ครัวไกลบ้าน • แสดงกระทู้

โดย **bunny** » อังคาร ก.ค. 25, 2006 7:00 pm

พี่พัชอย่าลืมเชิญเด้อ จะไปงานแต่ง อิอิ เป็นมาร์ตินก็ต้องอดทน ตาอ้วนที่บ้านก็ต้องอดทนเหมือนกันคะ อิอิ อยากมีเมียไทยสวยก็อย่างงี้แระ เอ้ย ใครอย่าแอบอ๊วกหน่า ก๊ากกกกๆๆๆๆ

ก.ไก่

อีก 3 ปีข้างหน้า โบสถ์ไหนบอกผ่าน .......RTL , VOX มาทางสวิสนะครับพี่

เอางั้นเลยเหรอไก่,,,ว่าแต่ว่าไม่มีใครแนะนำพี่บ้างหล่ะค่ะ ว่าจะมาเป็นสปอนเซอร์ จ่ายค่าโบสถ์ให้,,

nanai 

ได้จ้ะ,,รออีก สามปี คงไม่นานนะค้ะ เดี๋ยวเชิญไปจริงๆ ต้องมานะคะ

bunny 


อยากมีเมียไทยสวยก็อย่างงี้แระ

แหมๆๆๆคำนี้ถูกใจวัยรุ่นมากเลยค่ะ,,ฮิๆๆๆ,,ไม่มีใครอ้วกหรอกค่ะ เพราะสาวไทยสวยจริงๆ

เห็นไหม ทำไม,,ฝาหรั่ง,,,ถึงเสียดุลย์ การค้า ให้ไทยเยอะแยะ อีกสามปี,,จะมีใครจำได้ไหมนอ,,

ว่าจะมางานเรา

โดย **cake** » อังคาร ก.ค. 25, 2006 7:07 pm

มาอ่านต่อแล้วค่ะ...อยากได้ของดีก็ต้องอดทนเป็นธรรมดาค่ะคุณมาร์ติน เมย์จะรออ่านวันที่ครบรอบ ๑๐ ปีของพี่พัชอีกครั้งน่ะค่ะ
พูดถึงพี่พัชแล้วเปรี้ยวปากคิดถึงตำแตง...ยังไงก็ไม่รู้.....(•ิ_•ิ)

++ ตอนที่ห้า ++

....เมื่อรับลูกมาอยู่ด้วย และทุกอย่างก็ลงตัว พวกเราจึงได้ย้าย จากบ้าน พ่อของสามี มาอยู่บ้านของเราเอง

มาอยู่ใหม่ๆ อะไรก็ยังไม่เข้าที่เขาทางบางครั้ง การที่พวกเรามีถึง ๔ คน แรกๆ จึงมีปัญหาเรื่อง การแย่ง

กันดูทีวี,,,รอบนี้ ,,พ่อ ,, รอบนี้,,ลูก,, รอบนี้,,แม่,,วนเวียนกันอยู่ทุกวันโดยจะสลับ สับเปลี่ยน

กันตามความเร็ว ใครมาก่อน ก็จะได้ ดูก่อน แล้วแต่ จะตกลงกันว่า คนละกี่นาที หรือ กี่ชั่วโมงก็ว่าไป

หากแต่วันนี้ ,,,รอบแรก เป็นของ สามี,,, ฟุตบอลนัดสำคัญ จะพลาดได้ไง ? และ,,

รอบต่อไป เป็นของลูกชายคนเล็ก,, และ ลูกชายคนเล็ก เขาจะเป็นเด็กที่พิเศษ คือ ,,,เขาพิการ

ทางหู คือ พูดไม่ได้,,,เวลาดูหนังเขา ก็จะเปลี่ยนช่องทีวี

ไปเรื่อยๆ จนกว่าจะพอใจ แหละค่ะ ขณะ ที่เปลี่ยนไปมาอยู่นั้น ก็ไปเจอเทนนิสรายการโปรด

ของคุณแม่เข้าพอดี เธอก็เลยยื่นรีโหมต ให้ กะ แม่ เมื่อแม่ดูจบ ก็เลยยื่นกลับไปคืนให้ลูก

ก่อนที่จะให้ลูก,,สามี,,ซึ่งบ้าฟุตบอลก็ เดินเข้ามา บอกว่า ,,,,,,,ขอเขาดูอีก ประเดี๋ยว,,, เพราะเขาจะอ่าน

รายงานผลกีฬาซ่ะก่อน เดี๋ยวจะให้คืน ลูกชายคนเล็กก็ยื่นให้พ่อเลี้ยงไป ไม่ได้ยื่นด้วยความพอใจ

หรอกนะคะ เพระว่า อีกครั้งแล้วค่ะ โดนแย่งอีกแล้วค่ะ เดี๋ยวคนนั้นขอ เดี๋ยวคนนี้ขอ เพราะเธอเอง

ก็อยากจะดูการ์ตูน เรื่องโปรด ของเธอเหมือนกัน,,,,,,, แล้วเหตุการณ์ ที่ไม่คาดฝัน ก็เกิดขึ้น ขณะที่ สามี

ขอรีโหมต ลูกมาได้แล้ว ลูกชาย เธอโมโหคะ เธอก็ไม่ได้ยื่นให้ในมือหล่ะค่ะ ทีนี้ หากแต่โยนให้,

,พ่อเลี้ยงเลยค่ะ,,ทีนี้ ทันใดนั้นเจ้า รีโหมตตัวปัญหา ก็หล่นลงพื้น ทั้งคู่ก็เลยมีสีหน้า ที่คิดกันไปคนละอย่าง,

อาจจะด้วยความกลัว หรือ จะอะไรก็แล้วแต่,,,,เมื่อรีโหมตหล่นลงพื้น,แล้ว เจ้าพ่อเลี้ยง ก็เลยคว้าเอารี

โหมตขึ้นมา เตรียม จะกดดูต่อค่ะ เราก็เลยมีโมโห ,,เอาหล่ะสิค่ะทีนี้,,,

,,,,,วิญญาณ นางมารร้ายเข้าสิงแล้วค่ะ ไอ้ตัวเรา ผู้เป็นแม่ ก็เลยว่าลูกชายคนเล็กไป

ว่า,,,,,ทำไมถึงไม่ยื่น ให้ปะป๊าๆ ดีๆ ( ลูกชายเขาจะเรียกมาร์ติน ว่าปะป๊า ) ทำไมถึงทำแบบนั้น ? ,

,ทีหลังให้ยื่นกะมือ ไม่ให้โยน,,,เพื่อเป็นการทำโทษ ก็เลยไล่ให้เขาขึ้นไปนอน ,,

เราเห็นว่าลูก เดินไปเฉยๆ ไม่ว่ากระไร เราก็เลยหันไป ไปมอง แล้วก็หันไปถามสามีไปมั่งว่า ,,,

,,,ทำไม กะอีแค่ อ่านรายงานผลกีฬาแค่นี้ ก็ให้รอแค่ อีกสักประเดี๋ยว ลูกก็จะขึ้นไปนอนอยู่แล้ว

ทำไมต้องแย่งกันด้วย ? ..เธอหน่ะ อายุเท่าไหร่แล้ว ยังจะแย่งกันเป็นเด็กๆอีก,,,

เขาก็ไม่ว่าไงหล่ะค่ะ หากแต่เรา ก็ยังโมโหอยู่หล่ะค่ะ ...แหม...ก็จะอะไรหล่ะค่ะ ..

.โอ้...โห... แย่งกันเป็นเด็กๆเลย ไม่รู้ว่าใครเป็นพ่อ ไม่รู้ว่าใครเป็นลูก...เราก็เลยถามว่าไหนหล่ะ

รีโหมตอยู่ไหน ?สามี ก็ยื่นมาให้เรา ทันทีแลยค่ะ ,,,,,เมื่อเรา รับมาแล้ว ก็ไม่พูดพล่าม ทำเพลงหล่ะค่ะ ,

,เราจัดการ โยนเจ้าตัวปัญหา ลงกะ พื้นทันที,,,,หล่ะค่ะ แตกกระจายเป็นเสี่ยงๆเลยค่ะ สามี หันมามอง

ด้วยใบหน้า ที่งุนงง เพราะ ความสงสัย พร้อมกะ แสดงเครื่องหมายเควชั่นมาร์ค เป็นคำถาม อยู่บนใบหน้า

เลยหล่ะค่ะ ถามเราว่า ? ,,,ถามอีกแล้วค่ะ มีคำถามตลอดหล่ะค่ะ,,,ว่า,,ทำไม เธอถึงได้ โยนรีโหมตทิ้ง

ไปหล่ะ ลูกก็ขึ้นไปนอนแล้วเขาจะดูต่อ เธอทำให้มันฟัง แล้วเห็นไหม เธอทำแบบนี้ได้ยังไง ? เห็นสิค่ะ

มีหรือจะม่เห็น เราก็เห็น เต็มทั้ง สองตานั่นแหละค่ะ,,,,...แหมๆๆ...จะดูต่อ ช่างพูดออกมาได้

หน้าตาเฉย ....จะดูต่อได้ยังไงหล่ะ เราไม่ให้ดูหรอก แย่งกันอยู่ได้ ตัวเองโตแล้ว มีตำแหน่ง

