ในที่ยามท้อแท้ คนไกลบ้านให้กำลังใจตัวเองอย่างไร

[noi007]

สวัสดีค่ะ น้องหน่อย
มาชวนไปเที่ยวงาน thai fest ที่ Bad Homburg 4.7-5.7.2009
พี่อยู่ห่างแฟรงเฟิร์ตราว 50-60 กิโลเมตร

ตอนนี้รู้สึกดีขึ้นบ้างไหม

สวัสดีค่ะ
หน่อยอยากไปจังค่ะ ตอนแรกหน่อยอุตส่าห์มีโปรเจคร้อยล้านว่าจะไปเดินดูผ้าที่ไทยมาขายงานนี้ด้วยนะคะ แต่พอดีสามีท่านไม่จองตั๋วให้ เลยทุกอย่างคลาดเคลื่อนหมดเลยน่ะค่ะ

หน่อยจะบินสิ้นเดือนนี้ (มิถุนายน)แล้วน่ะค่ะ กลับต้นสิงหาค่ะ ประมาณเดือนหนึ่ง หน่อยจะไปทำธุระหลายอย่างค่ะ แต่หน่อยอยากเจอพี่ เผื่อจะได้เพื่อนดีๆสักคนยามไกลบ้านแบบนี้ แล้วพี่อย่ามาตกหลุมหลงรักสามีหน่อยนะคะ เพราะใครๆก็หลงรักสามีหน่อยทุกที ทุกคนไป (แกเป็นคนสุภาพ เรียบร้อย ใจดี แต่ไม่กระตือรือล้นใดๆ ใครเห็นก็บอกหน่อยนี่หละ นางมารร้าย สามีหน่อยอะเทวดา อิอิ)

ยังไงซะหน่อยขอบคุณมากนะคะ แต่ว่าพี่อยู่ที่ไหนอะคะ ห่างจากที่นี่ 50-60 กิโลเนี่ย

[noi007]

ปัญหาคืออะไรค่ะคุณหน่อย ไม่ใช่อยากรู้อยากเห็น
แต่ไม่ทราบว่าจะแนะนำอย่างไร เพราะไม่รู้ปัญหาค่ะ

ปัญหามันมีแค่เรื่องสามีนี่หละค่ะ พาลหน่อยคิดไปหลายเรื่อง

<span style='color:blue'>สวัสดีค่ะ

ที่จริงหลายคนก็ได้ให้หลายๆๆคำแนะนำไปแล้วนะคะ....แต่อยากจะให้ลองๆๆมองดูที่สาเหตุุุุุ

หากจากตรงนี้ว่ามีสาเหตุุุุุมาจากคุณฝาชี..งั้นเราลองๆๆนั่งจับเข่าคุยกันสักทีดีไหมค่ะ?หา

สาเหตุุุุุที่มาและที่ไป เพราะคำว่าสามีภรรยาคือคู่ทุกข์คู่สุขเวลามีอะไร เราต้องช่วยกัน....บาง

ทีปัญหาอาจจะมากหรือน้อยแต่หากสองคนน่าจะดีกว่านะคะ..หาสาเหตุุุุุให้เจอ..และก็พยายาม

นะคะ บางครั้งดูอาจจะยากที่จะไม่คิดอะไร แต่บางทียิ่งคิดยิ่งยากกว่านะคะ.....

เป็นกำลังใจให้นะคะ สู้ๆๆๆๆ และขอให้หน่อยพบทางออกที่ดีสำหรับตัวเองจ๊า....</span>

สามีหน่อยเนี่ย พี่พัชร
มันกวนทีนมากกกกกก พูดไปเถอะค่ะ ท่านไม่สนใจอะไรหรอก หน่อยจะด่า จะโหด จะเลว ท่านก็ไม่สนใจ หน่อยอยากทำอะไรทำไปเถิด แต่ท่านไม่สน

ไม่ว่าจะบอกกล่าวเรื่องปัญหาหน่อยว่า ท่านทำแบบนี้ อิฉันไม่ชอบใจ อิฉันรับไม่ได้ ท่านกรุณาอย่าทำได้ใหม ท่านจะตอบทันที ได้ๆๆๆๆ เพื่อเธอฉันทำได้ ให้ไปกระโดบ่อกี้ยังทำได้เลยยยย ไม่ถึงชั่วโมงให้หลัง มันก็ทำอีก เหมือนเดิมมันหละคะพี่พัชร

บอกเรื่องเงินนี่ จริงอยู่ว่าเงินทองเนี่ยของนอกาย แต่มันก็ควรจะมีไว้ใช้จ่ายไม่ให้ขัดสน ไม่ได้ใช้จ่ายฟุ่มเฟือย ลูกเต้ามีแล้ว จา จ่า จ้า จ๊า จ๋า ตอบ ห้าเสียงเลยค่ะ แต่ไม่เกินสองชั่วโมงคะ มันทำใหม่

เรื่องเหล้ายานี่ หน่อยไม่เคยห้ามไม่ให้กิน เพราะหน่อยก็เป็นคนกินคนเที่ยว แต่ไม่ใช่ไม่รู้จักเวลาและหน้าที่ตัวเอง บอกไปแล้วค่ะพี่พัชร ให้หลังไม่นานเกินสามชั่วโมงก็ดื่มต่อ

หน่อยแจ้งพี่พัชรว่าจะบิน วันที่ 29 พค. วันที่ 28 เช้าหน่อยเก็บของ เย็นๆ หน่อยถามสามีหน่อย นี่ท่าน เครื่องของฉันออกกี่โมงอ่ะ ไม่เห็นปริ๊นใบจองตั๋วอะไรให้เลยอ่ะ จะทำตอนไหน

มันตอบหน้าตาเฉยมากก ยังไม่ได้จองอะไรให้เธอทั้งนั้นหละหน่อย เพราะเราต้องปรึกษากันก่อนว่าจะนั่งของการบินอะไร เธอจะพักโรงแรมไหนที่กรุงเทพ
มันจะปรึกษาทำแม้วอะไรรรรรรร เพราะคุยไปแล้ว บินของอะไรก็ได้ โรงแรมที่พัก หน่อยบอกไปรอบที่สามร้อยแปดสิบห้าแล้ววว ว่าที่ไหนก็ได้ แค่คืนเดียว ที่เหลือหน่อยอยู่กับเพื่อน
อยากจะหย่ากับมันวันละสิบแปดรอบเพราะความซื่อของมันเนี่ยหละคะพี่พัชร
แบบนี้น่ะค่ะ

