เจอแฟนกันยังไง แฟนขอแต่งงานยังไง

[Puimek]

เรื่องของผมสั้นมากและยังไม่เริ่มเรื่องขอแต่งงานกันเลยเพราะยังตกลงกันไม่ได้ว่าใครจะเป็นคนขอใครแต่งงานกันแน่

เขาขอเบอร์ ผมก็ให้เบอร์แล้วก็รีบเข้าร้านขายของเก่าแล้วก็นึกได้ว่าทำไมเราไม่ขอเบอร์เข้ากลับว๊ะ โง่จริงถ้าเขาไม่โทรมาหรือทำเบอร์หายก็หมดกันเลย นึกจบก็มีเสียงสัญญาณsms "you've got mail" และนั้นคือตำนานรักฉบับสายไฟ้แลบทันยุคเรื่องนี้ ถ้าเบื่อกันเมื่อไหร่ก็กะว่าต่างคนต่างจะเอาไปคืนที่ร้านขายของเก่าร้านนั้นแหละ555

นีั่ก็เป็นคู่รักสายฟ้าแลบไม่ตกยุคอีกคู่นึง... จริงๆ ที่คุณวุฒิพูดก็ถูกนะคะพี่ว่า คือถ้าไม่ทำอะไรตอนนี้ โอกาสมันอาจไม่กลับมาอีกแล้ว ตัดสินใจทำไปเลย ใช่คือใช่ ไม่ใช่ก็ไม่มีอะไรเสีย เป็นพี่พี่ก็ทำ.. (แล้วก็ทำนะคะ แต่้ช้าหน่อย)... สมัยพี่มันไม่ค่อยมีเทคโนโลยีอะไรช่วยเลยไงคะ วัดใจกันอย่างเดียวเลย.. เหนื่อยชะมัด ไว้พรุ่งนี้พี่จะเล่าต่อให้จบค่ะ

[Puimek]

พี่ปุย ขอยืมพืื้นที่คุยกับคุณเจี๊ยบหน่อยนะคะ

คุยเลยค่ะคุณมด พี่จะได้อ่านด้วย เพราะถึงไม่มีลูกก็มีหลานนะ ต่อไปก็จะเลี้ยงหลานนี่แหละ กำลังวัยทีนเหมือนกัน พี่สาวจะส่งมาให้เลี้ยงค่ะ อ่านไว้ประดับความรู้ไง

[Puimek]

มากระทู้นี่เริ่มยิ้มได้หน่อย ไปกระทูโปลิศมา ใจแฟ๊บเลย อ่านก่อนนะคะ แล้วค่อยแสดงความคิดเห็น น่ารักกันทุกคู่เลยค่ะ แต่ขอไปดมยากับกระทู้โน้นแป๊บนึง

พี่พิมจ๋า หายหน้ามืดยัง?? เอานะ ใจเย็นๆ ยังไงโปลิศเรามีเยอะในบ้านนี้ แล้วก็ทำท่าจะจับขโมยได้แล้ว มานั่งอ่านเรื่องหวานๆ ให้ชื่นใจก่อนนะคะแล้วค่อยกลับไปสู้ใหม่ เอานิยายรักเรื่องเก่ามาเล่าใหม่บ้างก็ได้พี่ จะได้คลายเครียด

[Puimek]

แต่ความจริงพี่อยากได้โมเม๊นท์นั้นมากเลยนะคะ เพราะว่าสามีพี่ไม่เคยขอแต่งงานมีแต่พี่บังคับมันให้มาแต่งงาน กร๊ากๆๆๆ ตอนแต่งอเล้กก้องง พี่ก้องง แบบตอนนั้นกำลังดังเลย แหม่มเบนโล ส่วนพี่ "โหน่ง สตรีเพ็ญภาค"

แต่งานแต่งงานในฝันของพี่นะ พี่อยากเดินเข้าโบสถ์ ถือดอกไม้สีขาว พ่อเจ้าสาวเดินมาส่ง ที่มือเจ้าบ่าง มีเพลงบรรเลง "แต่น แต๊น แต่น แต่น" วี๊ว อยากได้แบบนั้นเลยฮ่ะ แต่อเล็กทำให้พี่ไม่ได้ เพราะเราจัดแต่ที่ไทย