เป็น ,,พ่อเลี้ยง,, และคนที่เป็นพ่อ ย่อมเป็นผู้ใหญ่กว่า

ทั้งคุณวุฒิ และวัยวุฒิ ทั้งปวง นั่นก็หมายถึงว่า ควรจะมีความเสียสละ มันถึงจะถูก ไม่ใช่ มายื้อแย่งรีโหมต

กันอยู่แบบนี้ คนไหนแย่งได้ ก็จะได้ดู คนไหนแย่งไม่ได้ ก็ต้องอดดู ไม่ได้รู้กันเลยว่าคนไหนโต

คนไหนเด็ก ,,ให้มันพังไปเลย จะได้ไม่ต้องดูกัน จริงไหมค่ะ? ,

,,,,, " ก็ให้มันรู้ กันไป ซ่ะมั่ง ว่า ไผ๋เป็นไผ๋ " ,,,ฮิฮิฮิ,,,คุณแม่

เปลี๋ยนไป๋ คุณพ่อ ก็เปลี๋ยนไป๋,,,,

เมื่อเราโยนรีโหมตเสร็จ สามีเราเองเขาก็โมโห เหมือนกันแหละค่ะ เพราะเรา สองคนอยู่กันมา ระยะหนึ่ง

พอที่จะเข้าใจกันบ้าง พอสมควรก็...แหม...เขาเองก็เป็นคน เหมือนเรา เราโมโหได้ เขาเองก็โมโห

ได้เหมือนกัน และเขาเองก็ ...ไม่ใช่พระอิฐ พระปูนนี่ค่ะ ...ที่จะได้ ไม่รู้สึก รู้สาอะไรเลย...เขาเดิน

เข้า มาหาเรา ที่เพิ่งจะนั่งลง หลังจากที่ได้ ทำลายรีโหมตตัวนั้นทิ้งไป อารมณ์ ในตอนนั้น อธิบายไม่ถูกแล้ว

หล่ะค่ะ ว่าเป็นอารมณ์ไหน?และ ยิ่งเมื่อเห็นเขาเดิน มาใกล้ๆ ,,,ด้วย ท่าทางโมโห ที่เราเองก็ไม่เคยเห็น ท่า

ทางโมโห แบบนี้ ของเขามาก่อน,,,,,,เรียกได้ว่า ต่างฝ่าย ต่างก็โมโห หล่ะ

ค่ะ..เท่านั้นยังไม่พอ ต่างฝ่ายต่างก็ยืนคุมเชิงกัน ถ้าหากจะ เปรียบกะ มวยก็มวยคนละ

ฝั่งหล่ะค่ะใครจะเป็นฝ่ายแดง หรือ ฝ่ายน้ำเงิน ก็ตัดสินใจกันไปนะคะ ต่างจ้องมองกันด้วยสายตา

ที่พร้อมจะเผาผลาญ ใครคนใดคนหนึ่ง โดยไม่พูดไม่จา และ เมื่อเขาเริ่มขยับตัว เข้ามาใกล้

ก็เท่านั้นแหละค่ะ เราเอง ก็ไม่พูดพล่ามทำเพลง ,, ,,,,ลุกขึ้นยืน บนโซฟา โดยอัตโนมัติ พร้อมกะ วัด

ระยะ,,,เอาไว้ได้ด้วยสายตาว่าระยะนี้ ไม่มีพลาดแน่ๆ ,,,ระยะนี้ ระยะไหน,,,,,,ก็ไม่ต้องขำนะคะ คุณผู้

อ่าน ...ห้ามขำค่ะ....เพราะระยะ ที่สาวๆ ทั้งหลายจะเล็ง กันนั้น ก็คงจะไม่ต่างกันเท่าไหร่จริงไหมค่ะ ?

,,,,,ใช่ค่ะ,,,ใช่,, ไม่ต้องคิดมากนะคะเรามา รอฟังเฉลยไป พร้อมกัน เลยดีกว่านะคะ,,,เพราะไอ้ที่

ที่เราจะเล็งมันก็มีอยู่ที่เดียวนั่นแหละค่ะ ,,, ก็คือ...เป้ากางเกง...

เห็นไหม...ทายถูกกันทุกคน ภูมิใจกันหรือเปล่าค่ะ ? ฮิฮิฮิ....ด้วยความคิด และก็ ความไวของเท้าเรา

เราจึงเตะ ออกไปทันที ด้วยอารมณ์ ชั่ววูบ,,,มันก็ไม่ได้โดน อย่างรุนแรง หรอกนะคะ แค่เพียงเฉียดๆ

เท่านั้นเองเพราะตัวสามีเอง เขาก็ระวังตัวเองอยู่เหมือนกัน ดังนั้นเขาจึงหลบทันค่ะ และก็เป็นเพราะความคิด

แค่เพียงอย่างเดียว ของเราเพื่อเป็นการ ป้องกันตัวเอง เราจึงเล่นงานเขาด้วย

แม่ไม้มวยไทย ที่ไม่เคยได้เรียนมา หรอกค่ะ ,,ก็...แหม....เกิดมาเป็นคนไทย.....เป็นสาวไทย...

ก็ต้อง,,,มวยไทยสิค่ะ,,,,.จะไปชกมวยสากล

ให้ ชาติอื่นมีชื่อเสียงทำไม เสียดุลย์การค้าหมด จริงไหมค่ะ ? ทั้งนี้ และ ทั้งนั้น เราก็ต้อง ขอขอบคุณ สามี

คนแรก ที่สอนประสบการณ์ นี้ให้เราหล่ะค่ะ เพราะ...จากอดีต อันเจ็บปวดรวดร้าว ที่เคยได้รับ จากการที่

ต้อง,,,ถูกทุบตี และ ลงไม้ ลงมือ,,,,แม้ จะไม่ถึงสามเวลาหลังอาหาร หากก็มา จากชายที่ เรา

เคยรักเขามากที่สุดคนหนึ่ง จะว่าไปแล้ว เราก็ยอมอดทน ไปซะทุกอย่าง จากผู้ที่ได้ชื่อว่า,,,เป็น

อดีตสามี,,, ที่เราได้หย่าจากกันไปแล้ว โดยทิ้งภาระไว้ให้เรา เลี้ยงลูกอีก สองคน,,,

,ไม่มีเสียง เอื้อนเอ่ยใดๆ จากสามีของเราเลย จากสิ่งที่เราคาดการณ์ เอาไว้เมื่อกี้นี้,

,,,ความรู้สึก,,ผิด -ชอบ-ชั่ว-ดี,,,มาตอกย้ำให้เรา รู้ถึงความเลวร้าย ของตัวเองขึ้นมาในทันใด เขาเอง

ก็คงจะนึกไม่ถึง ,,น่าจะเรียกได้ว่า,,ทั้ง..งง ..และก็ ..ตกใจ..หล่ะค่ะ ,,,ที่ภรรยาไทย ที่เขารัก

นักหนา ,,,,, เล่นบทล่อเป้า นอกสังเวียน,,,โดยที่ตัวเขาเอง เป็นกระสอบทราย,,,,

เราเอง ก็ไม่นึก เหมือนกันว่า เหตุการณ์ มันจะปานปลาย และก็ จะลงเอยแบบนี้ เขาเดินออกจากห้องไป

โดยที่,,ไม่พูด หรือ บ่น,, เลยสักคำเดียว,,,,,,เรานั่งอยู่คนเดียวที่ห้องนั่งเล่น พร้อมกะ,,,เริ่มการดื่ม,,

,อุ๊ย....อย่าคิดนะคะว่า จะเริ่ม ,,ดื่มน้ำเปล่าเพราะคอแห้ง,,,,,ค่ะ...เราเริ่มดื่ม..น้ำเปลี่ยนนิสัย..

อย่างที่พระท่านว่าไงค่ะ,,,, นานพอสมควร นานพอที่จะ ทบทวน เรื่องที่ทำไปเมื่อกี้ หลายๆคำถาม

ประดังประเด เข้ามาในใจ พร้อมทั้ง,,การชนแก้วอยู่ตามลำพัง,,, อย่าว่าเลยนะคะ,,, ที่ตอนนี้ ใช้เหล้า..

.มาเป็นเพื่อนดับ ทุกข์,,,,ท่านผู้อ่านทั้งหลาย อย่าเอาสิ่งไม่ดีตรงนี้มาเป็นตัวอย่างนะคะ,,

,,และ การแก้ปัญหา กันด้วยอารมณ์ ก็ไม่ดีค่ะ ปัญหา นั้นหากจะให้ดี,,, เราจะต้องแก้กันด้วยเหตุผลค่ะ,,

ค่อยๆ คลายกันไป ทีละน้อยทีละจุด,,,ก็จะได้รับผลสำเร็จตามมาค่ะ,,,

เอาหล่ะค่ะ ตัวเราเองแท้ก็ ทั้งๆที่รู้ว่า เหล้าไม่สามารถ แก้ปัญหา ให้กะ เราได้ หากก็ไม่รู้ว่า

จะทำยังไง ที่ดีไปกว่านี้ในตอนนี้ หล่ะค่ะ รู้เพียงอย่างเดียวว่า,,,,หากว่าเราหายตัวได้ เราก็อยาก

จะละลายหายไป ตรงนั้น เลยหล่ะค่ะ,,,ไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรดี สามีเขาก็คงจะโกรธ ให้เรามากๆ

เหมือนกัน เพราะเล่นงานเธอ ด้วยมวยไทยไปแล้ว,,

เมย์ เขียน: มาอ่านต่อแล้วค่ะ...อยากได้ของดีก็ต้องอดทนเป็นธรรมดาค่ะคุณมาร์ติน เมย์จะรออ่านวันที่ครบรอบ ๑๐ ปีของพี่พัชอีกครั้งน่ะค่ะ
พูดถึงพี่พัชแล้วเปรี้ยวปากคิดถึงตำแตง...ยังไงก็ไม่รู้.....(•ิ_•ิ)

พูดถึงพี่พัชแล้วเปรี้ยวปากคิดถึงตำแตง...ยังไงก็ไม่รู้.