<span style='color:green'>สวัสดีค่ะ

ฮืม...คนเราบางครั้งซื่อ มากเกินไปก็น่ากลัวนะคะ...เอาเป็นว่าอย่างน้อยๆๆเขาซื่อตรงต่อเรารักลูกรักเมีย นี่ก็ดีแล้วนี่ค่ะ..อย่างอื่นๆๆมันอาจจะดูแย่มั่ง เราก็ปล่อยวางมันไปค่ะ เอาความดีที่เขามีบวกลบคูณหารดูนะคะ ผู้หญิงเราจะชั่วจะดีอยู่ที่สามีเหมือนโบราณว่าจริงๆๆ สู้ๆๆๆนะคะ</span>

หน่อยว่าอันนี้น่าจะจริงกระมังคะพี่พัชร
แต่หน่อยจองตั๋วเองแล้วค่ะ กลับปลายเดือนนี้แทนกลับต้นสิงหาค่ะ

[noi007]

ดีใจที่หน่อยเริ่มปล่อยวางได้บ้างแล้ว คิดมากปวดหัวค่ะหน่อย ปัญหาเยอะแยะ อันเก่าหมดไปอันใหม่ก็มาอีกแล้ว บางที่ยังไม่ตั้งตัวเลยค่ะ กรณีนี้พี่พิม ก็มีเรื่องเดียว พ่อปู่ แม่ย่า อย่างที่บอก แกดีมากเกินไป จนเรารับความดีอันนั้นไม่ได้ แต่พอเริ่มปล่อย ใครใคร่ทำอะไรให้ใคร ก็ทำต่อไป เราก็ทำของเราอย่างที่เราอยากทำ คือเริ่มไม่มองว่ามันคือปัญหา ทำตัวเราให้ชินซะมันก็สบายใจเรานะคะ วันนี้พ่อปู่ แม่ย่าก็มาอยู่ที่บ้านอีกแล้ว อยู่สามเดือนเลย เหตุผลเพราะหน้าร้อนมาเยือน คนมาเช่าบ้าน สามหลังเต็ม แม้แต่บ้านของแกด้วย เลยมาอยู่กับพี่อีกแล้ว แต่พี่ไม่กลุ้มเหมือนก่อนนะคะ คือปล่อยวางไง อยู่กันไป แบบนี้แหละ จะไม่กลุ้มแล้ว แกอยากทำอะไรให้เราก็ทำไป เราก็รับต่อไปรับแบบพยายามให้มีความสุข วันนี้วันแรก ก็รู้สึกไม่ทุกข์นะ วันพรุ่งนี้ช่างมัน เพราะยังมาไม่ถึง เป็นกำลังใจให้หน่อยนะ

พี่พิมพ์คะ
หน่อยบางทีก็ไม่รู้สอคะ รู้สึกว่าเราโง่ๆ บอกไม่ถูกน่ะค่ะ ปัญหาไม่ใช่เรื่องใหญ่โต แต่เรากลับมองไม่ออก มองไม่เห็นทางออก ปัญหาหน่อยไม่ได้มากมายเท่าไรหรอกค่ะ

เรื่องแม่ย่า วันที่ 19-21 หน่อยต้องไปงานวันเกิดพี่สาวแฟนที่สวิส ทีนี้แม่ย่าก็ไปด้วยค่ะ พี่พิม ตายแล้ว หน่อยอ่ะ ไม่อยากเจอแกค่ะ หน่อยก็หน้าเป็นตูดแล้วค่ะ เลยเลียบถามสามีว่า เธอๆแล้วท่านพักที่ไหนอ่ะ สามีบอกบ้านพี่สาวไง หน่อยถามต่อ อ้าว แล้วเราหละ อ๋อ พักโรงแรม อิอิ ค่อยยังชั่วหน่อย

พี่พิมพ์เคยเป็นมั้ยคะ แกมาเยี่ยมที่บ้าน(อพาท์เมนต์) เราก็จัดเตรียมที่ให้แกนอน เราสามพ่อแม่ลูกก็นอนห้องนอนเรา ตอนดึกๆน้องลินเกิดตื่นร้องไห้จ้า สงสัยฝันร้ายหรือไม่ก็หิว หรือไม่ก็ผ้าอ้อมเปียก ไม่รู้เหมือนกันค่ะว่าเกิดไรขึ้น แต่หน่อยก็ทำให้หมดอ่ะหละค่ะ พี่พิมพ์เชื่อมั้ยคะ พอแกได้ยินเสียงลูกหน่อยร้อง ตัวแกติดสริง พรุ่งพรวดมาถึงห้องนอนหน่อยแล้วน่ะค่ะ (ในห้อง) จนต้องบอกว่าไม่ต้องทำขนาดนี้
วันหลังน้องลินก็เป็นอีก ก็บอกแล้วว่าอย่าเข้ามาในห้องแบบนั้น แกก็ยืนรอที่หน้าประตูห้องค่ะ คอยเงี่ยหูฟังว่าน้องลินเป็นยังไง
ปั่ดโธ่!!!!คุณย่า หน่อยนี่ยอมรับแกเลยจริงๆค่ะ

[noi007]

เข้ามาเป็นกำลังใจให้ ค่ะ ทำใจให้ สบายๆ ค่ะ

ขอบคุณมากค่ะ ตอนนี้หน่อยปลงมากขึ้นแล้วหละค่ะ อิอิ เพราะได้กำลังใจดีๆจากพี่ครัวเรา อีกทั้งมองว่าหลายเรื่องอาจเป็นที่ตัวเราแย่เองกระมัง

[noi007]

คุณหน่อย พี่ดีใจที่คุณหน่อยปล่อยวางได้ ทำเสียแล่วเราจะได้สบายใจและมีกำลังใจที่จะก้าวเดินต่อไปนะคะ พี่เป็นกำลังใจให้ เรื่องคุณสามีก็ปล่อยๆเขาไปเหอะ เขาเป็นอย่างนี้ก็คงจะแก้ไขลำบาก แต่พี่ว่าสามีของน้องหน่อยนิสัยดีนะคะเพราะดูเขารักลูกรักเมียดีออก สามีของพี่บางครั้งก็เป็นเรื่องรับปากแล้วจะทำแต่ก็ไม่ทำ พี่เลยไม่ไปคาดหวัง จะทำก็ทำ ถ้าไม่ทำพี่ทำเองเ้พราะพี่ขี้เกียจรอ อิอิอิอิ สามีพี่ดื่มไวน์ทุกวันนะคะ พี่แนะนำให้ดื่มวันละแก้วเพื่อสุขภาพจ้า ตอนนี้พี่เลยต้องซื้อไวน์แดงติดบ้านให้พี่แกตลอดเลยอ่ะ อิอิอิอิ