อืมไม่เป็นไรเดี๋ยวงานหน้าก้อได้ จะทำให้ความฝันเป็นจริงเสียที ฮ่าๆๆๆ

น้องโหน่ง ขอแทรกนิดนะคะ พี่ว่าโมเม้นท์ที่เขาขอแต่งงานมันซึ้งก็จริง แต่การได้โมเม้นท์ออฟอะไลฟ์ไทม์แบบว่าหวานตลอดชีวิต ดีกับเราตลอดชีวิต รักเราตลอดชีวิต แบบที่น้องหญิงติ๊งโหน่งได้อยู่ตอนนี้ก็ดีมากๆ แล้วค่ะ จริงๆ เขาไม่ได้ขอเราแต่ง เราขอเขาก็ได้ไม่เห็นเป็นไรนิ ขอให้เขาจัดงานให้อีกทีซิคะ แบบที่น้องโหน่งอยากได้ และให้นาตาลีเป็น flower girl ให้แอนดี้เป็นคนถือแหวน เขาเรียกว่าพิธี blessing ไง คือแต่งไปแล้ว แต่มา renew โดยให้พระในโบสถ์ bless ให้อีกครั้ง พี่ปุยยังว่าเมษาปีหน้า ครบรอบ 10 ปีจะทำอีกทีเลยล่ะ คุยกันไว้นะ ว่าถ้าเราสองคนกลับไปใส่ชุดแต่งงานชุดเก่าได้เหมือนเดิมก็จะจัด.. เพราะตอนนี้มันยัดไม่เข้าค่ะ เลยเป็นแรงจูงใจอย่างดีมาก ฮิฮิ นี่คือความลับของการอยากลดความอ้วน ขอบอก...

[Puimek]

อ๊าาาา ไปศาลมาค่ะ ไม่ได้มีคดีความอะไร ติดสอยห้อยตามอาเฮียไปเฉยๆ อารมณ์กำลังเบื่อๆเปื่อยๆ มาอ่านกระทู้นี้แล้วชุ่มชื่นหัวใจ อิอิ ดีนะเนี่ยที่หนูก็แต่งงานแล้ว ขืนยังเป็นโสดอยู่ หลงเข้ามาอ่านกระทู้นี้คงจะวิ่งไปเอาน้ำมาดับไฟในตาแน่ๆ เพราะว่าแต่ละคนเรื่องหวานหยด จนหนูอิจฉาตาร้อน อิอิ ต้องออกไปทำงานก่อนแต่เดี๋ยวมีเวลาแล้วกลับมาเล่าของตัวเองต่อเหมือนกันค่ะ อิอิ

น้องหนิง มาละยัง? หลายคนมาปูเสื่อรอฟังอยูนะคะ (พี่ด้วย)

[Puimek]

อิ อิ เคยตอบกระทู้นี้นานนนนนมาและ เดี๋ยวมาเล่าบ้างจ้าพี่ปุย ติดดูสูตรเสน่หาอยู่ค่ะ

ปล.ของหนูก็พี่สาวชักนำเข้าสู่วงการเหมือนกันค่ะ

น้องหนูนา สูตรเสน่หาจบไปตั้งนานแล้ว ไปเป็นโปลิศจับขโมยอยู่ใช่มั้ยล่า... พี่มารอฟังนะคะ หน้ามืดกลับมาจากทู้นู้นเมื่อไหร่ ปรับอารมณ์หวานมาเล่าความหลังกันมั่งนะ

[นิรินธนา]

<span style='color:deeppink'>มาแล้วจ้า...
อิ อิ มาร่วมสนุกกับพี่ปุยค่ะ
ตอบข้อซักถามจากหัวข้อกระทู้ที่ว่า
ลิงเจอครูกุ๊ดได้ยังไง ครูกุ๊ดขอลิงแต่งงานแบบไหน ก๊ากๆๆๆๆ เอ เป็นเอามากหน๊อเรา

เอาๆเข้าเรื่องดีกว่า เจอพ่อเจ้าแสบศรีแตงโมที่บ้านค่ะ
หนูเปล่าทำอะไรเลยน๊าเค้ามาเอง หนูเปล่าน๊าเค้ามาเองจริงๆค่ะ
แชทเชิ้ตอะไรกะใครเค้าไม่เป็นหรอกค่ะ
คือคนเป็นโลว์เทคจริงๆ ไม่ชอบขีดๆเขียนๆ ชอบเม้าท์ทูเม้าท์ อุ้ยไม่ใช่ค่ะ
ชอบเจอหน้าแล้วจ้องตาคุยกันค่ะ มันส์กว่ากันเยอะเลย ก๊ากกกกก

วันนี้ดูซิทคอมเยอะไปหน่อย ตลกคาเฟ่ออกอาการเลยเรา
พี่ปุยจ๋าเดี๋ยวขอกระดก corn syrupใส่ปากก่อนนะคะ จะได้มีเรื่องสวีสๆมาเล่าค่าาาาา



</span>

[prettypass2000]

พี่ปุย ขอบคุณมากๆค่ะที่ให้ยืมพื้นที่ เลี้ยงเด็กวัยรุ่นที่นี่ก็เหนื่อยเหมือนกันน่ะค่ะ แห่ะๆๆๆๆ