ตกลงว่าเมย์ เห็นหน้าพี่เป็แตงกวาเหรอค่ะ ถึงได้เปรี๊ยวปาก.. อยากกินพี่ โอ๊ย...คิดถึงตำแตง,,,

,คิดไปคิดมา ความคิดวูบเดียวจริงๆค่ะว่า,,,เราจะไม่อยู่ที่นี่แล้ว " เลิกกันไป

เลยดีกว่า " ก่อนที่เราจะหลวมตัวไปมากกว่านี้,,,,ฮิฮิฮิ....ก็ไม่รู้ใครจะหลวมตัว

มากกว่าใครหล่ะค่ะ,,,ก็เพราะห่างจาก บ้านเมืองมา เท่านั้นยังไม่พอ ยังต้องมาทนกะ,,,,

,,,,การเรียนภาษาเยอรมันยากๆ ที่เราไม่ชอบ และ,,,, อากาศ ที่หนาว ได้สุดขั้ว

หัวใจ,,และยังจะต้อง มาทะเลาะกัน ด้วยเรื่องที่ไม่เป็นเรื่องอีก เราจะอยู่ที่นี่ไปทำ

ไหม ,,, ? ,,,เรากลับไป..ตายที่เมืองไทยดีกว่า,,,ไม่อยู่แล้วที่นี่.....ไปดีกว่า ไปตายเอาดาบ

หน้า,,,,,,เท่านั้นแหละค่ะ จากความคิด ที่ ทีแรกก็กะจะขอโทษ ก่อนที่จะดื่มก็หายไป กลายเป็นการเปิด

คอมพิวเตอร์ เพื่อหา ข้อมูลในการ สั่งจองตั๋วกลับเมืองไทย ทันสมัยด้วยนะคะ,,,,,,

,,,,ตั๋วสามคน แม่ลูก เที่ยวเดียวขาไป ชั้นหนึ่ง ค่ะ ชั้นหนึ่ง ,,,,

ในตอนนั้น ก็หน้ามืด ตาลายแล้วหล่ะค่ะ เพราะว่า,,,,,เมา,,, เมาจริงๆค่ะ ไม่มั่ว

นิ่ม,,,,หากแต่ สติสตัง ก็ยังมีอยู่ครบนะคะ ไม่ได้หายลงไป กะ เหล้าที่ดื่มเข้าไปค่ะ รู้แหละค่ะ ว่าเริ่มการ

จองตั๋ว กลับเมืองไทย หากแต่ก็ ไม่ได้อ่านรายละเอียด ให้ชัดเจน ,,,ว่าเป็นชั้นหนึ่ง ,,,,ก็ตอนที่จะ

ไปนี่ เรียกว่าไม่สนใจอะไรทั้งนั้น ขอให้ได้ตั๋วเท่านั้น อย่างอื่นค่อยว่ากันทีหลัง ก่อนที่จะทำการตกลง

กดลงไปที่,,,ปุ่มโอเค,,,เพื่อ ซื้อตั๋ว สามี เมื่อ เห็นเราไม่ยอมเข้าห้องนอนสักที ก็เลยมาตาม พร้อมกะ

คาดการณ์ เอาไว้แล้วว่า ภรรยาผู้น่ารัก จะต้องดื่ม,,ฉลอง ที่ได้เล่นงานสามีฝรั่งแน่ๆ

สามีเดินกลับเข้ามา เห็นเราเข้า พร้อมกะ มองหน้าจอคอมพิวเตอร์ พร้อมกะถามเราว่า,,,

,,," ,ทำอะไรหน่ะ ทำไมไม่เข้าไปนอน ? ",,แน๊ะ..ตวาดเราด้วย

,,," ทำอะไรก็ไม่เห็นหรือไงหล่ะ,, ทะเลาะกันเป็นเด็กๆนัก ฉันจะไม่อยู่ กะ เธอแล้ว

,,,, ฉันจะเอาลูกฉันกลับเมืองไทยพรุ่งนี้เลย ",,,,

,,,," จะกลับได้ไงหล่ะ แล้วฉัน จะอยู่ กะ ใครหล่ะ เรื่องทะเลาะ กันแค่นี้ก็จะหอบเสื้อ - ผ้า กลับกันเลย

เหรอ ? "...

" อ้าว....เธอก็อยู่ กะ,, กีฬา ที่เธอโปรด และก็ คอยอ่านรายงานผลกีฬาที่เธอชอบ ของเธอคนเดียวไปสิ

ลูกฉันไม่อยู่

,,จะได้ไม่มีใครคอยแย่ง,,ทีวี เธอไง,,ฉันขอแค่ตั๋วเครื่องบิน เที่ยวเดียวไปเมืองไทย ๓ คนเท่านั้นแหละ

อย่างอื่น ฉันไม่ต้องการหรอก "...

ฮิฮิฮิ...แบบว่า...คนมักน้อยไงค่ะ และก็เพื่อเรียก คะแนนความสงสาร ไปในตัว....

สามี ที่เมื่อเริ่มแรก ทะเลาะ กะเรา ด้วยความโมโห กลับ หัวเราะขึ้นมา โดยที่เราเองก็ไม่เข้าใจ พร้อมกะ,,,

,,,ตวาดแว้ด ไปอีกทีว่า,,,,,,,,,,,

,,, " จะหัวเราะอะไรอีกหล่ะ ก็แค่ขอเงินค่าตั๋ว มันน่าขำนักเหรอ,,หรือจะ ไม่ให้ ,,

,อะไรฟ่ะ.. กูร...ขอแค่นี้ก็ไม่ได้หรือไง ก็จะมา...งก...เอาอะไรกัน ในตอนนี้หล่ะ ? ",,,

อาจจะดู ไม่สุภาพสักหน่อยนะคะ ที่ใช้คำแบบนี้ ,,แหม..ก็ตอนนั้นกำลังโมโห

หน่ะค่ะ,,,ปกติแล้วจะพูดเพราะค่ะ,,ฮิฮิอิ...

,," เธอ...จะไปได้ยังไง ดูนี่สิ จะไปเฉยๆ ฉันก็ไม่ว่า...แต่เธอยังจะทำให้ฉันเป็นหนี้ บัตรเคดิตอีก

นี่ ไม่ใช่เงิน จำนวนน้อยๆเลยนะเนี่ย ,,,จะไปกันที ก็จะไปแบบให้ฉันหมดตัวเลยเหรอ นี่จะทิ้งให้ฉันจ่าย

หนี้ค่าตั๋วให้พวกเธอ ๓ คน แม่ลูก จนไม่ต้องกินอะไรกันเลยเหรอ,,,,

 ,,,ถามจริงๆเถอะ ใจคอเธอโหดร้าย ขนาดที่จะทำให้ฉันหมดตัว เพราะค่าตั๋วนี่เลยเหรอ ? " ,,,,,

โดย **sweetybell** » อังคาร ก.ค. 25, 2006 8:36 pm

อ๊ะ กำลังเข้มข้น นางเอกกำลังงอนพระเอก เหตุการณ์จะเป็นยังไงต่อไปต้องติดตามในตอนหน้า
to be continued .....

มาแปะต่อซะดีๆ ค่ะ พี่พัช

โดย **ณัชชา** » พุธ ก.ค. 26, 2006 7:58 am

พี่พัชจ๋า หนูว่าพี่มาเขียนนิยายแบบจริงจังเลยดีกว่าค่ะ อ่านไปก็ขำไป น่ารักดีค่ะ จะคอยติดตามนะคะ

P.S พี่สาวเราเนี่ยเข้มแข็ง และแข็งแรงดีจริง ๆ เลยจ้า

โดย **kookmartin** » พุธ ก.ค. 26, 2006 1:51 pm

พี่พัช โอ้ย!!! กะลังมันส์เลยพี่ นางเอกเฮ้วจริง ๆ เลย รีบ ๆ มาแปะต่อนะคะ สงสารมาตินจังเลย คนชื่อมาตินน่าสงสารทุกคนอ่ะิเปล่าหนอ เพราะมาตินแฟนกุ๊ก ก็โดนอิทธิฤทธิ์เวลากุ๊กแปลงร่าง มิใช่น้อยเหมือนกัน หิ หิ แต่ก็อดท๊น อดทน เฮ้อ!! ชอบของแปลกก็เงี่ยะต้องทำใจ

รูปภาพ

kookmartin

เฮ้อ!! ชอบของแปลกก็เงี่ยะต้องทำใจ

ฮิๆๆๆๆ..ประมาณนั้นแหละน้อง,,,เพราะแกจะบอกพี่ตลอดเลยว่า...