พีมดคะ
หน่อยขอบคุณมมากนะคะ ตอนนี้หน่อยก็รู้สึกดีขึ้นจริงๆค่ะ ไม่ทะเลาะ ไม่หาเรื่อง
สามีหน่อยเนี่ย ดีทุกกกกกอย่าง จริงๆค่ะ รักลูกรักเมีย รักครอบครัวเขา (พ่อแม่พี่น้องเขา) และครอบครัวเรา
แต่ มันมาเสียเรื่องเดียว แล้วเป็นเรื่องที่หน่อยจะปี๊ดแตกมากค่ะคือ ตื่นสาย ทำตัวเหมือนคนขี้เกียจ ผลัดวันประกันพรุ่ง เนี่ย หน่อยจะรับไม่ได้อย่างแรง ลองทำจะมีปัญหากับหน่อยทันทีค่ะ แต่เชื่อมั้ยคะพ่มด ท่านนนนก็ทำตั้งแต่หน่อยมาอยู่กับท่านยันทุกวันนี้น่ะค่ะ เซ็งเป็ดมากมาย

ดื่มไวน์ ดื่มไปเถอะค่ะ หน่อยไม่ว่าไม่ถือเรื่องแอลกอฮอล์เนี่ย แต่ถ้าสามีพี่มด ดืมเบียร์วันละหกขวด ไวน์ขวดหนึ่ง เข้านอนสักตีสองครึงถึงตีสาม ตอนเช้าตื่นสักเที่ยง แบนี้ พี่มดจะรู้สึกอย่างไรคะ จะใจเย็นปล่อยให้มันเกิดขึ้นแบบนี้เรื่อยๆใหมคะ หน่อยหรอคะ ไม่แน่นอน กระนั้น หน่อยก็ไม่ได้ไปบังคับอะไรเขาหรอกค่ะ เขาก็ดื่มเรื่อยๆ เป็นอย่างนี้มาทุกวัน อีกไม่ถึงเดือนก็จะครบสามปีแล้วค่ะ ที่หน่อยเห็นสามีหน่อยเป็นแบบนี้

ทำไมหน่อยเพิ่งมามีปัญหา ก็เพราะหน่อยเพิ่งมามีลูกไงคะ แต่สามีไม่เดือดไม่ร้อนอะไรเลย ไม่มองว่าพรุ่งนี้ลูกจะเอาอะไรกินถ้าหากเราพ่อกับแม่ยังไม่เอาอ่าวแบบนี้

ทำไมไม่ทำเอง
หน่อยอยากทำเองใจจะขาดค่ะ แต่ทำไม่ได้ค่ะ เพราะลูกยังเล็ก ภาษาก็เป็นปัญหาหนึ่ง คนเขาพูดภาษาเยอรมัน เราก็ไปโรงเรียนมาเหมือนกันค่ะ แต่ตั้งแต่ท้องแก่ยันทุกวันนี้ก็ไม่ได้ไปอีก มันก็ขาดตอนค่ะ ก็พูดได้แบบถูๆไถๆไปน่ะค่ะ

[prettypass2000]

น้องหน่อย พี่ดีใจค่ะที่น้องหน่อยมีความสุขมากขึ้น แต่สามีน้องหน่อยก็กินแอลกอฮอล์เยอะจริงๆแหละค่ะตอนแรกพี่คิดว่าสามีน้องหน่อยดื่มแค่นิดหน่อย กิืนเยอะแล้วเขาไม่ปวดหัวหรือคะ แล้วน้องลินเป็นอย่างไรบ้าง พี่ว่าน้องหน่อยต้องยุ่งๆกะความซนของน้องลินแน่ๆเลย อิอิอิอิ

[modnoi]

พอแกได้ยินเสียงลูกหน่อยร้อง ตัวแกติดสริง พรุ่งพรวดมาถึงห้องนอนหน่อยแล้วน่ะค่ะ (ในห้อง) จนต้องบอกว่าไม่ต้องทำขนาดนี้
วันหลังน้องลินก็เป็นอีก ก็บอกแล้วว่าอย่าเข้ามาในห้องแบบนั้น แกก็ยืนรอที่หน้าประตูห้องค่ะ คอยเงี่ยหูฟังว่าน้องลินเป็นยังไง
ปั่ดโธ่!!!!คุณย่า หน่อยนี่ยอมรับแกเลยจริงๆค่ะ

อ่านดูแล้ว ถ้าเป็นมดน้อยนะจะให้ย่าเอาไปนอนด้วยเลย จริงๆแล้วมันดีนะคะคุณหน่อย
ที่มีคนคอยเป็นห่วง ดีกว่าง่วนอยู่กับลูกสองคนดึกๆดื่น มีคนคอยช่วยคอยแนะนำ ย่ามดน้อย
ก็เป็นอย่างนี้แหละ มาถึงบ้านมดน้อยจัดเสื้อผ้า รถเข็น นมน้ำ ให้ออกไปเลยออกไปเดินเล่น
ไปนานๆยิ่งดีฉันจะได้นอนสักตื่น บางวันย่ามาช่วยขัดห้องน้ำ ปูพาหลานออกไปเล่น สามี
เคยบอกว่า ทำความสะอาดบ้านอย่าทำหมด ทำเหลือไว้สักครึ่งพอ ย่ามาท่านจะได้มีอะไรทำ
พอมีอะไรทำแล้วท่านก็มีความสุข เข้าทางเลย ห้องน้ำชั้นล่างไม่เคยทำเอาไว้ให้ย่า

น่าสงสารคนแก่เน้อ ให้ยืนลุ้นอยู่หน้าห้อง คุณหน่อยให้ลูกติดปูกับย่าหน่ะดี พอโตอีกหน่อย
เขาจะได้ไม่ติดเราแจ ไปไหนไม่ได้ อีกอย่างลูกจะได้เรียนรู้ภาษาด้วย ถ้าเราพูดเยอรมันแบบ
ไม่สมบูรณ์แบบกับลูก ลูกก็จะพูดเหมือนเรา

ตอนนี้มดน้อยสบายมาก เจ้าลิงน้อยขวบกับสี่เดือน มันไม่กลัวใครเลย เข้าได้กับทุกคน เห็นปู่
กับย่ามายิ้่มแฉ่ง ปู่กับย่าอยากเลี้ยงหลานแบบไหน มดน้อยไม่เคยห้าม ไม่สนใจด้วยซ้ำ อยาก
ทำอะไรกับมันก็ทำ อยากให้กินอะไรก็กิน แต่ปุ่ย่าเพิ่นจะเกรงใจเรามาก คอยถามอยู่เรื่อย ว่าทำอย่างนั้นอย่างนี้ได้ไหม

