้วยกันเราน่าจะหาเวลาเจอกันได้นะคะ ถ้าแวะมาเที่ยวแปดริ้วเมื่อไหร่เชิญแวะที่บ้านได้เลยค่ะ

โดย **pimlapas** » อังคาร ต.ค. 28, 2008 4:09 pm

เข้ามาจองไปเที่ยวบ้านใหม่ หมูแดงเช่นกัน จะหอบของไปทำกินคงสนุกแน่ๆ นะ

------------------------------------------------------------------------------------------------

พี่พิมทำให้หนูนึกถึงบรรยากาศตอนอยู่เมืองไทยเลยค่ะ บ้านหนูเหมือนรีสอร์ทเลยค่ะ ใครจะไปใครจะมาก็ได้ หิวก็โทรมาสั่ง ขับรถไม่ไหวก็แวะมานอน เฮฮากันไปตามประสาคนโสด หนูอยากได้บรรยากาศแบบนั้นกลับมาอีกจัง รู้สึกว่าชีวิตมันอิสระดีจังเลย

โดย **pimlapas** » อังคาร ต.ค. 28, 2008 4:11 pm

หมูแดงค่ะ เรื่องบ้านขนาดเล็ก ๆ น่าอยู่ หมูแดงลองดูบ้านของกรมป่าไม้สิค่ะ มีแบบให้เราเลือกมากมายเลยค่ะ ไม่ต้องขออนุญาตเรื่องแบบบ้านด้วย สร้างได้เลย หากเราชอบแบบไหน ราคาไหน เค้ามาจัดการให้เราเลยค่ะ ราคาไม่แพงมากเลย แล้วใช้ไม้สวย ๆ ทั้งนั้น คือเป็นพวกไม้มียึดมากได้มั้งค่ะ เค้าจะมสำรวจที่ของเราให้ว่า เหมาะสม กับแบบบ้านที่เราเลือกหรือไม่ แล้วก็ดูทิศทางลม การวางแปลนให้ด้วยนะคะ อย่างพี่กำลังร่วมลงทุนทำโฮมสเตย์กับพี่สาวอยู่ที่จังหวัดเลย ก็คิดจะใช้บริการของกรมป่าไม้ เหมือนกันค่ะ เพราะบ้านมีแต่สวย ๆ น่าอยู่ค่ะ ราคาไม่แพงเลยค่ะ เรื่มต้น แสนกว่าๆ ก็มีจ้า ลองดูนะคะ

------------------------------------------------------------------------------------------------

หนูเข้าไปดูแบบบ้านของกรมอุตสาหรรมป่าไม้ เป็นบ้านไม้สัก กับบ้านไม้กรยาเลย ห้าแสนขึ้นทั้งนั้นเลยค่ะพี่พิม คงเป็นคนละอันกับที่พี่ดูหรือเปล่า พี่พิมมีลิงค์มั้ยคะ

โดย **แตง** » อังคาร ต.ค. 28, 2008 5:08 pm

ติดตามอ่านมาตอนนี้รู้เหตุผลแล้วทำไม หมูแดง ถึงอยากแยกตัวออกไป ความอดทนของคนเรามันมีขีดจำกัดเสมอ ตัดสินใจทำในสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับตัวเองและคนรอบข้างก็แล้วกัน เป็นกำลังใจให้เสมอไม่ว่าจะตัดสินใจยังไง เรื่องที่ดินถ้าอยากอยู่ที่นั่นจริงและเพื่อนจะยกให้ฟรีหรือเราจะซื้อก็รีบทำเรื่องโอนไว้เลย เพราะอะไรมันก็ไม่แน่นอน แต่ระวังเรื่องกฏหมายด้วย เพราะคนต่างด้าวเค้ามีกำหนดว่าจะครอบครองที่ดินได้เท่าไหร่ และถ้าต้องซื้อที่ดินระหว่างแต่งงานกับคนต่างชาติ เราก็ต้องมีหนังสือรับรองว่าเงินที่เราใช้ซื้อเป็นเงินของเราคนเดียวไม่ใช่เงินของคู่สมรส ไม่รู้ตอนนี้กฏหมายมีการเปลี่ยนแปลงไหม เพราะที่บอกน่ะเป็นตอนที่เราเรียนมาเมื่อเกือบสิบห้าปีที่แล้ว
พูดถึงเงินเดือนของคนไทยแล้ว เดี๋ยวนี้หลายคนนิยมใช้เครดิต เงินเดือนน้อยแต่สิ่งล่อตาล่อใจเยอะก็ใช้เครดิตกัน ทำให้เป็นหนี้ที่ไม่รู้จบเพราะดอกเบี้ยเครดิตสูงมากๆ เทียบดูแล้วสูงกว่าดอกเบี้ยเงินกู้ธนาคารซะอีก ถ้าทุกคนยึดหลักเศรษฐกิจแบบพอเพียงละก็เราว่าอยู่ได้อย่างสบายแถมทำให้ประเทศไม่วุ่นวายเหมือนตอนนี้
อยู่แบบพอใจตัวเองอย่าไปเทียบกับคนอื่นๆที่เค้าสูงกว่าเรา ให้มองดูคนที่ต่ำกว่าเรา บางคนไม่มีงานทำไม่มีบ้านอยู่ ไม่มีแม้แต่เงินที่จะซื้ออาหารเพื่อยังชีพ สังคมไทยชอบเปรียบเทียบแต่ถ้าเราไม่อยากหลอกตัวเองไม่อยากใส่หน้ากากเข้าหากัน ก็ไม่ต้องทำ เป็นตัวของตัวเองดีที่สุด ที่สำคัญใจต้องหนักแน่นมากๆ หูต้องทวนลมซะบ้าง

------------------------------------------------------------------------------------------------

หมูแดงกับลุงเด๋อมีทัศนคติในการใช้ชีวิตต่างกันมาก ลุงเด๋อไม่กระตือรือร้น แต่หมูแดงแอคทีฟ ลุงเด๋อชอบสร้างหนี้และคิดว่าการมีหนี้ไม่ใช่สิ่งเสียหาย แต่หมูแดงไม่ชอบการสร้างหนี้ที่สุด ถ้าไม่มีเงินหมูแดงก็ไม่เที่ยวได้ ไม่ซื้อของได้ แต่ลุงไม่ได้ ไม่มีเงินลุงก็คิดว่ามีเครดิต จะใช้เงินเกินบัญชีแค่ไหนก็ได้ พอเต็มเดี๋ยวแบงค์ก็เพิ่มวงเงินให้อีก แล้วอีกหลายๆเรื่องทำให้อึดอัดค่ะ ก็เลยคิดว่าจะจัดการหย่าให้เรียบร้อย การทำนิติกรรมอะไรจะได้ง่ายขึ้น จะว่าไปหมูแดงไม่ห่วงเรื่องรายได้มากกว่าเรื่องทัศนคตินะคะ การอยู่เมืองไทยเคยทำให้หมูแดงอึดอัดมาแล้ว เพราะคนไทยส่วนใหญ่ยังนิยมการใส่หน้ากากเข้าหากัน คนตรงไปตรงมาอย่างหมูแดงเลยอยู่ยากสักหน่อย แต่มันก็ไม่ได้ถึงกับอยู่ไม่ได้หรอกนะคะ แค่มีเพื่อนมีญาติน้อยกว่าคนอื่นเขาเท่านั้นแหละ อิ.. อิ..

ถ้าต้องไปเริ่มทุกอย่างใหม่หมดจากศูนย์ ตอนอายุ ๔๕ จะทำได้มั้ย

ผู้ใช้งานขณะนี้