แม่ไทย...อุ๊ย...เมียไทยแพงมากกกกกกก

sweetybell

ต้องมาแปะต่อตามคำ ขู่..เอ้ย..ร้องขอของแฟนๆๆ

ว่าแต่ว่ามีญาติเป็นเจ้าของโรงพิมพ์บ้างไหมค่ะ

อย่าลืมนำเสนอพี่นะคะ

ณัชชา.........

เข้มแข็งและแข็งแรง,,,เหอๆๆๆๆ

เขียนได้แค่นี้แหละน้องเอ๊ย เคยส่งไปโรงพิมพ์เหมือนกัน แต่เขาไม่รับ

บอกว่าไม่เร้าใจพอ,,ก็ไม่เสียใจหรอกค่ะ เพราะได้เขียน และทำในสิ่งที่ตัวเองชอบ

หากน้องๆเข้ามอ่านแล้วชอบ พี่ก็ดีใจแล้วค่ะ,,,

&nsbp; &nsbp;

ก็ได้ยินเท่านั้นแหละค่ะ ไอ้ที่เมาๆ ก็หายไปโดยพริบตา คิดดูสิค่ะ ว่าในตอนนั้น ขนาดแฟนที่กำลังโกรธๆ

ก็หายโกรธ หันกลับมามองหน้ากันได้ แล้วก็ " หัวเราะทั้งน้ำตา ",,,,,.

เพราะว่าขำจนน้ำตาเล็ด ..โถ...โถ...ก็ใครจะไม่ขำหล่ะค่ะ หากสามีเรา เข้ามาช้าอีกแค่ อีกหนึ่งนาที เท่านั้น

หล่ะก็ ป่านนี้ เรื่องราวจะเป็นยังไง ก็ไม่รู้เลยนะคะเนี่ย?เห็นไหมหล่ะค่ะ ? ว่าใครกันแน่ที่ต้องอดทน,,,,ที่จริง

แล้ว ก็ควรจะเป็นเรานะคะ หากแต่ไม่ใช่ค่ะ,,,,ก็เพราะ ก่อนที่เรา จะตัดสินใจ,,, แต่งงาน กะ สามีฝรั่งคน

นี้ ,,, เราได้ตั้งใจไว้ แน่วแน่ เลยค่ะว่า,,เราจะไม่แต่งงานอีกต่อไป "

จะอยู่คนเดียว เป็นโสดไปตลอดชีวิต ไม่รักใครอีกแล้วในชาตินี้ "

เพราะความเจ็บช้ำ จากการแยกทางกะ สามีคนแรก ยังฝังใจเราอยู่,,,,,,,,มีกลอนอยู่บทหนึ่ง ซึ่งเป็นกลอนที่

เราชอบมากๆ เรียกได้ว่า เพราะกลอนบทนี้จริงๆ ที่ทำให้เราได้คิด....เราเองก็จำไม่ได้ว่า ไปได้ยินมาจากที่

ไหน ? และก็ ขออนุญาต ยกมาไว้ตรงนี้ หน่อยนะคะ,,,เพราะว่า

ความหมาย ของกลอนนี้ ใช้ได้ กะ เราได้ดีที่สุดในตอนนั้น,,,,,,หากแต่เรา " ก็ไม่เคยได้แบ่งใจ

ไว้เผื่อเจ็บเลยจริงๆค่ะ ",,,, เพราะเรา " รักเขามากเกินไปค่ะ " ,,หรือเปล่า ?



......จะรักใคร ให้รัก เพียงสักครึ่ง....

.............อีกครึ่งหนึ่ง ของหัวใจ เก็บไว้ก่อน............

........................หากอกหัก รักสวาท ต้องขาดรอน..............

..................................ไม่ม้วยมรณ์ ครึ่งฤดี ยังมีแทน..........................


...ดังนั้น ไม่ว่าจะเป็นเมื่อไร ? ที่เรา...คิดถึงกลอน...บทนี้ขึ้นมา แล้วหละก็ มันทำให้เรามี

" พลังใจ และก็มีมานะ ที่จะสู้ " และก็ คิดเสมอว่า หากเรา,,,

,,,," หากจะต้องแต่งงาน และ มีสามีใหม่ และ สามีใหม่นี้ ก็ต้อง ให้มัน ดีกว่าเก่าด้วย ",,,

แต่ " ในทางมุมกลับนั้น หากว่า..เราโชคร้าย..ได้สามี ที่แย่กว่าเดิม แล้วหล่ะก็ เราก็ จะไม่แต่งงาน

ใหม่ อีก และก็ จะไม่ยอมให้มีคำว่า " ไอ้ที่ได้ ก็ไม่ดี ไอ้ที่ดี ก็ไม่ได้ " มาเกิด กะ ตัวเราอีกเป็นครั้งที่

สอง แน่นอน ". ........และ เราก็จะยอมเสียเวลา ที่จะเสาะแสวงหา สามีที่ดีๆ ที่ถึงที่สุด แม้ว่าจะยาก เหมือน

กะ การขุดทองก็ตามแต่ ,,เราจะขุด จะ ค้น,, ไปจนกว่า เราจะได้พบ สามีที่ดีๆหล่ะค่ะ...

...ชีวิตเรา...เราต้องเป็นคนเลือก...... จะไม่ยอม ให้ตัวเองเป็นผู้ ที่ถูกเลือก หรอกนะ

ค่ะ....,,,,,เพราะความโง่ ของเราในอดีต มันสอนเราให้คิดอยู่เสมอว่า 

,,,",รักคน ที่เขา รักเรา ดีกว่า " ,,, นั่นยังเป็นสัจจธรรม ที่ใช้ได้

อยู่ตลอดเวลา และบางคน ก็อาจจะ คิดว่า " รักคน ที่เรารักเขา ดีกว่า "

หากแต่ตัวเราเอง กลับคิดว่า หากเราเลือกได้ เราก็อยากจะได้แบบ " ต่างคน ต่างก็รักกัน หรือ

แบบเธอรักฉันฉันก็รักเธอ ทั้งสองฝ่าย " น่าจะมีความสุข มากกว่าสิ่งใด ,,,,,

เมื่อคิดได้ดังนั้น แล้วเรา ก็จะไม่ยอม เสียเวลาไปโดย เปล่าประโยชน์ เหมือน กะ

" การอดทน ในการแต่งงานครั้งแรก ที่ผ่านมาแน่นอนค่ะ " เพราะบทเรียน ในครั้งนั้นของเรา

ใช้เวลานานพอดู นะคะ มันนานจน ทำให้เราเริ่มฉลาดชึ้น หลังจาก...โง่..

มาตั้ง ๑๐ ปี มันทำให้เรา กล้าที่จะพูดว่า เราต้องเตรียมใจ ให้พร้อมอยู่เสมอ..

.. เราจะไม่รัก ใครมากกว่า ..ตัวเราเอง เหมือนที่ผ่านมา..... เพราะที่ผ่านมานั้น เราได้ซื้อบทเรียน

ที่แสนจะ เจ็บเจียนตายนี้มาแล้ว .. เราจะมามัวเมา รอเวลา ที่จะทำตามโชคชะตา หรือ จะรอ ให้ฟ้าลิขิตนั้น

มันคงจะยาก และ มันคงจะใช้ได้ยาก สำหรับเราแน่ๆ เพราะ เมื่อ " จะมีชีวิตใหม่อีกสักที มันต้องดีกว่า

เก่า ".แต่ถ้าหาก มีแล้ว..แย่ลง หรือ ต้องมาอดทน...หรือ ต้องมาลองรับ กะ สิ่งเลวร้าย

ที่ผ่านเข้ามาในชีวิต แล้วหล่ะก็ ,,,,เมินซ่ะเถอะ,,,เพราะเรา บอกกะตัวเองไว้

เสมอว่า .. " คำว่า,, ผัว,, หรือ,,สามี,,สำหรับเราในตอน

นี้ " ..ถ้ามีแล้ว ไม่ดี...ก็อย่ามี...มันซะ เลยจะดีกว่า,,,จริงไหมค่ะ ?

++ ตอนที่หก ++

,,,, " ลูกชายคนโต ",,,

- เขาจะพูดได้น้อยมากๆ โดยเฉพาะ กะ ผู้ปกครอง,,หากก็ไม่ว่า ยังไงหละค่ะ,,ไม่ว่าเราจะใช้ ให้

ช่วยทำงาน ,,,ทำอะไร หรือ แม้กระทั่ง ต่อว่าเขา,,, ก็จะไม่มีเหตุ ผลมาแย้งแหละค่ะ,, ว่าทำไม หรือ

อะไร ? เขาเข้าใจทุกอย่าง,,,,,,,แม่ว่าไง ลูกก็ว่า,,," ครับๆๆๆ ",,,,,และก็จะ ครับอยู่แบบนี้ " ไม่เถียง

ไม่แย้ง และก็ ,,ไม่ทำ,," ซึ่งก็ถือว่า เป็นการดีใช่ไหมค่ะ ? สำหรับการดุด่า ว่ากล่าว ซึ่งนั่นก็หมายความ

ว่า เขาอาจจะดีขึ้น ประมาณ ๑ อาทิตย์ และต่อมา ก็จะกลับมา เป็นไปในรูปเดิมเหมือนทุกครั้ง

- ขี้ลืม ไม่ว่าจะเป็นสิ่งเล็ก สิ่งน้อย เป็นต้น ว่า,,ซักผ้าวันนี้ ก็อาจจะลืม พรุ่งนี้ ถึงจะได้ตาก หรือ