คุณเจี๊ยบ ลูกชายคุณเจี๊ยบน่ารักมากเลยค่ะ พูดถึงชื่อสามีก็ขอเล่าความขำปนเปิ่นของตัวเองนะคะ ตอนรู้จักกันใหม่นั้นคิดว่าสามีชื่อ Kurtน่ะค่ะ เรียกเขานานมากจนไปเห็นใบขับขี่ว่า Kirk เลยถามว่าทำไมไม่บอกฉันว่าเรียกชื่อไม่ถูก เขาบอกว่าไม่อยากจะให้เราขายหน้าแต่ก็มีคิดว่าเราจำชื่อแฟนสลับกัน ประมาณคิดว่าเรามีหลายแฟนน่ะค่ะ ฟังเสร็จก็ขำก๊ากเลยน่ะค่ะ

[Jeab77]

พี่ปุย ขอบคุณมากๆค่ะที่ให้ยืมพื้นที่ เลี้ยงเด็กวัยรุ่นที่นี่ก็เหนื่อยเหมือนกันน่ะค่ะ แห่ะๆๆๆๆ

คุณเจี๊ยบ ลูกชายคุณเจี๊ยบน่ารักมากเลยค่ะ พูดถึงชื่อสามีก็ขอเล่าความขำปนเปิ่นของตัวเองนะคะ ตอนรู้จักกันใหม่นั้นคิดว่าสามีชื่อ Kurtน่ะค่ะ เรียกเขานานมากจนไปเห็นใบขับขี่ว่า Kirk เลยถามว่าทำไมไม่บอกฉันว่าเรียกชื่อไม่ถูก เขาบอกว่าไม่อยากจะให้เราขายหน้าแต่ก็มีคิดว่าเราจำชื่อแฟนสลับกัน ประมาณคิดว่าเรามีหลายแฟนน่ะค่ะ ฟังเสร็จก็ขำก๊ากเลยน่ะค่ะ

ขอบคุณค่ะคุณมด เจี๊ยบก้ออยากได้ลูกสาวน่ารักๆ แบบลูกสาวคุณมดเหมือนกันค่ะ แต่ไม่รู้เมื่อไรจะได้ กลัวจะเป็นผู้ชายอีกคนเหมือนกันค่ัะ พี่อ้วนของเจี๊ยบเค้าชื่อ Craig ค่ะ แต่พ่อสามี ชื่อ Kirk ต่ะ กร๊ากกก เหมือนบุบเพสันนิวาสจริงๆเลยค่ะ อิอิอิ
จริงๆแล้วฝากบอกแฟนคุณมดด้ยนะคะ ว่าชื่อเค้าKirk เนี่ยเป็นชื่อของChurch Of Scotland ค่ะ เจี๊ยบเองยังบอกพ่อสามีแบบนี้เลย ที่บ้านเค้าฮือ ฮากันใหญ่ อิอิ

[Janeen]

