เมื่อวันก่อนหนิงแชทกับเพื่อนที่เมืองไทยค่ะ เค้าบอกว่าเนี่ยเค้าเพิ่งไปเยี่ยมอาจารย์มา อาจารย์ท่านนี้เป็น adviser ของหนิงกับเพื่อนสมัยเรียนมหาลัยก็เลยค่อนข้างสนิทกับอาจารย์กัน ท่าน early retired ไปตั้งหลายปีแล้วแต่ก็ยังทำนู่นทำนี่ วันธรรมดาก็เข้ามาที่คณะบ้าง มาช่วยดูกิจกรรมโครงการต่างๆของทางสาขา เสาร์อาทิตย์ก็สอนนักศึกษาปริญญาโทที่ราชภัฎ หรือบางทีก็ไปเที่ยวยุโรปตามประสาคนอยู่ว่างไม่เป็น พอเพื่อนบอกว่าอาจารย์ป่วยเป็นโรคซึมเศร้าเท่านั้นแหละ หนิงตกใจมาก คิดว่ามันเกิดได้ยังไง ไอ้เราก็เข้าใจผิดคิดว่าโรคซึมเศร้านี่เกิดขึ้นกับคนที่อยู่เมืองหนาวเท่านั้นเพราะว่ามันไม่มีอะไรทำ อากาศมันอึมทึม ทำให้จิตใจหดหู่ซะอีก นี่คนอยู่เมืองไทย แถมทำกิจกรรมอะไรตั้งมากมาย เป็นไปได้ยังไงอ่ะ
เพื่อนก็เลยเล่าให้ฟังว่า เมื่อเดือนก่อน อาจารย์อยู่บ้านว่างๆก็เลยล้างห้องน้ำด้วยน้ำยาวิคซอล แต่คงใส่น้ำยาเยอะไปหน่อย เลยเป็นลมสลบไปเลย พอตื่นขึ้นมาเพิ่งพบว่าตัวเองอาเจียนในห้องน้ำ เลยพยายามพยุงตัวเองออกมาแล้วไปนอนที่เตียง แล้วหลังจากนั้นมาก็รู้สึกว่าจิตใจหดหู่ ไม่อยากทำอะไร เพื่อนอาจารย์มาหาก็เป็นห่วงเลยพาไปหาหมอที่โรงพยาบาลประสาท (โรงพยาบาลประสาทนี่เป็นโรงพยาบาลเกี่ยวกับโรคเส้นประสาททุกอย่าง ไม่ได้แปลว่าโรงพยาบาลสำหรับคนเป็นโรคประสาทอย่างเดียวนะคะ) หมอตรวจแล้วบอกว่า กรณีของอาจารย์เกิดจากการที่สารเคมีจากน้ำยาล้างห้องน้ำเข้าไปทำลายประสาท ทำให้สมองสั่งสารเคมีไม่เข้าส่วนกัน เมื่อสารเคมีในสมองไม่สมดุลกัน เลยทำให้เกิดโรคซึมเศร้า แต่รายของอาจารยรู้สึกตัวเร็วแล้วไปหาหมอ เลยยังไม่ได้เป็นถึงขั้นอยากฆ่าตัวตาย เพียงแต่หดหู่ ไม่อยากทำอะไร ไม่รู้สึกกระตือรืนร้นสนใจอยากทำอะไรเลย หมอก็สั่งยามาให้ทาน เป็นยาต้านเศร้า อาจารย์บอกว่าช่วงแรกๆทรมานมาก กินไม่ได้นอนไม่หลับ แล้วหมอบอกว่ายานี้จะต้องรอดูผลไปสองอาทิตย์ก่อน ตอนนี้อาจารย์อาการดีขึ้นบ้างแล้วแต่ก็ยังต้องกินยาไปเรื่อยๆ แล้วอาจจะต้องไปหาหมอเ็ป็นระยะ
หนิงได้ฟังตกใจมาก มันเป็นไปได้ยังไง ทุกอย่างเกิดขึ้นเพราะว่าน้ำยาล้างห้องน้ำเนี่ยนะ ทำให้อาจารย์ของเราที่เป็นคนกระฉับกระเฉงกลายเป็นคนเป็นโรคซึมเศร้า นี่ถ้าไม่เพราะว่าเกิดกับคนใกล้ตัวขนาดนี้ คนอื่นมาบอกเรา เราก็อาจจะไม่เชื่อก็ได้ แต่มันเกิดขึ้นจริงๆค่ะ เลยอยากมาเตื่อนพี่ๆเพื่อนๆว่า ให้เตือนคนที่เมืองไทยด้วยว่าให้ระวังเวลาล้างห้องน้ำ เพราะว่าแม่ของหนิงก็คนนึงละ เวลาล้างห้องน้ำชอบใส่น้ำยาเยอะๆ เพราะว่าคิดว่าห้องน้ำจะได้สะอาดๆ แล้วน้ำยาล้างน้ำมันก็กลิ่นแรงด้วย เรายังต้องปิดจมูกเวลาโรยๆน้ำยา แต่ไม่เคยคิดเลยว่ามันจะไปมีผต่อระบบประสาทขนาดนี้ ขนาดพื้นห้องน้ำยังกร่อนได้เวลาเราใช้น้ำยานี่ไปขนาดแล้วสมองคนเราจะไปเหลืออะไร หยึย พอรู้เรื่องนี้จากเพื่อนปุ๊บ หนิงก็เลยรีบโทรกลับบ้านไปบอกแม่เลย แม่แกก็แบบว่า เหรอ ไม่เคยคิดมาก่อนเลยนะเนี่ย ต่อจากนี้ไปคงต้องระวังแล้วหละค่ะ
ที่มาเล่าให้ฟังนี่ไม่ได้คิดว่าเป็นแค่น้ำยาล้างห้องน้ำยี่ห้อวิคซอลอย่างเดียวนะคะ หนิงคิดว่าทุกยี่ห้อก็มีโอกาสเป็นไปได้หมด ถ้าสารเคมีในนั้นมันแรง อาจจะเป็นความโชคร้ายของอาจารย์ที่เผลอใช้น้ำยาเยอะไปหน่อยก็ได้ แต่ใครจะคิดว่ามันจะเป็นไปได้ขนาดนี้เนอะ เฮ้อ น่าสงสารอาจารย์จังเลย