มาราตี เขียน: ดูแล้วอบอุ่น ไม่อยากให้พี่ไหมขายเลยอะ.เสียดายที่สร้างกันมาด้วยน้ำพักน้ำแรงและน้ำมือของพี่สองคน..ไปสร้างใหม่ให้สวยกว่านี้พี่ทำได้..แต่ให้ได้ความหมายเท่าบ้านหลังนี้คงยากน่ะพี่ไหม..
เสียดายอะ..ถ้าอยู่ใกล้ๆจะไปอยู่เป็นเพื่อนพี่ไหมเม้าแหลกทั้งวันไม่ให้เหงาเลยอิอิ
ราคาก็ไม่สูงเลยน่ะพี่ น่าจะเรียกให้สูงๆแบบขายไม่ได้ก้ไม่เป็นไรประมาณนี้อะ(รตีขี้งกมาแล้วคร้าบอิอิ)
อ๊ะแล้วว่าไงจ๊ะพี่ไหม..เดือนหน้ามาเปล่าเดี๋ยวจะซ้อมรำไว้ต้อนรับพี่ไหมหนึ่งชุดใหญ่ๆเลย อิอิ
รตีจ๋า.... มันใหญ่เกินไปสำหรับอยู่คนเดียว ก็มีคนมาเช่าอยู่ด้วยเป็นเพื่อนแต่มันก็ไม่เหมือนคนในครอบครัว และบ้างครั้งพี่ไหมอยู่คนเดียวมองดูภายในบ้านก็ให้นึกถึ่งความหลัง
นึกถึงวันเวลาที่เราสุขเราทุกข์ร่วมกัน มันก็ทำให้เศร้าจนต้องร้องไห้ ยังดีที่พี่ไหมมีหมาน้อยเป็นเพื่อน(ร้องให้ที่ไรก็เรียกเขามากอด) "กัสซีคิดถึงคุณพ่อไหมลูก" เจ้าลูกชายหมาน้อยก็เอาหัวมามุดมาซบก็ช่วยผ่อนคลายความเศร้าได้บ้าง
ถ้ารตีมาอยู่ใกล้ๆจะมีเวลามาเม้าหรือ? พี่ไหมเห็นยุ่งหัวฟู..อิอิ
คนมันบ้านะน้อง....เมื่อก่อนก็ตั้งไว้สูงแต่ก็ไม่คิดจะขายแต่พอเบื่อๆ ก็โทรเรียกหน้าเลย นายหน้าเขาก็ถามว่าต้องการเท่าไรก็ รีบบอกเขาไปไม่ได้คิดหน้าคิดหลัง(ปกติไม่เป็นคนแบบนี้)
ก็คิดแค่ว่าไม่ขาดทุนแต่ไม่ได้กำไรก็ไม่เป็นไร ขอให้ขายได้จะกลับบ้านก็เท่านั้น จริงๆก็ไม่คิดว่ามีคนมาดูเร็วหรือมีคนซื้อหรอกจ๊ะ เพราะเศรษฐกิจทั่วโลกไม่ดี
คงไปไม่ได้หรอกจ้า(เสียด้าย) ลูกชายของสามีจะมาเยี่ยม มาวันที่ 11-24 ตุลานี้
เอาไว้โอกาศหน้าแล้วกัน.... พี่ไหมบอกลูกชายไปเทียวเขาว่าไกลและอยู่ช่วงสอบ เขายังไม่มีรถส่วนตัวพี่ไหมกะว่าถ้าเรียนจบจะซื่อให้เป็นของขวัญ(แต่คงไม่ออกให้หมดนะคะแม่เขาก็มีมาแชร์กันซิ).. อิอิพี่ไหมก็งกเหมือยกันล์