ของหนูก็งงๆอ่ะ ตกลงจำไม่ได้เหมือนกันว่าได้ขอแต่งงานกันรึเปล่า รู้ตัวอีกทีก็จดทะเบียนไปแล้ว จริงๆเฮียไมค์ของหนูเป็นคนโรแมนติคมากเลยนะคะ ชอบซื้อดอกไม้มาให้ หลังๆมาเห็นบอกว่าแอบเด็ดมาจากหน้าบ้านพ่อแม่แทน แ่ป่ว พอคบๆกันไปได้เดือนนึง (ไม่ได้เจอกันทุกวันค่ะ เจอกันอาทิตย์ละครั้ง เพราะว่าเค้าเรียนอยู่ซษนดิเอโก้ ส่วนหนูอยู่แอลเอ ทุกอาทิตย์เค้าจะขับรถมาหาพ่อแม่เค้าที่แอลเอ แล้วเลยมาหาหนูด้วย) จู่ๆเค้าก็บอกว่า นี่ไอยกเลิกแอ๊คเค๊าในเวบที่เราเจอกันแล้วนะ เราก็เอ้ออออ เค้าดูจริงใจดีนะ พอตกลงคบๆกับเรา เค้าก็เลิกออนไลด์มองหาคนอื่นเลย แต่เค้าดูหวานหยดจัง คนอะไรมันจะดีขนาดนั้น ไม่ค่อยอยากเชื่อใจเลย เพราะว่าเราเคยผิดหวังจากคนก่อนมาก่อน (เค้าบอกว่าหนุ่มอเมริกันไว้ใจไม่ไ่ด้ เหอะๆ) แต่เค้าเสมอต้นเสมอปลายตลอดนะคะ ตอนนั้นหนูเลิกงานสามทุ่ม พอสามทุ่มเป๊ะ เค้าก็จะโทรมาถามว่า เลิกงานรึยังจ๊ะ (คบกันมานานนม พูดไทยได้คำเดียว ' จ๊ะ ') จากนั้นหนูก็จะไปอาบน้ำแปรงฟัน ตามเรื่องตามราว พอสี่ทุ่มก็แชทกัน มองหน้าตาหวานผ่านเวบแคม แชทกันทุกวัน แชทถึงเที่ยงคืน แล้วก้เข้านอน บางทีก็ไม่ได้คุยกันนะคะ เพระว่าเค้าต้องทำงานหรือว่าอ่านหนังสือสอบ ก็นั่งมองเค้าไป เค้าก็ชวนคุยนิดๆหน่อยๆ ไม่งั้นก็แค่นั่งมองเค้าไป เค้าบอกว่าไม่ได้คุยก็จริง แต่อยากให้รู้ว่าเค้าไม่ได้ไปไหน ยังนั่งให้เราเห็น อิอิ
พอคบกันได้เกือบหกเดือน หนูก็หมดสัญญากับโฮสต์แรกพอดี แล้วหาโฮสต์ใหม่ ได้บ้านที่เค้าอยู่ชิคาโก้ โหย จากแคลิฟอเนียร์ไปชิคาโก้เลยเหรอ ไกลสุดๆเลย ถึงจะประเทศเดียวกันก็จริงแต่ประเทศมันกว้าง ยังไม่ไ่ด้ไปเลย ร้องไห้ไปล่วงหน้าแล้วอ่ะ แต่แอบร้องนะคะเพราะว่าตอนนั้นเฮียเค้าต้องอ่านหนังสือเตรียมสอบใบไลเซ่นทนายความประจำรัฐ ไม่อยากเอาเรื่องไปสุมรบกวนเค้าอีก จำได้ว่าคืนก่อนที่เค้าจะสอบเสร็จ กำลังจะเข้านอนกันแล้ว เค้ามาคุกเข่าอยู่ตรงหน้าแล้วบอกว่า วันนี้ครบรอบหกเดือน มีอะไรจะให้ยู แล้วเค้าก็พูดไปว่า ตลอดเวลาหกเดือนที่คบกันมา ไอมีความสุขมากเลย ขอบคุณนะที่เข้ามาในชีวิตของไอ แล้วเค้าก็ยื่นมือมา เปิดเจ้าสิ่งที่เค้าถือซ่อนไว้ข้างหลังแล้วยื่นให้เรา กรี๊ดดดด มันคือ ไอพอด ฮ่าๆ ไม่ใช่แหวนแต่งงานค่ะ แต่หนูอ่ะ ร้องไห้ไปแล้ว ฮือ ซึ้งด้วย ฮือ ต้องอยู่ห่างกัน ฮือ ยิ่งเป็นคนบ่อน้ำตาตื้นด้วย เค้าบอกว่าถึงเราจะอยู่ไกลกันแต่เค้าดาวโหลดเพลงไว้ให้เราฟังนะ แล้วดาวโหลดรูปคู่ลงเยอะแยะเลย เวลาหนูคิดถึงเค้าก็ให้เปิืดดูรูปในนั้น วันที่เค้าสอบเสร็จแล้วอีกวันนึงหนูก็ต้องบินจากแอลเอไปชิคาโก้พอดี เค้าไปส่งขึ้นเครื่อง อื้อหือ น้ำหูน้ำตามาจากไหนมากมายไม่รู้ เค้าพยายามผลักๆเราให้เข้าประตูไป เค้ามีน้ำตาคลอๆด้วยอ่ะ หนูนั่งเครื่องจากแอลเอไปชิคาโก้ประมาณสี่ห้าชั่วโมงได้มั๊ง น้ำตาไหลไปตลอดทางเลย ป้าข้างๆมาปลอบว่า ยูมาจากไหน คิดถึงบ้านเหรอ อย่าร้องไห้เลย ไม่อยากจะบอกว่า ไอคิดถึงแฟนไอ ฮืออออ

[Janeen]