ตอนน้องยังเล็กๆ ความกดดันก็มาก แต่พอมันโตขึ้นหน่อยคุณหน่อยจะรู้ว่า ปู่ย่ามาเยี่ยมดีกว่าเขาไม่มาให้เห็นหน้าเลย เขารักดีกว่าเขาเกลียด อันนี้เรื่องจริง ลองค่อยปรับเข้ากับครอบครัวสามีนะคะ เพื่อลูกและเพื่อตัวเราเอง เพราะเราต้องอยู่ในสังคมเขาอีกนาน บางทีก็ต้องมองให้
โลกให้เหมือนเขา มันอาจจะขัดใจเราอยู่บ้่างเพราะธรรมเนียมต่างกัน ฝรั่งเขาพูดกันได้นะ ถ้าไม่ีชอบก็บอกเขาเคารพความคิดเห็นเรา

[noi007]

แหม่มก็เข้ามาให้กำลังใจนะคะทั้งคุณหน่อยและทุกๆคนที่กำลังท้อแท้ใ เข้าใจค่ะว่าทุกคนก็มีปัญหาและต่างก็คิดว่าปัญหาที่ตนเองกำลังประสบอยู่นั้นยิ่งใหญ่ที่สุดกว่าที่ใครจะเข้าใจ ถึงแม้ในสายตาคนอื่นอาจจะไม่ได้เลวร้ายอย่างที่เราคิดเลย. จากประสบการณ์ชีวิตส่วนตัว เมื่อก็เคยเป็นเหมือนกันและก็เป็นบ่อยครั้งที่คิดว่าทำไมตัวเองเกิดมาอาภัพและโชคร้ายอย่างนี้ ยิ่งคิดมากก็ยิ่งรู้สึกว่าชีวิตเราเป็นไปอย่างนั้นจริงๆ
ภาษาฝรั่งเค้าเรียกว่า self fulfilling prophecy คือเราจะเติมเต็มชีวิตเราตามแบบที่เราคิดอยากจะให้มันเป็น คิดว่ามันแย่ ความรู้สึกของเราก็จะแย่ตามไป แล้วก็เลยทำให้พฤติกรรมเราเป็นไปอย่างที่เราคิด.ความคิดเกี่ยวกับของแหม่มเริ่มเปลี่ยนไปก็ตอนมารุ้จักกับเพื่อนคนนึง เขาเป็นคนที่มองโลกในแง่ดี อยู่กับเขานานๆเข้า ความคิดของเราก็เลยเริ่มเปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้น แล้วก็รู้สึกว่าชีวิตของเราเริ่มจะเปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้น แหม่มว่าคนที่อยู่รอบข้างเราสำคัญต่อความรู้สึกของเรามากนะ ทีนี่ลองมาดูคนที่อยูกับเราแล้วทำให้เราไม่มีความสุ๘หรือขัดใจอย่างเช่น สามีหรือแฟน (จากประสบการณ์ส่วนตัวนะคะ) แหม่มคิดว่าที่เราทุกข์มากก็คงเป็นเพราะเราอยากจะให้เขาเป็นอย่างที่เราคาดหวังเอาไว้พูดง่ายๆคือ เราอยากจะเปลี่ยนเขานั่นเอง พอเขาไม่ทำหรือเป็นอย่างใจเรา เราก็ผิดหวังและโทษเขา โทษชะตาชีวิตของเรา ความรู้สึกเราก็เลยแย่ แหม่มก็เคยเป็น แล้วก็พังทุกที. แหม่มคิดว่าแฟนเราเขาคง sense ได้ว่าเราอยากจะเปลี่ยนเขา เขาเลยแบบดื้อเงียบ แบบมองว่าจะทำตามแต่ก็ไมทำ เพราะเขาไม่พร้อมที่จะเปลี่ยนมั้งคะ เราลองมาคิดย้อนถึงตัวเองว่ามันก็จริงนะ ถ้าเป็นเราเราจะรู้สึกอย่างไร ถ้าเราชอบสีฟ้าแล้วเขามาบังคับให้เราชอบสีม่วง แหม่มก็เลยเริ่มปล่อยวางและยอมรับเขาอย่างที่เขาเป็น แต่แหม่มไม่ได้บอกให้คุณหน่อยยอมตามใจเขาทุกอย่างนะคะ เพียงแต่พฤติกรรมโดยรวม แหม่มคิดว่ามันเปลี่ยนกันยาก เรายังแบบจะเปลี่ยนตัวเองไม่ได้เลยนับประสาอะไรจะไปเปลี่ยนคนที่มาจากต่างชาติ ต่างภาษา ต่างการปลูกฝังเลี้ยงดู.
คนไทยแต่งกับคนไทยยังไม่ค่อยจะเข้าใจกัน นี่เราไทยกับฝรั่ง เชื่อเถอะค่ะว่าไม่ใช่หมูๆ พวกเราชาวไทยควรจะภูมิใจในตัวเองนะคะที่ฟันฝ่าอุ)สรรคกันมาได้ไกลถึงต่างบ้านต่างเมืองยังงี้
ร่ายมาซะยาว เพื่อนๆคงเริ่มหาวกันแล้ว แต่ก่อนไปขอฝากนิดหน่อย นี่เป็นวิธีที่แหม่มใช้กับตัวเองบ่อยมากเวลามีปัญหา คือลองย้อนกลับไปดูตอนที่เราเคยมีปัญหาและรู้สึกว่าชีวิตนี้คงไม่รอดแล้ว แต่สุดท้ายแล้วเป็นยังไงหล่ะเราก็ผ่านมันมาได้ แล้วก้หลายครั้งที่อดขำกับมันไม่ได้ทั้งๆที่ตอนเกิดเหตุจริงๆ เราแบบแย่ ยังไงมันก็ต้องผ่านไปได้ค่ะ อย่างที่เพื่อนของแหม่มมองแหม่มเสมอ ว่า ไม่ว่าเรื่องนั้นจะร้ายแรงยังไง มันก็ It's not the end of the world! สู้ สู้ นะคะ

พี่แหม่มคะ ขอบคุณมากนะคะ

จริงๆ หน่อยว่าหน่อยคงเป็นอย่างที่พี่ว่านี่หละคะ ปัญหาไม่ได้มีมากมาย แต่เราคิดว่ามันใหญ่มันเลยใหญ่ตามใจเรา

สามีเนี่ยหน่อยคงไม่อยากไปว่าหรืออะไรกับเขามากค่ะ เพราะหน่อยพยามมองอะไรแบบขำๆไว้ (จริงๆมันก็ขำอ่ะนะคะ) เพราะยิ่งเวลาหน่อยเครียด โมโห หน่อยยิ่งมองแต่แง่ลบของสามี ไอ้เรื่องดีๆนี่เห็นน้อย หน่อยเลยเอาเป็นว่า "ช่างเขาเถอะ เป็นแบบนี้ก็คงเป็นแบบนี้ต่อไปนั่นหละ" หรือบางทีก็บอกตัวเองว่าสามีเรานี่ ดีที่สุดแล้ว (อิอิ ฝันนี้ไม่ค่อยสำเร็จ 5555)

