เข้าโรงพยาบาลแบบฉุกเฉิน
เรื่องมันเิกิดขึ้นเมื่อหัวค่ำวานนี้ ช่วงเย็นๆลูกดูเหงาๆซึมๆไม่ค่อยร่าเริงเหมือน
ปรกติเราก็ไม่ได้สนใจอะไรมาก คิดว่าเค้าคงเพิ่งตื่นจากงีบกลางวัน แล้วอารมณ์
ไม่ดี ลูกก็ร้องงอแงตลอด เราก็คิดว่าลูกคงหิวก็ไปหาอะไรมาให้เค้ากิน แต่เค้า
ก็ออกอาการเหมือนคนคลื่นไส้ พะอืดพะอม ไม่อยากดื่มนมหรือน้ำ ลงไปนอน
กลิ้งไปกลิ้งมาที่พื้นเราก็รู้ว่าลูกไม่ปรกติแล้ว ซักพักเค้าก็อาเจียนออกมาแบบไม่
หยุด เราก็ไม่อยู่ช้า รีบใส่เสื้อผ้าเตรียมจะไปโรงพยาบาลกัน แต่สามีบอกให้อยู่
บ้านดูแลลูกคนโต เพราะเค้าก็ตกใจที่เห็นน้องไม่สบายและร้องไห้กระจองอแง
แบบนี้ เราก็ยิ่งใจไม่ดี คิดว่าลูกไปหยิบอะไรเข้าใส่ปากรึเปล่าเพราะลูกสาวเค้า
ชอบหยิบของเข้าปากเสมอ ต้องคอยดูละสายตาไม่ได้ และวันนี้เค้าล้มหัวกระ
แทกพื้นก็กลัวว่าจะมีอาการกระทบกระเทือนทางสมองหลังจากนั้นอีก ก็คิดมาก
ไปเรื่อยตามประสาคนเป็นแม่ เราก็รอสามีอยู่บ้านแบบไม่เป็นอันกินอันนอน
สามีก็คอยโทรมาบอกเรื่อยๆว่าเป็นอย่างไรบ้าง เราก็ได้แต่นั่งกลุ้มใจ ลูกก็ตัวเล็ก
จิดเดียวเค้าจะเป็นอะไรมากรึเปล่า ข้าวก็ยังไม่ได้กิน อาเจียนออกมากขนาดนั้นอีก
พูดง่ายๆคือแทบจะคลั่ง เพราะเหตุการณ์แบบนี้เคยเกิดมาแล้วตอนลุกสาวอายุได้
6เดือน 911มารับถึงที่ ใส่ออกซิเจนกระเตงกันไปโรงพยาบาล มารอบนี้ยังดีที่ไม่
ถึงขั้น 911 อีก เพราะสามีอยู่บ้านเลยไม่ต้องถึงขั้นลำบากกระเตงกันไปเหมือน
คราวก่อน
เค้าไปถึงโรงพยาบาลก็อาเจียนออกมาอีก จนเพลียหมดแรงไป แล้วหมอก็ต้องให้
น้ำเกลือ สามีบอกอยู่ดูลูกไม่ได้ตอนเจอทิ้มเข็ม เพราะต้องทิ่มเข็มน้ำเกลือกันถึง
3 ครั้ง สองครั้งแรกไม่สำเร็จ ลูกดิ้นและดึงเข็มทิ้ง เลือดสาด รอบสุดท้าย ต้อง
หาอะไรมาพันมือไว้ไม่ให้เค้าดึงทิ้ง
หมอบอกว่าต้องเอาแกไปสแกนสมองก่อน เป็นสิ่งแรกเพราะวันนี้หัวกระแทกพื้นมา
ต้องตรวจหาสาเหตุุุุก่อน แต่แกก็ดิ้นไม่อยู่นิ่งเฉย ยังมีแรงอยู่ก็ไม่สามารถสแกนได้
หมอเลยต้องให้ยาจนแกสลบไสลไปอย่างที่เห็นนี่ล่ะค่ะ </span>
</span>