ขอต่อหน่อยนะคะ แอบยาว แหะๆ พอเครื่องลงที่ชิคาโก้ โฮสต์ก็มารับ พอถึงบ้าน เฮียก้โทรมาหาเลยค่ะ พอได้ยินเสียงเค้าแล้วอยากร้องไห้อีกรอบเลย บอกเค้าว่าเราคิดถึงเค้ามากเลย (เคยคิดว่าคงจะไม่รักใครได้มากเท่าแฟนเก่าแล้ว แต่จริงๆไม่จริงเลยค่ะ คนนี้เค้าทำให้เราเชื่อใจผู้ชายได้อีกครึ้ง ทำให้เรารู้สึกว่าเราเป็นคนสำคัญคนเดียวสำหรับเค้า) พอเวลาที่แอลเอกับชิคาโก้มันต่างกันสองชั่วโมง หนูก็ต้องออนไลด์ดึกขึ้น จากที่เคยออนไลด์สามทุ่มก็ต้องเปลี่ยนออนลได์ห้าทุ่ม (จะได้ตรงกับเวลาสามทุ่มที่แอลเอ) ก็ออนกันจนดึกดื่นถึงตีสอง (เวลาชิคาโก้)เลยทีเดียว แต่งานก็ยังทำได้ดีไม่มีตกบกพร่องนะคะ พอผ่านไปได้เดือนกว่า โฮสต์เค้ามาบอกเราว่า ไอขอโทษนะ ไอชอบยูมากเลย ยูเป็นออแพร์ที่ดีนะ แต่ว่าดูท่าทางยูจะไม่มีประสบการณ์ในการเลี้ยงเด็กพิเศษ แล้วเค้าก็ขอรีแมทช์หนู โอ้โห ใจเสียเลยค่ะ เพราะว่ารีแมทช์นี่เท่ากับว่าเค้าไม่อยากให้เราทำงานใ้ห้เค้าแล้ว เราก็ต้องหาครอบครัวใหม่ มีเวลาในหารหาสองอาทิตย์ ถ้าหาไม่ได้ กลับเมืองไทยอย่างเดียวเลยคั่บท่าน จริงๆเรื่องกลับไทบไม่มีปัญหาหรอกค่ะ ยังไงก็บ้านเกิดเมืองนอนเรา แต่ยังไม่อยากกลับอ่ะ กลัวจะต้องอยู่ไกลเฮียไปใหญ่เลย
แต่โชคดีหาโฮสตืได้ค่ะ คราวนี้โฮสต์อยู่ซานฟรานซิสโก (อิอิ โชคดีสุดๆ ได้กลับมาอยู่แคลิฟอเนียร์ ถึงจะไกลจากแอลเอ แต่ก็ใจชื้นขึ้นมาเยอะค่ะ) วันแรกที่บินกลับมาแคลิฟอเนียร์ดีใจสุดๆเลย คืนนั้นเค้าส่งเมสเสสมาหาบอกว่า ยินดีต้อนรับกลับมาแคลิฟอเนียร์ แล้วพอสุดสัปดาห์นั้น เค้าก็บินมาหาเลยค่ะ พอเจอหน้ากัน หนูดูออกเลยว่าเค้าผอมลงไปเลย พอทักเค้า เค้าก็บอกว่า ไม่มีเพื่อนกินข้าว กินข้าวไม่อร่อย แหม พูดแบบนี้มาอยากกระโดดเข้าไปหอมซอกคอซะจริงๆพ่อคุณ
จากนั้นทุกอย่างก็ราบรื่นค่ะ หนูก็บินจากซานฟรานไปแอลเอเดือนละครั้งติดต่อกันได้ประมานสี่ห้าเดือน แล้วเค้าบอกว่า เดี๋ยวยูจบสัญญาทำงานสองปี ยูต้องกลับเมืองไทย ยูเก็บเงินค่าตั๋วเครื่องบินไว้เถอะ แล้วเค้าก็เลยขับรถจากแอลเอมาหาหนูที่ซานฟรานแทน (ระยะทางการขับรถประมาณหกเจ็ดชั่วโมงมั๊งคะ ประมาณเชียงใหม่กรุงเทพ) ทุกอย่างก็ดูดีนะคะ แต่หนูรู้ว่าเรายังไม่พร้อมจะแต่งงานกัน เพราะว่าเค้าก็ยังรอผลสอบทนายความอยู่ อพาทเม้นก็ไมไ่ด้เช่าแล้ว พอเรียนจบก็ย้ายกลับไปอยู่บ้านพ่อแม่เพื่อรอผลสอบอย่างเดียวเลย งานการก็ยังไม่มีจะมารับผิดชอบแฟนชาวต่างด้าวได้เช่นไร
และแล้วผลสอบทนายความก็ออกค่ะ ปรากฎว่าเค้าสอบไม่ผ่าน แป่ววว ทีนี้ก็ยิ่งกดดันสิคะ สอบไม่ผ่าน(ขาดอีกสามคะแนนจะผ่าน เค้าโกรธมากๆเลย) แล้วพ่อแม่ก็กดดันแบบว่า ทำไมสอบไม่ผ่าน วันๆอยู่บ้านไม่ทำอะไร ก็คนจีนหนะคะคงตั้งความหวังกับลูกชายคนเดียวไว้มากเหมือนกัน เค้าเลยออกมาจากบ้านเลย ออกมาแบบว่าไม่เอาอะไรมาทั้งนั้น มือถือ ข้าวของชิ้นใญ่ๆทิ้งไว้ที่บ้านพ่อแม่หมด ออกมาเปิดบัญชีธนาคารใหม่ เปิดมือถือใหม่ แล้วตอนแรกๆที่เค้าออกมา เค้านอนในรถหนะคะ แล้วก็มีของนิดหน่อยที่เค้าเอาติดตัวมาแบบว่าผ้าห่ม หมอน แต่ตอนนั้นก็ยังแชทกันทุกคืนนะคะ เค้าไปนั่งแชทที่สตาร์บัค พอสี่ห้าทุ่ม เค้าก็จะไปยิม (ไปออกกำลังกาย แล้วถือโอกาสอาบน้ำแปรงฟันที่ยิมไปเลย) ทำอยู่แบบนั้นได้ซักพัก เพื่อนสนิทเค้าก็บอกว่าให้ไปอยู่บ้านเพื่อนเถอะ มีห้องว่าง แต่เค้าไปอยู่ไม่นานหรอกค่ะ ประมาณแค่สองอาทิตยืเองมั๊ง เพราะว่าเค้าก็คงมีศักศรีของเค้าว่า อายุก็ไม่น้อยๆแล้ว จะมาอาศัยเพื่อนแบบนี้ไม่ได้หรอก หนูก็สงสารเค้านะคะ แต่ช่วยอะไรม่ได้มาก เพราะว่าหนูก็ยังทำงานให้โฮสตื แล้วตอนนั้นเตรียมตัวจะขอวีซ่านักเรียนด้วยค่ะ กะว่าพอทำงานครบสัญญาแล้วจะกลับไทยไปขอวีซ่านักเรียนกลับมาอยู่แคลิฟอเนียร์เหมือนเดิม