[noi007]

ก็รับต่อไปรับแบบพยายามให้มีความสุข วันนี้วันแรก ก็รู้สึกไม่ทุกข์นะ วันพรุ่งนี้ช่างมัน เพราะยังมาไม่ถึง

[COLOR=red]

ชอบมากเลยค่ะ พี่หนูดี ถูกค่ะต้องปล่อยวาง หาอะไรทำจะได้ไม่คิดถึงปัญหาที่แก้ไม่ออก เราเชือว่าทุกอย่างมีทางออกของมัน เราเคยลุกไปล้างห้องน้ำตอนดึกๆ ค่ะ คลายเครียดดีแล้วก็สะอาดด้วย EM120 เป็นกำลังใจให้ด้วยคนนะคะ

ขอบคุณค่ะ
ล้างห้องน้ำเนี่ย หน่อยจะทำเวลาโกรธมากๆค่ะ อิอิ ทั้งบ้าน เรี่ยมเร้เรไรเลยหละค่ะ อิอิ

[noi007]

น้องหน่อย พี่ดีใจค่ะที่น้องหน่อยมีความสุขมากขึ้น แต่สามีน้องหน่อยก็กินแอลกอฮอล์เยอะจริงๆแหละค่ะตอนแรกพี่คิดว่าสามีน้องหน่อยดื่มแค่นิดหน่อย กิืนเยอะแล้วเขาไม่ปวดหัวหรือคะ แล้วน้องลินเป็นอย่างไรบ้าง พี่ว่าน้องหน่อยต้องยุ่งๆกะความซนของน้องลินแน่ๆเลย อิอิอิอิ

พี่มด

กินเยอะ เขาปวดหัวหรือเปล่าหน่อยไม่ทราบได้ค่ะ แต่หน่อยอ่ะปวดหัว เบื่อมันค่ะ อิอิ
น้องลิน ตั้งแต่กระดิ๊บได้เนี่ย แม่ต้องตามตลอด

หน่อยให้พ่อเค้าช่วยดูตอนหน่อยเข้าห้องน้ำ พ่อเผลอหลับ หน่อยได้ยินน้องลินร้องเลยรีบออกมาดู (พ่อมันไม่ตื่นค่ะ หลับไม่ได้ยินเสียงลูก) มองหาก็ไม่เจอได้ยินแต่เสียงร้อง
ที่ไหนได้อยู่ใต้โซฟา ออกมาไม่ได้ อิอิ เลยปลุกพ่อมันมาดู บอกเนี่ยผลของการหลับก่อนลูก ปล่อยปละละเลยเรื่องเล็กๆน้อยๆ แค่เวลานิดเดียวให้ดูลูกยังหลับได้ลงคอ

พ่อมันก็เศร้าค่ะโดนท่านภริยาบ่น แต่ สองนาทีต่อมา ท่านก็หลับต่อและกรนอย่างสบายอารมณ์

[noi007]

พอแกได้ยินเสียงลูกหน่อยร้อง ตัวแกติดสริง พรุ่งพรวดมาถึงห้องนอนหน่อยแล้วน่ะค่ะ (ในห้อง) จนต้องบอกว่าไม่ต้องทำขนาดนี้
วันหลังน้องลินก็เป็นอีก ก็บอกแล้วว่าอย่าเข้ามาในห้องแบบนั้น แกก็ยืนรอที่หน้าประตูห้องค่ะ คอยเงี่ยหูฟังว่าน้องลินเป็นยังไง
ปั่ดโธ่!!!!คุณย่า หน่อยนี่ยอมรับแกเลยจริงๆค่ะ

อ่านดูแล้ว ถ้าเป็นมดน้อยนะจะให้ย่าเอาไปนอนด้วยเลย จริงๆแล้วมันดีนะคะคุณหน่อย
ที่มีคนคอยเป็นห่วง ดีกว่าง่วนอยู่กับลูกสองคนดึกๆดื่น มีคนคอยช่วยคอยแนะนำ ย่ามดน้อย
ก็เป็นอย่างนี้แหละ มาถึงบ้านมดน้อยจัดเสื้อผ้า รถเข็น นมน้ำ ให้ออกไปเลยออกไปเดินเล่น
ไปนานๆยิ่งดีฉันจะได้นอนสักตื่น บางวันย่ามาช่วยขัดห้องน้ำ ปูพาหลานออกไปเล่น สามี
เคยบอกว่า ทำความสะอาดบ้านอย่าทำหมด ทำเหลือไว้สักครึ่งพอ ย่ามาท่านจะได้มีอะไรทำ
พอมีอะไรทำแล้วท่านก็มีความสุข เข้าทางเลย ห้องน้ำชั้นล่างไม่เคยทำเอาไว้ให้ย่า

น่าสงสารคนแก่เน้อ ให้ยืนลุ้นอยู่หน้าห้อง คุณหน่อยให้ลูกติดปูกับย่าหน่ะดี พอโตอีกหน่อย
เขาจะได้ไม่ติดเราแจ ไปไหนไม่ได้ อีกอย่างลูกจะได้เรียนรู้ภาษาด้วย ถ้าเราพูดเยอรมันแบบ
ไม่สมบูรณ์แบบกับลูก ลูกก็จะพูดเหมือนเรา

ตอนนี้มดน้อยสบายมาก เจ้าลิงน้อยขวบกับสี่เดือน มันไม่กลัวใครเลย เข้าได้กับทุกคน เห็นปู่
กับย่ามายิ้่มแฉ่ง ปู่กับย่าอยากเลี้ยงหลานแบบไหน มดน้อยไม่เคยห้าม ไม่สนใจด้วยซ้ำ อยาก
ทำอะไรกับมันก็ทำ อยากให้กินอะไรก็กิน แต่ปุ่ย่าเพิ่นจะเกรงใจเรามาก คอยถามอยู่เรื่อย ว่าทำอย่างนั้นอย่างนี้ได้ไหม

ตอนน้องยังเล็กๆ ความกดดันก็มาก แต่พอมันโตขึ้นหน่อยคุณหน่อยจะรู้ว่า ปู่ย่ามาเยี่ยมดีกว่าเขาไม่มาให้เห็นหน้าเลย เขารักดีกว่าเขาเกลียด อันนี้เรื่องจริง ลองค่อยปรับเข้ากับครอบครัวสามีนะคะ เพื่อลูกและเพื่อตัวเราเอง เพราะเราต้องอยู่ในสังคมเขาอีกนาน บางทีก็ต้องมองให้
โลกให้เหมือนเขา มันอาจจะขัดใจเราอยู่บ้่างเพราะธรรมเนียมต่างกัน ฝรั่งเขาพูดกันได้นะ ถ้าไม่ีชอบก็บอกเขาเคารพความคิดเห็นเรา