ไม่ก็ต้องซักใหม่,,,ลืมปิดประตูบ้านมั่งหล่ะ,,,โอ้ย...ไม่น่าเชื่อค่ะว่าจะเธอจะลืมได้ขนาดนี้,,,

- ขี้เกียจ อันความขี้เกียจนี้ ก็อยากจะพยายามให้คิดว่า อาจจะเป็นเพราะวัยเขา หากแต่สิ่งที่เรา

ให้ลูกทำก็ไม่น่าจะลำบากอะไร เพราะเราอยาก ให้เขารู้จักหน้าที่รับผิดชอบ โดยให้เขาเป็น คนล้าง

ถ้วย - ชาม ที่เราใส่กินข้าว เพราะว่า บ้านเราไม่มีเครื่องล้างชาม ซึ่งเราดูแล้วว่า ไม่ใช่งานที่ลำบากอะไร

แรกๆ ก็มี ท่าทางแข็งขัน ช่วยล้างทุกครั้ง หากแต่ต่อๆมา ก็จะมีการล้างบ้าง ไม่ล้างบ้างแล้วแต่อารมณ์ ว่า

งั้นเหอะ เท่านั้นยังไม่พอบางครั้ง ก็จะล้างพวกถ้วยชาม สิ่งที่ชิ้นค่อนข้างใหญ่ ส่วนชิ้นเล็กๆ เขาก็จะเหลือครึ่ง

หนึ่ง แบ่งเอาไว้ให้แม่ล้าง บ้าง จนเราเอง อดที่จะถามเขาไม่ได้ว่าทำไม ? ,,,เขาก็จะบอกว่า บางครั้งน้ำ ที่ใช้

ล้างเย็น หรือไม่ ก็มีโทรศัพท์มาในตอนนั้น คุยเสร็จก็เลยลืมล้างจาน,,,,

- ไม่ว่าจะไปไหน ก็ ตามแต่ เขาก็จะไม่บอกเราหละค่ะ ว่าจะไปไหน แรกๆ เราก็พยายาม

บังคับ ให้เขาโทรศัพท์มาบอก ว่าอยู่ไหน หรือไปทำอะไร ? เขาก็จะมีข้ออ้าง อยู่เสมอว่า,,,เงิน

หมด,,,ฮ่าๆๆๆ,, หมด..โดยเฉพาะเวลาจะคุย กะ แม่ หรือเปล่าก็ไม่รู้นะคะเนี่ย ?

และก็จะมี เอสเอ็มเอส ( sms ) ส่งมาถึง แม่ ในบางครั้งเท่านั้น อยู่ต่อมา และ ต่อมา,,ก็จะหายไปทั้งหมด

เลย คือให้ พ่อ กะ แม่ นึกเอาเอง,,,,,,ว่าลูกเราไปไหน ? บางครั้งเห็นลูก

ออกไปทำงานตอนเช้า นั่งรอจนเที่ยงคืน ยังไม่เห็นลูกกลับมาก็มีค่ะ โดยเฉพาะ คืนวันศุกร์ จะได้เจอเขาอีกที

ก็เป็น คืนวันเสาร์ อีกวันหนึ่ง เพราะว่าเขาเตรียมตัว ที่จะออกไปเที่ยวอีกรอบหละค่ะ,,

- และวันนี้เธอก็ มีเรื่องตลก มาเล่าให้เราฟัง ก่อนปีใหม่ เหมือนกันนะคะว่า " จะมีเพื่อนผู้หญิง " มาพักด้วย

๓ - ๔ วัน ดังนั้น เธอจึงมาขออนุญาต พวกเราเรื่องที่จะพาเพื่อนสาว มาค้างคืน ซึ่งพวกเราก็อนุญาตหละค่ะ

วันนั้นเราเห็นลูกชายเราแต่งตัว อย่างสวยงามเป็น พิเศษ เพราะจะไปรับเพื่อนหญิง เขาไปรับกลับมา

ตอนไหน ?เราก็ไม่รู้แหละค่ะ หากแต่ว่าวันรุ่งขึ้น ลูกชายคนโต กลับเดิน ด้วย ท่าทางเหนียมอาย

แบบคนที่ไม่มีความสุข ทั้งๆ ที่เพิ่งยิ้มหน้าบานเดินไปรับ เพื่อนสาวอยู่เมื่อวาน ก็เข้ามาหาเรา ,,แล้วบอก กะ

เราว่า

" แม่ๆ ผิดคน "

" ผิดคนอะไรลูก ? "

" คนที่ผมไปรับ ไม่ใช่คนที่ผมชอบ "

" อ้าว..!! ." ยังไงกันหละเนี่ย ? ,,,

งง...ไหมค่ะ ? อย่าเพิ่ง..งงค่ะ กำลังจะเล่าต่อค่ะ ลูกชายบอกว่า คุยกันมาร่วม สองเดือนแล้ว

เหตุมาจากการที่สาวๆ กลุ่มนี้ มาเยี่ยมเพื่อน ซึ่งก็ เป็นเพื่อนของลูกชายเรา ลูกชายเรา

เคยเห็นเขาแค่ครั้งเดียว เมื่อครั้งที่ พวกเธอกลับบ้านไป ลูกเรา ไม่ได้ขอเบอร์โทรศัพท์ไว้ จะว่าไปแล้ว ก็

ตาม ประสาวัยรุ่น ที่เห็นสาวๆสวยๆน่ารักๆ ถูกใจหละค่ะ รู้ตัวว่า ชอบเธอก็เลย โทรศัพท์ ไปสอบถามเบอร์

โทรศัพท์ และรายละเอียดเกี่ยว กะ ตัวสาวคนนี้ จากเพื่อนของตัวเอง เพื่อนก็น่ารัก น่าจูบ

จัดการติดต่อให้เพื่อน อย่างเรียบร้อยลูกเราจึงได้คุย กะ เพื่อนสาวคนนั้นทางโทรศัพท์ เรื่อยมาอยู่ร่วม สอง

เดือน จึงนัดกันอย่าง เป็นมั่น เป็นเหมาะ ที่จะมาเจอกัน เพื่อฉลองปีใหม่ด้วยกัน หากแต่ว่า คนที่มาหาที่บ้าน

นี้ กลับ...ไม่ใช่....คนที่ลูกเราชอบ ,,,, ฮิฮิฮิฮิ,,,ดังนั้นเขาจึงอยู่ กะ เพื่อนสาวคนนี้ ๔ คืน จน กระทั่ง

เธอกลับบ้านไป โดยบอกกะเราว่า ,,,

,,ผู้หญิง เขาก็นิสัยดีแหละ,, หากแต่ผมก็ไม่ชอบเขา

ดังนั้นจึงไม่ตกลงปลงใจคบกันเป็นแฟน,,,

" สำหรับลูกชายคนเล็ก คือ,,น้องแม๊ก " นี่ก็บอก

แล้วว่า...เธอเป็นคนพิเศษ...หากแต่... ไม่ใช่ผู้วิเศษนะคะ ..

- ไปโรงเรียน,,,,ก็อย่างที่บอกแหละค่ะ ว่า ลูกชายคนเล็ก,,เขาเป็นเด็กพิเศษ เวลาไปโรงเรียน ก็

ไป,,,โรงเรียนพิเศษ สำหรับ ,," คนพิการทางหู ",,,,

เขาก็จะมีรถ ,,มารับ-มาส่ง,,ก่อนเวลา ที่รถจะ มารับ เขาก็จะต้องมี ,, แม่,หรือไม่ ก็ต้องเป็น,,พ่อ

เลี้ยง ,,ที่ต้องคอย ปลุกเขา เพราะหากว่าเรา ไม่ปลุก เขาก็จะไม่ตื่นเช่นกัน และ เมื่อตื่น

ขึ้นมาแล้ว ก็ต้องคอยดู คอยบอกเขา ด้วยนะคะ ว่ารถ มาถึงแล้ว ให้ไปโรงเรียน ทั้งๆที่ รถก็จอดอยู่แค่หน้า

ประตูบ้าน นี่เองค่ะ และหากว่าเรา ไม่คอยดู หรือ คอยเตือน ให้เขา เขาก็จะไม่สนใจ เช่นเดียวกันหละค่ะ ,,ทั้ง

นี้ ก็เป็นเพราะว่า เขาไม่อยากจะไปโรงเรียน,,,,ไม่อยาก เรียนหนังสือ เพราะว่า เขาเรียนไม่เข้าใจ,,,,สรุป

ง่ายๆ เลยแล้วกันค่ะว่า ,,ขี้เกียจเรียน,,,สำหรับ เด็กคนนี้ เขาก็จะมี ข้ออ้าง สารพัด เพื่อ

ที่ จะให้เราบอก กะ เขาว่า,,วันนี้ไม่ต้องไปโรงเรียน,,, ,,,หละค่ะ ขอยกตัวอย่างเลยนะคะ ,,,เขาชอบเล่น

ฟุตบอล การเล่นฟุตบอล ก็ต้องมี การวิ่งบ้าง ใช่ไหมค่ะ ? อันนี้ไม่เป็นไร เพราะเขาชอบ เขาก็จะเล่น,,,