[Janeen]

พอได้วีซ่าก็กลับมาแล้วมาเช่าอพาทเม้นอยู่ด้วยกันค่ะ ตอนนั้นเค้าสอบทนายความอีกครั้งนึงแล้วรอผลอยู่ เค้าก็เลยหางานพิเศษทำรอไปพลางๆ ส่วนหนูก็ไปเรียนหนังสือ ไม่เคยคิดเล๊ยว่าจะกลับมาอเมริกาแล้วแต่งงาน เพราะรู้ว่าเราไม่พร้อม คิดว่าคงอีกนานกว่าเราสองคนจะมีเงินพร้อมที่จะแต่งงานได้ แต่คุยกับโฮสต์ผู้หญิง เค้าบอกว่าผู้หญิงเรานะ ถึงจะรักเค้าแค่ไหน อย่างน้อยๆก่อนจะย้ายไปอยู่ด้วยกัน ขอให้ได้ชื่อว่ามีแหวนหมั้นใส่ไว้ที่นิ้วนางหนะหนิง อย่าไปอยู่กับเค้าเปล่าๆ อย่างน้อยเราก็ยังบอกคนอื่นได้ว่าหมั้นกันแล้ว หนูก็บอกเฮียแบบนี้ เฮียก็ใจง่าย พาหนูไปซื้อแหวน อิอิ พอผ่านไปซักพัก หนูก็พยายามหางาน แต่ช่วงนั้นกลับมาตอนที่เศรษฐกิจมันเริ่มซิงแล้วไงคะ งานก็หายาก ไหนจะต้องมาห่วงเรื่องเรียน เพราะว่าค่าเรียนแพงมาก เดือนนึงสองพันดอลล์แหนะคะ เราก็แบบว่า ไม่ไหวแล้วนะ ขืนเป็นแบบนี้ เราอยู่ที่นี่ไม่ได้แล้วนะ คงต้องไปอยู่กับเพื่อนสนิทที่อยู่ชิคาโก้ ใจตอนนั้นรักก็รักนะคะ แต่ว่ามันไม่มีเงินเลย อยู่ไม่ได้หรอก วันนึงตื่นมาร้องไห้เลย เค้าบอกว่ามีอะไรก็พูดออกมา บอกให้เค้ารู้ว่าเราคิดอะไรอยู่ แต่ผู้หญิงไทยเราถ้าไม่สุดๆจริงๆเราก็คงไม่พูดออกไปหรอกนะคะ วันนั้นก็เลยบอกเค้าไปเลยว่า ไอไม่ไหวแล้ว ไอจะโดดวีซ่าแล้วนะ ไอแบกภาระค่าเรียนไม่ไหวแล้ว เค้าเลยบอกว่า ถ้าอย่างงั้น เราก็แต่งงานกันเถอะ ตอนนั้นแบบว่าเหวอมาก แต่ก็อารมณ์แบบว่า อือ แต่งก็แต่ง ก็ขับรถไปที่ Civic center เพื่อไปขอไลเซ่นแต่งงาน (ที่อเมริกาต้องไปขอไลเซ่นก่อน แล้วจดทะเบียนทีหลัง ไลเว่นมีอายุสามเดือนค่ะ) กะว่าอีกอาทิตย์นึวจะไปจดทะเบียนกัน ตอนนั้นเราก็ใจชืื้นมานิดหน่อยว่า เออ ถึงยังหางานไม่ได้ แต่ว่าถ้าเราไม่อยู่ผิดกฎหมายเดี๋ยวอยู่ๆไปก็คงพอหางานได้แหละ ก็บอกเพื่อนว่าเราจะแต่งงานแล้วนะ ก็แอบตื่นเต้นนะคะ แหม จะแต่งงานทั้งที ปรากฎว่าหนึ่งวันก่อนถึงวันที่ตกลงจะไปจดทะเบียนกัน เค้าบอกว่า เค้าเครียด นอนไม่หลับทั้งคืนเลย เพราะว่าเค้าคิดว่าเค้ายังไม่พร้อมที่จะแต่งงาน