พี่มดน้อย
หน่อยนี่ไม่อยากให้เขาเลี้ยงลูกหน่อยนานหรอกค่ะ เพราะหน่อยกลัวลูกหน่อยจะเหมือนสามีหน่อย อิอิ ไม่รู้ร้อนรู้หนาวอะไรเลย อิอิ (เขาไม่เคยทุกร้อนเลยนะคะ จริงๆ)

ส่วนเวลาที่ปู่ย่าเขามาเยี่ยมเนี่ย หน่อยก็จะให้เขาพาน้องลินออกไปเดินเล่น แล้วก็ให้เขาเลี้ยงเลยหละค่ะ อิอิ เขาอยากทำอะไรก็ทำไปจะมองดูห่างๆ ไม่ยุ่ง แต่ก็ห่วงหละค่ะตามประสาแม่ เพราะย่าแกหูไม่ค่อยดี แก่แล้ว อีกอย่างเวลาแกทำอะไรจะทำเร็วมาก เดินก็เร็วมาก บันไดเนี่ย เอาว่าแกไม่เคยเดินขึ้นค่ะ แกวิ่งขึ้นบันไดน่ะค่ะ บ้านเราก็เรียกว่า "ม้าดีดกระโหลก" น่ะค่ะ คนแบบย่า หน่อยเลยค่อนข้างกังวล เกิดหกล้มตอนล้มลูกหน่อยอยู่ทำไงหละคะ

ที่บ่นเรื่องแกได้ยินน้องลินร้องแล้วลุกเข้ามาในห้องหน่อยเนี่ย หน่อยไม่ชอบ เพราะหน่อยค่อนข้างจะไม่ชอบให้ใครที่หน่อยไม่สมัครใจเข้ามาในพื้นที่ส่วนตัวหน่อย เท่านั้นหละค่ะ (แต่ก็ใช้ไม่เคยได้ผลกับแก อิอิ)

[noi007]

ขอบคุณพี่ๆทุกท่านนะคะที่เข้ามาให้กำลังใจ
หน่อยต้องขออภัยที่บางท่านหน่อยไม่ได้ตอบค่ะ อยากตอบ เร็วเหมือนกันค่ะ แต่บางทีตอบๆพิมพ์อยู่คอมก็แฮงค์ไปแบบนี้ บางทีก็น้องลินตื่นแบบนี้น่ะค่ะ เลยตอบไม่ค่อยครบเท่าไร แต่อย่างไรเสียก็ขอบคุณมากนะคะ

เรื่องของหน่อยเนี่ยจะว่าหนักก็คงจะไม่ใช่ จะว่าเบาก็ไม่เชิงค่ะ
ปกติหน่อยเป็นคนอะไรก็ได้ ไม่คิดเล็กคิดน้อย แต่เริ่มต้อนที่หลายอย่างเปลี่ยนหน่อยเนี่ย เริ่มจากท้อง มี่น้อง เริ่คดแล้วค่ะ ตายละวา มีลูกแล้ว งานยังไม่ทำเลย ลูกจะเอาที่ไหนกินวะเนี่ย

คุยกับสามี สามีหน่อยเขาก็ไม่สนใจหรอกค่ะ เพราะเขาคิดว่าเขาเนี่ยไม่ได้เดือดร้อนอะไร หน่อยอยากให้สามีคิดบ้างว่าน้องลินอ่ะ ไม่ได้กินน้ำก็อกนะ เขาก็เฉยๆ เมาได้ทุกวัน เอ้า หน่อยเริ่มถามใหม่ ทำไมเมา ท่านบอกเมาแล้วมีความสุข ดูมัน!!! เออสุขไปเถอะงั้นอ่ะ หน่อยเลยถามว่าแล้วน้องลินเนี่ยจะเอาอะไรกินพรุ่งนี้ หากเธอซึ่งวันนี้เป็นพ่อคนแล้วยังทำตัวไม่ได้เรื่องแบบนี้อ่ะ ฉันถามจริงๆเถอะ ไม่ละอายแก่ใจบ้างหรอ
มันตอบว่าไงคะ
"ไม่นิ เฉยๆ" มันตอบหน้าตาย ดูค่ะ!!! มันกล้าตอบเมียบังเกิดเกล้าแบบนี้น่ะค่ะ หน่อยเลยเซ็งนิดหน่อยถึงปานกลาง

เรื่องก็เป็นแบบนี้ตั้งแต่น้องลินเกิดยันเดี๋ยวนี้ค่ะ อิอิ ไม่มีไรเปลี่ยนแปลง

ต่อมาเรื่องเงินค่ะ ปัญหาโลกแตกค่ะ เงินเนี่ย

พอดีเราลงทุนทำธุระกิจกันค่ะ (อิอิพูดซะยิ่งใหญ่เลย) เจ๊งค่ะ หมดตูด ลงไป 700,000กว่า ซื้อรถมือสองอีก 250,000 ไว้ใช้ในงาน พอเจ้งกะขาย พี่สาวก็กล้าขอค่ะ กล้าขอก็กล้าให้ ค่าเช่าที่ดิน อื่นๆ อีก แสนกว่าๆค่ะ

ล้านกว่าๆ ปลิวไปกับสายลมหน้าหนาวค่ะ
เจ๊อยากตาย!!!! เมื่อไรจะหาได้อีกเนี่ยเงินเนี่ย เป็นล้านเนี่ย
ปล. เงินเนี่ยไม่ได้นั่งแบบมือขอสามีมานะคะ

ยังเศร้าไม่ทันข้ามวันเลยค่ะ สามีก็แจ้งเรื่องเงินกู้ธนาคารค่ะ เอ้าเป็นหนี้เขาก็ใช้ไปค่ะ ไม่ว่ากัน (อันนี้มันส่วนของสามี เขาทำหนี้ เขาก็ใช้หนี้ เรายังไม่รู้สึกเท่าไร แต่เสียดายเงิน บวกกับเราเองเพิ่งหมดตัว)
ซิงแล้วค่ะ ความรู้สึก งงๆ เบลอๆ อะไรวะเนี่ย คิดไม่ออก
ออกไปเดินเล่นทอดน่องดีกว่า เผื่อจะเย็นลง ขากลับ เปิดตู้จดหมาย