แต่ถ้าหากว่าเป็น ,,วิชากรีฑา,, ที่เขาไม่ชอบ เขาก็จะ ไม่ยอมเอาชุดกีฬา ไปโรงเรียน

,,หรือไม่ เขาก็จะบอก กะ เราว่า ,,เขาไม่สบาย,,,หากครูให้ เขาวิ่งแล้ว เขาจะเหนื่อย

หายใจไม่ออก,,,,,ฮิฮิฮิ...หากว่า ไม่เป็นเรื่อง ที่เกี่ยว กะ การเรียน เราก็คง อดที่จะขำไม่ได้ ใน

ความเล่ห์เหลี่ยม ของเขาหรอกนะคะ หากแต่,,เรื่องขี้เกียจ ไปโรงเรียนนี้,, ก็ถือว่าเป็นเรื่องใหญ่เลย

สำหรับ เราสองคน นะคะ เพราะเราอยากให้เขาเรียน อยากให้ เขามีอนาคต และ ตัวเขาเองก็ ค่อนข้างจะ

มีโอกาสมากกว่าเด็กไทย หลายๆ คน ที่พิการอย่างเขา หรือ บางคนที่ ไม่มีโอกาสได้เรียนด้วยซ้ำ,,, แต่
ว่า...ตัวเขา กลับไม่ ชอบ

- ทำการบ้าน,,,, ไม่ให้ แม่สอนหรอกนะคะ เพราะแม่,,ไม่ใช่คนเยอรมัน,, เพราะฉะนั้นการบ้าน

ก็จะต้องทำกะ พ่อเลี้ยงเท่านั้น และบางครั้งอารมณ์ดี ก็จะ ให้แม่ หรือ พี่ชายสอน,,,,

- หูฟัง,,,ทั้งๆที่เขารู้ว่าใส่เครื่องแล้วเขาจะได้ยิน แต่ว่า เขาก็ไม่ยอมใส่ เขาจะใส่ ก็แค่ เวลาที่อยู่

โรงเรียน หรือไม่ก็ เวลาที่เขา อยากจะฟังเพลง เท่านั้น,,,,

- อาบน้ำ....ก็ต้อง เป็นเวลา ที่เธอกำหนด ไม่ถึงเวลาเธอก็จะไม่อาบ ทั้งนี้และ ทั้งนั้น ก็จะต้องมี

คนคอยบอกก็จะเป็นใครไปไม่ได้ นอกจาก,,,เรา และ พ่อเลี้ยง ,,,ถือว่า ดีอยู่อย่างหนึ่ง ที่เราไม่ต้องอาบน้ำ

ให้เธอ,,,

- จะไปนอน,,,เราจะกำหนดให้เธอว่า สี่ทุม,,,จะต้องขึ้นไปนอน หากแม้ เหลือเวลา เพียงอีกหนึ่ง

นาที จะถึง,,สี่ทุม,,,เธอก็จะไม่ไปก่อนเวลานะคะ หลังจากสี่ทุม มานิดหน่อยนั้น ไม่เป็นไรค่ะ,,,,,

- เนื่องมาจากเธอ ใส่หูฟัง ใช่ไหมค่ะ ? ดังนั้นระบบการได้ยิน ของเธอจะดีขึ้น ไม่เคยเข้าใจลูก

หรอกนะคะ ว่าทำไม ? เมื่อเราเรียก เธอจะทำท่าไม่ได้ยิน หากแต่เมื่อเรา เปิดเพลงเสียงดัง ขึ้นมาหน่อยหละ

ก็ เธอจะบอกให้เราหรี่ เสียงลง เพราะว่า" เธอหนวกหู "

เท่านั้นยังไม่พอ นะคะ หากเธอสนใจอะไร หรืออยากจะพูด กะ เรา เดี๋ยวนั้นหละก็ เธอก็จะสะกิด

เราแหละค่ะ สะกิดๆ อยู่อย่างนั้นหละค่ะ อย่าได้คิดว่า ไม่อยากจะหันไปมอง

นะคะ เพราะหากเราไม่หัน เธอ ก็จะมีวิธี ทำให้เราต้องหันหละค่ะ นี่เลยค่ะ เธอจะ เข้ามาหาเรา พร้อมทั้ง

ใช้มือจับหน้าเรา ให้หันหน้ าให้เราไปมองดู สิ่งที่เธอตั้งใจจะให้เราดูหนะคะ ,,,

ไม่เท่านั้นหนะคะ ไม่เว้นแม้กระทั่ง พ่อเลี้ยง หากว่าเราต้องนั่งรถไปไหน ก็ตาม เธอก็จะสะกิด

จนพวกเราต้องหันมามองค่ะ,,,,

- โกรธ,,,,ก็จะทำลายข้าวของ ,,,อะไรก็ตาม ที่เธอเห็นว่า เป็นของรัก คนที่เธอโกรธ ไม่ว่าจะเป็น

ของใคร เมื่อเธอโกรธ ให้คนนั้น เธอก็จะรอให้เขาเผลอ แล้วก็จะทำลาย,,, เรียกว่าวางแผนไว้ก่อนเลยนะ

ค่ะ,,,,,,,,นี่ก็เป็นอีกหนึ่งปัญหา ที่เราเริ่มรู้สึกหนักใจมากๆ เพราะเราไม่รู้ว่าเขาจะโมโห ขึ้นมาตอนไหน และ ,

,จะแค่ทำลายสิ่งของ หรือ จะทำร้ายเราก็ไม่รู้ ?,,,,,

- ขโมยเงิน,,,ยิ่งโต ขึ้นนิสัยเขาที่เราคิดว่าน่าจะดี ขึ้น กลับแย่ลงมาในตอนนี้คือ,,ขโมยเงิน,,ของ

พี่ชาย ที่เก็บซ่อนเอาไว้ให้ห้องนอนตัวเอง ทั้งๆที่ลูกไม่ได้อยู่อย่างอดๆอยากๆ หากแต่ลูก กลับกลาย เป็น

ขโมยไปได้,,,ขโมยเงินไปซื้อ,, เสื้อ-ผ้า,, เอาตามอย่างดารา ที่เธอชอบหละค่ะ แรกๆ เราพยายาม

ถาม เธอก็ไม่ยอมรับหละค่ะ ว่าเธอเอาไป หากแต่พวกเราบอกเธอว่า หากไม่รับเราก็จะส่งตัว เธอกลับเมือง

ไทย เธอจึงยอมรับว่าเธอเอาไป แล้วก็ จะผ่อนใช้ให้พี่ชาย จนครบ ก็มาดูกันหละค่ะ ,,,ดังนั้นจึงเป็นอีก หนึ่ง

โอกาส ที่พ่อเลี้ยงให้เธอทำ เพื่อให้เธอแก้ตัว,,,ไม่เคย เข้าใจว่าทำไมลูก ถึงไม่รู้ว่า สิ่งไหนควร หรือ สิ่งไหน

ไม่ควร ? เพราะการที่เขา ได้มาศึกษาเล่าเรียนที่ ,,ประเทศเยอรมันนีนี้,,,นับได้ว่า เขาโชคดีมากกว่า เด็ก

พิการอีกหลายๆคน ที่เขาไม่มีโอกาสไม่ว่าจะเป็น,,หูฟัง ที่ทันสมัย เพื่อช่วย ให้เขาได้ยิน,,,,หรือ

ว่า,,การได้รับสิทธิ ทุกอย่างเหมือนกะเด็กที่เกิดที่นี่,,,,นั่นจึงเป็น ส่วนต่างๆของลูกทั้งสองคน

และก็ ไม่เท่านั้นนะคะ ส่วนที่เหมือนกันก็มีค่ะ เพราะ "

ลูกๆ ทั้งคู่ชอบแต่งตัว และ ฟังเพลงแบบ,,,ฮิบฮอบ ",,,,,,ซึ่งการแต่งตัวแบบ,,

,ฮิบฮอบ,,,,ของลูกๆนี้ ก็จะเลียนแบบมาจาก,,,นักร้องผิวดำ ของอเมริกา,,,นั่นแหละค่ะ

ไม่ใช่ การเลียนแบบกระจอกๆนะคะ ต้อง " Made In USA ",,,ถึงจะมีระดับ,,,

เริ่มจาก ,,เสื้อ-ผ้า,,,นี่ก็จะต้องใส่ให้มันใหญ่กว่าตัวเอ งไว้ก่อนเลยค่ะ เรียกว่า

ขอให้ใหญ่ๆไว้ก่อน จึงจะถือว่าสวย จะมาให้ใส่ แบบที่ พอดีตัว เหมือนที่ แม่ซื้อให้ ก็ถือว่า.