เค้ากลัวจะดูแลเราไม่ได้ โหย น้ำตาไหลออกมาสามสิบตุ่มได้มั๊งคะ แต่หนูไม่ได้โกรธเค้าเลยนะคะ เข้าใจว่าเค้าคิดมากจริงๆ เพราะว่าเค้าร้องไห้ด้วย เพิ่งเคยเห็นครั้งแรกนี่แหละ ร้องไห้แบบปล่อยโฮ เค้าบอกว่าเค้าเสียใจมากที่มันต้องเป็นแบบนี้ เศร้าสุดๆเลยตอนนั้น
แต่หนูก็ไม่ได้ว่าอะไร ก็ยังอยู่ด้วยกัน ตอนนั้นหนูได้งานที่ร้านอาหารแล้วด้วยก็เลยค่อยใจชื้นมาหน่อย จนถึงเกือบสิ้นปี ผลสอบทนายความเค้าก็ออก ปรากฎว่าครั้งนี้สอบผ่านค่ะ เช็คผลกันทางเน็ต คืนนั้นพอเค้ารู้ผลว่าเค้าสอบผ่าน เค้าก็กระโดดโลดเต้น มากอดเราแล้วหมุนๆๆ แล้วเค้าบอกว่า ฮันนี่ เราไปจดทะเบียนกันเหอะ โอ้วววว บักสีดา ไลเซ่นอันเก่านั่นมันหมดอายุไปแล้ว ต้องไปขอไลเว่นใหม่นะ เสียเงินอีกรอบ เค้าบอกว่า ไม่เป็นไรๆ ครั้งนี้ไอพร้อมจะแต่งกับยูแล้วจริงๆ ก็ไปเอาไลเซ่นอีกรอบ ในใจตุ้มต่อมๆมากเลย คราวนี้จะเบี้ยวฉานอีกเปล่า คืนก่อนไปจดทะเีบียน ยังแซวเค้าว่า เดี๋ยวไอจะเอาโซ่มาล่ามยูไว้ก่อนนะ กันยูเปลี่ยนใจ เค้าก็ขำๆ พออีกวันก็ไปจดทะเบียนกันค่ะ ไม่ได้มีพิธีอะไรเลย แค่สาบานตนที่ Civic center แค่นั้นเอง รูปเริปก็ไม่ได้ถ่าย (เพิ่งมาถ่ายเมื่อสิ้นเดือนที่แล้วอย่างที่เห็นไปในกระทู้อีกอันนั่นแหละค่ะ) แหวนก็ใช้อันที่เค้าซื้อให้ตอนที่กะว่าจะหมั้นนั่นเลย ไม่มีอะไรมากมายเลย แต่จำความรู้สึกวันนั้นได้เลยว่ามีความสุขมากๆ ตอนสาบานตนแอบร้องไห้ด้วยหงะ ซึ้ง มองหน้าเค้าแล้วแบบว่า นี่แหละคนน้เลยสามีฉาน แล้วเค้าก็มีน้ำตาคลอด้วย ฮือ ซึ้งอีกรอบ
นี่ก็ใกล้ครบรอบแต่งงานหนึ่งปีแล้วค่ะ แล้วก็ครบสอบสามปีที่รู้จักกันด้วย รู้สึกเหมือนเวลาผ่านไปวจังเลย แป๊บๆเอง พอเรมีความสุขได้อยู่กับคนที่เรารักแล้วเหมือนอะๆรก็ดีไปหมดนะคะ ตอนนี้ก็ยังจนๆกันอยู่เลย ยังเช่าอพาทเม้นเดิม ยังทำงานเดิมๆ เฮียก็ยังขวานขวายหาลูกความไปตามเดิม แต่หนูว่าแค่นี้ก็พอแล้ว ไม่อยากได้อะไรเพิ่มแล้วค่ะ
เอ่อ พี่ปุยคะ ตื่นๆๆๆ ขอโทษนะคะฝอยยาวไปหน่อยจนพี่ปุยหลับ เกรงใจชาวบ้านจังเลย แหะๆ