(ปรี๊ดดดด เลือดกะเดาแทบทะลักค่ะ ค่าฮีทเตอร์อพาร์ทเม้นต์ที่เราให้เขาเช่า ไอ้คนเช่ารายเก่ามันทำพิษไว้ค่ะ จ่ายอีก 1800 ออย หลังจาก ปีก่อนต้องสูญเสียเงิน เพราะมันไม่ยอมจ่ายค่าเช่า เราต้องฟ้องให้ออก เป็นเงินกว่า 7000 ออย (ไม่ได้จ่ายค่าทนายนะคะ สามีทำงานสำนักงานกฎหมายเลยฟรีค่ะ จ่ายค่าเขาช่วยเล็กๆน้อย แค่ร้อยกว่า)น้ำตาคลอเลยค่ะ โทรหาสามีด่วนจี๋ สามีบอก อือ ก็ต้องใช้เค้าอ่ะหน่อย)

เบลอๆ แล้วก้คิดว่าน้องลินจะเอาไรกินวะเนี่ย หากแม่ยังไม่มีงานทำแบบนี้
สามี หน่อยไม่ค่อยจะหวังแล้ว กลัวจะไม่ทันการณ์ เพราะช้ายิ่งกว่าร่างกฎหมาย ครม.บ้านเราอีก กว่าท่านจะตัดสินใจ

ยิ่งคิดก็ยิ่งมองไม่ออกค่ะ
หากทำงานไม่ได้ เพราะภาษาก็ไปเรียนภาษาสิ บอกตัวเอง
ไปเรียนตอนไหน ให้สามีหาที่เลี้ยงเด็กก็หาไม่ได้ ที่มีก็แพงากกกกก (ลืมบอกว่าสามีหน่อยเนี่ย อะไรๆก็ต้องเนี๊ยบร้อยเปอร์เซ็น จะหาที่เลี้ยงลูกนี่ไม่ใช่แค่เลี้ยงค่ะ ต้องเอาแบบสุดยอดเท่านั้น แล้วเงินอ่ะมีมั้ย คำตอบคือ ไม่มีไง)

งั้นก็ไรเรียนตอนเย็น โรงเรียนใกล้บ้านเน ห้านาทีถึง คุยกับสามีเอาเป็นมั่นเป็นเหมาะ เรียนตอนเย็น 18.30-21.00น. ไปจ่ายเงินเรียบร้อย เรียนจันทร์กับพุธ

วันจันทร์ 6 โมงก็แต่งตัวเสร็จนั่งรอสามี มันกลับ้านตอน อีก ห้านาทีสามทุ่มค่ะ
วันถัดๆมาก็กลับทุ่มหนึ่ง อีกสิบห้านาทีทุ่มหนึ่ง แต่ไม่เคยก่อน หกโมงเย็นเลยจนครบสองเดือน จบคอส ได้อะไรมามั่ง เปล่าค่ะ โรงเรียนภาษานะคะ ไม่ใช่โรงเรียนช้าง จะได้ไปๆหยุดแล้วเก่งหรือพูดได้

เริ่มเครียดหนักกว่าเดิมอีกค่ะคราวนี้

เอาคุยกับสามีอีกทีซิ เผื่อมันจะขยับตูดมั่ง คุยๆๆๆๆ เหมือนเป่าสากน่ะค่ะ ไม่เกิดอะไรขึ้นมา เขาฟัง เขา แต่เขาไม่กระตือรือล้น ไม่สนใจอะไร ยิ่งว่าทำดี ยิ่งว่าไม่ต้องจู้จี้กวนใจยิ่งเอาใหญ่ค่ะ พอเราใช้ไม้แข็ง สามีก็ขยับบ้าง แต่ช้า และเชื่องช้ามากกกก เราก็เหนื่อยสิคะ คราวนี้

เอาแล้วค่ะ เริ่มอาการสติแตกแล้วค่ะ เงินก็หมด สามีก็ไม่ได้เรื่องสักที จะทำงานเอง ใครเลี้งลูก สามีไง เฮ้ยยย อย่าไปหวังมาก แล้วทำไง แล้วลูกตูจะรับประทานอะไรหละคราวนี้

คิด คิด วนไป เวียนมา คิด คิด อยู่แบบนี้น่ะค่ะ มันเลยปรี๊ดแตก เพราะเริ่มวิตกจริตค่ะ
จะปล่อยจะวางจนสบายใจทั้งหมด ก็คงไม่ใช่อ่ะนะคะ แต่สบายใจขึ้นมาก เพราะ มานั่งมองว่าน้องลิน เขาคงไม่ต้องลำบากเหมือนแม่หรอกกระมัง หากไม่ขี้เกียจเรียนหนังสือ เพราะที่นี่เรียนฟรี ถึงมีค่าใช้จ่ายบ้างแต่ก็นิดหน่อย แล้วน้องลินจะเอาเงินดำรงชีวิต โอ อันนี้อย่าห่วงเลย ห่วงตัวเองก่อนเถอะ เพราะน้องลินตั้งแต่เขาเกิดมา เขาก็มีทรัพย์มากกว่าแม่แล้ว เขามีเงินฝากตั้งแต่ลืมตาดูโลก(หลายพันออยอยู่ค่ะ เพราะเป็นหลานของพ่อปู่แม่ย่า แกช่วยเหลือเขาไปทั่วทั้งหมู่บ้าน พอมีหลาน เขาเลยใส่ซองมาให้คนละห้าคนละสิบ พร้อมทั้งสร้อยเพชรที่พี่สาวแฟนเขาให้มา ป้าดด ส่วนแม่มันอ่ะไม่มีหรอกค่ะ อิอิสักสลึงค์ หมดตูด!!)

ก็เลยมานั่งคิดใหม่ บอกตัวเองใหม่ หากวันนี้ หน่อยกลุ้มใจเพราะห่วงลูก ห่วงน้องลิน ว่าเขาจะลำบากก็คงไม่จำเป็นแล้วมั้ง เออใช่แล้วเมื่อก่อนทำมไม่คิดก็ไม่รู้ค่ะ

ส่วนตัวเอง หน่อยเป็นคนกล้าได้กล้าเสียอยู่แล้ว ไม่ตายก็หาได้ใหม่ หน่อยเชื่ออย่างงั้น ล้มมาไม่รู้กี่รอบยังลุกสู้ต่อได้ วันนี้เราไม่ได้ตัวคนเดียว เรามีน้องลิน มีสามีที่อาจจะไม่ได้ดีพร้อมแต่ก็ไม่เคยได้น้อยหน้าใคร เมื่อก่อนโดนจนไม่มีข้าวจะกิน กินน้ำต่างข้าว แทบไม่มีที่ซุกหัวนอน วันนี้ข้าวก็มีกินอุดมสมบูรณ์ ที่หลับที่นอนก็สะอาดเอี่ยม