...เชย....หละค่ะ แหละเรื่อง มันก็จะไม่วุ่นวาย หากว่า พวกเขาจะใส่,,เสื้อ-ผ้า,,

ส่วนตัว ของเขา ที่แม่ซื้อให้ ฉะนั้น เสื้อ-ผ้า ตัวใหญ่ๆ ขนาดไซด์

 " XXL " นี้ก็จะมาจาก พ่อเลี้ยงที่มีตัวใหญ่หละค่ะ เพราะขนาดนี้ถือว่า " เจ๋ง "

ที่สุดเลยค่ะ ซึ่งวัยรุ่นจะเรียกว่า,,,," คูลส์ เบเบ้ " ,,( Cool Baby ) ไอ้การที่จะใส่,,

เสื้อ-ผ้า,,ด้วยกัน มันก็ไม่น่า จะมีปัญหา หรอกนะคะ เพราะว่า มันจะเป็น การประหยัด ไปในตัว หากแต่

การใส่ เสื้อ-ผ้านี้ หากจะมาจาก,,,การขออนุญาต ผู้เป็นเจ้าของ,,, ที่เมื่อต้องการ... จะหยิบ หรือ

.. จะใส่ ของคนอื่น ที่ไม่ใช่ ของตัวแล้วหละก็ มันก็คงจะไม่มีปัญหาหรอกนะคะ,,,หากแต่ว่า ,,

จะมาจากความกลัว ,,ความเกรงใจ ,, หรือ,,,อะไรก็แล้วแต่ค่ะ,,,

,,หากแต่,,ลูก,,ก็จะไม่ทำ ..ลูกๆ..ก็จะถือวิสาสะ เข้าไปหยิบ มาจาก ตู้เสื้อ-ผ้า ที่รีดแล้วของ,,พ่อเลี้ยง

เพราะว่าลูกๆโตมากแล้วเราจึงไม่ รีดเสื้อ-ผ้าให้พวกเขาหนะคะ และก็โดยเฉพาะ " เสื้อสีขาว ที่พ่อ

เลี้ยง " จะต้องใส่ซ้อนอยู่ข้างล่าง ก่อนที่จะใส่เสื้อเชิร์ต ทับลงไปทำงาน ที่จริงแล้ว

หากว่าพวกเขาใส่ แล้วก็ทำความสะอาดให้พ่อเลี้ยงเขาเหมือนเดิม มันก็จะไม่เท่าไหร่จริงไหมค่ะ ?

หากแต่ว่าลูกเรา เมื่อใส่แล้ว พวกเขา ก็จะเอาแบบสกปรกๆ

ที่ตัวเองใส่แล้ว หรือไม่ก็เปรอะเปื้อนจนไม่เหลือสภาพเดิม กลับมาไว้ในตระกร้า

ให้พวกเรา,,,ซัก และ รีด,,,,เอาไว้ เมื่อ,,,ซัก-รีด,,,สะอาดเอาไว้ ต่อมา ก็จะหายไปอีกค่ะ

โดยเฉพาะลูกชายคนโต และก็เป็นอย่างนี้หมุนเวียนไปตลอดเวลา,,,,หากเป็นคุณ ,,

" คุณจะมีวิธีแก้ยังไงค่ะ ? อย่าบอกนะคะว่าให้เราแต่งตัวแบบ" ฮิบฮอบ " ตามลูกๆ,

,เพราะเคยมีคนแนะนำ ให้เราแต่ง แบบนั้น อยู่เหมือนกัน ,,,,,ยังเคยนึกชั่งใจตัวเอง อยู่นานสองนาน

จนกระทั่งถามสามีว่า,,


,, เราควรจะแต่ง ฮิบฮอบ แบบลูกๆ ดีไหม ?,,,

,,โอ้ย...ที่รัก อย่าเลย ผม...ยังไม่อยากเป็นบ้า,,,,

,,,,,,สำหรับลูกๆแล้ว ,,,ลูกอาจจะคิดว่า " สวยค่ะ" ,แต่ สำหรับแม่แล้ว ไม่ว่า จะดูยังไง

เราก็ดูว่า มันตลกค่ะ ไม่ว่าจะเป็น ,, เสื้อ ,,ที่ใส่แล้วดู เบ้อเร้อ เบ้อร่าแล้ว ก็ยังมี " กางเกง ทรงขัดใจ

แม่ " หรือ " ทรงกวาดขยะ " ด้วยนะคะ หากจะมา กวาดขยะ ให้แม่ในบ้าน มันก็คงจะดีนะ

ค่ะ หากแต่ลูกๆ ชอบที่จะ ไปกวาดถนนมากกว่าค่ะ,,,เรียกว่า ช่วยรัฐบาลเขา ทำความสะอาดถนน โดยที่

รัฐบาล เขาไม่ได้ขอร้องแหละค่ะ แบบนี้,,,,,,,,,,เท่านั้น ก็ยังไม่พอนะคะ เมื่อเราเห็นจึง เรียกมาตักเตือน

ไม่ว่าจะเป็นเรื่องอะไรก็แล้วแต่ โดยเฉพาะคนโต เขาก็จะดีหน่อย ตรงที่เขา ไม่เถียงเรา หากแต่ การแก้

ตัวของพวกเขา ,,,,, คนโตก็จะบอกว่า ก็จะบอกว่า,,,,เสื้อ-ผ้า,,เหล่านั้น เขาไม่ได้ดูก่อนใส่ นึกว่าของเขา

เพราะว่ามันเหมือนกัน ,,หรือไม่ก็ ,,,เขาไม่ได้ เข้าไปหยิบออกมาจากตู้ ของพ่อเลี้ยง หากแต่ เสื้อ-ผ้า เหล่า

นั้น มันอยู่ใน,,,ตู้เสื้อ-ผ้า,,,ของเขา,,,,

" นี่คือข้อแก้ตัว ของลูกชายคนเล็กค่ะ " ยังค่ะ....เท่านั้นยังไม่พอนะคะ ,,,,,,

เพราะ เด็กทั้งสองคน จะเป็นเด็ก ที่อยู่ในโอวาทของ พ่อ-แม่ มากๆเลยค่ะ หากว่าเรา,,ไม่บอก,,

หรือ ใช้ อะไร พวกเขา แล้วหละก็ เขาจะไม่ทำตาม นอกเหนือคำสั่ง เป็นอันขาดค่ะ,,,เป็นต้นว่า,,

, สิ่งของ หากมีอะไรร่วง ก็ตามแต่ เขาก็ จะเดิน ผ่านไป - ผ่านมา หรือ แม้กระทั่ง เหยียบย่ำลงไปใน

สิ่งของชิ้น ไป-มา อยู่อย่างนั้นแหละค่ะ หากแต่ เมื่อแม่ เอ่ยปากบอกว่า,,,,

" เก็บขึ้นมาให้แม่หน่อยสิลูก " เมื่อนั้นแหละค่ะ,,,,ลูกก็จะวิ่งกันมาเก็บทันที,,,,,

,,,,เฮอ...เลี้ยงลูกเนี่ย ทำไม ? ...มันถึงได้ยากเย็นจริงๆ เลยนะคะ ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไม,

,พ่อ-แม่ แต่ละคน,,บางคนก็ มีลูกหลายๆคน ถึงเลี้ยงลูกให้โต และก็ เป็นคนดี ของสังคม กันได้,,,,

,,,,ขนาดเราเองคนที่เป็นแม่แท้ๆ ก็ยังเบื่อลูก ของตัวเองได้ขนาดนี้ แล้วคนที่เป็นพ่อเลี้ยง

ที่ต้องมานั่งเลี้ยงเด็กที่ไม่ใช่ลูกเขาทั้งสองคนนี้หละเคยคิด เคยเบื่อ แทนมาร์ติน กันบ้างหรือเปล่าค่ะ ?

ว่าทำไม ? ในชีวิต ของชายใจดี ผู้เป็น สามี ที่น่ารักของเรา คนนี้ ซึ่งเมื่อดูไปแล้ว เขาน่าจะเป็นคนที่มีความ

สุขมากๆ เพราะว่าเขาเป็นคนดี และ มีความพร้อมในทุกๆด้าน ไม่ว่าจะเป็นรูปร่างหน้าตาที่ไม่เป็นรองใคร

หรือแม้กระทั่งหน้าที่การงานนะคะ หากแต่ว่ามันไม่เป็นเช่นนั้น มาถึงตอนนี้แล้วเราก็อดที่จะสงสาร

เขาไม่ได้ เพราะเขา เริ่มลงโทษตัวเอง ที่รับเอาลูกทั้งสองของเรามาอยู่ด้วย แล้วไม่ได้

ดั่งที่ใจเราสองคนอยากจะให้เขาเป็น คนโตก็ทำท่าว่าจะไปรอดหละค่ะ เพราะตอนนี้เขาเรียนจบและก็

เริ่มทำงานจริงๆ แล้วค่ะ ส่วนคนเล็กนี้ เราไม่รู้ว่าจะ ทำยังไงดีเลยค่ะ คิดไม่ออกจริงๆ

ไม่รู้จะทำวิธีไหนดี เพื่อที่จะทำให้เขาได้รู้ว่า " สิงไหนดี หรือ สิ่งไหน ไม่

ดี " สำหรับตัวเขาในอนาคต สำหรับเด็กพิการอย่างเขา ที่พวกเรา

สองคนพยายามจะทำให้เขา ได้มีโอกาสดีๆที่หลายๆคนไม่มี และก็โดยเฉพาะ จากพ่อเลี้ยงคนนี้

เพราะ ไม่เพียงที่สามี เขาจะต้อง อดทน กะ เราเท่านั้นนะคะ สามี ผู้แสนดี ของเรา ยังจะต้อง มาอดทน กะ

ลูกชายผู้น่ารัก ที่ไม่ใช่ผลผลิต ของเขาทั้งสองคน,,ของเราอีกด้วย จะมีใครบ้างไหมค่ะ ที่จะมีวิธีดีๆ ที่พอจะ

แนะนำเราได้บ้างค่ะ ? หากจะว่าไปแล้ว มันก็ไม่ใช่ เรื่องใหญ่ จนเกินจะทนนะคะ หากแต่ว่าบางครั้ง มันก็เกิด