[pamie]

น้องหนิงจ๋าพี่อ่านจบแล้ว แบบอยากร้องเพลง <span style='color:red'>รักนี้ทรหด</span>จริงๆ น้องเอ้ย แต่ก็สมหวังซะทีเน้อ แหมช่วยกันทำมาหากินทั้งนั้นแหละสมัยนี้ หาไม่เจอหรอก ผู้ชายสำเร็จรูปเนี้ยะ ถึงเจอก็รุ่นพ่อ รุ่นปู่เราช่องว่างระหว่างวัย มันเยอะ ก็ม่ายยย หวายยย ฮ่าๆ นี้เป็นความคิดส่วนตัวพี่นะ บางคนเขารักของเขาจริงๆ อายุก็เป็นเพียงตัวเลข ก็ สู้ๆ จ้า ทำงานได้ ไม่มีอดอยู่แล้วน้องเอ๋ย

[prettypass2000]

คุณหนิง อ่านแล้วอินค่ะ ขอให้คุณหนิงกะอาเฮียมีความสุขมากๆนะคะ มดกับสามีแต่งงานกันมาจะห้าปีแล้วชีวิตคู่ก็ยังเป็นสุขดีอยู่ จะมีบ้างที่ไม่ดีแต่ก็หนักเบาก็อภัยกันไปค่ะ เวลาโกรธกันมากๆก็ต้องดู ๆโน๊ตที่เราสาบานตนตอนแต่งงานน่ะค่ะ แปะไว้ที่ฝาตู้เย็นซึ่งช่วยให้สงบอารมณ์ลงได้เยอะ ตั้งแต่แต่งงานมายังไม่เคยโกรธสามีเลยนะคะ ไม่ได้เป็นแม่พระ อิอิอิอิ แต่พยายามมองข้ามข้อเสียแล้วมองข้อดีไว้ก่อนเพื่อที่จะได้ไม่ต้องโกรธหรือโมโหค่ะ อาจจะมีบ้างที่ไม่พอใจในบางเวลาแต่อาศัยว่ากล้าบอกพี่แกตรงๆพี่แกเลยรีบปฏิบัติตามค่ะ แต่ก่อนแต่งงานยั้นเคยบอกกับสามีไว้ว่ามดรักเขามากแต่มดไม่สามรถที่จะกัดก้อนเกลือกินได้ ถ้าเราจะแต่งงานกันนั้น เธอไม่ต้องร่ำรวยอะไร ขอให้เป็นคนขยัน ไม่ขี้เกียจ และไม่ทำให้ครอบครัวอดตาย ไม่ว่าจะอะไรก็ตาม ลูกต้องมาก่อนเสมอ

คุณเจี๊ยบ พูดถึงเรื่องชื่อนี่ เพื่อนสนิทสามีบอกว่าบ้านมดชื่อแปลกและโบราณกันเกือบทั้งบ้าน อันนี้พี่แกหมายถึงสามีกะสองลิงเล็กน่ะค่ะ สามีชื้อ Kirk สองลิงเล็กชื่อ Charlotte-Elaine , Alastair Ellsworth น่ะค่ะ มันก็โบราณจริงๆนะคะเพราะตอนได้ยินชื่อสามีครั้งแรกนั้นพาลนึกไปถึง Captain Kirk ใน Star Gateน่ะค่ะ อิอิอิอิ

[Puimek]

น้องหนิงจ๋า รักของน้องทรหดเหมือนกันนิ พี่ล่ะปลื้มตอนนึกภาพตาม จริงๆ แล้วใครขอใครแต่ง หรือไม่มีการขอแต่ง แต่สถานการณ์ความรักพาไปแบบของน้องหนิงเนี่ย ก็เป็นความรู้สึกดีๆ ที่ไม่มีวันลืมได้เหมือนกันนะคะ แต่โฮสต์หนูก็น่ารักนะ มีการแนะนำว่าให้หมั้นกันก่อนยังกะคนเอเชีย แต่ก็เป็นคำแนะนำที่ดีนะคะ เพราะการหมั้น มันก็เหมือน commitment ระดับหนึ่งที่สร้างความมั่นใจให้กันและกัน อาเฮียของหนูก็เป็นผู้ชายที่มีความรับผิดชอบสูงนะ ดีใจด้วยมากๆ ค่ะ จากนี้ไปชีวิตก็จะเริ่มลงตัว ขอให้หนูสร้างครอบครัวที่ดีและน่ารักเพิ่มขึ้นอีกหนึ่งครอบครัวให้โลกใบนี้นะคะ ขอบคุณที่แบ่งปันเรื่องดีๆ ให้กันค่ะ