ทำไมเราต้องมานั่งหมดกำลังใจหละ !!??!!
คิดแบบนี้น่ะค่ะ เลยได้สติกลับมาอีกรอบน่ะค่ะ

[modnoi]

พอรู้ปัญหา ถึงรู้ว่ากลุ้มใจ

น้องลินก็มีเงินเดือนจากรัฐ พอต่อการดำรงค์ชีพแน่ๆจนถึงอายุ18
(เพราะบางทีเราก็แอบยักเงินลูกมาใช้เลย)

ถ้าอยากทำงานจริงๆ อันนี้ไม่อยากแนะนำ เพราะ่เห็นว่าไปชอบท่านย่าอยู่
แต่ถ้าไม่มีทางออกจริงๆ ให้ย่าเลี้ยงเป็นทางเลือกที่ดีอยู่นะคะ

ถ้าไม่เช่นนั้นก็อดทนเลี้ยงลูกไปจนสองขวบ
สามารถยัดเขาเข้าอนุบาลได้ จะให้เขาเรียนครึ่งวันก็ได้
แล้วอีกครึ่งวันจ้างพี่เลี้ยง เงินจ้างพี่เลี้ยงในส่วนนี้
สามารถเบิกคืนจากรัฐได้ ถ้าคุณหน่อยทำงานเสียภาษี
(มันจะมีงานค่าครองชีพขั้นต่ำ ที่ไม่ต้องเสียภาษี)

ใช้ชีวิตทุกวันให้มีความสุข เมื่อเรามีความสุข
ลูกและสามีก็มีความสุขด้วย

ไม่รู้จะแนะนำอะไรไปมากกว่านี้ สู้ๆคะ

[noi007]

พอรู้ปัญหา ถึงรู้ว่ากลุ้มใจ

น้องลินก็มีเงินเดือนจากรัฐ พอต่อการดำรงค์ชีพแน่ๆจนถึงอายุ18
(เพราะบางทีเราก็แอบยักเงินลูกมาใช้เลย)

ถ้าอยากทำงานจริงๆ อันนี้ไม่อยากแนะนำ เพราะ่เห็นว่าไปชอบท่านย่าอยู่
แต่ถ้าไม่มีทางออกจริงๆ ให้ย่าเลี้ยงเป็นทางเลือกที่ดีอยู่นะคะ

ถ้าไม่เช่นนั้นก็อดทนเลี้ยงลูกไปจนสองขวบ
สามารถยัดเขาเข้าอนุบาลได้ จะให้เขาเรียนครึ่งวันก็ได้
แล้วอีกครึ่งวันจ้างพี่เลี้ยง เงินจ้างพี่เลี้ยงในส่วนนี้
สามารถเบิกคืนจากรัฐได้ ถ้าคุณหน่อยทำงานเสียภาษี
(มันจะมีงานค่าครองชีพขั้นต่ำ ที่ไม่ต้องเสียภาษี)

ใช้ชีวิตทุกวันให้มีความสุข เมื่อเรามีความสุข
ลูกและสามีก็มีความสุขด้วย

ไม่รู้จะแนะนำอะไรไปมากกว่านี้ สู้ๆคะ

เงินค่าครองชีพของน้องลินเนี่ยค่ะ
มันก็กลายมาเป็นเงินที่จ่ายค่าประกันของน้องลินค่ะ เพราะสามีหน่อยไม่ได้ใช้ประกันของรัฐบาล ทีนี้ หน่อยเองก็ใช้ของรัฐไม่ได้ เพราะไม่ได้ทำงานเสียภาษี หน่อยก้ใช้ของเอกชน น้องลินก็เลยต้องใช้ของเอกชนตามบริษัทที่พ่อหรือแม่ทำอยู่ ตามกฎหมายกำหนด(บ.อื่นเขาไม่รับ หรือไม่อยากจะรับค่ะ เพราะค่าใช้จ่ายเด็กค่อนข้างสูง) จะกลับไปใช้ประกันของรัฐคืนก็ทำไม่ได้ค่ะ เงินเดือนสามีเกินที่เขากำหนดไปแล้ว

เรื่องทำงานเนี่ย หน่อยก็อยากทำหละค่ะ มากด้วย แต่ด้วยน้องลินตอนนี้แค่ย่างแปดเดือน หาที่เลี้ยงก็ไม่ได้ ก็ต้องอดทนเลี้ยงต่อจนกว่าจะครบอายุสามารถเข้า คินเดอ์การ์เต้นได้ (อนุบาลบ้านเรามั้ง)

ช่วงนี้ก็อยากไปเรียนภาษาเพิ่มเติมไว้ก่อน เผื่อโชคดีได้งานทำจะได้ไม่ต้องมีปัญหาเรื่องภาษา

แต่ก็ยังปัญหาใครจะดูลูก แม่ย่าอยู่สตุทการ์ดค่ะ ส่วนเราอยู่ แฟรงค์เฟิร์ต สามีหน่อยไม่ยอมให้แม่เขาเลี้ยงน้องลินหรอกค่ะหน่อยเสนอความคิดนี้ครั้งที่ห้าแล้วค่ะไม่ได้ผล เขาห่วงเรื่องความปลอดภัย ของทั้งสองคน ส่วนแม่ย่าเองเขาก็รู้ตัวเขาดีค่ะว่า เขาก็ไม่กล้าเลี้ยงน้องลินลำพังนานๆหรอกค่ะ (เกินกว่าอาทิตย์นี่แกเริ่มไม่ไหวแล้ว เพราะคนแก แก่ล้า พาลจะไม่สบายเอา ยุ่งกันไปใหญ่)

สองปี นานเหมือนกันนะคะ กว่าหน่อยจะทำงานได้อีกครั้ง
ลูกไม่ตายหรอกค่ะ แม่มันจะตายก่อน 55555
อันเบิกคืนภาษีได้นี่ดีเลยค่ะ จะได้แจ้งสามีท่าน จะได้อ่านและศึกษาข้อมูลกันหน่อย

ขอบคุณนะคะ ข้อมูลดีๆที่ให้มา

[modnoi]

หน่อยก้ใช้ของเอกชน น้องลินก็เลยต้องใช้ของเอกชนตามบริษัทที่พ่อหรือแม่ทำอยู่ ตามกฎหมายกำหนด(บ.อื่นเขาไม่รับ หรือไม่อยากจะรับค่ะ เพราะค่าใช้จ่ายเด็กค่อนข้างสูง) จะกลับไปใช้ประกันของรัฐคืนก็ทำไม่ได้ค่ะ เงินเดือนสามีเกินที่เขากำหนดไ

ของคุณหน่อยใช้อยู่เป็นของบริษัทอะไรค่ะ