ขึ้น,,บ่อยไป,,บ่อยจน เราก็อดที่จะนึกขึ้นมาไม่ได้ว่า,

, เกิด สามีผู้น่ารักคนนี้ ,," เกิดอาการ เบื่อพวกเรา สามคนแม่ลูกขึ้นมา

เมื่อไร เราจะทำยังไงดีหละค่ะเนี่ย ? "

,,อย่าคิดว่า เราไม่เคยคิด และก็ ไม่กลัวนะคะ นึกอยู่เสมอค่ะ ,,,

,,, หากแต่อารมณ์คน เรานั้น มันเป็นอะไร ที่เราไม่สามารถ จะอธิบายได้เหมือนกันนะคะ

ว่าจะอยู่ในอารมณ์ไหน,,,

ซึ่งตัวเราเองคิดว่า " พ่อ-แม่ทุกคน " ,,,ต่างก็รัก และ หวังดี ,,ต่อลูกกัน ทั้งนั้น สุดแต่ว่า

จะแสดง กันออกมาวิธีไหน จริงไหมค่ะ ? ,,ดังนั้น เมื่อมี,,ความรู้สึก โกรธ หรือ โมโห

วุ่นวายใจ ,, ที่เกี่ยว กะ ลูก แล้วหละก็ จะทำให้เรา ย้อนไปถึงอดีต ตอนที่เราเล็กๆ ทุกที,,

" แม่,,บอกเรา ให้เลี้ยวซ้าย เรา ก็จะเลี้ยวขวา ",,,

" แม่,,บอก เรา ว่าเป็น สีขาว เราก็จะบอก ว่าเป็นสีดำ ",,

,เป็นอย่างงี้ อยู่ร่ำไป และ เมื่อ,,ดุด่า ว่ากล่าวลูก,,

แล้วลูกไม่ทำตาม ภาพเหล่านี้ก็ จะเกิดขึ้นมา เหมือนเหตุการณ์ นี้ เพิ่งเกิดขึ้นเมื่อวานนี่เอง.

..จะเรียกว่าเป็น " บาป หรือ กรรม"ได้ไหมหนอ?

....เรื่องแบบนี้ สำหรับตัวเราเองแล้ว จะ สามารถนึกได้เอง โดยที่ ไม่จำเป็นจะต้อง ,,ให้ใครบอก,

,หรือ,,เตือน,,,ส่วน ใครจะเชื่อ หรือ ,,,,,ไม่เชื่อ,,,,ก็ไม่เป็นไรนะคะ เพราะเรา ก็แค่อยาก

จะเล่าให้ฟัง มันก็เท่านั้นเองค่ะ

.....สำหรับเราแล้ว เราเชื่อค่ะ,,, " ว่ามันเป็นกฎแห่งกรรม อีกบทหนึ่งของ

เรา ",,ส่วน มันจะ,, " ,เป็นบาป " หรือ " กรรม ",,,มาตั้งแต่ หนไหน ? เราก็ไม่รู้หละค่ะ

 หากแต่ความรู้สึกนี้ มันจะคอยเตือน ให้เรา นึกอยู่เสมอว่า...ใช่...นี่คือ..บาป.

....อาจจะ เป็นไปได้ว่า,,,มันเป็นบาป,,,ที่เมื่อตอนเราเล็กๆ ไม่เชื่อฟัง ที่,,แม่สอน ตักเตือน หรือ,,,,

ต่อล้อ ต่อเถียงแม่,,,,,,และ ไม่ต้อง,,,รอให้ถึงชาติหน้า,,,หรอกนะคะ ,,,ชาตินี้หละ,,,, "

บาป+ กรรม " ,,,, ที่เราจำได้ว่า เราเคยโต้แย้ง หรือ เถียงแม่ อยู่เสมอๆ,, ว่าเราไม่กลัว และ

เราก็ไม่เคยเห็น " บาป+ กรรม " ,,,,

เป็นตัวยังไง ? ไม่ต้องมาหลอก ให้เรากลัวหรอก เราไม่กลัว,,,

,,,,, หากแต่ตอนนี้แหละค่ะ ตอนที่ เราเริ่มมีอายุ มากขึ้น ในแต่ละวัน และ จากการที่,,

ต้องพูดๆ,,,บ่นๆ ,, และก็ ,,,สอนลูก,,เพื่อที่จะให้เขาเป็นเด็กดี โดยที่พวกเขา

ก็ไม่ได้สนใจฟัง หรือ ปฎิบัติตาม เหมือนกะเรา ที่ไม่เคยสนใจ ในคำสั่งสอนของแม่มา

ในตอนนั้นแหละค่ะ มันกำลัง เป็นวัฎจักร ที่ไล่ล่าเรามา โดยที่ เราเองก็ไม่รู้ตัว และ นึกไม่ถึง,,,

, เราจะได้ค่อยๆเห็น ไปทีละน้อยๆ นี่หละมังค่ะ ที่เขาเรียกว่า " เป็นกงกรรม กงเกวียน "....

ซึ่งทั้งนี้ และ ทั้งนั้น ไม่ว่าจะ,,ใช่,,หรือ,,ไม่ใช่,,ตามที่เราได้คาดคะเน ก็ตามแต่ เราก็จะ,,,

พยายามทำความดี และ ทำบุญ,,,พร้อมกะ,,,การนั่งสมาธิ,,,,ให้มากกว่าที่เป็นอยู่ ,,เพื่อที่จะให้ ,,

บาป ,,,ที่เกิดจากการกระทำ โดยที่ไม่ได้เจตนา ของเรานี้ ,,ให้มัน เหลือน้อยลง,,,

เพื่อความสงบสุข ,,, ความสบายในใจ,, และ ,,ความรู้สึกที่ดีๆ,,,,ในภายภาคหน้าหละค่ะ

โดย **Sanhathai** » พฤหัสฯ. ก.ค. 27, 2006 6:58 am

พี่พัช เอมี่กลายเป็นแฟนคลับของพี่ไปแล้วล่ะ เข้ามาอ่านเรื่อยๆ เลยค่ะ

เคยได้ยินมาเหมือนกันว่า รักใครต้องเผื่อใจไว้ครึ่งหนึ่ง เผื่อสิ่งที่คิดไว้ไม่ได้เป็นไปดังที่หวัง
จะได้ไม่เจ็บช้ำมาก เอมี่เคยทำ แต่ทำไม่เสร็จ รักครึ่งใจ เป็นอย่างไร ใครทำได้ไหม
เพราะเอมี่ทำไม่ได้ คือรักแล้วรักเลย เผื่อใจไม่เป็น รักคือรัก ไม่ชอบคือไม่ชอบ

เรื่องเลี้ยงลูกก็เหมือนกัน ทุกๆ คนในบ้านนี้คงรู้กันมาแล้วว่าเอมี่มีลูกติดมาจากการแต่งงาน
ครั้งก่อน ตอนนี้มาเจอสามีคนปัจจุบัน ซึ่งเขาก็รักลูกเราเหมือนลูกเขา เขาดูแลลูกเราดีมาก
บางครั้งก็ดีมากกว่าเราเสียอีก อันนี้นับว่าเป็นโชคดีของเอมี่ แต่อย่างไรก็ตาม เขาก็อยากมี
ลูกเป็นของตัวเอง ด้วยความที่เขาเป็นลูกคนเดียว เขาจึงอยากได้ลูกชายไว้สืบนามสกุล
แต่ปัญหามันอยู่ตรงที่ว่าเอมี่ทำหมันแล้ว เพราะมีประสบการณ์ตอนท้องที่ไม่ดีและมันฝังใจ
ทุกวันนี้ก็ยังไม่สามารถลืมได้ หลายๆ คนก็บอกให้เอมี่ Forgive & Forget และ Move on
เอมี่ทำได้แต่ Move on เรื่อง Forgive & forget ยังทำไม่ได้ ทีนี้พอเรามีประสบการณ์
ที่ไม่ดีกับการตั้งครรภ์คราวก่อน ทำให้เราไม่อยากมีลูกอีก ตั้งท้องอีก been there done that,
enough, that's it. อายุเอมี่ก็ย่าง ๒๙ มีเวลาอีกไม่มากถ้าคิดจะท้อง ก็ต้องตัดสินใจเร็วๆ

อ่านเรื่องราวที่พี่พัชเขียนแล้ว เอมี่สามารถนำเอาประสบการณ์ของพี่บางอย่างมาเป็นแง่คิดและข้อคิด
ให้กับชีวิตใหม่ และผู้ชายคนใหม่ของเอมี่ได้เป็นอย่างดี โดยเฉพาะเรื่องเชื่อฟัง พ่อแม่ ดูแลบุพการี
เมื่อก่อนไม่เคยคิด ไม่เคยนึกถึง แต่พอเราตก พอชีวิตการแต่งงานล้มเหลว จึงได้นึกถึงคำที่แม่
พร่ำสอน ตักเตือน มานึกถึงก็ตอนเมื่อสายไปเสียแล้ว....

พี่พัชเอามาโพสท์อีกน่ะค่ะ เอมี่เป็นคนหนึ่งแหล่ะที่จะติดตามอ่าน

รักษาสุขภาพด้วยน่ะพี่

เอมี่

,,,เปิดโปง เมียฝรั่งคนนี้,,,,

ผู้ใช้งานขณะนี้